تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850769661
اظهار نظر همایون اسعدیان درمورد سینمای دینی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اظهار نظر همایون اسعدیان درمورد سینمای دینی تهران- ایرنا- کارگردان سینمای ایران گفت: نام گذاری و تقسیم بندی ها به عنوان سینمای دینی، معناگرا و ماورایی و ...، تنها افراد را در برابر هم قرار می دهد و به هیچ وجه به نفع سینما نیست.
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، همایون اسعدیان روز سه شنبه درنشست سینما و معنویت که در پژوهشگاه فرهنگ و ارتباطات اسلامی، از دشواری های تصویرگری معنویت در سینما گفت. وی با چراناپذیر دانستن امر مقدس، اظهار کرد: در امر مقدس امکان اما و اگر وجود ندارد، اما در درام با چون و چرا سر و کار داریم. قهرمان در درام کسی است که تردید می کند، اما امر مقدس تردیدناپذیر است. حسین بن علی (ع) تردید نمی کند، اما قهرمانِ درام تردید می کند که بماند و کشته شود، یا برود و جان سالم به در برد.اسعدیان افزود: برای همین است که نمی توانیم از شخصیت های مقدس درام بسازیم، پس می رویم سراغِ همراهانٍ مقدسان و درام را با آن ها می سازیم؛ به جای امیرالمؤمنین (ع)، درامِ سریال امام علی (ع) را با مالک اشتر می سازیم. پس باید بپذیریم که شخصیت های مقدس، قهرمان، به معنای قهرمان درام نیستند. وی ادامه داد: در درام، قهرمان کسی است که در برابر چالش قرار می گیرد و تردید می کند و دست به انتخاب می زند و همین تردید و انتخاب کردن است که قهرمان را پیش می برد و موجب می شود دست به عملِ قهرمانانه بزند و ما نیز چون ویژگی هایی از خودمان را در این قهرمانِ تردید کننده می بینیم، با او همذات پنداری می کنیم. اما معصومان (ع)، چون خطایی نمی کنند و تردید ندارند، نمی توانند قهرمانِ درام باشند.کارگردان بوسیدن روی ماه گفت: در دفاع مقدس هم چون ما افراد را مقدس نشان داده ایم، نمی توانیم از آن ها قهرمان بسازیم، چون قهرمان باید تردید کند و تردید از ویژگی های اصلی قهرمان است. در واقع قهرمانِ درامِ جنگی باید بین زندگی و جذابیت ها؛ و مرگِ آرمان گرایانه تردید کند و یکی را انتخاب نماید و هرچه چالش بر سر این انتخاب سخت تر باشد، قهرمان قوی تر خواهد بود. ** برای تصویر کردنِ معصومان باید به سراغ اطرافیان آن ها رفتاین کارگردان درباره بازنمایی چهره معصومان (ع) گفت: نباید سراغِ به تصویر کشیدن چهره معصومان برویم، چراکه چهره ایشان در روایات و حدیث ها بسیار جذّاب است و از آنجایی که در درام، شخصیت هایی که ضعف هایی دارند و غیرقابل پیش بینی هستند، جذاب خواهند بود، نمی توان شخصیت امامانِ معصوم (ع) که تردیدی نداشته اند را تصویر کرد. پس برای پرداختن به آن ها باید سراغ اطرافیانشان برویم؛ البته اگر می خواهیم این اطرافیان را هم قهرمان درام قرار دهیم، نباید آن ها را مقدس کنیم؛ چرا که قهرمانِ درام ضعف هایی دارد و تردید می کند و این ضعف و تردید، نسبتی با شخص مقدس ندارد. ** روحانی ماورایی را کسی باور نمی کنداسعدیان با تعمیم این بحث به روحانی ها گفت: فرد روحانی را هم اگر می خواهیم در سینما به تصویر بکشیم، نباید مقدسش کنیم. وقتی طلا و مس ساخته شد، از حجت الاسلام والمسلمین سید حسن خمینی و خانواده اش خواستم بیایند و فیلم را ببینند. وی وقتی فیلم را دید، گفت چرا طلبه وقتی زن جوان به خانه اش می آید، دچار وسوسه نمی شود. گفتم از ترس ممیزی. سید حسن گفت که جذابیتش به این بود که او دچار وسوسه شود و بتواند بر این وسوسه غلبه کند.اسعدیان ادامه داد: جذابیت فیلم زیر نور ماهِ میرکریمی هم در تردیدِ آن طلبه برای گذاشتن یا نگذاشتن عمامه است. پس اگر در درام بخواهیم روحانی را به گونه یی تصویر کنیم که او مثل همه ی آدم ها درگیر مسائل روزانه و رندگی اش نباشد، وی را در سینما تبدیل به موجودی بی مزه کرده ایم که مخاطب نه تنها از او خوشش نمی آید، بلکه از او بدش خواهد آمد، زیرا این روحانی را فردی شبیه به خود، با همه ی مقتضاهای زندگی مادی، نمی بیند.وی افزود: اما اگر این روحانی مثلِ مخاطب تصویر شود و در این حال و شرایطِ باورپذیر دست به عملی قهرمانانه بزند، به مخاطب القا می شود که او هم می تواند دست به این عمل قهرمانانه بزند. اما اگر قهرمان را ماورایی و فرازمینی تصویر کنیم، مخاطب از او دور خواهد شد.این کارگردان با اشاره به تمایل شدید ایرانیان به مقدس کردنِ پدیده ها گفت: ما در ایران هر چیزی را مقدس می کنیم و دیگر به تبعاتِ آن فکر نمی کنیم. ما هم قانون های اجتماعی دارم و هم قانون های الهی؛ هر که قانون های اجتماعی را نقض کند، جرم مرتکب شده، اما هر که قانون های الهی را زیرپا بگذارد، مرتکب گناه شده است و بین گناه و جرم تفاوت است. اما با گسترش تقدس به قانون های اجتماعی، موجب می شود که اعتماد به نفس افراد از بین برود. اما تسری دادنِ آن به فرهنگ و هنر، اشتباهی بزرگ تر است؛ چراکه در آن صورت، روحانیی که ما مقدسش کرده ایم اگر خلافی مرتکب شود، مجبور خواهیم بود که وی را پنهان کنیم.** چیزی به نام سینمای دینی نمی شناسمکارگردان طلا و مس با تکرار دیدگاه خود درباره ی عبارت سینمای دینی، گفت: بارها گفته ام که چیزی به نام سینمای دینی نمی شناسم. اصلاً سینمای دینی یعنی چه؟ ما سینمای کمدی داریم که در برابرش، تراژدی است، آیا در برابر سینمای دینی هم سینمای بی دینی داریم؟ اگر منظورمان از سینمای دینی، فیلم هایی است که به تاریخ دین می پردازد، که باید گفت این ها جزو سینمای تاریخی است.وی ادامه داد: آیا هر فیلمی که اصول اخلاقی را طرح کند، می شود سینمای دینی؟ پس از این منظر جدایی نادر از سیمین را هم باید فیلمی دینی دانست، زیرا در پایان فیلم، شخصیت زن حاضر نمی شود اخلاق را زیر پا نهد و دست روی قرآن بگذارد. حتی در فیلم فارسی های تجاری مبتذل هم تشخصِ فلان شخصیتِ جاهل به این بود که می گفت به نامحرم نگاه نمی کند و هیچ کدام از شخصیت های فیلم فارسی هم نمی گفتند تجاوز، خوب است. «قیصر» راه می افتد برای انتقام از سه متجاوز؛ پس آیا می توان گفت که این فیلم ها، سینمای دینی است؟اسعدیان ادامه داد: به نظر من این نام گذاری ها و تقسیم بندی ها به سینمای دینی و معناگرا و ماورایی و...، تنها افراد را در برابر هم قرار می دهد و به هیچ وجه به نفع سینما نیست.** تشکر رهبریاین کارگردان گفت: ما جامعه یی هستیم پُر از اشکال، اما به شدت علاقه مندیم خود را منزه نشان دهیم. پدر و مادری که بدترین حرف ها را جلو بچه ی خود می زنند، به محض اینکه ناسزایی در فیلمی گفته می شود، اعتراض می کنند که بدآموزی دارد. از همین دست است اعتراض های پزشکان و استادان دانشگاه و دیگر صنف ها و همه ی این ها به تحمل ناپذیری جامعه ی ما برمی گردد. اسعدیان افزود: سر فیلم طلا و مس، یکی از روحانی های بانفوذ، با سخنرانی هایش می خواست پنبه ی فیلم را بزند و مدام می گفت این فیلم ضدّ روحانیت است. اما روزی از دفتر رهبری به بنده زنگ زدند و گفتند که رهبری فیلم را دیده اند و خواسته اند از شما تشکر کنند.** می شود با ارزش ترین مفهوم ها را در ساده ترین فیلم ها نشان داداسعدیان در بخش دیگری گفت: در سینمای ما جا افتاده که وقتی می خواهیم بین فیزیک و متافیزیک پیوند برقرار کنیم، سراغ چیزهای خارق العاده می رویم و همین به تمامی فیلم و مسئله اش را غیرقابل باور می کند. اما این اتفاق های خارق العاده شاید در عرصه ادبیات، مثلاً در کتاب تذکرۀ الاولیای عطار، باورپذیر باشد، اما در تصویر و سینما امکان برقراری ارتباط با آن وجود ندارد.وی افزود: ارسطو می گوید که به شیوه فیلسوفان فکر کنیم و به طرز عوام صحبت کنیم؛ اما ما می خواهیم مثل فیلسوفان حرف بزنیم. از این رو فکر می کنیم هرچه ماورایی تر تصویر کنیم، فیلممان معناگراتر خواهد بود!اسعدیان کرد: در جهان امروز برای تصویر کردن مفهوم معنوی، نباید به سراغ ابزارهای موجود در کتابی چون تذکرۀ الاولیا رفت. آمریکایی ها درباره ی روح طوری فیلم می سازند که همه آن را باور می کنند. چراکه آن ها مفهوم روح را در قالب عشق بیان می کنند و می شود با ارزش ترین مفهوم ها را گاه در فیلم هایی بسیار ساده و کودکانه، همچون خانه دوست کجاستِ کیارستمی، تصویر کرد.** همه ی نهادها کم کاری های خود را به گردن سینما می اندازنداسعدیان ادامه داد: در ایران، آموزش و پرورش کم کاری های خود را به عهده سینما می گذارد. روحانیان با آن همه تریبون، کم کاری های آموزشی را به گردن سینما می اندازند؛ راهنمایی و رانندگی و وزارت بهداشت و... هم همین طور. اما باید گفت که سینما وظیفه ی آموزش ندارد؛ سینما تنها قرار است که در مخاطب حسّ چیزی را ایجاد کند. در واقع سینما باید مخاطب را تحت تأثیر عاطفی قرار دهد.فراهنگ**3067**1027
07/07/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها