واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: یک مستندساز در گفت و گو با پانا: معماری، دالان تاریخ است خبرگزاری پانا: تهیه کننده مستند «ایران فراسو» با انتقاد از پخش نامناسب این مجموعه به خبرنگار پانا گفت: معماری، دالان تاریخ است و من در این مستند از جمع آوری تک عکس ها و قاب های زیبا و تهیه اثری صرفا فرمالیستی پرهیز کردم.
۱۳۹۴ شنبه ۱۴ شهريور ساعت 10:48
به گزارش خبرنگار فرهنگی پانا؛ علی اکبر ولدبیگی تهیه کننده مستند «ایران فراسو» درباره جایگاه و وضعیت نامناسب سینمای مستند در ایران گفت: ذهن و فکر مخاطبان ایرانی دراماتیزه شده و انباشته از درام های خانوادگی است. درواقع تلویزیون آن را اینطور تربیت کرده و شکل داده است. درحالی که سینمای مستند و داستانی درست مانند تفاوت موسیقی کلاسیک و پاپ با هم تفاوت دارند. چنانچه فهم موسیقی کلاسیک مستلزم داشتن اطلاعاتی خاص است اما درک و دریافت موسیقی پاپ آنی است. وی افزود: سینمای مستند و داستانی هم چنین تفاوتی با هم دارند. شناخت و فهم سینمای مستند نیاز به دانستن یکسری اطلاعات دارد اما در سینمای داستانی اینطور نیست. به ویژه ملودرام های سال های اخیر که جز خرافه هیچ چیزی ندارد. بنابراین با این نوع نگرش فرهنگی، سینمای مستند جایگاه خود را هیچ وقت پیدا نخواهد کرد و همیشه در حاشیه میماند و جریان سرمایه گذاری هم به آن وارد نخواهد شد. این کارگردان و فیلمبردار در پاسخ به این که آیا سابقه سال ها تصویربرداری او به فرم زدگی دامن نزده است، گفت: سینمای مستند خوب، سینمایی است که روند و شاکله آن بر پایه سند است. سینمای مستندی که قائل به این تعریف باشد، از فرم اجتناب می کند. تنها وجه متمایز مستند «ایران فراسو» بر حرکت است و در اصطلاح مستند ساختار دیپ فوکوس یا میزانسن نام دارد. وی با اشاره به زمان بندی در سینمای مستند بیان کرد: اساسا در سینما دو نوع زمان دراماتیزه می شود. نخست آن که یک زمان کوتاه کش داده می شود. برعکس آن هم فشرده کردن زمانی طولانی است. اصولا معماری، دالان تاریخ است. زمانی که قرار است یک فیلم تاریخی بسازیم، ناگزیر هستیم از مدخل تاریخی و با یک بنا به دل تاریخ برویم. با وجود این که ایرانیان در طول تاریخ مثل یونانی ها چندان معتقد به ساختمان سازی نبوده اند. ولدبیگی که عمده آثارش در حوزه مستند به معماری ایران باستان معطوف است، درباره علت این انتخاب گفت: ایرانی ها در طول تاریخ بیشتر به بسط فرهنگ خود فکر می کردهاند. بنابراین معماری آیینی در ایران هم بیشتر رواج داشته است. هرچند گفته می شود تخت جمشید پایتخت سیاسی ایران بوده است اما پژوهش ها درباره این بنا هم چنین ادعایی را تایید نمی کند. ایرانی ها جهان بینی خاصی نسبت به دنیای پس از مرگ داشته اند. بنابراین این فکر را به ساختن بناها هم معطوف می کنند. من هم به این شاخه علاقه مند و در مستندسازی به حرکت های کند و بطئی قائل هستم تا به طور تلویحی گذر زمانی طولانی را در معماری نمایش دهم و زمان را از این طریق دراماتیزه کنم. وی همچنین ادامه داد: معماری برسی استقرایی تاریخ و از جز به کل رسیدن است و من با در نظر گرفتن یک واحد می خواهم تمدن، سیاست و جنبه های اجتماعی و مردم شناسانه آن را بررسی کنم. در واقع می دانستم که چه چیزی را از یک بنا می خواهم برداشت کنم. بنابراین از جمع آوری تک عکس ها و قاب های زیبا و درگیر شدن در فرم گرایی و تهیه اثری فرمالیستی پرهیز می کردم. ولد بیگی در پایان خاطر نشان کرد: جهان سوم یعنی چسبیده شدن به تاریخ گذشته. چراکه این کشورها معمولا نمی توانند به وضعیت حال خود ببالند. من در کارهایم سعی کرده ام خوبی ها و بدی ها و واقعیت های تاریخی را بدون سوگیری بیان کنم. مذمت و مدح در «ایران فراسو» توامان وجود دارد. بنابراین موقعیت ها را کنار هم چیده ام تا بیننده خود بر اساس داده های موجود به جمع بندی برسد. برای پخش این مستند ساعتی اختصاص داده شد که شاید برای بازپخش یک مجموعه هم مناسب نباشد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]