تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814257075
نباید با نویسنده و کتاب سلیقه ای برخورد کرد/هنر شاکله تمدن است
واضح آرشیو وب فارسی:دانا: شاعر و نویسنده هرمزگانی با اشاره به اینکه هنر شاکله تمدن است، گفت: چانه زنی ها از سوی نهاد های شهری و پرنفوذ با مدیران رده بالا کاملأ تأثیر گذار خواهد بود و اگر چنین گشایشی صورت نگیرد یا اینکه کتابی مجوز نگیرد هر حمایت دیگری بی معنا خواهد بود.به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ مهدی میرابی شاعر و نویسنده هرمزگانی در گفتگو با خبرنگار فرهنگ کده اظهار کرد: از سال ١٣٨٢ با سرودن شعر وارد عرصه ی هنر و ادبیات شدم و با ورود به دانشگاه به طور جدی به مطالعه روی آوردم هر چند رشته ی تحصیلی ام ارتباطی با فعالیت هنری ام نداشت. میرابی با اشاره به اینکه کلاس های آموزشی نمی تواند سهم چندانی در پیشرفت هنرمند داشته باشد، افزود: در بعضی از هنرها تلاقی رشته ی تحصیلی با هنرِ افراد به میزان قابل توجهی در پیشرفت موثر است اما به گمان من در بسیاری از هنرها تلاقی این دو موضوع خنثی است؛ چرا که شناخت از چارچوب و اصول هنر که در مکان های رسمی و از سوی اساتید صورت می گیرد مقطعی است اما ادامه و راه هنر نامحدود است. شاعر و نویسنده هرمزگانی بیان داشت: کلاس ها و رشته های نویسندگی محصول سال های جدید است اما در سال های احیای هنر که مربوط است به اواخر قرن ١٨ تا اوایل ٢٠ این مکان ها وجود نداشت ؛ ضمن اینکه بسیاری از نویسندگان بزرگ سوادشان در حد خواندن و نوشتن بود یا رشته ی تحصیلیشان هیچ تناسبی با هنرشان نداشت. میرابی با اشاره به اینکه همزمان با سرودن شعر داستان هم می نوشتم بیان کرد: حاصل این تلاش و فعالیت طولانی که البته مقطعی به آن می پرداختم آماده کردن دو مجموعه با عنوان های " در انتظار سحر" مجموعه شعر و " سیاه مشق ها " مجموعه داستان بود. او همچنین گفت: این دو مجموعه در سال ١٣٩٠ برای چاپ به انتشاراتی ارسال کردم که کتاب شعر توانست مجوز بگیرد و چاپ شود ولی متأسفانه برای مجموعه داستان مجوزی صادر نشد وی توضیح داد در مرحله ی اول مجوز فیپای کتاب صادر شد و برای طرح روی جلد و عنوان ایرادی نبود اما مجوز چاپ کتاب که دست وزارت ارشاد بود طول کشید بعد از چهار ماه پیگیری که هم از سوی خودم و هم ناشر صورت گرفت این اقدام بی نتیجه ماند چرا که پاسخ دادند یکی از داستان ها باید به کلی حذف شود و دو تای دیگر سانسور گردد که اقدام به چنین کاری نکردم زیرا آن سه داستان از داستان های شاخص مجموعه بود؛ چندی بعد داستان "سیاه مشق ها" در فصلنامه ادبی پژوهشی " اُرمُزد" به چاپ رسید. میرابی در مورد کتاب شعرش توضیح داد: این کتاب ١٣٦ صفحه است که در قالب سپید آن را سروده ام ؛ عشق از درون مایه اصلی این سروده هاست که با الگو و الهام از طبیعت بیان شده اند اما مضمون همه چنین نیست گاه زبان غیر مستقیم در بیان منظور با استفاده از آرایه ی استعاره بکار برده ام مثل شعر "هشدار سبز" یا "میراپی " که بی ارتباط با اوضاع اجتماعی آن زمان نبود. شاعر و نویسنده هرمزگانی به آثار در دست اقدام خود اشاره کرد و عنوان کرد: حدود دو سال است که روی دو مجموعه داستان کار می کنم و تقریبأ مراحل پایانی آن هاست، بخشی از داستان های کتاب اول مربوط است به داستان های کتاب "سیاه مشق ها" همراه با چند کار جدید؛ اما کتاب دوم؛ داستان سربازهایی است که در یگان های نظامی انجام وظیفه می کنند مکان و محل رویدادِ حوادث همه در یگان های نظامی است و شخصیت ها همه سرباز هستند البته داستان ها مستقل از یکدیگراند و هیچ ارتباطی با هم ندارند و در کنار این دو مجموعه یک دفتر جملات قصار هم آماده دارم که فعلأ قصد انتشار آن را ندارم. شاعر و نویسنده هرمزگانی نبود یک تشکل و کانون صنفی نویسندگان در استان و شهرستان ها نویسندگان را برای چاپ آثار خود به دردسر می اندازد به ویژه برای نویسندگان تازه کار که ارتباط و همکاری با سایر حوزه های نوشتاری و ارباب جراید را ندارند، تصریح کرد: تشکل های صنفی نقش یک پشتیبان و راهنما را می تواند بازی کند نویسندگان برای چاپ آثارشان از مراحل مجوز گرفته تا ویراستاری نمی دانند به کدام طریقِ بهتر وارد عمل شوند. میرابی ادامه داد: برای مجوز کتاب، خود شخص هم می تواند اقدام کند ولی اگر این اقدام از سوی ناشری صورت گرفت، ناشر نباید وجهی در قبال آن دریافت کند زیرا گرفتن مجوزِ چاپ هزینه ای ندارد متأسفانه بعضی از انتشاراتی ها این عمل ناپسند را انجام می دهند و از سویی دیگر یک نویسنده که حرفه ی اصلی اش مقاله نویسی است و با روزنامه ها کار می کند به دلیل ارتباطی که با حوزه نشر و چاپ دارد به راحتی می تواند کارش را چاپ و تبلیغ کند و حتی مورد ستایش منتقدین قرار دهد صرف نظر از اینکه آثار او از چه کیفیتی برخوردار است. وی خاطر نشان کرد: ما از یک اتفاقِ کوچک می توانیم تأثیر بزرگ بگیریم دیگر چه رسد به ادبیات معاصر و کهن که شناخت و آگاهی از آن امری است اجتناب ناپذیر است ؛ اساسأ خوراک نویسندگی مطالعه است ولی این که چه بخوانیم خودش قصه ی دیگری است خواندن آثار خوب میان بری است برای پیشرفت و از طرفی تکیه به آثار نامطلوب نویسنده را از هنرش دور می کند هر چند؛ گاهی لازم است آثار ضعیف را خواند تا قیاسی بین بد و خوب صورت بگیرد به عبارت دیگر علت تفاوت ها فهمیده شود. شاعر و نویسنده هرمزگانی با بیان اینکه راه دیگر شناخت آثار، خواندن نقد ادبی است، اظهار داشت: یک داستان نویس قطعأ باید از ادبیات معاصر و کهن شروع کند اما نویسنده مثل یک مربی فوتبال است که علاوه بر داشتن اطلاعات کامل و تخصصی در حوزه خود ( ادبیات ) باید در چند حوزه اطلاعات عمومی داشته باشد مثل تاریخ، فلسفه، روانشناسی و مردم شناسی ضمن اینکه برای حرفه ای نوشتن باید همه ی مکاتب و جریان های ادبی را شناخت و به مَثَل ها و اصطلاحات ادبی بومی و فرهنگ فولکولور اشراف کامل داشت. میرابی با اشاره به اینکه هنرمند با دو گروه از مسئولین درگیر است گروه اول مسئولین مرتبط و گروه دوم مسئولین غیر مرتبط او توضیح داد : گروه اول همین که دخالتی در کار هنرمند نداشته باشند و از طرف نهاد خود سایه ی فشار و نقد را از سر هنرمندان بر دارند انتظارات را برآورده کرده اند و اما گروه دوم مسئولانی که در سطح میانی قرار دارند حداقل کاری که می توانند انجام دهند این است که از هنرمندان شهر خود حمایت های لازم را داشته باشند. میرابی اضافه کرد: یک گروه موسیقی که شبانه روز کار می کند نباید برای اجرای کنسرت در شهرش دغدغه ی مجوز داشته باشد؛ اما برای ما که هنرمان نویسندگی است همکاری ها باید در سطح عالی صورت پذیرد که همان صدور مجوز است البته چون با کتاب سلیقه ای برخورد می شود چانه زنی ها از سوی نهاد های شهری و پرنفوذ با مدیران رده بالا کاملأ تأثیر گذار خواهد بود و اگر چنین گشایشی صورت نگیرد یا اینکه کتابی مجوز نگیرد برخوردار بودن نویسنده از حمایت مالی و هر حمایت دیگری بی معنا خواهد بود. وی گفت: هدف نوشتن همان هدفِ هنر را تفهیم می کند و همچنین شکل گیری تمدن به دست هنر صورت می گیرد؛ هنر صرف جنبه ی سرگرمی اش چند هدف را شامل می شود و جامعه و نهاد های حاکم را به شیوه ی خودش نقد می کند هنر با زبانی که انسان را به وجد می آورد به نکات تاریک نور می تاباند تا توجه مردم و مسئولین را به آن جلب کند؛ هنر نه تنها به روح هنرمند و مردمِ کشورش آرامش و صفا تزریق می کند بلکه افسار فرهنگ و اخلاق را هم بدست دارد.
جمعه ، ۱۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دانا]
[مشاهده در: www.dana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها