محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828713876
برنامه‌سازان صداوسیما تازه متوجه شده‌اند چقدر بی‌پناهند!
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: جمعه ۲۲ خرداد ۱۳۹۴ - ۰۴:۳۰
یک منتقد می‌گوید: به نظر می‌رسد کارگردانان طنز تلویزیون، به خاطر عدم جسارت برخی مدیران تلویزیون کمی در برنامه‌سازی محتاط‌تر شده‌اند، به دلیل اینکه بعد از پخش سریال پرچالش «درحاشیه» و بازتاب‌های مثبت و منفی آن، تازه برنامه‌سازان رسانه ملی متوجه شدند که چقدر بی پناه هستند! آنچه در زیر می‌خوانید متن کامل یادداشت ارسالی هوشنگ صدفی - منتقد - به سرویس تلویزیون و رادیو ایسنا است که درباره سریال طنز «شمعدونی» نوشته شده است: نگاهی به خانواده ایرانی در قاب رسانه ملی «اگر تا دیروز عیار جذب مخاطبان در رسانه ملی، شبکه‌های موفق تلویزیونی بود، حالا به یُمن ناتوانی برخی از مدیران رسانه ملی در تولید و پخش برنامه‌های جذاب و گیرا برنامه‌های موفق با مخاطبان میلیونی به تنهایی در قالب یک شبکه تلویزیونی کارکرد دارند. به عبارتی اگر فردا تمامی 21 شبکه تلویزیونی داخلی را تعطیل کنند شاید کمتر کسی معترض این موضوع شود اما تجربه تعطیلی برنامه طنز «در حاشیه» نشان داد چگونه یک برنامه خلاق طنز می‌تواند ظرفیت مخاطب پسندی شبکه‌های تلویزیونی را به چالش بکشد؛ لذا گاهی تولید و پخش برنامه‌های موفقی از قبیل «خندوانه»، « کلاه قرمزی»، «نود»، «قندپهلو»،«ساختمان پزشکان»، «شمعدونی»، «در حاشیه»، «مختارنامه»، «میکائیل»، «ستایش» و ... می‌توانند در افزایش پخش آگهی تلویزیونی و جذب مخاطبان گریز پا موثر باشند. سریال طنز «شمعدونی» سروش صحت به رغم کم و کاستی‌هایی که دارد توانسته مخاطبان خاص و عامی را پیدا کند، فرقی نمی‌کند این مخاطبان در چه طیف و گروه سنی قرار دارند و یا جزو مخاطبان ناراضی هستند یا راضی؛ چراکه مخاطبان ناراضی هم به رغم انتقاد از نحوه چیدمان بازیگران، شخصیت پردازی و کارگردانی، دیالوگ‌ها و پردازش شخصیت داستانی همچنان دوست دارند این مجموعه طنز را دنبال کنند، هرچند به نظر می‌رسد کارگردانان طنز تلویزیونی، به خاطر عدم جسارت برخی مدیران تلویزیونی کمی در برنامه‌سازی محتاط‌تر شده‌اند، به دلیل اینکه بعد از پخش سریال پرچالش «درحاشیه» و بازتاب‌های مثبت و منفی آن، تازه برنامه‌سازان رسانه ملی متوجه شدند که چقدر بی پناه هستند!» این منتقد در ادامه یادداشت خود آورده است: «سروش صحت دوست دارد به جای پرداختن به چالش‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه به روابط موجود در نهاد خانواده به چاشنی کمدی کلامی پناه ببرد تا با طنز ملایم و گاه هجوآمیز، خستگی را از تن مخاطبان تلویزیونی برهاند؛ چراکه به گفته سروش صحت این روزها کار برای گروه‌های طنز سخت‌تر می‌شود. اغلب مخاطبان سریال «شمعدونی» گاهی از نوع رفتارهای ساده انگارانه شخصیت‌های برنامه عصبانی می‌شوند اما اگر کمی به دور و بر خودمان نگاه کنیم، شاید شخصیت‌هایی از این دست ببینیم. همه انتظار دارند اعضای خانواده ایرانی به صورت کلیشه‌ای آدم‌های راست گفتار، عاقل، خوش برخورد، خلاق و در یک کلام با ادب و رند باشند که این نگاه آرمان گرایانه شاید برای خانواده ایرانی در آینده محقق شود اما تصویر جامعه فعلی از خانواده ایرانی با ناهنجاری‌های موجود، گاهی مخاطبان رسانه ملی را آزار می دهد.» بازیگران «شمعدونی» طنز بازی نمی‌کنند صدفی نوشته است: «بازخوانی حوداث روزانه جامعه نشان می‌دهد این برنامه می‌تواند تلنگری برای مدیران ایرانی برای اصلاح نهاد خانواده باشد وگرنه با وجود این همه مبلغان دینی، اساتید اخلاق و پخش برنامه‌های مذهبی و اخلاقی تلویزیونی در جامعه و نهادهای تربیتی کارآمد، چرا باید شاهد بروز چنین رفتارهای هنجارشکنانه اجتماعی باشیم؟ به گفته سروش صحت هیچ کدام از بازیگران سریال «شمعدونی» طنز بازی نمی‌کنند بلکه در جریان اتفاقات و مسیر زندگی روزمره‌شان ماجراهای طنزی به وجود می‌آید که خنده‌دار است. همچنین فارغ از توانایی هریک از بازیگران در ایفای نقش خود شخصیت‌های زیبا، هوشنگ، خانواده آسانسورچی، سعید و عرشیا تا حدی توانسته‌اند مورد توجه مخاطبان قرار بگیرند. استفاده خلاقانه ازتصاویر درشت و نزدیک بازیگران نیز نشان دهنده هوشیاری کارگردان از قاب تلویزیونی است.» این منتقد آورده است: «هرچند در نقد سریال طنز «شمعدونی» مضامینی از قبیل بی‌احترامی فرزندان به بزرگترها، سخن چینی، اختلاف خانوادگی، هجو کلامی، بی مسوولیتی جوانان و روابط ناسالم خانوادگی مطرح است اما به نظر می‌رسد همه ما در مقام یک خانواده آرمان‌گرا دوست داریم اینگونه نباشیم ولی متاسفانه اینگونه رفتارها را اغلب در خانواده‌ها شاهد هستیم و گرنه این همه نزاع‌های اجتماعی، اغلب در جغرافیای خانواده ایرانی رُخ نمی‌دهد. چطور شخصیت‌های تلویزیونی ترکیه در قاب رسانه مهاجم برای مخاطبان ایرانی پذیرفتنی هستند به گونه‌ای که برخی از کارگردانان ایرانی دوست دارند مشابه همان برنامه ضدارزشی ترکیه را برای رسانه ملی ایران بسازند اما تولید رسانه ملی برای آنها غیر قابل قبول است؟ پس مشکل کجاست؟ شاید عدم تنوع لوکیشن‌ها و سبک برنامه آپارتمانی «شمعدونی» نوعی خستگی در بیننده ایجاد کرده که لازم بود کارگردان با افزودن شخصیت‌های کمیک قدیمی و با پتانسیل‌های موجود به ظرفیت‌های برنامه بیافزاید.» صدفی در بخش پایانی یادداشت خود آورده است: «به رغم اُفت کارگردانی سروش صحت در قیاس با تولید برنامه‌های موفقی چون «ساختمان پزشکان» و «پژمان» باید گفت «شمعدونی» نوعی تجربه با بازیگران جدید طنز است که معرفی و شکل گیری شخصیت آنها بر دوش این کارگردان طنز افتاده است، از این رو مخاطبان نمی‌توانند به راحتی با بازیگران جدید طنز مثل سایر بازیگران شناخته شده کمدی همذات پنداری کنند؛ به هرحال سال‌هاست مخاطبان ایرانی با خلق و خوی، رفتار، رویه و صدای بازیگران کلیشه‌ای طنز تلویزیونی عادت کرده‌اند، بنابراین شکستن این خرق عادت با بازیگرانی چون فقیه نصیری، محجوبی، نادری، میرعلمی، کاظمی، قاضی مرادی و ... دشواری خاص خود را دارد. سروش صحت باید بپذیرد داشتن تیم قوی در پردازش قصه، بداهه‌پردازی دیالوگ‌ها، بازیگردانی،شخصیت پردازی و طراحی صحنه، عامل موفقیت هر کارگردان تلویزیونی به خصوص حوزه طنز است وگرنه بدون همراهی تیم قوی و خلاق، برنامه‌سازی طنز، بی یال و اشکم خواهد بود!» انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 136]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها