واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
سینما در سیما فیلمی به دور از کلیشه فیلم «ضد گلوله» که آخر هفته گذشته از شبکه اول سیما روی آنتن رفت، دومین فیلم سینمایی مصطفی کیایی در مقام کارگردان است؛ فیلمی با محتوای طنز و اجتماعی و با نگاهی متفاوت به مفهوم سینمای دفاع مقدس که این فیلم را به اثری متمایز با دیگر ساختههای طنز سینمای ایران تبدیل میکند.
داستان فیلم که در فضای اواسط سال های 60 خورشیدی و اوج جنگ ایران و عراق می گذرد، قصه مردی میانسال با بازی مهدی هاشمی را روایت می کند که به کار قاچاق کالاهای غیرفرهنگی و ترانه های موسوم به لس آنجلسی مشغول است و بر اثر اتفاقی متوجه می شود که به تومور مغزی مبتلاست؛ به همین دلیل تصمیم می گیرد ماه های پایانی زندگی اش را به جبهه برود و این تضاد میان او و فضای مقدس جبهه و جنگ باعث به وجود آمدن مشکلات و فضای طنز در طول فیلم می شود. کیایی که در فیلم اولش یعنی «بعد ازظهر سگی سگی» نشان داده بود با جنس طنز آشناست و به هر قیمتی دست به خنداندن مخاطبانش نمی زند، این بار هم راه را به درستی رفته و کوشیده به دور از لودگی و کلیشه های مرسوم طنز در سینمای ایران، داستانی را جلوی دوربین ببرد که نیم نگاهی هم به وقایع اجتماعی روز داشته و مرز شوخی و جدی در آن به درستی رعایت شده باشد. ضد گلوله، داستان حضور فردی است که وقتی در زمان و مکان غلطی نسبت به فضای اجتماعی اطراف خود قرار می گیرد، با توجه به تفاوت های شناختی اش میان خود و آدم های دور و بر درگیر مشکلاتی می شود. قهرمان فیلم، گرچه ویژگی های بارز قهرمان های جدی سینما را ندارد (بخصوص با توجه به سینمای قهرمان پرور دهه 60)، اما سادگی و شیرینی اش در کنار موقعیت تراژدیک زندگی اش و این که می دانیم فرصت چندانی برای زندگی کردن ندارد، از همان ابتدا ما را با خود همراه می کند. نقشی که مهدی هاشمی در این فیلم دارد، نقش فردی است که به واسطه شغلی که دارد، در خانواده و فضای اطراف خودش هم از مقبولیت چندانی برخوردار نیست، رفتار همسرش (با بازی همیشه شیرین ژاله صامتی) با او خصومت آمیز است و انگار بود و نبودش در جمع این خانواده تاثیر چندانی هم ندارد؛ برای همین است که به محض آگاهی از خبر بیماری و مرگ قریب الوقوعش عزمش را برای رفتن به جبهه جزم می کند تا شاید شهادتش موجب کسب ذره ای افتخار و احترام در میان اطرافیانش شود. هرچند زمان اکران فیلم و از سوی برخی منتقدان، به شباهت این فیلم و اثر ماندگار کمال تبریزی یعنی لیلی با من است اشاره شده بود، اما با وجود تمام شباهت ها، این دو اثر را باید در هدف نهایی و سرنوشت دو شخصیت آن متفاوت دانست. یکی به دنبال شهادت و مجروح شدن است و دیگری (بازی پرویز پرستویی در نقش صادق مشکینی را که یادتان هست؟) مدام به دنبال فرار از شرایط موجود است، هرچند در نهایت با اصابت ترکش مصدوم می شود. دو فیلمی که هر دو می کوشند تصویری دور از شعارزدگی مرسوم در فضای سینمای کمدی جنگی ایران ارائه دهند و از سوی دیگر از حمایت ها و آزادی عمل خاص دیگر فیلم های ساخته شده در این ژانر برخوردار نبودند. فیلم علاوه بر شخصیت اصلی اش، یکی دو شخصیت فرعی خوب هم دارد؛ ازجمله مسعود کرامتی در نقش رزمنده ای که بر اثر موج انفجار خمپاره دچار اختلال حواس شده یا محسن کیایی در نقش فرمانده گروهان که اگر کمی بیشتر به آنها پرداخته می شد، در نتیجه نهایی داستان هم تاثیرگذارتر بود و فیلم را به اثری کامل تبدیل می کرد. با همه این احوال، ضد گلوله که به گفته سازندگانش پرفروش ترین فیلم سال 90 سینمای ایران بوده، فیلمی است که ارزش تماشا در بعد از ظهر آخر هفته شما را دارد. زهرا غفاری جام جم
 
دوشنبه 6 مهر 1394 ساعت 04:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 217]