محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826305125
چرایی ناموفق بودن دستگاه تعلیم و تربیت در آموزش درس قرآن
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: در گفت و گوی ایرنا با کارشناسان و مسئولان چرایی ناموفق بودن دستگاه تعلیم و تربیت در آموزش درس قرآن تهران- ایرنا- وزارت آموزش و پرورش به عنوان نهادی فرهنگی و فرهنگ ساز در جامعه، نقش مهمی را در آموزش عمومی رشته های گوناگون ایفا می کند؛ حال این پرسش مطرح است که این وزارتخانه بزرگ تا چه میزان در زمینه آموزش عمومی قرآن موفق عمل کرده و انتظارات اهل فن را برآورده ساخته است.
به گزارش روز شنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا ، آموزش عمومی قرآن در سطح جامعه وظیفه مهمی است که تمامی نهادها باید آن را در سرلوحه برنامه های خود قرار دهند؛ چرا که ما به عنوان کشوری مسلمان بر این اعتقاد هستیم که تنها راه سعادت فرد و جامعه در گرو عمل به دستورات قرآن است. در میان نهادهای فعال در کشور، بیشترین انتظارات در زمینه آموزش عمومی قرآن از نهاد آموزش و پرورش می رود؛ زیرا همانطور که از نامش پیداست این نهاد متولی امر تعلیم و تربیت در جامعه است و این ذهنیت به طور ناخودآگاه ما را به این سمت سوق می دهد که دستیابی به هدف آموزش عمومی قرآن را از آن جویا شویم؛ از همین رو بر آن شدیم تا نقش نهاد آموزش و پرورش در راستای آموزش عمومی قرآن در سطح جامعه را با کارشناسان و مسئولان در میان بگذاریم.
** تسلط تعداد محدودی از فارغ التحصیلان دیپلم به روخوانی قرآن
احمد حاجی شریف، معاون نظارت بر چاپ و نشر قرآن سازمان دارالقرآن الکریم درباره اینکه چرا آموزش و پرورش در زمینه آموزش عمومی قرآن آن طور که باید موفق نبوده، اظهار کرد: مهم ترین علت به معلمان قرآن بازمی گردد که تعداد قابل توجهی از آنان معلم قرآن نیستند؛ به این معنا که در تعدادی از مدارس، آموزش درس قرآن را به معلمان دیگر که ساعت های آموزشی آنان پر نمی شود، واگذار می کنند؛ یا حتی به معاون مدرسه، یا دفترداری که تخصص او در رشته ای دیگر است.
وی در گفت وگو با ایرنا ادامه داد: نکته دیگر این است که معلمان قرآن باید مانند معلمان ریاضی، ادبیات و ... دوره های ضمن خدمت ببینند و مورد ارزشیابی قرار گیرند؛ اما این کار یا انجام نمی شود یا به ندرت انجام می شود.
حاجی شریف که بیش از 30 سال سابقه آموزش قرآن در مدارس کشور را دارد، افزود: متولیان مدارس نیز به درس قرآن اهمیت نمی دهند؛ به عنوان مثال، مدیر مدرسه زمانی که می بیند نمره ریاضی دانش آموزی 20 است، نمره املای او 19 و علوم 18، به معلم می گوید چرا نمره قرآن این دانش آموز را 14 می دهید؛ شما حق ندارید به او نمره قرآن کمتر از 19 بدهید؛ بنابراین اگر یک معلم قرآن هم در زمینه نمره دادن احساس مسئولیت و وجدان داشته باشد، با انتقاد مدیران و مسئولان مدارس روبه رو می شود.
معاون سازمان دارا لقرآن همچنین اظهار کرد : از سوی دیگر خانواده ها نیز به تمام دروس اهمیت می دهند به جز قرآن؛ به طوری که اگر نمره قرآن فرزندشان پایین باشد برایشان مهم نیست؛ اما اگر نمره زبان انگیسی یا ریاضی اش پایین باشد به سرعت او را به کلاس های فوق العاده می فرستند و واکنش نشان می دهند؛ غافل از آنکه اهمیت درس قرآن در حدی است که تا پایان عمر بر زندگی فرزند آنان تأثیر خواهد گذاشت.
حاجی شریف انتقاد بعدی را به کتاب های درسی وارد دانست و گفت: در کتاب های درسی که برای آموزش قرآن در مدارس به کار برده می شود از شیوه های خاصی برای علامت گذاری واژه های قرآنی استفاده می شود که برای یادگیری دانش آموزان مناسب نیست؛ به عنوان مثال، در سال های اول تا سوم ابتدایی علامت «سکون» آموزش داده می شود؛ اما از سال چهارم این علامت در کتاب های درسی حذف می شود؛ پرسیده می شود که چرا آن را حذف می کنید؛ در پاسخ می گویند که در این صورت اعراب واژه های قرآن برای دانش آموزان کمتر شده و راحت تر می توانند این واژه ها را بخوانند؛ حال این پرسش مطرح می شود که پس چرا از همان ابتدا علامت سکون به دانش آموزان آموزش داده می شود.
این معلم بازنشسته قرآن با بیان اینکه حذف علامت ها از کتاب های قرآن آموزش و پرورش یکی از مسائل مهمی است که برخوردی غیرمنطقی با آن می شود، افزود: در کتاب های قرآن کشورهای عربی، علاوه بر اینکه تمامی حروف علامت دارند، حتی برای حروف ناخوانا هم علامت دایره تعریف شده است؛ در حالی که در کتاب های درسی ما حتی صداهای کشیده، حروف ساکن، و حروف ناخوانا هم هیچ گونه علامتی ندارند.
معاون نظارت بر چاپ و نشر قرآن سازمان دارالقرآن الکریم در پاسخ به اینکه آیا تفاهم نامه ای که وزارت آموزش و پرورش با سازمان دارالقرآن امضا کرده در حل این مشکلات تأثیری خواهد داشت یا خیر، گفت: این تفاهم نامه با معاونت پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش منعقد شد که متولی فوق برنامه های قرآنی است ؛ اگر این تفاهم نامه با معاونت پژوهشی که متولی تألیف کتب درسی است یا معاونت آموزشی که متولی آموزش معلمان کشور است، پیگیری می شد بهتر و مؤثرتر بود؛ زیرا هر یک از این معاونت ها کار خود را انجام می دهند و با یکدیگر هماهنگ نیستند؛ با این حال امیدواریم در راستای دستیابی به این هدف معاونت های آموزش و پرورش با یکدیگر هماهنگ شوند و این تفاهم نامه بتواند بخشی از مشکلات آموزش عمومی قرآن را حل کند.
وی تأکید کرد: فرزندان ما 12 سال از عمر خود را در آموزش و پرورش سپری می کنند؛ هفته ای دو ساعت درس قرآن دارند و در مجموع در این 12 سال بیش از 600 ساعت آموزش قرآن می بینند؛ اما تنها عده محدودی از فارغ التحصیلان دیپلم ما، حتی به روخوانی قرآن مسلط هستند. در این وضعیت در دانشگاه آزاد مجبور شده اند یک یا دو واحد روخوانی قرآن را هم به واحدهای درسی دانشگاهی اضافه کنند و کسی که در امتحان روخوانی پذیرفته نشود مدرک کارشناسی به او داده نمی شود.
حاجی شریف با اظهار این نکته که در رابطه با درس قرآن وزارت آموزش و پرورش هزینه سنگینی صرف می کند که در طی 12 سال رقم چشمگیری می شود، پیشنهاد داد: این هزینه را در اختیار خانواده ها قرار داده شود تا فرزندانشان را به کلاس قرآن بفرستند و درس قرآن در آموزش و پرورش حذف شود؛ یا اینکه این اعتبار را در اختیار دستگاه های دیگر قرار داده شود تا متولی آموزش قرآن فرزندان ما در کشور شوند.
**نبود مدیریت و برنامه ریزی درست در آموزش عمومی قرآن
بهروز یاریگل، استاد پیشکسوت قرآن نیز در زمینه عملکرد آموزش و پرورش درباره آموزش عمومی قرآن به ایرنا گفت: ابتدا باید دید که منظور از آموزش عمومی چیست؛ به طور طبیعی بهترین زمان برای یادگیری کلیت آموزه های قرآنی در سنین پایین است؛ اما این بدان معنا نیست که مسئولان و معلمان آموزش و پرورش ما در این زمینه کم کاری کرده اند؛ بلکه روش مدیریتی و برنامه ریزی آنان درست نبوده است.
یاریگل با اظهار اینکه ما از ابتدای کار و از زمانی که انقلاب به وقوع پیوسته، برنامه ریزی اساسی برای آموزش عمومی قرآن نداشته ایم، افزود: باید در زیرساخت های آموزشی خود با مدیریت و هوشمندی بهتر، و مقداری دوراندیشی عمل می کردیم؛ اگر برای انجام هر کاری از ریشه و ابتدا درست بیندیشیم و تصمیم گیری کنیم، آینده خوبی هم خواهیم داشت؛ ما فکر اساسی با نظرات کارشناسانه و دقیق نمی کنیم و از همین رو در آینده با مشکل مواجه می شویم.
این استاد پیشکسوت قرآن بر این اعتقاد بود که افراد در جامعه ما به دو شکل ظاهری و باطنی قرآن را مورد توجه قرار می دهند؛ وی در این زمینه توضیح داد: برخی از افراد تنها به قرائت قرآن و حفظ آن اهمیت می دهند و از ترجمه آیات و باطن قرآن غافل هستند؛ اما برخی دیگر به فهم و درک و عمل به قرآن توجه می کنند و از ظاهر آن دور می شوند؛ در حدی که افرادی از این دست را سراغ داریم که حتی در روخوانی قرآن هم مشکل دارند.
یاریگل ادامه داد: بنابراین آموزش عمومی قرآن به این معناست که تنها به روخوانی و قرائت قرآن بها ندهیم و توجه به باطن قرآن را نیز در برنامه های خود داشته باشیم؛ که البته آموزش و پرورش در این زمینه خوب عمل کرده و به آموزش رشته های مفاهیمی چون نماز، ترجمه، بخش هایی از تفسیر، و حتی نهج البلاغه نیز پرداخته است؛ اما متأسفانه به طور عملی خروجی کار بازدهی لازم را نداشته و نیاز به برنامه ریزی عمیق تری داریم.
کمبود معلم خوب قرآن نیز مشکل دیگری بود که یاریگل بر آن تأکید کرد و گفت: ما در رده های گوناگون کتاب های متنوعی چاپ و انتشار می کنیم، اما معلمان خوبی در کادر خود تربیت نکرده ایم. در کشور ژاپن بهترین معلمان، معلمان دوره ابتدایی هستند و به آنان بیشترین توجه می شود؛ حتی بهترین حقوق را هم به این معلمان می دهند؛ چرا که شاکله فرهنگ آن کشور را پایه ریزی می کنند.
وی افزود: هم اکنون در آموزش و پرورش معلمان درجه یک و نخبه ای که با روش های تدریس و سطوح مختلف آموزشی آشنا باشند، علم روانشناسی بدانند، و بدانند با دانش آموزان با استعدادها و سلیقه های مختلف چگونه برخورد کنند، چگونه در آنان ایجاد علاقه و انگیزه کنند، انگشت شمارند.
این استاد قرآن با بیان اینکه روش مدیریتی مسئولان آموزش و پرورش در شناخت اینکه ما چطور باید قرآن را به دانش آموزان آموزش دهیم اشتباه بوده است، افزود: ما باید بدانیم چه چیزی را به چه کسی آموزش دهیم؛ چرا که هر دانش آموزی در هر مقطعی روحیه و استعدادهای خاص خود را دارد؛ اما در اصطلاح می توان گفت که ما تمام دانش آموزان را با یک چوب رانده ایم؛ بنابراین باید در آموزش های خود بازنگری اساسی کنیم.
یاریگل خاطرنشان کرد که اگر سن دانش آموزان بالا برود و جمعیت قرآن دان ما کم شود، جبران ناپذیر خواهد بود؛ و اگر از مقطع ابتدایی در زمینه آموزش قرآن خوب عمل نکنیم طبیعتاً در مقاطع بالاتر با مشکل مواجه خواهیم شد.
**سطح آموزش پایین
محمد خواجوی، معلم بازنشسته قرآن آموزش و پرورش و رئیس سابق سازمان دارالقرآن نیز از افراد دیگری بود که نظر وی را در زمینه ارزیابی عملکرد آموزش و پرورش در آموزش عمومی قرآن جویا شدیم؛ وی در این باره به ایرنا اظهار داشت: اینکه آموزش و پرورش در زمینه آموزش عمومی قرآن چندان موفق نبوده، بدیهی است و خود اصحاب آموزش و پرورش هم این موضوع را قبول دارند؛ اما دلایل و عوامل این عملکرد ضعیف را باید شناخت و حل کرد.
وی ادامه داد: نخستین عامل به فرهنگ جامعه باز می گردد و اینکه نگاه جامعه به قرآن چگونه است؛ اینکه جامعه تا چه اندازه به قرآن بها دهد، در آموزش آن تأثیر مستقیم خواهد گذاشت. در جامعه ما نسبت به مسائل دیگر کمتر به قرآن بها داده می شود و حتی بخشی از آن هم که مورد توجه قرار می گیرد، نظری است؛ به این معنا که در سخنرانی ها و محافل به قرآن پرداخته می شود، اما در عمل این فرهنگ در جامعه کمتر دیده می شود که قرآن برنامه زندگی مردم باشد و در تمام شئونات زندگی آنان اعم از سیاسی، اقتصادی و ... حضور داشته باشد.
خواجوی معتقد بود که دستگاه آموزش و پرورش، از وزیر آن گرفته تا دانش آموزان متأثر از همین فرهنگ است .
این استاد بازنشسته قرآن افزود: اگرچه آموزش و پرورش خود باید فرهنگسازی کند، اما به هر حال تحت تأثیر فرهنگ جامعه قرار می گیرد و تافته جدا بافته ای نیست؛ به همین جهت نه معلم قرآن باور دارد که قرآن باید در تمام شئونات زندگی وارد شود و تضمین کننده سعادت انسان است و نه دانش آموزی که این آموزش را می بیند؛ در نتیجه معلم، مدیر و عوامل دیگر حساسیت های لازم را در زمینه آموزش قرآن ندارند؛ به طوری که فکر می کنند اگر معلم قرآن در مدرسه حاضر نباشد معلم فیزیک یا ریاضی هم به جای او می تواند سر کلاس برود، اما برعکس چنین چیزی امکان پذیر نیست.
وی با اشاره به اینکه این عدم حساسیت در اولیاء دانش آموزان نیز دیده می شود، گفت: چه معلمان مدرسه و چه اولیاء دانش آموزان در حدی که نسبت به دروس ریاضی، علوم، فیزیک و شیمی حساس هستند، نسبت به قرآن حساسیت آنچنانی ندارند؛ حتی گاهی اوقات والدین از اینکه نمره فرزند آنان در درس قرآن پایین است، اظهار تعجب کرده و نمره بالاتری را مطالبه می کنند؛ اما اگر همان دانش آموز در درس ریاضی یا ... نمره پایینی داشته باشد برای والدینش باور کردنی و منطقی است.
خواجوی عامل دیگر را کمبود کادر متخصص و مجرب در رشته های قرآنی دانست و اظهار کرد: آموزش و پرورش به هر دلیلی در تأمین این کادر موفق نبوده است؛ به طوری که برخی معلمان حتی در خواندن قرآن هم مهارت ندارند؛ به عنوان مثال، معلم ابتدایی که تمامی دروس را به دانش آموزان آموزش می دهد باید در هر درسی اطلاعات و تخصص لازم را داشته باشد. ممکن است برخی معلمان ابتدایی، ریاضی، علوم یا فارسی را خوب آموزش دهند اما در تدریس قرآن تخصص و توانایی مورد نیاز را نداشته باشند؛ توجه به این نکته در آموزش و پرورش ما مفقود است و باید برای آینده فکری کنند.
وی که از حدود 40 سال پیش در آموزش و پرورش فعالیت داشته و در زمینه آموزش قرآن تجارب ارزشمندی دارد، عنوان کرد: آموزش و پرورش برای رصد و ارزیابی کار خود باید برنامه ریزی داشته باشد تا بتواند خلاءهای موجود را پیدا، و در جهت رفع آن ها تلاش کند؛ اما معمولاً این کار به دلیل یک سری موانع صورت نمی گیرد؛ موانعی مانند مشکل بودجه یا نداشتن کارشناس خبره ای که بتواند برنامه ریزی کند و این خلاءها را پر کند؛ در حالی که این مسئله مهمی است و همان محاسبه و مراقبه ای که برای شخصیت افراد صورت می گیرد در دستگاه ها نیز می تواند وجود داشته باشد.
این استاد قرآن گذاشتن بارهای مضاعف بر دوش آموزش و پرورش را عامل دیگری برشمرد که به وظیفه اصلی این دستگاه صدمه زده است؛ وی از نمونه های بارز این بارها را سپردن آموزش عمومی قرآن به آموزش و پرورش از سوی شورای توسعه فرهنگ قرآنی در دولت قبل معرفی کرد و گفت: زمانی که آموزش و پرورش در همان مقدار برنامه ای که به او واگذار کرده اند - آموزش قرآن از اول ابتدایی تا انتهای دبیرستان- خروجی مطلوبی نداشته، منطقی آن است که تمام ظرفیت خود را چه به لحاظ نیروی انسانی، چه بودجه، صرف وظیفه اصلی اش کند.
خواجوی با بیان اینکه انجام این کارهای اضافه، وقت اضافه ، انرژی مضاعف و امکانات بیشتری صرف می کند، افزود: البته آموزش و پرورش دولت قبل به دلیل اینکه می خواست بودجه این کار را بگیرد، مسئولیت آن را پذیرفت؛ فقط تابلو زدند و تبلیغ کردند که 10 هزار مدرسه قرآنی تأسیس کرده ایم؛ اما این کار آنقدر سست و بی پایه بود که یکسال بعد تمامی آن مدارس جمع آوری شد.
وی انتقاد دیگر را به کتاب های درسی وارد کرد؛ به طوری که بر این اعتقاد بود کتاب های دینی باید از کتاب های قرآن جدا شود.
این استاد پیشکسوت قرآن در ادامه تصریح کرد: اینکه کتاب های دینی و قرآن در برخی پایه های آموزش و پرورش یکی شده اند، کار درستی نیست؛ به ویژه اینکه ذهن دانش آموزان به یک سری از حرف های فلسفی و کلامی ورود پیدا می کند که در حوزه آموزش قرآن خصوصاً در سنین ابتدایی تا دبیرستان روش مناسبی نیست؛ چرا که برای دانش آموزان مشکل ایجاد می کند؛ باید روان و ساده قرآن را به این گروه سنی و حتی مردم آموزش داد.
خواجوی همچنین خاطرنشان کرد: آموزش و پرورش در مقطع پیش دانشگاهی اعلام کرده که قرآن جزو واحدهای درسی نیست؛ اما تمامی دانش آموزان باید در پایان سال امتحان روخوانی دهند و نمره بگیرند؛ چنین بخشنامه ای از سوی این نهاد نشان می دهد سطح آموزش در حدی پایین است که باید از دانش آموزان در حد روخوانی انتظار داشت.
وی در پاسخ به اینکه آیا با روی کار آمدن دولت جدید تغییری در این زمینه روی داده است، گفت: کارهای فرهنگی و عمیق طی یکی دو سال جواب نمی دهند؛ زیرا به برنامه ریزی دقیق، اعتبار کافی و زمان نیاز دارند؛ انسان سازی و تعلیم و تربیت زمانی بلند مدت می خواهد؛ مگر اینکه فکرهای اساسی ای کرده باشند که در سال های آتی جواب دهد.
این استاد قرآن در عین حال اصحاب آموزش و پرورش را از اقشار پر تلاش جامعه دانست و اظهار امیدواری کرد که با برنامه ریزی و سیاست گذاری های درست، تلاش های آنان مضاعف شود و نتایج رضایت بخشی به دست آید.
** آموزش عمومی قرآن تنها بر عهده وزارت آموزش وپرورش نیست
محمدرضا مسیب زاده، مدیر اداره کل قرآن، نماز و عترت وزارت آموزش و پرورش، با این نظر که آموزش و پرورش در زمینه آموزش عمومی قرآن موفق نبوده، چندان موافق نبود؛ به ایرنا گفت : اینکه فرزندان ما با وجود رفتن به مدرسه، بعضاً نمی توانند قرآن بخوانند، برای ارزیابی عملکرد آموزش و پرورش در زمینه آموزش عمومی قرآن ملاک درستی نیست. در ابتدا باید ببینیم آموزش عمومی قرآن در کشور ما چه وضعیتی دارد؛ آیا این وظیفه تنها بر عهده آموزش و پرورش است.
مسیب زاده با بیان اینکه وظیفه آموزش عمومی قرآن در سه سال اخیر بر عهده آموزش و پرورش نهاده شده، ادامه داد: با گذشت سه سال نمی توان انتظار نتیجه چشمگیری از این نهاد داشت و حداقل در 10 سال آینده نتیجه آن را می توان دید؛ چرا که کار تازه آغاز شده است.
مدیر کل قرآن، نماز و عترت وزارت آموزش و پرورش، تلاوت روزانه را به عنوان حلقه مفقوده آموزش عمومی قرآن در کشور معرفی کرد و افزود: به طور کلی ما در کدام بخش آموزشی موفق یا ناموفق بوده ایم که حال بخواهیم آموزش عمومی قرآن را به طور جداگانه بررسی کنیم؛ برای ارزیابی این موضوع ابتدا باید خود را ارزیابی کنیم و ببینیم که آیا این باور و فرهنگ در ما ایجاد شده که روزانه و به طور مرتب قرآن بخوانیم.
وی ممارست خانواده ها در خواندن قرآن را امری ضروری و تأثیرگذار در آموزش عمومی قرآن دانست؛ مسیب زاده معتقد بود اگر خانواده ها در سبد خانوار جایگاه ویژه ای را به قرآن اختصاص دهند و هر روز زمان مشخصی را برای تلاوت قرآن -حتی شده آیه ای از آن- در نظر گیرند، ما قطعاً موفق خواهیم شد.
مسئول بخش آموزش و پرورش بیست و سومین نمایشگاه بین المللی قرآن تصریح کرد: اگر قرار را بر این بگذاریم که معلم مدرسه وظیفه خود را انجام دهد؛ دانش آموز نیز وظیفه خود را انجام دهد؛ اما تلاوت روزانه قرآن از سوی خانواده ها و دانش آموزان صورت نگیرد، باز هم به آن سطح قابل قبول در روخوانی قرآن دست نخواهیم یافت؛ چرا که آموزش روخوانی قرآن در نهایت با 10 الی 15 جلسه انجام می گیرد؛ اما مهم تکرار، تمرین و ممارست است.
وی افزود: البته وزارت آموزش و پرورش نیز باید تلاش کند با تهیه زیرساخت های مناسب مانند انتخاب کتب لازم، و آموزش معلمان واجد الشرایط زمینه ارتقاء آموزش قرآن را در میان دانش آموزان فراهم کند.
مدیر اداره کل قرآن، نماز و عترت وزارت آموزش و پرورش توضیح داد که این وظایف در وزارت آموزش و پرورش در سه بخش به طور مستقیم پیگیری می شود؛ بخشی از آن که به کتاب های درسی قرآن، و زمان اختصاص داده شده به کلاس آن بازمی گردد، بر عهده سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی و دفتر تألیف کتاب های درسی است؛ بخش دیگر که به آموزش نیروی انسانی و ارتقاء سطح علمی معلمان مربوط می شود، بر عهده مرکز آموزش و ارتقاء منابع انسانی آموزش و پرورش است؛ و بخشی هم که به فعالیت های مکمل و فوق برنامه برای ایجاد رغبت و انگیزه در دانش آموزان باز می گردد، بر عهده اداره کل قرآن، نماز و عترت وزارت آموزش و پرورش در معاونت پرورشی و فرهنگی آن است.
مسیب زاده با تأکید بر اینکه اگر مطلبی را پیرامون موفقیت یا عدم موفقیت در هر زمینه ای مطرح می کنیم باید مبتنی بر روش تحقیق مناسب باشد، افزود: شاید بهتر این باشد که فارغ از اینکه چه کسی، در چه بخشی موفق یا ناموفق است، دست به دست هم دهیم و ممارست در تلاوت قرآن را در جامعه نهادینه کنیم؛ به طوری که به این باور برسیم که آموزش عمومی قرآن تنها بر عهده وزارت آموزش وپرورش نیست؛ اگرچه آموزش و پرورش در این راستا متعهد است به وظایف خود عمل کند، اما والدین، صدا و سیما، و نهادهای فرهنگی کشور نیز باید تلاش کنند؛ باید به این باور برسیم که قرآن برای زندگی مفید است و موفقیت ما در تمامی مراحل به قرآن وصل است.
وی در پاسخ به اینکه چرا معلمان قرآن نمره واقعی به دانش آموزان نمی دهند و اگر دانش آموزی در دروس دیگر نمرات بالایی داشته باشد نمره قرآن او را نیز تحت تأثیر قرار می دهد، گفت: درباره این موضوع دو نگاه وجود دارد؛ در هر صورت قرآن مسئله معنوی است؛ برخی از معلمان این تصور را دارند که اگر به دانش آموزی نمره قرآن پایینی بدهند، این معنا برداشت می شود که او انسانی بی توجه به قرآن است؛ از همین رو اغماض می کنند و با قرآن مانند دروس دیگر برخورد نمی کنند؛ بعلاوه آنان اینگونه فکر می کنند که اگر دانش آموز در درس های دیگر نمره اش پایین باشد و علاقه اش نسبت به آن درس ها کمتر شود، مشکلی پیش نمی آید؛ اما نباید کاری کنند که با دادن نمره پایین به دانش آموز علاقه او را نسبت به قرآن کمرنگ کنند.
مسئول بخش آموزش و پرورش بیست و سومین نمایشگاه بین المللی قرآن افزود: از سوی دیگر برخی از معلمان بر این باور هستند که هدف از برگزاری امتحان و نمره دادن به دانش آموزان ارزیابی آنان است و نبایستی به تنهایی تعیین کننده باشد. همانطور که می دانیم در سال های اخیر ارزیابی دانش آموزان برخی از آزمون ها به شکل توصیفی بوده؛ به طوری که به جای نمره دادن به دانش آموز از صفت های عالی، ممتاز، خوب و خیلی خوب استفاده شده است.
وی با اعتقاد بر اینکه خود آزمون هم باید با هدف آموزش برگزار شود و طوری برخورد کنیم که دانش آموزان به آزمون به چشم تنبیه نگاه نکنند، افزود: تمامی این اقدامات بهانه ای برای دستیابی به تربیت قرآنی دانش آموزان است که ریشه در تفکرات فرهنگی ما دارد؛ باید قرآن را به عنوان کتاب زندگی و هدایت خود باور داشته باشیم؛ اگر قرار است کنکور برگزار کنیم باید تأثیر درس قرآن را بیش از دروس دیگر جلوه دهیم؛ اگر قرار باشد جشنواره های هنری برگزار کنیم باید به مضامین قرآنی توجه ویژه داشته باشیم؛ اگر قرار باشد ورزشگاه های ما بحث مسابقات ورزشی مانند والیبال و فوتبال را دنبال کنند، باید جنبه های ارزشی قرآن را نیز در آن ها لحاظ کنند؛ به عنوان مثال، همزمان با اذان، مسابقات ورزشی برگزار نشود و باور کنیم که نماز و قرآن حرف اول را می زنند. باید به این یقین برسیم که قرآن تنها راه شفای دردهای اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی انسان است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا ، کارشناسان معتقدند آموزش و پرورش به عنوان نهادی متولی آموزش، در آموزش عمومی قرآن عملکرد قابل اعتنایی نداشته است؛ بر اساس نظر آنان، این مسئله ریشه در علت های متنوعی دارد؛ از جمله اینکه معلمان برگزیده در مدارس برای دروس قرآنی، از میان افراد غیر متخصص انتخاب می شوند؛ در ارزشیابی دانش آموزان و نمره دادن پایان ترم، نمره درس قرآن جدی گرفته نمی شود که این مسئله به میان خانواده ها نیز رسوخ کرده است؛ همچنین ناهماهنگی های آموزشی میان آموزش و پرورش و سازمان دارالقرآن و نهادهای مرتبط را مزید بر علت است.
از سوی دیگر بازنگری در شیوه آموزش قرآن بر اساس مقاطع تحصیلی صورت نگرفته است؛ عدم ارزیابی آموزش و پرورش از کار خود نیز در چنین شرایطی منجر می شود که نهاد مذکور قادر به کشف خلأهای موجود نباشد. اجماع فکری کارشناسان امر حاکی از آن است که آموزش قرآن باید در سنین پایین تری صورت گیرد؛ انتخاب این زمان نهاد دیگری را نیز در امر آموزش قرآن به میان می کشاند و آن خانواده است. برخی از مسئولان خواهان در اختیار قرار دادن بودجه های آموزشی قرآنی به خانواده ها هستند تا خانواده این بودجه را در اختیار نهادهایی قرار دهد که مستقیماً در نقش آموزشی قرآن فعال هستند؛ اما نداشتن بودجه کافی و کمبود کارشناس خبره، مانعی جدی را بر سر راه این هدف قرار داده است. نادیده گرفتن وضعیت معیشتی معلمان به عنوان شاکله اصلی فرهنگسازی در جامعه بر نحوه آموزش آنان تأثیرگذار است. با این تفاسیر اجرای اصولی امر آموزش قرآن و نهادینه کردن آن در جامعه نیازمند برنامه ای سازمان دهی شده و تعامل گونه میان تمامی نهاد هایی است که به نوعی با آموزش مستقیم فرزندان و افراد جامعه سر و کار دارند.
فراهنگ**9362**1601**
20/04/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها