محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803372611
هفدهمین جشنواره آیینی سنتی نعیمی:کاری برای احیای نمایش‌های آیینی انجام نشده است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: هفدهمین جشنواره آیینی سنتی
نعیمی:کاری برای احیای نمایش‌های آیینی انجام نشده است
حمیدرضا نعیمی با اشاره به اینکه کاری برای احیای نمایش‌های آیینی انجام نشده،گفت:تنها فضایی که طی یک هفته در طول سال به صورت جدی با وجود نارسایی‌ها و عدم حمایت مالی و اقتصادی به این نمایش‌ها توجه می‌کند جشنواره تئاتر آیینی سنتی است.
به گزارش خبرگزاری فارس،حمیدرضا نعیمی در خصوص برگزاری هفدهمین جشنواره آیینی سنتی گفت: «بخشی از تئاتر ایران نمایش‌های آیینی و سنتی است و ما طی این سال‌ها جدل‌های بسیاری بر سر حفظ و یا احیای آن داشتیم البته این امر نه به معنای این است که حتماً مخاطب این را می‌پذیرد بلکه به این معنا است که باد به صورت آثار موزه‌ای از آنها استفاده ببریم.» وی یادآور شد: «کشوری که موزه ندارد کشوری است که تاریخ و عقبه‌ای ندارد که با توجه به آن چشم‌اندازی رو به آینده داشته باشد.» وی ادامه داد: «من نمی گویم نمایش سیاه‌بازی، نقالی، شبیه‌خوانی، شمایل گردانی و پرده خوانی امروز می‌تواند بخشی از مباحث و مسائل روز جامعه را حل کند و یا مطرح کند اما این نمایش‌ها کارهایی هستند که با حفظ شکل و فرم اجرایی‌شان و حتی تکراشان در سالن‌ها و جایگاه ویژه‌ای که برای اینگونه نمایش‌ها در نظر گرفته شده می‌توان موزه و مکانی برای نمایش‌های آیینی سنتی ایجاد کرد تا هر توریستی که به کشور وارد می‌شود بتواند نمایش خاص کشور را به تماشا بنشیند.» نعیمی بیان کرد: «همواره به واسطه هنر تئاتر که بخشی از زبانش نشانه است می‌توان با میزان آزادی بیان، مفهوم دموکراسی در آن کشور، وجود خفقان در آن کشور، فرهنگ تئاتر دیدن و فرهنگی بودن مردم آن ملت آشنا شد. همچنین این امکان وجود دارد که وقتی توریست با تورهای مسافرتی به کشور وارد می‌شود بخشی از جذابیت‌های توریستی و گردشگری‌اش سرزدن به تئاتر باشد.» وی تاکید کرد: «اگر ما نقالی، پرده‌خوانی، شاهنامه‌خوانی و یا اجرای تعزیه داشته باشیم این نمایش‌های آیینی هستند که برای این مردم باقی می‌مانند و با اجرای آن می‌توانیم تئاتر تاریخی و گذشته‌مان را به دیگران نشان دهیم.» این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه تا این لحظه هیچ کاری برای احیای نمایش‌های آیینی انجام نشده است عنوان کرد: «تنها فضایی که طی یک هفته در طول سال به صورت جدی با وجود نارسایی‌ها و عدم حمایت مالی و اقتصادی به این نمایش‌ها توجه می کند جشنواره تئاتر آیینی سنتی است. ما با اینکه آثار راه‌یافته به جشنواره چه از نظر متن و چه اجرا در چه حدی است و اینکه آیا این جشنواره به درستی و تمام و کمال آن چیزی است که باید باشد کاری نداریم بلکه این نکته اهمیت دارد که چنین جشنواره‌ای از مردن همین خرده شمعی که از نمایش های آیینی سنتی مانده است جلوگیری می‌کند و همین امر جای ستایش و تشکر دارد. » وی با تشکر از بانیان و مسئولان جشنواره آیینی سنتی که با عشق و تمام وجود از اجرای این نمایش حمایت می‌کنند گفت: «در مدت زمان یک هفته تا ده روز جشنواره آیینی سنتی مخاطبان شاهد اجرای نمایش‌های سنتی می‌شوند. با وجود اینکه سالنی مثل سنگلج به عنوان مکانی برای نمایش آیینی سنتی تعریف شده، اما در این سالن آنچنان شاهد اجرای نمایش‌های ایینی سنتی به آن مفهوم نبوده ایم.» نعیمی در ارائه پیشنهادی در راستای ارتقای سطح کیفی جشنواره بیان کرد: «فکر می کنم جشنواره تئاتر آیینی سنتی دچار یک تکرار و دل‌مردگی است که البته با توجه به عدم شور و اشتیاقی که در حمایت از این جشنواره وجود دارد این چیز عجیبی نیست اما پژوهشگران، مدرسان و بانیان جشنواره باید دست از کتاب‌سازی برداشته و با نگاهی علمی‌تر نسبت به گذشته این جشنواره را به پژوهشگران و چهره‌های پژوهشی و تئاترهای دنیا بشناسانند.» وی افزود: «کشورهای دیگر دنیا با دیدن یک تعزیه باشکوه و درخشان با نمایش‌های آیینی سنتی مثل نقالی و پرده‌خوانی با یکی از بزرگترین حماسه دنیا یعنی شاهنامه را بیش از پیش به دنیا معرفی می‌شوند.» نعیمی یکی از بزرگترین کم‌کاری و بی‌توجهی‌ها و خساراتی که طی سال‌ها پشت سر گذاشته‌ایم را در حوزه ادب و فرهنگ معرفی کرد و در ادامه اظهار کرد: «بی‌توجهی به سنگلج و میراثی به نام شاهنامه است. ما با نمایش‌هایی مثل تعزیه و شبیه‌خوانی به زیبایی می‌توانیم تاریخ دینی و اسلامی خود را با شیوه اجرایی منحصر به فرد به جهانیان نشان دهیم.» وی با اعتقاد به اینکه نمایش‌های آیینی سنتی ما باید با نگاهی تبلیغی به کشورها و مخاطبان جهان معرفی شود خاطرنشان کرد: «پیش از این نیز نگاه اشتباه دیگر کشورها به کاراکتر سیاه در نمایش های تخت حوضی برطرف شد و ما به آنها نشان دادیم که خنده مخاطبان سیاه به خاطر تمسخر رنگ پوست او و یا نژاد او نیست بلکه سیاه در نمایش‌های آیینی سنتی محبوب‌ترین کاراکتر در نمایش‌های کمدی ایرانی است که اتفاقاً حق را از ظالم ستانده و در نهایت مورد احترام مخاطب ایرانی است.» این کارگردان و نویسنده تئاتر تصریح کرد: «در چنین جایگاهی ظرفیت‌ها و قابلیت‌های اجرایی تعزیه آنطور که باید و شاید در کشورهای دیگر مورد بحث قرار نگرفته بنابراین به مرکز هنرهای نمایشی و مسئولان برگزار کننده جشنواره پیشنهاد می کنم که با توجه به برداشته شدن تحریم‌ها و فضای باز ارتباطی کشورهای اروپایی با ایران (کشورهای اروپایی چون تئاتر در آنها زنده است و حضور موثر دارد) از این فرصت برای ارتباط گسترده بهره برده و تلاش کنیم تا چهره‌های بزرگ تئاتر اروپا را با نمایش های مناسب ناب سنتی آشنا کنیم.» وی افزود: «لذا از گروه های حرفه ای و توانمند تعزیه، خیمه‌شب بازی، سایه‌بازی، نقالی، شبیه‌خوانی و شمایل گردانی دعوت کنیم که در طول جشنواره 10 اثر بزرگ را در شاخه‌های مختلف اجراشده را به بزرگان تئاتر دنیا، مسئولان تئاترها، مدیران برنامه‌ریزی تئاتر دنیا نشان دهیم و کتاب و مقالات و همچنین ترجمه‌ها و کتاب های به نگارش در آمده به زبان فارسی و همچنین فیلم‌های سینمایی را در اختیارشان قرار دهیم تا در بزنگاه خارجی که نگاه فرهنگی ایران باز شده است بهترین بهره را از نظر فرهنگی و اقتصادی ببریم.» نعیمی درباره حضور جوانان در تولید و اجرای نمایش‌های ایینی عنوان کرد: «با درد می‌گویم که هیچ ملتی در دنیا اینقدر نسبت به میراث گذشته و تاریخ فرهنگ و ادبش به اندازه ما بی‌تفاوت نیست . مردم هیچ کشوری به اندازه ما به آب و خاک خود بی‌اهمیت نیستند. متأسفانه ما در حفظ و استفاده از آثار بزرگان هیچ قدم مثبتی برنداشته‌ایم و همیشه این افراد در تنگنا‌ها جهان را ترک کرده‌اند و ما آنها را از دست داده‌ایم. برخی از اساتید شاگردانی تربیت کرده‌اند اما ما نمی توانیم از انها انتظار داشته باشیم که دست به نوآوری بزنند بنابراین این نسل می تواند آنچه را که به عنوان آیین بوده به دست ما رساند، در این میان افرادی نیز وجود دارند که می توانند دست به نوآوری زنند برای مثال سال گذشته سهیل پارسا توانست نمایش مکبث را به شیوه تعزیه و با نشانه‌شناسی تعزیه توسط گروه حرفه ای کانادایی اجرا کند. ای کاش می شد قدر این افراد را بدانیم و اجازه تکرار چنین فعالیت‌هایی را به آنها دهیم تا نمایشنامه‌های بزرگ به شکل تعزیه اجرا شود.» وی تاکید کرد: «ما باید جوانا را ارج گذاریم چراکه اگر انها هم دست از کار کشند بجز تعدادی فیلم و مقاله آرشیوی چیزی نداریم. امیدوارم جوانان قربانی بحث اجرایی در نمایش‌ها که برای حفظ تماشاگر مجبور به هر کاری می‌شوند نباشیم. امیدوارم کارهای ارزشمند بودجه کافی اختصاص یابد تا کارها به بهترین شکل اجرا شوند و کشور از تاریخ نمایش های آیینی سنتی بی‌بهره نماند.» انتهای پیام/
94/05/23 - 12:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 185]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها