تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815554854
فولاد ایران و چالش های بین المللی
واضح آرشیو وب فارسی:اکو نیوز: اکونیوز:شاید در این بین کشورهایی مانند چین، روسیه، ترکیه و... که در سال های تحریم ، هیچ گاه صادرات خود به ایران را کاهش ندادند، چندان از پیشرفت ایران راضی نباشند؛ اما با اندکی سیاست آن ها نیز در خواهند یافت که انتقال فن آوری به کشور می تواند راهی مؤثر برای تداوم حضور در بازار پرجذابیت ایران باشد.به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ،در آمدهای نفتی همیشه به عنوان اهرم فشاری از سوی دول زیاده خواه غربی مطرح بوده و هستند. طرح های توسعه ی صنایع فولاد از سال ها پیش با هدف افزایش سهم این محصول از صادرات و جایگزینی درآمد آن با بخشی از درآمدهای نفتی عملیاتی شده اند. جواد اردلان، مدیر عامل شرکت سرمایه گذاری و تجارت ایرانیان، معتقد است که درآمد حاصل از صنعت فولاد، از آن جهت که به نوعی حاصل خلاقیت و بومی سازی این صنعت در داخل می باشد و رشد آن در سایه ی سنگین تحریم های غرب تحقق یافته، اهمیت دو چندان دارد. اردلان همچنین به این نکته اشاره می کند که با توجه به این که ایران کشوری در حال توسعه می باشد و نیازمند به استفاده از فولاد در صنایع خود است. لذا عدم توانایی این بخش برای تأمین نیاز داخلی، سایر صنایع مرتبط را نیز به شدت متأثر خواهد کرد. چشم انداز 20 ساله کشور، که در سال 1384 از سوی رهبر معظم انقلاب ابلاغ و عملیاتی گردید، مسئولان را بر آن می دارد تا به گونه ای برنامه ریزی نمایند که ایران را به یکی از قدرت های تولید فولاد در جهان و عامل رفع نیاز سایر کشورهای منطقه به این ماده صنعتی تبدیل کند. این در حالی است که در سال آغازین چشم انداز، ایران سالانه بیش از 7 میلیارد دلار واردات فولاد داشت. اتفاقی که کشور را به وارد کننده ای مطلق در این صنعت تبدیل کرده بود. براساس سند چشم انداز 1404 ظرفیت تولید فولاد کشور می باید به رقم 55 میلیون تن برسد. به جهت نیل به این هدف، برنامه های توسعه ای متعددی در این حوزه ی صنعتی و با تکیه بر توانمندی های داخلی و هم چنین جذب سرمایه گذاران خارجی، تدارک دیده شد. اما واقعیت تا کنون به گونه ای دیگری رقم خورده است. در سال 2012 مجموع واحدهای تولید فولاد کشور 5/14 میلیون تن، فولاد به بازار عرضه داشته اند. میزان تولید فولاد خام ایران در سال 2013 به 15 میلیون و 422 هزار تن رسید. انجمن جهانی فولاد تولید فولاد خام ایران در سال 2014 میلادی را 16 میلیون و 331 هزار تن ذکر کرد که در مقایسه با عمل کرد سال 2013 به میزان 9/5 درصد افزایش نشان می دهد. این آمار هر چند توفیق نسبی کشور در راه رسیدن به نتایج توسعه ی صنایع فولادسازی را نشان می دهد، اما فاصله ی زیادی با آرمان های چشم انداز 1404 دارد. اگر برنامه ریزی اولیه تحقق می یافت، میزان تولید کشور در سال 1392 می باشد به 42 میلیون تن می رسید؛ در حالی است که در این سال تنها تولید 5/13 میلیون تن فولاد محقق شد. البته دولتمردان دولت دهم آماری را منتشر می ساختند که نشان از توفیق در حصول اهداف چشم انداز داشت. برای مثال آما در سال 1388 آمار رسمی حکایت از افزایش ظرفیت تولید فولاد تا مرز 18 میلیون تن داشت. این در حالی بود که در همان سال کل نیاز صنایع داخلی کشور 15 میلیون تن بود. یعنی بر فرض صحت آمار کشور می بایست 3 میلیون تن صادرات داشته باشد. اما واقعیت نشان از واردات 4/4 میلیارد تنی فولاد به کشور داشت! این آمار متناقض به دلیل استناد مسئولین وقت به ظرفیت های تولید فولاد و نه میزان واقعی تولید فولاد بود. ظرفیت هایی که به دلایل مختلف مانند نقص فن آوری، نقدینگی و از همه مهم تر تولید خارج از چارچوب های توجیه پذیری اقتصادی در رکود مطلق به سر می بردند. این ترفند سیاسی به مذاق برخی از مدیران فعلی نیز خوش آمده و با ارایه ی اعداد خارج از واقعیت سعی در سرپوش گذاری به اقدامات ناکرده ی خود دارند. به نظر می رسد امسال نیز، علی رغم کاهش میزان رشد فولاد در برخی ماه ها، این صنعت رشدی نزدیک به 5 درصد را تجربه کند و تولید آن به کانال 17 میلیون تن در سال برسد. این رقم با عدد 22 میلیون تنی که در نشست های خبری مدیران مطرح می شود تفاوت اساسی دارد. بلند پروازی در سند چشم انداز، دسته کم و حتی در صورت عدم تحقق شرایط مطلوب، باعث تحرک صنایع فولاد کشور شد. اما نباید به این اندک بسنده نمود. تعیین چشم انداز تولید 55 میلیون تن فولاد در سال، به قطع، بر اساس واقعیت های راهبردی و مطالعه ی مؤلفه های مختلف بازار بوده است. رسیدن به این میزان تولید نیاز به عزمی داشت که متأسفانه در 10 سال گذشته به دلایل مختلف محقق نشد. این عدم تحقق را می توان به عدم اشراف مدیران به واقعیت های بازار و عدم پیش بینی شرایط اقتصادی کلان جهانی، رکود فراگیر جهانی، کاهش قیمت حامل های انرژی در دنیا و در مقابل واقعی تر شدن این قیمت ها در کشور و رشد اقتصادی منفی و یا نزدیک به صفر کشور در سال های اخیر نسبت داد. تحریم های بین المللی نیز مانعی برای ورود سرمایه گذاران خارجی به این صنعت شد. امروز شاید بیش از هر چیز لازم باشد تا با درس از گذشته و نگاهی به آینده برای نزدیک تر شدن هدف بزرگ برنامه ریزی کرد. البته محرک های حرکت به سمت ایده آل همگی در حیطه ی قدرت تصمیم گران فولادی نیست. برای مثال ورود سرمایه گذار داخلی و خارجی مستلزم وجود بازار مناسب برای محصول تولیدی است. با توجه به آن که نیازهای داخلی کشور مطمئناً با ارقام پایین تر از آرمان افق 1404 قابل برآورده شدن خواهد بود، لذا ثبات در بازارهای بین المللی و وجود تقاضایی مطمئن که صادرات را ممکن و توجییه پذیر می کند، از ابزار تحرک سرمایه گذاری است. به علاوه در حوزه ی داخلی نیز رکود سنگین و ادامه دار بازار املاک و مستغلات، صنایع خودروسازی و سایر صنایع تولیدی باعث کاهش رشد تقاضا، نسبت به پیش بینی های اولیه، شده است. تحرک در این عرصه ها در گرو تمهیدات مدیریت کلان کشور خواهد بود. در مقابل ارتقای فن آوری و افزایش بهره وری، به ویژه در شرایطی که دسترسی به انرژی ارزان دیگر مزیت تولید داخلی محسوب نمی شود، در حیطه ی وظایف مدیران فولادی خواهد بود. به علاوه جذب رضایت سرمایه گذاران داخلی و خارجی نیز از وظایف مدیران این حوزه ی اقتصادی است. انجام مذاکراتی برای آغاز همکاری مشترک ایران و کویت برای ساخت کارخانه ی نورد و تولید فولاد با ظرفیت تولید سالانه یک میلیون، در زمره ی فعالیت های موفق این چنینی است. شاید در این بین اوکراین، چین، روسیه، ترکیه و کره جنوبی، که در سال های گذشته و در عین وجود تحریم های گسترده، هیچ گاه صادرات خود به ایران را کاهش ندادند، چندان از پیشرفت ایران راضی نباشند؛ اما با اندکی سیاست آن ها نیز در خواهند یافت که انتقال فن آوری به کشور می تواند راهی مؤثر برای تداوم حضور در بازار پر جذابیت ایران باشد. به هر حال متولیان در اقدامی عاقلانه در تلاش هستند بیشتر زمینه را برای سرمایه گذاران خارج از بخش دولتی مهیا سازند و از توسعه ی دولتی در این صنعت پرهیز می کنند. شاید ایجاد بستر حقوقی مناسب و امن برای سرمایه گذار و حذف قوانین زاید بتواند این مدیران را در رسیدن به اهداف خود موفق تر سازد. .
دوشنبه ، ۲۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اکو نیوز]
[مشاهده در: www.econews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها