واضح آرشیو وب فارسی:مهر: در نشست «از ایده واقعیت و مجاز در تئاتر» عنوان شد:
«دیدن» باور شده است/ انتقاد به نقدهای وارد شده به «شنیدن»
شناسهٔ خبر: 2884714 - یکشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۶:۱۷
هنر > سینمای ایران
نشست «از ایده واقعیت و مجاز در تئاتر» با حضور امیررضا کوهستانی برگزار شد و این کارگردان در این نشست درباره نظریات نوین تئاتر و نمایش «شنیدن» صحبت کرد. به گزارش خبرنگار مهر، نشست «از ایده واقعیت و مجاز در تئاتر» عصر گذشته ۲۴ مردادماه با حضور امیررضا کوهستانی در موسسه فرهنگی «آپآرتمان» برگزار شد.امیررضا کوهستانی در این نشست ۴ ساعته که تا شامگاه شنبه به طول انجامید، از تجربههای شخصی خود در تئاتر گفت. این کارگردان که اخیرا نمایش «شنیدن» را در سالن چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه برده است، بسیاری از بازخورهایی که این روزها نسبت به اثرش میشود تا حدودی نادرست و سطحی دانست.کوهستانی در ابتدای نشست، گذری بر نظریات نوین تئاتر و ترمینولوژی هنر معاصر داشت. او با بیان این که ذات تئاتر در طول تاریخ از حقیقت «زنده بودن» برخوردار بوده است، با فرض گرفتن هنر به عنوان یک رسانه، تغییر هنر نقاشی را در طول تاریخ بسیار ساده دانست و گفت: تا یک دوره نقاش خوب کسی بود که شبیه به واقعیت را نقاشی می کرد اما پس از ظهور دوربین عکاسی میبینیم که هنرمندان ناگزیر میشوند تا برای بازنمایی واقعیت راه دیگری در پیش گیرند.کوهستانی با طرح چند مثال این چنینی در سیر تاریخ هنر، به هنر تئاتر رسید. او با بیان این که در حضور سینمای ۴ بعدی عرصه بر تئاتر نیز تنگ آمده است، بیان کرد: هنر تئاتر نیز ناگزیر است تواناییهای خود را بالا ببرد و سطحی از هنر را بروز دهد که شش هنر دیگر نمیتوانند آن را نشان بدهند.کارگردان «شنیدن» اضافه کرد: تئاتر تنها هنری است که میتواند کشمکش میان زندهبودن و غیر زنده بودن را نمایش دهد. این همان چیزی است که سایر هنرها از آن عاجزند.وی در ادامه با تاکید بر این که در تئاتر امروز استفاده از تکنولوژی هنر اجرا را تغییر داده است، به کتابی با عنوان «تئاتر دیجیتال» تالیف استیو نیکسون اشاره کرد و گفت: دیگر وقتی تاریخ تئاتر دیجیتال در ۸۰۰ صفحه نوشته شده است، طرح پرسشهایی نظیر این که آیا استفاده از پروژکتور و ویدئو در تئاتر درست است یا نه، بیمعناست.کوهستانی سپس درباره اهمیت رسانهها در جهان امروز صحبت کرد. وی با اشاره به این که پس از اتفاقاتی نظیر فرو ریختن دیوار برلین و در ادامه حادثه ۱۱ سپتامبر، «زنده بودن» اهمیتی دوچندان پیدا کرده است، یادآور شد: نشانه زنده یا مستقیم در گوشه تصویر تلویزیونها حاکی از این ماجراست که مخاطبان رسانهها میخواهند خود را زنده نگه دارند و در لحظه زندگی کنند.وی افزود: از زمانی که جهان رسانهای شد، «دیدن» باور شد. یعنی بازنمایی واقعیت نیز خود ایجاد اعتبار میکند. تئاتر نیز از این جهت که هنر زندهای است، اعتباری بیش از پیش یافته است. کوهستانی همچنین تئاتر را برزخی میان جهان واقعی و جهان رسانهای توصیف کرد و ادامه داد: در شکل ارسطویی تئاتر نیز بحث بر سر این است که تئاتر بازنمایی جهان روزمرهای است که خود روزمره نیست، اما تماشاگر با مقایسهای که میان تئاتر و جهان بیرون میکند به درک و شهود میرسد.کوهستانی سپس اهمیت برشت را در پررنگ کردن همین خط برزخی میان بازیگر و تماشاگر عنوان کرد.در بخش دیگری از نشست «ایده واقعیت و مجاز در تئاتر» کوهستانی به بحث پیرامون تازهترین اثر خود، «شنیدن» پرداخت و با بیان این نکته که از صحبت درباره اثرش اکراه دارد، گفت: از درهای زیادی میتوان به این نمایش وارد شد. چرا که هیچکدام از این ورودیها با نقشهای از پیش تعیین شده شکل نگرفته است.وی سپس با اشاره به برخی صحنههای نمایش از شکلگیری طرح اثر و مضامین کلی آن سخن گفت.کوهستانی در بیان تجربه مواجهه با ایده اثر نیز این گونه توضیح داد: رویارویی با یک اثر هنری گاهی ناخودآگاه منجر به خلق یک اثر هنری میشود. اما متاسفانه گرایش مخاطب در مواجهه با تئاتر، گرفتن پیام و طلب کردن چراییهاست. او همواره در پی قطعیات است و بر اساس فرهنگ زیباییشناسی خودمان با اثر برخورد میکند. این مخاطب گاهی درباره هنر معاصر شتابزده نظر میدهد و دائم میگوید که هنر دارد به بیراهه میرود و حرفهای اینچنینی. این از همان تفکری میآید که پیوسته در پی رسیدن به قطعیت است و جهان بیرون را جهان نادانها میپندارد.امیررضا کوهستانی در ادامه بحث «شنیدن» را به نوعی تقابل با همین قضاوتها و سیر کردن میان مجاز و واقعیت عنوان کرد: قصه این است که همیشه دوست داریم خود را عاقلتر از دیگران بدانیم. عاقلی که دارد جهان را از برج عاجی که برای خود ساخته، میبیند. واقعیتی که همواره روی آن اصرار دارم این است که هرگاه فکر کنیم آگاهیم، احمقیم.کارگردان «رقص روی لیوانها» بسیاری از تعبیرها و نقدهایی که این روزها درباره آثارش میشود را تا حدی نادرست دانست. کوهستانی همچنین با اشاره به نقد برخی منتقدان، به انتقاد از فضای نقد و بررسی هنری امروز پرداخت.بخش پایانی این نشست نسبتا طولانی به پرسش و پاسخ میان کوهستانی و چندتن از حاضران در جلسه گذشت. چگونگی شکلگیری اثر، شیوه کارگردانی کوهستانی و دیگر نظرگاههای این کارگردان از جمله مواردی بود که از سوی حاضران به عنوان پرسش مطرح شد.نشستهای تئاتری موسسه فرهنگی هنری «آپآرتمان» از این پس قرار است بعد از ظهر هر شنبه با حضور علاقمندان و اصحاب رسانه در محل موسسه برگزار شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]