تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815531262
معصومیت ایرانی در «تنهای تنهای تنها»
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
به بهانه پخش از شبکه افق معصومیت ایرانی در «تنهای تنهای تنها» جشنواره فیلم فجر دو سال پیش بود. وقتی داشتم در ذهنم فیلم‌ها را دسته‌بندی می‌کردم تا با توجه به حجم کارها کدام فیلم‌ها را ببینم، هیچ سهمی برای فیلم «تنهای تنهای تنها» در نظر نگرفتم. راستش به خودم حق می‌دهم.
من هم مثل خیلی های دیگر تصور نمی کردم یک فیلم بی نام و نشان با بازیگران و عواملی بسیار ناشناخته، بتواند میان آن همه نام های پرآوازه جایی داشته باشد که حتی بخواهم به داخل سالن بروم و دو ساعت وقتم را بگذارم و ته تهش ببینم ارزش داشت دو ساعتم پای این فیلم برود یا نه. این تصور ادامه داشت تا لحظه ای که اکران فیلم تمام شد و من که در کاخ جشنواره خودم را برای تماشای فیلم بعدی رسانده بودم، دیدم دوستان خبرنگار و منتقد و روشنفکر یکی یکی با لبانی خندان و بسیار پر انرژی از سالن بیرون می آیند. هیچ وقت برخی از آنها را تا به آن حد شاداب و کیفور ندیده بودم. واقعا به وجد آمده بودند. تنها حرفشان هم به من و امثال من این بود که اشتباه کردید. عجب فیلمی را از دست دادید. این رفتار آنها مرا ترغیب کرد که بدانم واقعا پشت این فیلم چه چیزی بوده که دوستان تا این حدبه دیدنش می نازیدند. ماجرا ادامه داشت تا روزی که فیلم به اکران عمومی رسید. در همان روزهای ابتدایی اکران برای دیدن فیلم به سینما رفتم. انکار نمی کنم وقتی از سالن بیرون می آمدم، رفتارم دست کمی از رفتار دوستان نداشت. به وجد آمده بودم. در دل مدام فیلم را تحسین می کردم و با خود مصمم بودم تمام اطرافیانم را برای دیدن فیلم تشویق کنم. اما تنهای تنهای تنها به کارگردانی احسان عبدی پور چه دارد که این همه درباره آن گفته می شود شاید مهم ترین فاکتور فیلم، سادگی آن است. فیلم به دور از همه پزها و ژست ها می خواهد قصه بگوید. قصه یک نوجوان ایرانی ساکن شهرستان که جنم، طراوت، مهربانی، نوعدوستی و جنب و جوشش، نماد یک ایرانی است. فیلم در عین سادگی ماجرای نوجوانی را روایت می کند که روی پای خودش می ایستد، محکم است، مستقل است، اما از آن طرف نسبت به آدم ها و اتفاقات اطرافش بی توجه نیست. فیلم شعار نمی دهد. فیلم با زبان زیبا و شیرین و گرم مردمان جنوب ایران، سخن پرحرارت عشق را می گوید. ممکن است خیلی ها تصور کنند تنهای تنهای تنها، فیلمی سیاسی است که می خواهد بر حق پافشاری مردم ایران در دستیابی به انرژی هسته ای تاکید کند. این نگاه البته درست است و شاکله فیلم بر این مبناست، اما باید توجه داشت در تنهای تنهای تنها، این موضوع نه با دید سیاسی، بلکه با دید اجتماعی همراه با روایتی نرم، ضرباهنگی تند و قصه ای پرکشش مطرح می شود. فیلم فارغ از نگاه های سیاسی، بیشتر از منظر یک شهروند ایرانی به سیاست بازی های جهان در زمینه موضوع هسته ای ایران نظر می افکند. یکی از نکات بسیار برجسته در فیلم، رنگ است. فیلم سرشار از رنگ است. رنگ های گرمی که گرمی مردمان ایران را در جای جای کشور نشان می دهد. بوشهر به عنوان یکی از شهرهای استراتژیک کشور به عنوان لوکیشن فیلم، نمادی از گرمی مردمان این سرزمین پهناور است. لهجه جنوبی هم بسیار بر این فیلم خوب سوار شده است به طوری که یکی از شیرینی های فیلمنامه بر مبنای همین گویش استوار است. در نگاه کلی می توان تنهای تنهای تنها را فیلمی نجیب از سینمای بعد از انقلاب ایران دانست که موفق شده به متن نگاه ایرانیان نزدیک شود و معادلات سیاسی را با دید آنها به نظاره بنشیند. تنهای تنهای تنها، روایت معصومیت ایرانی میان سیاست بازی کشورهایی است که درکی از ایران و ایرانی ندارند و همه قطعنامه ها و محرومیت ها را با دید سیاسی صرف و باندبازی علیه مردمان معصوم و مهربان این کشور صادر می کنند. بیشتر کسانی که بعد از تماشای فیلم سالن را ترک می کردند، معتقد بودند این فیلم نجیب، شاید محق ترین نماینده ایران برای حضور در مراسم اسکار و بسیاری از جشنواره های بین المللی باشد، فیلمی که حرفش، دردش، دغدغه اش و هدفش، حرف و درد و دغدغه و هدف یک ایرانی است. یک ایرانی در هر جای جهان که مثل همه مردم جهان کودک دارد، مهربانی دارد، صفا و صمیمت دارد، انسان است و حق زندگی و پیشرفت دارد. سجاد روشنی - فرهنگ و هنر
دوشنبه 29 تیر 1394 ساعت 08:06
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها