تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867770792
درباره نخستین فیلم محسن تنابنده
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
درباره نخستین فیلم محسن تنابنده یک سوزن به «گینس»سینمای ایران در تولید فیلمِ کمدی فقیر است واقعا فقیر. فیلمسازان ما در بیشتر مواقع حتی فیلم کمدی را با طنز اشتباه می‌گیرند و تصور می‌کنند دیالوگ‌های چیپِ بازیگر مساوی است با فیلم ژانر کمدی! قرار است از یک فیلم خاص حرف بزنیم به اسم «گینس».
محسن تنابنده با همه کارنامه خوبش چه در بازیگری و طراحی قصه، اما در اولین تجربه کارگردانی و در کلیت فیلم خوبی نساخته است. در ایده شاید ولی نه قصه شاخصی دارد، نه تکنیک منحصر به فردی، نه فرم ایده آلی دارد نه محتوای محترمی. صدالبته که هدفش صرفا فروش است و انگار آن طور که آمارها می گویند به چیزی هم که خواسته رسیده است. البته اغراق اگر نکنیم «گینس» در بین این همه فیلم شانه تخم مرغی سینماها، غنیمتی است و با هر ترفندی هم که شده مخاطب را به سینما کشانده اما می توانست این جاذبه را محترمانه تر نشان بدهد. جیبم خالی شده؛ فیلم طنز بسازیم در سینمای ما گاه تک و توک فیلم های متوسط مفرحی اکران می شوند اما مگر چقدرند؟ بندرت دیده می شوند شاید سالی یک فیلمِ کمدی داستانگوی خوش قلم! بدبختانه این ژانر شده محل آزمون و خطا و هرکه به قولی از خانه مادرش قهر می کند یا دنبال پول آنچنانی است سراغ این نوع آثار مثلا سرگرم کننده می آید اما به قیمت این که سر مخاطب کلاه بگذارد. محسن تنابنده بازیگر قابلی است و امتحانش را پس داده، حالا می خواهد در «پایتخت» باشد یا «ندارها» یا «هفت دقیقه تا پاییز». قرار نیست در نقد حرفی از محتوا بزنم وگرنه «گینس» در دیالوگ نویسی قابل دفاع نیست چون پر از اگر نگوییم بی ادبی دست کم گستاخ گونه است. مرد همه کاره تنابنده در اولین تجربه کارگردانی خود همه کاره هست از نویسندگی تا بازیگری. فیلم مثلا کمدی است پس چه چیزی بهتر از همبازی شدن با رضا عطاران که گیشه ساز است و جنس بازی اش نیز به «گینس» می خورد. اسم فیلم مشخص می کند از چه قرار است بگوید. داستان با شترمرغ سواری تنابنده شروع می شود و نهایتا اخراج او و برادر متأهلش(عطاران) از کار که هم درگیر دعوا با زنش هست و هم درگیر نیمچه مصرف مواد و ... داستان تا جایی می رود که قرار است با ماجراهایی، این مثلا مهارت او در گینس ثبت شود. مشکل این است که حداقل یک سوم اول فیلم، داستانش شلخته است و دست و پا می زند؛ نیم ساعتی از فیلم برای داستانگویی، فقط مقدمه چینی می کند و بیننده را در اما و اگر می گذارد که ای بابا پس قصه چیست؟ (روایتگری در اصطبل شترمرغ ها). شوخی های بی نمک و زننده بازیگران هم که قوز بالای قوز است. پله پله تا تله فیلم شدن سکانس های «گینس» با وجود طراحی خوب توسط فیلمبردار و نماهای باز، جالب اما کند جلو می رود. تئاتر که نیست، تله فیلم هم نیست که پلان ها این قدر طول می کشند. شاید تا نیمه فیلم، ریتم به سینما اصلا شباهت ندارد. فکر کنید با فیلمی مواجه هستید که زیادی انگار همه چیز آن طبق بداهه گویی چند بازیگر است، آنها هم هرچه دوست دارند می گویند؛ زشت و خوب هم که بی خیال! فیلم «گینس» ظاهر و باطن یکی است یعنی المان چینی نشده که فکر کنیم چون داعیه کمدی دارد پس حتما پراستعاره است یا این که نیش و کنایه ای دارد که می خواهد در باطن برخی موضوعات را ابراز کند. واقعا چنین چیزی نیست و همه چیز در سطح پیش می رود. اگر هم باشد قانع کننده نیست. فیلم شوخی زیاد می کند چه سیاسی و چه خانوادگی ولی زبانش گستاخانه و غیرطنز است وبیشتر به هجو می خورد تا طنازی و نقد. «مرد اونیه که بریزه»، «توی کانکس شما سیما لخت نیست؟!» و ... کجای این دیالوگ ها نقادی دارد، ما که متوجه نشدیم! کاریکاتور وسترن از پرداخت قصه فیلم که بگذریم؛ جالب است که «گینس» دوست دارد شبیه فیلم های وسترن هم بشود از رنگ آمیزی صحنه ها گرفته تا موسیقی(نسبتا خوبش) و حتی جاده ای بودن فیلم آن هم در بیابان از «گینس» نمایی از فیلم های وسترن می دهد اما این کجا و آن کجا؟ فیلم گینس نمی تواند از منتقد و فیلم بین ها نمره قابل قبولی بگیرد؛ ای کاش کمی مخاطب را جدی تر بگیریم و برای ساختن فیلم کمدی بلد باشیم ایده را تبدیل به فیلمنامه خوب کنیم حداقل در ظاهر شاید شبیه شود ولی یک کپی برداری ساده و بی رمق است که حرف زدن از آن هم محل اعرابی ندارد؛ بالاخره هر گردی که گردو نمی شود. ساختار «گینس» طوری است که ادعای وسترن بودن را از آن توجیه و سلب می کند. به نظر ایده محسن تنابنده درحد همان سیناپس مانده و قصه تر وتمیزی در پرداخت، از او نمی بینیم نهایتا یک جوک است و چیزی از تنابنده و عطاران همیشگی در «گینس» ثبت نمی شود ؛ در واقع آنها نه جدی اند و نه کمدی تکلیفشان مشخص نیست. همه چیز برای فروش ادعای فیلم سرگرم کننده، تبلیغ آنچنانی، دو بازیگر جذاب برای مخاطب، جیب مردم به به و چه چه سینمادار و ... نهایتا به گیشه ختم می شود و پول! دو ساعت باید انگار نشست و فیلمی را دید که نهایتا شاید حتی نیم ساعت آخرش، ارزش دیدن داشته باشد. گفتم نیم ساعت پایانی، بله درست در همین تایم زمانی فیلم است که “گینس» کمی هویت پیدا می کند و تازه یادش می آید که حرف حسابش چیست، اما دیگر دیر است و قابلیت اقناع مخاطب را ندارد. فیلم این قدر روست که نقد کردنش دور از ذهن است؛ چون لایه لایه نیست که بنشینی و کالبدشکافی کنی. محتوایش چکش نخورده و گره و تعلیق ندارد، فرمش هم می توانست مبتدی نباشد اما هست البته منهای دوربین فیلمبردار و تا حدودی موسیقی(تکرار مکرر). فیلم با این که دوست دارد داستانکی را چاشنی کار بکند، ولی در عمل قصه گو نیست. این نقص را در بی هویتی کارکترهایش نیز می بینیم که جلوی دوربین ظاهر می شوند اما معرفی، شخصیت پردازی و عاقبتشان ابتر می ماند؛ انگار آمده اند فقط در کنار دو سه بازیگر اصلی بگویند که ما هم هستیم گرچه بودنشان دردی را از قصه دوا نمی کند. قصه اش هم که ایستا و دور تکرار است جز همان طور که گفتیم اواخر فیلم. یک نکته مثبت «گینس» با همه ضعف هایش ولی یک خوبی دارد: این که دیگر آپارتمانی نیست، کمی سختی به خودش داده تا در نطفه داستان و در ساخت کمی متفاوت باشد؛ اما چون فیلمنامه ندارد از طراحی و روایتگری قصه عاجز است. همان ایده نو ی آن به کما می رود و فدای دیالوگ های دم دستی تنابنده ـ عطاران می شود. این فیلم نمی تواند از منتقد و فیلم بین ها نمره قابل قبولی بگیرد؛ ای کاش کمی مخاطب را جدی تر بگیریم و برای ساختن فیلم کمدی اگر دست به ایده تازه و اقتباس از فرم فیلم های بیرون می زنیم، بلد باشیم ایده را تبدیل به فیلمنامه خوب کنیم تا روایتگری نخ نما و توی ذوق زن از آب در نیاید. محسن غلامی قلعه سیدی جام جم
سه شنبه 30 تیر 1394 ساعت 01:40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها