محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804004454
تئاتر استان مرکزی؛ چشم انتظار دست نوازشگر مسوولان
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: تئاتر استان مرکزی؛ چشم انتظار دست نوازشگر مسوولان اراک - ایرنا - تئاتر استان مرکزی سرنوشتی همانند این هنر در نقاط مختلف کشور دارد و دست اندرکاران آن چشم انتطار دست نوازشگر مسوولان برای ساماندهی و رفع مشکلات این حوزه هستند.
به اعتقاد دست اندرکاران هنر نمایش، ناشناخته ماندن ارزش و جایگاه تئاتر در کشور تنها به عدم حمایت مالی منحصر نمی شود بلکه نبود حمایت معنوی نیز بر مظلومیت آن افزوده است.گذشته از حمایت های ویژه مالی در بخش های دیگر مانند ورزش، در سال های اخیر بارها شاهد بوده ایم که عالی ترین مقامات اجرایی کشور برای حمایت معنوی از ورزشکاران در ورزشگاه ها حضور پیدا کرده اند، اما این حمایت شامل سالن های نمایش و هنرمندان تئاتر نشده است.تئاتر ایران هرگاه از مناظر گوناگون مورد بحث قرار گرفته و به صورت کلی آسیب شناسی شده، بخش زیادی از کاستی ها و کمبودهایش را به واسطه مشکلی به نام «بحران مخاطب» متوجه خود دیده است و همه اهالی تئاتر بارها این جمله تکراری «تئاتر ایران مخاطب ندارد» را از زبان مدیران فرهنگی، دولتمردان و تماشاگران شنیده اند.اگر تئاتر به عنوان یک هنر مورد توجه قرار گیرد، نیازمند «دریافت گرانی» است که با آن درگیر شوند، ارتباط برقرار کنند و به پیام هنری پاسخ بدهند و اگر تئاتر یک محصول فرهنگی ـ هنری باشد، به خریداران یا مخاطبانی احتیاج دارد که نسبت به وجود آن احساس نیاز کنند و تئاتر به عنوان یک محصول فرهنگی در سبد اقتصادی خانواده آنها تعریف شده باشد.گویا جایگاه تئاتر در بهبود سلامت روانی دانش آموزان، رشد خلاقیت فردی و اجتماعی و همچنین مفرح ساختن فضای مدارس، بر مسوولان آموزش و پرورش کشور پوشیده است زیرا به این هنر به عنوان یک سرگرمی و تفریح نگاه می کنند و در واقع تئاتر در حاشیه است.این در حالی است که یکی از سیاست های کلی که رهبر معظم انقلاب، در اجرای بند یک اصل 110 قانون اساسی به روسای قوای سه گانه و رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام ابلاغ کردند، ایجاد تحول در نظام آموزش و پرورش کشور و رشد و شکوفایی ذوق و استعدادهای فرهنگی و هنری و تقویت روحیه نشاط و شادابی در دانش آموزان است.نهادهای آموزش عمومی و به خصوص وزارت آموزش و پرورش لازم است در تخصص آفرینی و تربیت نسلی از هنرمندان آینده موثر باشند و به لحاظ اینکه کودکان و نوجوانان بخش قابل توجهی از زمان خود را در مکان های آموزشی و مدارس سپری می کنند، تئاتر می تواند با ورود به سبد آموزشی مدارس کمک شایانی در بالابردن سطح گیرایی ذهن دانش آموزان نسبت به مفاهیم درسی و آموزشی داشته باشد.صاحب نظران تئاتر می گویند: اکنون سال هاست که تئاتر هیچ جایگاهی در مدارس و آموزش و پرورش کشورمان ندارد و همان کور سوی دیرینه تئاتر دانش آموزی هم که چندین سال پیش وجود داشت، حالا کاملا خاموش شده و از طرف دیگر نهادهای دولتی و غیردولتی هیچ اشتیاق، علاقه و حتی شناختی نسبت به تئاتر و کارگردانی آن ندارند و نمی توان انتظار داشت که نقشی در تربیت و علاقه مندسازی مخاطبان برای امروز و آینده تئاتر داشته باشند.تئاتر برای ادامه حیات خود به استقلال و پویایی نیاز دارد و ضرورت این استقلال ، وجود رابطه مستقیم میان اقتصاد تئاتر با حضور اجتناب ناپذیر مخاطبان بالفعل است ولی در این راستا نیز برای رسیدن به شرایط مطلوب ، نیازمند حمایت های دولتی است و حتی تا لحظه دست یابی به آرمان تئاتر خصوصی، هیچ برنامه ای بدون حمایت و حضور جدی دولت در کنار هنر و فرهنگ ، میسر و ممکن نخواهد بود.به اعتقاد صاحب نظران تئاتر، امروزه نخستین چیزی که هر انسان به محض تولد با آن آشنا می شود، تلویزیون است؛ این رسانه علاوه بر عادت دادن مردم به زمینه های آشنایی با فعالیت های پر مخاطبی همچون ورزش ، عرصه ای را فراهم می سازد که افراد از همان آغازین روزهای زندگی به رویدادها، رسانه ها و فعالیت های مختلف عادت کنند و سال ها بعد به طور منطقی این عادت، تبدیل به یک نیاز مهم در زندگی افراد می شود.آنان می گویند: اما فرآیند نهادینه کردن نیازهای فرهنگی و اجتماعی ، هیچ گاه در مورد تئاتر رخ نمی دهد ؛ چرا که میانگین سن همه علاقه مندان تئاتر، جوانی است و همین مساله باعث شده میزان علاقه مندی به تئاتر در میان عموم مردم ایران تا حد قابل توجهی کاهش پیدا کند.به گفته این کارشناسان، افراد جامعه ایرانی از سنین کم و از دوران دانش آموزی و حتی پیش از آن هیچ پیش زمینه و شناخت روشنی از تئاتر ندارند. حتی شمار زیادی از ایرانیان به جز عده ای اندک تا پایان عمر هیچگاه شانس آشنا شدن با تئاتر و شناخت آن را پیدا نمی کنند و تئاتر در زندگی اغلب افراد جامعه ما تنها ذهنیتی دور و متفاوت با آنچه به واقع در یک سالن تئاتر اتفاق می افتد، است.آنان باور دارند که بخش مهمی از سهم به حاشیه رانده شدن تئاتر در ایران را بدون شک می توان متوجه بی علاقگی جامعه و مدیران فرهنگی نسبت به این رسانه فرهنگی و هنری دانست.از نشانه های بارز مدیریت جوامع رو به پیشرفت و مترقی، توجه و حمایت از هنر و هنرمندان به خصوص عرصه نمایش است و آموزش نمایش و توجه به تئاتر از عوامل ارتقاء فرهنگ این جوامع به شمار می رود.تئاتر؛ تبادل آرا و عقاید است و چون هنر نمایشی یک کار جمعی است و فرد محور نیست، داشتن چنین نگرشی به تئاتر از سوی مسوولان فرهنگی و سیاست مداران کلان کشور و یا حداقل درک این نگرش، تعیین کننده شرایط حاکم بر فضای تئاتر و به تبع آن اوضاع فرهنگی جامعه است.بحث پیرامون مخاطبان تئاتر، زمانی وارد حوزه های پژوهش شد و اعتبار و ارزش پیدا کرد که موضوع اقتصاد تئاتر و بحران های جدی همزمان با ظهور و رونق سینما و تلویزیون به میان آورده شد و اهالی تئاتر را به تحقیق و واکنش جدی در زمینه نقش محوری مخاطب و احتمال کاهش گرایش مخاطبان به تئاتر واداشت.به اعتقاد کارشناسان تئاتر، آنچه مسلم است بررسی کلی متد ، برنامه ریزی ها و خواسته های شتابزده نمی تواند گرهی از کار تئاتر باز کند ، زیرا هر تغییر مطلوبی به تحقیق و پژوهش درازمدت نیاز دارد.این صاحب نظران تئاتر در مورد تبدیل تئاتر دولتی به تئاتر خصوصی می گویند: از آنجا که مهمترین مساله به مخاطبان برمی گردد، تئاتر ما می تواند مسیر خصوصی شدن را در پروسه ای منطقی و درازمدت طی کند، اما این مسیر پیش از هر چیز زیرساخت های فرهنگی و اجتماعی را می طلبد.آنان معتقدند: تئاتر خصوصی به طور جدی نیازمند مخاطبان پرشمار است و این مخاطبان ، زمانی به تئاتر گرایش پیدا می کنند که تئاتر به عنوان یک ضرورت فرهنگی و اجتماعی در جامعه نهادینه شده باشد.صاحب نظران تئاتر می گویند: احداث سالن، تجهیز امکانات و مباحث سخت افزاری از نیازهای جدی دست یابی به تئاتر خصوصی است و در استان مرکزی و به خصوص در کلانشهر اراک با تنها سالن فرهنگسرای آیینه و برخی سالن های غیراستاندارد ، صحبت از مخاطب، اقتصاد تئاتر و تئاتر خصوصی، خیلی دور از دسترس به نظر می رسد.*** عدم امنیت شغلی و بی اعتمادی به ادامه مسیر از مشکلات بازیگری در تئاتر استبه گفته رویا سبزی بازیگر پیشکسوت تئاتر در اراک ، روز به روز مشکلات بازیگری در تئاتر عمیق تر و بیشتر می شود.وی افزود: مهمترین مشکل فعلی در بازیگری و هنر نمایش ، عدم امنیت شغلی و بی اعتمادی به ادامه مسیر است. یعنی بازیگر در حین تمرین نمی داند که سرانجام نمایش چه خواهد شد، آیا نمایش اصلا اجرا خواهد شد؟ ممیزی چقدر می تواند روی کیفیت کار تاثیر بگذارد؟ آیا زمان و انرژی که بازیگر صرف کرده، در نهایت به نتیجه خواهد رسید یا کار نیمه تمام رها خواهد شد؟این پیشکسوت تئاتر اراک می گوید: دستمزد و مسایل مالی از دیگر مشکلات فراروی بازیگران است که نمی توانند روی دستمزد خود حساب بازکنند.وی افزود: در گذشته قراردادهایی وجود داشت به نام قراردادهای تیپ که دستمزد بازیگران در آن مشخص شده بود و همه چیز در آن شفاف آمده بود و این حق انتخاب را به بازیگر می دادند اما امروز شرایط عوض شده و گروه های تئاتری قیمت مشخصی را اعلام نمی کنند ومی گویند هر چقدر نمایش در گیشه سود کند، بین اعضای گروه تقسیم می شود و بخشی ازآن به بازیگر تعلق خواهد گرفت.وی بیان کرد: زمانی که به یک گروه نمایش، سالن صد نفری می دهند که تنها 30 شب می تواند نمایش در آن اجرا شود، با احتساب هزینه های مربوط به تبلیغات و اجاره سالن و غیره ، دیگر چیزی نمی ماند که بین عوامل گروه تقسیم شود و در این میان بیشترین فشار روی بازیگر است و کمترین دریافتی هم از آن اوست.سبزی گفت: این روزها نهادهای دولتی کمتر از بازیگران و به صورت کلی از تئاتر حمایت می کنند؛ از همین رو کارگردانان مجبور می شوند به تئاتر مخاطب پسند و گیشه محور روی بیاورند و این اتفاق باعث دوری بازیگران واقعی و خاک خورده تئاتر از صحنه شده و درعین حال بعضا برای جذب مخاطب نمایش های ضعیف و سطحی روی صحنه می روند که در شان اغلب بازیگران باتجربه و کاربلد تئاتر نیست.وی افزود: من به صورت حرفه ای کار تئاتر را از بچگی آغاز کردم و خانه پدری محل تمرینم بود. کار تئاتر را از دوران دبستان زیرنظر برادرم حجت الله سبزی کارگردان و پیشکسوت تئاتر استان مرکزی انجام دادم و با مطالعه کتاب های متعدد و اجرای نمایش های مختلف و بدست آوردن مهارت لازم ، کل کار تئاتر مدرسه به عهده من گذاشته شد.این بازیگر تئاتر گفت: در نوجوانی از سال 1366 به بعد کار تئاتر را به صورت حرفه ای ادامه دادم و در سنین 12 ، 13 سالگی تنها دختر نوجوان اراکی بودم که در کنار مردان روی سن رفتم و یک حالت تابوشکنی صورت گرفت.سبزی افزود: در خانواده ما سه نفر شامل من و دو برادرم ، همگی کار تئاتر و بازیگری می کنیم. ما با دادن تاوان و پشت سر گذاشتن همه سختی ها راه را برای دیگران بازکردیم و قضیه تئاتر و به خصوص نقش آفرینی و بازیگری دختران و زنان را جا انداختیم و جدیت من مسوولان آن زمان را متقاعد کرد و تابوی مردانه بودن تئاترها از بین رفت. گرچه سال ها بعد ضربه های فراوانی از این جسارت و شجاعت خود خوردم و هنوز نیز ادامه دارد.*** حال هنر نمایش در استان مرکزی خوش نیستیکی از کارگردانان تئاتر استان مرکزی نیز می گوید: حال هنر نمایش در شهر اراک و استان مرکزی خوش نیست و بی سامانی این اوضاع هم علل فراوانی دارد که بخشی از آن مربوط به شرایط اقتصادی ناگوار کلی کشور است که شوربختانه بر فرهنگ تاثیر مضاعفی داشته و بخش دیگر به ضعف مدیریت و درایت در این عرصه برمی گردد.به گفته خداداد خدام ، با فروپاشی ساختار انجمن نمایش در سال های گذشته که یک نهاد انتخابی بود ضربه ای کاری به جریان رو به رشد این هنر در کشور وارد آمد و متاسفانه با وجود وعده ای که در شرایط جدید از طرف مسوولان جهت احیای انجمن داده شد، اما اقدام شایسته ای صورت نگرفت و تلاش یک سال گذشته جمعی از اعضا در شهر ارا ک دراین راستا بی نتیجه ماند.وی افزود: کار مدیریتی در وادی فرهنگ باید عاشقانه باشد واگر مدیری تنها برای حقوق ومزایا پست فرهنگی را بپذیرد نه تنها قدمی به پیش نمی رویم بلکه زحمات گذشتگان هم به هدر خواهد رفت.وی تاکید کرد: در حالی که در سال های نه چندان دور هنر تئاتر در اراک و استان مرکزی از جهت تولید اندیشه و جذب مخاطب و حضور در جشنواره های ملی و حتی بین المللی سرآمد بود ، اما امروز حالی نزار دارد.خدام گفت: در شرایط غبارآلود کنونی متاسفانه تولیدات غیر اصیل و کاذبی را شاهدیم که با وجود رسانه های قدرتمند رقیب که اغلب به حال جامعه مضرند زخم دیگری بر پیکر این هنر وارد می آورند و موجبات کج فهمی و گریز مخاطب از سالن تئاتر می شوند.این کارگردان تئاتر می گوید: باور این تفکر که هنر به مثابه انعکاس نور حضرت حق، باعث رستگاری مردمان است می تواند برای ما چه در جایگاه مدیر و چه در مسند هنرمند وادارمان کند تا در کار خود تاملی دوباره کنیم و اگر دغدغه ی واقعی نداریم سراغ شغل دیگری برویم.خدام با این ابیات "بنیاد هستی تو چو زیر و زبر شود ، در دل مدار هیچ که زیر و زبر شوی / گر در سرت هوای وصال است حافظا ، باید که خاک درگه اهل هنر شوی" به سخنانش خاتمه داد.*** ساختار انجمن هنرهای نمایشی استان مرکزی درهم ریخته استیکی دیگر از کارگردانان و پیشکسوتان تئاتر استان مرکزی می گوید: در دوره آقای احمدی نژاد ساختار انجمن هنرهای نمایشی مثل بقیه ساختارها ازجمله سازمان مدیریت وبرنامه ریزی وغیره درهم ریخت و گفتند؛ دیگر رای گیری هنرمندان نباشد از همین رو یک نفر توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان رییس انجمن هنرهای نمایشی معرفی می شود.ناصر کریمی نیک افزود: این اتفاق نامیمون باعث شد که اراده هنرمندان استان نادیده گرفته شود و افرادی به تهران معرفی شوند که عمدتا صلاحیت هنر نمایشی نداشتند.این هنرمند اراکی عرصه تئاتر هم اکنون درخیابان مخابرات نبش پاساژ مرکزی در مغازه ای کوچک به فروش کمربند ، واکس کفش، فندک و گاز فندک عینک ، فرچه، کراوات، ساس بند و پیپ مشغول است.وی می گوید: من اینجا و این کار را با هیچ جا و هیچ کاری در دنیا عوض نمی کنم. اینجا نبض خواسته های مردم جامعه است. من خدا را شکر خانه، مغازه و ماشین دارم و از غم نان به اینجا نیامده ام. این مکان محلی در دل مردم جامعه است. چرا که از صبح تا شب در حال جمع کردن سوژه هستیم.وی افزود: هنرمندی که در دل مردم نباشد خیلی ارزش ندارد. زیرا مردم وقتی دغدغه های خود را در تئاتر نبینند از این هنر فاصله می گیرند.کریمی نیک ، دارای لیسانس ادبیات فارسی و فوق لیسانس کارگردانی تئاتر است. او از سال 1364 کار تئاتر را به صورت حرفه ای در اراک شروع کرده و تاکنون 37 نمایشنامه نوشته که همگی روی صحنه رفته است.وی می گوید که تنها کارگردان تئاتر استان مرکزی است که هفت بار در بخش مسابقه تئاتر فجر (درقسمت کارگردانی) جایزه کسب کرده است.این کارگردان تئاتر می گوید: حدود چهار سال همکاری با اداره کل زندان های استان مرکزی و کار تئاتر با زندانیان باعث شده است زندانیان نابازیگر زندان مرکزی در سه سال اخیر بطور متوالی رتبه اول تئاتر زندان های کشور را به خود اختصاص دهند.چندین سال عضو هیات امنای انجمن نمایش ، عضو شورای نظارت بر تئاتر استان مرکزی ، موسس آموزشگاه تخصصی هنرهای نمایشی تجربه، حضور در جشنواره های دفاع مقدس، ماه ، آتشکاراصفهان، نویسنده برگزیده کشور در جشنواره صاحبدلان برای نمایش تن «زندگی کربلایی کاظم ساروقی» که به مدت 15 روز در تالار مولوی تهران اجرا شد و نویسنده پرمخاطب ترین تئاتر کشور به نام « شعله در زمهریر» درباره زندگی حضرت زهرا (س) که در تالار وحدت و تالار شهر تهران به مدت دو ماه به اجرا درآمد، بخشی از رزومه کاری ناصر کریمی نیک است.این کارگردان تئاتر می گوید: نداشتن کارشناس نمایش از مشکلات چهار سال اخیر تئاتر استان مرکزی به عنوان حلقه مفقوده ارتباط هنرمندان عرصه تئاتر با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی است.کریمی نیک گفت: این درحالی است که بیش از 40 تحصیلکرده تئاتر در اراک از لیسانس گرفته تا فوق لیسانس با رزومه های کاری درخشان وجود دارند.وی، هنر هنرمندان تئاتر اراک را بی بال پریدن خواند و افزود: اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی در این سال ها با دریافت مشاوره های اشتباه درباره تئاتر و تصمیم گیری و تصمیم سازی های غلط ، ضعیف ترین جشنواره تئاتر استانی را طی 26 سال اخیر، در سال قبل برگزار کرد.وی بیان کرد: گواه این ادعا، نبود هیچ گروهی از اراک در جشنواره بین المللی فجر بود، همچنین ضعیف ترین جشن اردیبهشت تئاتر سال گذشته برگزار شد و شاهد این مدعا بی توجهی به تاثیرگذاران تئاتر استان در آن جشن بود.وی اظهار کرد: بخشنامه شورای انقلاب فرهنگی اعضای شورای نظارت بر نمایش استان ها را متشکل از پنج نفر شامل دو کارشناس هنری، یک کارشناس سیاسی مسلط به تئاتر، یک کارشناس اجتماعی مسلط به تئاتر و یک کارشناس دینی مسلط به تئاتر دانسته است، ولی در انتخاب های فعلی استان مرکزی هیچکدام از این موارد رعایت نشده است.کریمی نیک ادامه داد: من تاکنون پنج مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و 14 معاون فرهنگی در استان مرکزی به خود دیده ام، اما پیشکسوتان تئاتر اراک پای کار مانده اند و ثابت کرده اند که دلشان برای شهرشان می سوزد و بدون هیچگونه چشمداشتی از هرگونه کوششی برای پیشرفت تئاتر دریغ نمی کنند.وی گفت: تغییر سیستم رای گیری و هیات امنایی شدن انجمن نمایش تا پایان سال نویدی است تااین سیستم فرمایشی به کار خود خاتمه دهد و هنرمندان بار دیگر، خودشان تصمیم گیر و تصمیم ساز دنیای هنر نمایش استان بشوند.کریمی نیک افزود: نگاه امنیتی بدون هیچگونه دلیل موجه به فعالان تئاتر اراک که فقط و فقط برای حذف آنها صورت می گیرد باید از دستور کار اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی حذف شود.وی، نبود یک سالن بلک باکس( سالن حرفه ای تئاتر) در اراک ، فقدان رابطه درست اداری در بین متولیان هنر استان ، نبود هم افزایی مناسب در ارایه خدمات، قبول نداشتن مسوولان توسط یکدیگر و طولانی شدن پروژه ساخت سالن مرکزی در میدان مقاومت اراک را برخی دیگر از مشکلات فراروی عرصه تئاتر استان مرکزی ذکر کرد.این پیشکسوت تئاتر استان مرکزی، نداشتن مدیریت مناسب برخی سالن های اراک را نیز یادآور شد و گفت: سالن فرهنگسرای آفتاب درابتدای شهرک علی ابن ابیطالب (ع) بدون آنکه حتی یک نمایش در آن اجرا شود، در حال فروپاشی است. سالن سینما استقلال در عین حالی که قابلیت اجرای نمایش در روی صحنه و سالن انتظارش را دارد، در کل شکل سالن نیست.کریمی نیک افزود: طلاق، موادمخدر، آسیب های اجتماعی وغیره با چاپ بنر کاهش پیدا نمی کند. باید باور کنیم تئاتر می تواند تاثیرگذارترین هنر برای بیان اندیشه های متعالی در جامعه باشد.*** جشنواره زدگیسرپرست انجمن هنرهای نمایشی استان مرکزی نیز می گوید: بیشتر هنرمندان عرصه تئاتر در این استان جشنواره زده هستند و از اجرای عمومی امتناع می کنند.حمید صالحی، کیفی گرایی و تولید آثار فاخر را از اهداف برگزاری اجرای عمومی و جشنواره ها دانست و گفت: گروه های نمایشی باید حتما برای اجرای عمومی بروند و در فرهنگسرای آیینه اجرای عمومی داشته باشند.وی افزود: از سال 1365 انجمن نمایش در استان مرکزی تشکیل شده است و امسال بیست و هفتمین جشنواره تئاتر استان مرکزی از 24 تا 27 شهریور ماه برگزار می شود و کار بازبینی آثار از 12 تا 15 شهریور ماه به صورت استانی جریان دارد.وی بیان کرد: پس از رقابت استان ها یک یا دو گروه به منطقه می روند ولی چون امسال منطقه ای نداریم. سی دی آثار نمایشی جهت شرکت در جشنواره تئاتر فجر که به صورت بین المللی برگزار می شود به منظور بازبینی به تهران ارسال می شود.صالحی گفت: در حال حاضر پنج اثر از اراک و حدود 20 نمایش از سایر شهرستان ها در صورت اجرای عمومی ، جهت حضور در جشنواره تئاتر فجر تهران به مرحله بازبینی جشنواره استانی راه می یابند.وی افزود: از مجموع 50 گروه نمایشی موجود در سطح استان مرکزی 9 گروه ثبت شده واز مرکزهنرهای نمایشی ایران و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز دارند که چهار گروه در اراک و پنج گروه در سایر شهرستان ها شامل یک گروه در خمین و در هر کدام از شهرستان های ساوه و دلیجان دو گروه فعالیت می کنند.وی با بیان اینکه تبلیغات و سالن آمفی تئاتر به صورت رایگان در اختیار گروه های نمایشی قرار داده می شود ، شهرستان های فعال در امر اجراهای عمومی را شامل ساوه ، محلات ، تفرش ، آشتیان ، دلیجان ، کمیجان و خمین معرفی کرد.سرپرست انجمن هنرهای نمایشی استان مرکزی گفت: یکی از حرکت های هنرهای نمایشی از سال جدید با کمک اداره شهرستان و فرهنگسرای آیینه ؛ تبادل هنر و صنعت است و تلاش می شود این هنر از ساپورت های مالی برخوردار شود. چرا که انجمن به دنبال اسپانسر مالی برای اجراهای عمومی آثار تولیدی هنرمندان است.صالحی با اشاره به اینکه دراستان مرکزی 500 نفر در عرصه هنرهای نمایشی در زمینه های مختلف کارگردانی ، بازیگری ، نویسندگی و عوامل صحنه فعالیت دارند ، افزود: با اجرای طرح جدید بیمه هنرمندان ؛ فعالان این عرصه شامل بازیگر، نویسنده، کارگردان و عوامل صحنه، طراح صحنه، موسیقی، طراح لباس و نظیر آن می توانند از مزایای بیمه هنرمندان برخوردار شوند.وی، ارتباط هنر و صنعت (اسپانسر، کمک به برگزاری جشنوارها و حمایت از اجراهای عمومی گروه های نمایش) ، برگزاری کارگاه های نمایشی، کارگردانی، نویسندگی، بازیگری، طراحی صحنه نظیر آن ، مرحله ای انجام شدن کارگاه های بازیگری برای استعدادیابی و معرفی به گروه های نمایشی، ارتباط با آموزش و پرورش جهت معرفی کارشناسان انجمن برای تدریس در مدارس با هدف معرفی هنر نمایشی و جذب استعدادهای دانش آموزان و کیفی گرایی آثار ارایه شده در اجرای عمومی و جشنواره ها را از اولویت های برنامه ای انجمن هنرهای نمایشی استان مرکزی برشمرد.*** خروجی یک تئاتر خوب در گروی سه رکن شامل مسوولان، هنرمندان و مخاطبان استمسوول واحد هنرهای نمایشی حوزه هنری استان مرکزی نیز می گوید: برای شکل گرفتن یک تئاتر سه رکن شامل مسوولان ، هنرمندان و مخاطبان لازم است که اگر هر یک از این ارکان لنگ بزند در خروجی، اثر نامناسب می گذارد.خلیل خسروبیگی افزود: به سبب وارداتی بودن تئاتر که عمر آن به صد سال هم نمی رسد، تعاریف مختلف و برداشت های متفاوت از آن وجود دارد؛ گاهی با خیمه شب بازی ، تخته حوضی ، سیاه بازی و سایه بازی و برخی اوقات با نمایش های شادی آور مقایسه شده، اما تفاوت اساسی میان تئاتر غرب و اروپا با تئاتر کشورمان؛ علاوه بر سرگرمی، بحث جریان سازی و ایجاد تفکر است.وی بیان کرد: در طول سال ها این اهداف با فراز و نشیب زیادی همراه بوده و گرچه هنرمندانی تلاش داشته اند تئاتر به عنوان شغل شناخته شود و تن به خواسته های مسوولان داده اند، ولی مسائلی باعث شده که خروجی لازم را نداشته باشد.وی به نقل از پیشکسوتانی مانند حجت الله سبزی که چهار، پنج دهه خاک تئاتر را خورده اند، گفت: تئاتر استان مرکزی روزهای پر فروغی داشته و اشتیاق از دیدن نمایش ها به حدی بوده که تماشاگران برای دیدن تئاتر با یکدیگر درگیر می شدند، اما این روند به صورت یک جریان مستمر نبوده است.وی افزود: نگاه های سلیقه ای، نبود ثبات و برنامه ریزی صحیح در تصمیم گیری مسوولان، چندگانگی تعاریف از موضوع فرهنگ و تامین نشدن هنرمندان از نظر مالی باعث شده آثار تولیدی مبتنی بر پژوهش و دغدغه های جامعه نباشد.مسوول واحد هنرهای نمایشی حوزه هنری استان مرکزی می گوید: با توجه به دسترسی مخاطبان به فضاهای اینترنتی و مجازی، برخی از هنرمندان از مخاطبان عقب افتاده اند و آثار تولیدی آنها پیام جدیدی برای مخاطب ندارد، از همین رو باعث پس زدن مخاطب می شودخسروبیگی ، هنرمندان را به مثابه یک آنتن و رادار توصیف کرد و گفت: قبل از اینکه امواج به جامعه برسد باید هنرمندان جذبش کرده و انتشار دهند. ولی در حال حاضر این اتفاق نمی افتد و آثار تولیدی، نیاز مخاطب را برطرف نمی کند.وی افزود: برای تولید یک نمایش می بایست "مخاطب هدف" را بشناسیم، از طرفی نیز عناصر ارتباطی برای انتقال پیام به مخاطب را باید در نظر بگیریم.وی، یکی از افتخارات استان مرکزی را داشتن بیشترین دانش آموخته رشته نمایش دانست و گفت: با این حال از نظر سخت افزاری (فرهنگسرای آیینه به عنوان تنها سالن تخصصی اراک) پاسخگوی این تعداد دانش آموخته و هنرمندان فعال که به صورت تجربی کار می کنند، نیست.وی بیان کرد: سالیان متمادی مسوولان، ابعاد اقتصادی و معیشتی را در نظر داشته اند در حالی که بسیاری از مشکلات بخاطر کمبود توجه به مسایل فرهنگی است و چون مباحث اقتصادی و رفاهی مردم در نظر گرفته می شود از مسایل فرهنگی که حرف اول را می زند، غافل مانده اند.خسروبیگی با یادآوری اینکه حوزه هنری استان مرکزی جایگاه نظارتی ندارد، گفت: دراین حوزه؛ بحث حمایتی در تولید اثر اولویت دارد و فلسفه وجودی حوزه هنری اساسنامه واحدی است که در کل کشور سعی شده دو هدف کلی شامل «تربیت هنرمند متعهد» و «خلق اثر فاخر» دنبال شود.وی افزود: در شش سال اخیر به سبب بومی بودن مدیریت این حوزه ، اشرافیت به عرصه هنر و شناخت از دوستان ، با استفاده از اساتید مجرب در سطوح داوری، بازبینی و برگزاری کارگاه های آموزشی به منظور روزآمدشدن آموزش های هنرمندان متعهد استان مرکزی گام های خوبی برداشته شده است.وی برگزاری پنج دوره جشنواره استانی نمایش های کوتاه صحنه به منظور ایجاد بستر لازم برای کسب تجربه و بروز خلاقیت هنرمندان جوان که خوشبختانه اثرات خودش را داشته ، از جمله این اقدامات بوده است.خسروبیگی گفت: حوزه هنری معمولا کارهای برروی زمین مانده را انجام می دهد و برآیند یک نهاد انقلابی است و گستره فعالیت آن، هنر انقلابی است .وی بیان کرد: حوزه هنری ؛ بستری را فراهم کرده تا هنرمندان در وهله اول آموزش های تخصصی کوتاه مدت و بلندمدت دریافت کنند و این مزیتی است که با حداقل هزینه از سوی حوزه هنری برگزار می شود.وی گفت: اولویت های برنامه ای حوزه هنری در سالجاری «سبک زندگی و خانواده اسلامی» است که باید در عرصه های مختلف به آن پرداخته شود.وی افزود: انقلاب و دستاوردهای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس نیز از دیگر مواردی است که موظفیم در تولید آثار فاخر در نظر بگیریم و به مخاطب انتقال دهیم. همچنین در صورت فراهم شدن شرایط در مسایلی شامل آسیب های اجتماعی ، اعتیاد ، شبکه های ماهواره ای، فرهنگ ترافیک و غیره برنامه داشته باشیم.گزارش: احمد الهی6066/6012/ 6075
18/06/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها