محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842984540
گزارش فارس از کنسرت «امید حاجیلی» شب جیغ ممتد و سلسه‌وار
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش فارس از کنسرت «امید حاجیلی»
شب جیغ ممتد و سلسه‌وار
موسیقی که حاجیلی ارایه می‌دهد شباهت‌هایی به موسیقی آمریکای لاتین و به ویژه برزیل هم دارد. به ویژه بهره‌گیری او از موسیقی «سامبا» که ریشه‌های آفریقایی دارد را می‌شد در میان صداهای تنظیم نشده و عصبی سازهای بادی شنید.
به گزارش خبرنگار موسیقی فارس، شب گذشته سالن میلاد نمایشگاه بین‌اللملی تهران میزبان امید حاجیلی و گروهش بود. حاجیلی در ابتدای کنسرت و با حضور بر روی سن از تماشاگران خواست تا جیغ و فریاد بکشند و حاضرین در سالن هم به بهترین شکل ممکن دعوت حاجیلی را اجابت کردند تا این کنسرت با سر و صدایی زاید‌الوصف آغاز شود. تفاوت ارکستر حاجیلی با دیگر ارکسترهای پاپ، در نوع سازبندی او است. حاجیلی به واسطه این که خودش نوازنده ترومپت است، به سازهای بادی توجه نشان داده و چند سازی بادی برنجی را در سازبندی ارکسترش گنجانده است. البته نکته دیگر در ارکستر این کنسرت، گروه کری متشکل از شش نفر بود که تا آخر اجرا به دلیل صدای تنظیم نشده بیس و سازهای کوبه‌ای، صدایشان به سختی شنیده می‌شد. استفاده از قطعات فولکلور و محلی یکی از راهکارهایی بود که حاجیلی برای جذب مخاطب بیشتر از آن بهره می‌برد. استفاده از قطعات فولکلوری که سینه به سینه و نسل به نسل، دست به دست شده، اقدامی بدی نیست اما ایجاد تغییرات ساختاری و قرار دادن ملودی‌های غیر متعارف بر روی آن، ماهیت این قطعات را دچار دگرگونی کرده بود و نغمه‌های دلنشین محلی و فولکلور را در فضایی «لایتچسبک» ارایه داده بود. نکته دیگری که می‌توان در خصوص قطعات اجرا شده در این کنسرت عنوان کرد، اصرار خواننده بر عنوان کردن «نام و نام‌خانوادگی‌اش» در میانه قطعات بود. راهکاری که بسیاری از خواننده‌های زیرزمینی در نیمه دوم دهه 80 برای معرفی خودشان، از آن بهره می‌بردند. اما این که حاجیلی چه الزامی در این کار می‌بیند که هنوز با وجود چهره شدن اصرار دارد نامش را در قطعاتی که می‌خواند، عنوان کند، سوالی است که احتمالا فقط خود حاجیلی می‌تواند به آن پاسخ دهد. موسیقی که حاجیلی ارایه می‌دهد شباهت‌هایی به موسیقی آمریکای لاتین و به ویژه برزیل هم دارد. به ویژه بهره‌گیری او از موسیقی «سامبا» که ریشه‌های آفریقایی دارد را می‌شد در میان صداهای تنظیم نشده و عصبی سازهای بادی شنید. سامبا به عنوان نمادی از برزیل و به ویژه کارناوال برزیلی شناخته می‌شود و به عنوان یکی از محبوب‌ترین تجلی‌های فرهنگ برزیلی به نمادی از شخصیت ملی برزیل تبدیل شده است. بیشتر زمان‌های این کنسرت ذهن مخاطب را به دوران کودکی و برنامه‌های کودک شبکه پنج و دو پرت می‌کرد که یک مجری وارد استدیویی پر از کودک می‌شد و سوالاتی مطرح می‌کرد و کودکان هم یک‌صدا جواب می‌دادند. حاجیلی هم در این اجرا شمه‌ای از همان برنامه‌ها را به اجرا می‌گذاشت و سوالاتی را که از پیش جوابش پیداست را از مخاطبان می‌پرسید و آن‌ها هم جواب او را یک‌صدا می‌دادند! مطلب دیگری که در باره این کنسرت و دیگر اجراهای پاپ می‌توان عنوان کرد، اصرار خواننده به معرفی چهره‌های حاضر در سالن است. خواننده تقریبا بعد از هر قطعه کنسرت را متوقف می‌کند و اعلام می‌کند که بازیگری از سینما یا فوتبالیستی در سالن حضور دارد و همه برای این چهره‌ها هم دست می‌زنند و دقایقی طولانی از کنسرت به همین منوال ادامه پیدا می‌کند. البته علاوه بر چهره‌ها، مخاطبان مجبورند تا برای تک تک اعضای خانواده خواننده نیز دست بزنند! متاسفانه این اقدام نیز بدعت بدی است که در کنسرت‌های پاپ گذاشته است و مخاطبی که برای شنیدن آهنگ‌های خواننده محبوبش به سالن آمده، مجبور است تا دقایقی طولانی را به این شکل سپری کند. «عشق»، «قلب»، «رفتن»، «ماندن»، «تنهایی»، «جدایی»، «زندگی»، «تو»، «من»، «ما»، «برو»، «نرو»، «دل» و چند کلید واژه دیگر به همراه چند حرف‌ِ اضافه میان آن‌ها، ساختار قالب ترانه‌های حاجیلی را تشکیل می‌دهد. البته کلام در نوع موسیقی که حاجیلی ارایه می‌دهد، کاملا در خدمت خط ملودیک قطعه است و مفهوم معنایی آن چنانی ندارد. البته این ضعف به تنهایی متوجه حاجیلی نیست و در بسیاری از آثار دیگر خوانندگان پاپ نیز قابل مشاهده است. بی‌تردید مشکلی با نوع موسیقی که امید حاجیلی ارایه می‌دهد، وجود ندارد. او طی مدتی که به عنوان یک خواننده رسمی کار می‌کند، توانسته مخاطبان خاص خودش را داشته باشد. مخاطبان او هم انتظاری دیگر از حاجیلی و موسیقی‌اش ندارند و کارهای او را با علاقه دنبال می‌کنند. اما تجربه ثابت کرده که ارایه این نوع موسیقی که کارکردش را فقط می‌توان در مراسم‌های شادیانه یافت، رفته رفته بر ذائقه عمومی و سلیقه شنیداری جامعه تاثیر می‌گذارد. هر چند که سلیقه شنیداری عمومی جامعه بنابر دلایل مختلف دچار دگرگونی شده است. انتهای پیام/
94/03/23 - 12:43
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 99]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها