واضح آرشیو وب فارسی:فارس: مفاخر حوزه تمدنی را بهتر بشناسیم/33
«گل پاچا الفت»؛ نویسنده پرآوازه زبان و ادبیات پشتو
«گل پاچا الفت» از چهرههای برجسته ادبی، علاوه بر نویسندگی و فعالیتهای پژوهشی شاعری توانا که به زبان پشتو شعر سروده و اکثر اشعار وی بیان کننده دردهای مردم بود.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، «گل پاچا الفت» فرزند «میرسید پاچا»، در سال 1288 در منطقه قرغه ولایت لغمان به دنیا آمد. وی علوم متداول روزگار خود را در مکتب خانههای سنتی زادگاهش و مبادی علوم عربی را در ننگرهار و کابل آموخت. در سال 1314 خورشیدی، که هم زمان با دوره زمامداری ظاهر شاه بود، در روزنامه ملی «انیس» مشغول فعالیت شد و یک سال بعد به عضویت شعبه تالیف و ترجمه «پشتو تولنه» درآمد. آنگونه که در «دانشنامه ادب فارسی در افغانستان» آمده است این محقق زبان و ادبیات پشتو از سال 1316 خورشیدی عضو هیات تحریریه نشریه «زیری» شد و نوشتههایش مدت 18 ماه در این نشریه منتشر میشد. وی از سال 1318 به مدت 10 سال در سمتهای معاون مدیریت صحافی پشتو تولنه، مدیریت شعبه لغات و قواعد پشتو، مشاور پشتو روزنامه اصلاح، بازرس عمومی و ریاست شعبه صحافی و تالیف پشتو تولنه، مدیریت روزنامه اتحاد ننگرهار و نیز مدیریت عمومی قبایل مشرقی کار کرد. گل پاجا الفت، علاوه بر فعالیتهای روزنامهنگاری و نویسندگی فعالیت سیاسی نیز داشت و ابتدا به عضویت حزب «ویش زلمیان» در آمد، اما آنگونه که «محمد باقر مصباح زاده» مورخ و پژوهشگر افغانستانی در کتاب «آغاز و فرجام جنبشهای سیاسی در افغانستان» نوشته است، الفت بعد از آن که به ماهیت غیر مذهبی و وابستگی برخی از رهبران این حزب پی برد از حزب مذکور فاصله گرفت. وی به دنبال جدایی از حزب «ویش زلمیان» نشریه مستقلی را با نام «ولس» به زبان پشتو منتشر ساخت و در سال از 1328 خورشیدی به عنوان نماینده مردم جلال کوت در هفتمین و هشتمین دوره مجلس شورای ملی به پارلمان افغانستان راه پیدا کرد. وی بر اثر لیاقت و تواناییهایی که داشت موفق شد در انتخاب هیئت رئیسه مجلس، به سمت معاون دوم پارلمان برگزیده شود. از مهمترین وظایف دیگر الفت، ریاست وی بر آکادمی علوم افغانستان بود که از سال 1335 خورشیدی به مدت 7 سال در این مرکز فعالیت و ریاست کرد. وی علاوه بر نویسندگی و فعالیتهای پژوهشی شاعری توانا نیز بود و به زبان پشتو شعر میسرود که اکثر اشعار وی بیان کننده دردهای مردم بود و سرودههایش، از توجه عموم برخوردار شد که بیانگر ویژگیهای برجسته شعرهای وی به این زبان است. در دانشنامه ادبی فارسی در افغانستان آمده است که سرودههای فارسی الفت نیز همسنگ شعرهای پشتو، کرده است. شعرهای الفت از نگاه محتوا ساده و روان و به دور از تکلفات شعری است، فلسفه مرگ و زندگی درون مایه اغلب سروده فارسی الفت است که در دو مجموعه با نامهای «اشعار منتخب» (1334خورشیدی) و «صدای قلب» (1341خورشیدی) منتشر شده است. از این محقق و پژوهشگر زبان پشتو، آثاری نیز درباره سبک شناسی، منطق، رسم الخط و نوشتههای علمی دیگر منتشر شده است. از دیگر آثار گل پاچا الفت که اکثریت آنان به زبان پشتو منتشر شده است میتوان به آثاری چون «ادبی بحثونه» (بحثهای ادبی)، «د آزادی پیغام» (پیام آزادی)، «غوره اشعار» (اشعار منتخب)، «لورخیالونه اوژور فکرونه» (خیالات بلند و افکار ژرف)، «نوع سبک اونوی ادب» (سبک جدید و ادب جدید)، «لیکوالی املاء او انشاء» (املا و انشای نویسنده)، «ملی قهرمان خوشحال خان ختک» (قهرمان ملی خوشحال خان ختک)، «غوره نثرونه پنبتو سندری» (نثرهای منتخب)، «دپسرلی نغمه» (نغمههای بهار)؛ «بله دیو» (چراغ روشن)، «لغوی خیرنه» (پژوهش در لغات)، «عالی افکار» (افکار عالی)، «چه لیکل» (آهنگ نوین) و چند اثر دیگر اشاره کرد. گل پاچا الفت بعد از عمری تحقیق و پژوهش سرانجام در در ماه آذر 1356 در افغانستان از دنیا رفت. انتهای پیام/
94/07/06 - 09:10
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]