واضح آرشیو وب فارسی:فارس: به مناسبت ۲۲ ذیالحجه
مدرسی که ارکان «مکتب تفکیک» را استوار ساخت
مرحوم آیتالله مجتبی قزوینی با نقد علمی مبانی فلسفه و عرفان ارکان مکتب تفکیک را استوار کرد، مکتبی که به جدایی معارف فلسفی و عرفانی از معارف دینی به لحاظ منبع و محتوا اعتقاد دارد.
به مناسبت خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، آیتالله شیخ مجتبی قزوینی فیلسوف و عارف بزرگ قزوینی در سال 1318 قمری در قزوین به دنیا آمد، پدرش حجتالاسلام شیخ احمد تنکابنی از عالمان بود. به مناسبت سالروز درگذشت وی مروری بر زندگینامه و فعالیتهای او خواهیم داشت: مرحوم مجتبی قزوینی در جوانی به نجف اشرف مشرف شد و در آن جا از محضر میرزا محمدتقی شیرازی، سید محمد کاظم یزدی و میرزای نائینی بهره برد. او در درس محقق نائینی با آیتالله العظمی خویی همبحث بود. ایشان سپس به قزوین آمد و به محضر سید موسی زرآبادی رسید و پس از تشرف به مشهد مقدس از آقابزرگ حکیم و میرزای اصفهانی بهرهها برد. وی دو سال در قزوین با افکار مرحوم آیتالله سید موسی زرآبادی قزوینی آشنا شد و به سیروسلوک شرعی روی آورد و از عرفان و اشراق گنوسی و اسکندری دیده باز گرفت و به جستجوی اسلام ناب و عرفان و فلسفه اسلامی پرداخت. آیتالله قزوینی چهل سال از عمرش را به تدریس و تربیت طلاب و افاضل گذراند و با نقد علمی مبانی فلسفه و عرفان و تحریر خالص حقایق قرآن ارکان مکتب تفکیک را استوار ساخت و در قرن چهاردهم از مهمترین پایههای مکتب تفکیک شد. شیخ مجتبی قزوینی در حوزه سیاسی و اجتماعی هم فعال بود و در مبارزات سیاسی و دینی فعالیت میکرد، وی در اذکار و اوراد و عبادات و در عوالم روحی بسیار فعال بود و درد و رنج مسلمانان نیز برایش بسیار مهم بود. وی در حوزه معارف قرآنی نیز بسیار فعال بود و آثاری از جمله بیان الفرقان، معرفه النفس، نقد اصول یازدهگانه ملاصدرا و آثاری در برخی از علوم غربی نوشته است. مرحوم آیتالله حاج آقا جلیل زرآبادی گفتند: من از زبان خود حاج شیخ شنیدم که میگفتند: یک بار به حرم حضرت رضا (ع) مشرف شدم، نماز خواندم و بعد از نماز زیارت جامعه میخواندم. همانطور که مشغول خواندن زیارت بودم پردهها و حجابها کنار رفتند و ضریح اول و دوم کنار رفت. احساس کردم که من هستم و حضرت رضا (ع) که روی سریر خوابیدهاند، سپس متوجه شدم حضرت سر مبارک خود را بالا آوردند و نظر و نگاه خاصی به من فرمودند و بلافاصله صحنه تمام شد. قابل توجه است که مرحوم شیخ هر وقت به حرم میرفتند، یکی از حاجتهای ایشان این بود که حضرت غیر از توجه عامی که به زوار خود دارند، توجه و عنایت خاصی به ایشان بکنند که این دعا مستجاب میشود. آیتالله حاج سید محمود مجتهدی سیستانی در دوران طلبگی در فقری شدید به سر میبردند. ایشان می گفتند: دیواری در خانه داشتیم که شکم داده و خطرناک شده بود و خراب نمیشد. و گاه همسایهها نیز احساس ترس و نگرانی میکردند و برای ما مقدور نبود که خرج خراب کردن آن را تامین کنیم. روزی خدمت حاج شیخ موضوع را مطرح کردم، چیزی نوشتند و دادند و گفتند، بگذارید روی دیوار. من شبانه آن نوشته را روی دیوار گذاشتم. صبح دیدم دیوار خود خراب شده و روی زمین خوابیده است. مرحوم قزوینی پس از یک دوره بیماری معده از شدت ریاضت، 22 ذیالحجه سال 1356 قمری (1346 شمسی) از جهان رخت بربست و در صحن عتیق رضوی به خاک سپرده شد. *منبع: کتاب متأله قرآنی، نوشته محمد علی رحیمیان فردوسی انتهای پیام/ک
94/07/14 - 15:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]