واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
اختصاصی جام جم آنلاین آرمانشهر مطلوب کجاست؟ مسکن پیشنیاز تشکیل خانواده و عامل اصلی توسعه اجتماعی محسوب میشود که در سالهای اخیر از حاشیه وارد متن شده و در آسیب شناسی کاهش جمعیت مورد توجه قرار گرفته است.
کارشناسان نابسامانی اقتصاد کشور در کنار برخی عوامل جانبی را باعث ایجاد منحنی افزایش ساخت و ساز و کاهش تولد و ازدواج می دانند، معادله ای دومجهولی که پیشنهادهای مختلفی برای حل آن پیشنهاد می شود. عجیب این که تعداد کمی از محققان با صراحت به روابط میان مسکن از یک سو و خانواده از سوی دیگر توجه نموده اند و مقالاتی که به رابطه میان مسکن و شکل گیری یا فروپاشی خانوار می پردازند اندک است. در حالی که موضوع فوق گریبانگیر جامعه فعلی ایران بوده و به آسیب های اجتماعی دامن می زند. این روزها که با رکود بازار مسکن مواجه هستیم، تقاضا برای اجاره در شهرهای بزرگ کماکان رو به افزایش است و متعاقب آن قیمت های نجومی هوش را از سر انسان می برد. در کلان شهر تهران 400هزار خانه خالی وجود دارد که اکثر آنها در یک دهه اخیر ساخته شده اند، البته با توجه به جمعیت 12میلیونی و اغلب مهاجرنشین جای تعجب نیست. اما مسئله اصلی صدور مجوز و چگونگی ساخت خانه هاست. در همه جای دنیا ابتدا آمار متقاضیان مسکن را می گیرند سپس مجوز ساخت و ساز می دهند؛ اصولاً متولیان این عرصه مشخص هستند.اما در ایران این گونه نیست هر کس که بتواند در این حرفه ورود می کند، کافی است اندک سرمایه ای در بساط داشته باشد تا سور و سات بساز و بفروشی برپا کند. جذابیت این صنعت بخش زیادی از سرمایه کشور را به سمت خود کشیده و در گوشه و کنار هر شهر و آبادی ساختمان های بزرگ و کوچک با کیفیت نامعلوم سر برآورده اند. اینها یعنی هجوم سرمایه به یک بخش و مهجور ماندن بخش های دیگر به خصوص تولید. کار به جایی رسیده که کاهش اندک قیمت خانه مسرت بخش است. مشخص نیست خانه ای که میلیونی ساخته شده چرا باید میلیاردی فروخته شود؟! حال اینکه در اکثر کشورها، دولت بر بخش مسکن نظارت مستقیم دارد و خانه های خالی به سهولت قابل شناسایی هستند و در نهایت از مالیات به عنوان اهرم نظارتی و اجرایی سود می برند. یادمان نرود؛ دستیابی به آرمان شهر مطلوب قبل از همه مستلزم آن است که ساختمان ها شناسنامه فنی داشته باشند و معاملات مسکن رهگیری شوند، طرحی که از چند سال پیش زمزمه های اجرای آن شنیده می شود هنوز اندرخم یک کوچه است به این دلیل که شهرداری و نظام مهندسی یک دل و یک جهت نیستند، بنگاه های معاملات املاک هم در انتهای این چرخه آتش بیار معرکه هستند و هر کدام ساز خود را می زنند. در نهایت دود این ندانم کاری به چشم کسانی می رود که عمری را در آرزوی سرپناهی دویده اند و همیشه نگاهشان به دست دولت بود غافل از اینکه سوداگران مسکن دست آنها را از پیش خوانده اند.
 
شنبه 4 مهر 1394 ساعت 08:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]