تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804677877
جولان غرب در مهد دمبوره و چنگ؛ نواهای بامیان رو به خاموشی است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
جولان غرب در مهد دمبوره و چنگ؛ نواهای بامیان رو به خاموشی است
موسیقی محلی بامیان و نغمه‌های بومی این دیار که سالیان سال رونق‌بخش مجالس این سرزمین بود رفته‌رفته رو به فراموشی است و جای خود را به موسیقی غربی و غیر بومی می‌دهد.
به گزارش خبرنگارسایت افغانستان خبرگزاری فارس، موسیقی محلی ولایت باستانی بامیان و نغمه‌های بومی این دیار که سالیان سال رونق‌بخش مجالس این سرزمین بود، رفته رفته رو به فراموشی است و جای خود را به موسیقی غربی و غیر بومی می‌دهد. از انواع موسیقی محلی مثل «دمبوره»، «غیچگ»، «دایره»، «چنگ» و «زیربغلی» که در گذشته در مناطق مرکزی افغانستان مرسوم بود، اکنون تنها دمبوره و زیربغلی در میان مردم این منطقه باقی مانده است. آهنگ‌های هزاره‌گی مانند «پیشپو»، «غونبور»، «أخهچی»، «بولبی» و «دیدو» که پیش از این از محبوبیت زیادی بین مردم بامیان و دیگر مناطق مرکزی هزار‌ه‌جات برخوردار بود، امروز به دست فراموشی سپرده شده است. موسیقی اصیل مناطق مرکزی افغانستان سیر نزولی دارد «صفدر توکلی» از دمبوره نوازان و آهنگ سرایان معروف افغانستان، در گفتوگو با خبرنگار سایت افغانستان فارس در بامیان، اظهار داشت: موسیقی محلی هزارهها در ولایت بامیان و دیگر مناطق هزاره در حال طی کردن سیر نزولی است. توکلی که پیش از این موفق به دریافت چند جایزه بینالمللی شده بود، افزود: نسل جدید مردم بامیان از آهنگ و موسیقی اصیل گذشتگان خود چیزی نمیدانند و فاصله گرفتن این نسل از موسیقی و آهنگ محلی گذشتگان زنگ خطری برای نابودی این سبک از موسیقی است. با موسیقی محلی مناطق مرکزی افغانستان برخورد تبعیض‌آمیز می‌شود «اسماعیل صفدری» یکی دیگر از غزل‌سرایان محلی هزاره، دلیل اصلی سیر نزولی موسیقی محلی ولایت بامیان را برخورد تبعیض‌آمیز با موسیقی محلی مناطق مرکزی، بیتفاوتی رهبران محلی و برخورد برخی از علما با این نوع از موسیقی میداند. وی اظهار داشت: تحولات سالهای اخیر، جنگها، مهاجرت‌ها و تهاجم فرهنگی کشورهای بیگانه نیز در نابودی موسیقی محلی بامیان که بخشی از فرهنگ غنی افغانستان است، موثر بوده است. وی ادامه داد: از طرف دیگر در ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت بامیان هیچ بخش و مدیریت خاصی برای مدیریت فرهنگ و هنر وجود ندارد که از موسیقی محلی در این ولایت حمایت کند. ریاست اطلاعات و فرهنگ بامیان هیچ بودجه‌ای در این زمینه ندارد «ابراهیم اکبری» رئیس اطلاعات و فرهنگ ولایت بامیان نیز در گفتوگو با خبرنگار فارس در بامیان اظهار داشت: وزارت اطلاعات و فرهنگ هیچ بودجه‌ای برای توسعه و حمایت از موسیقی محلی بامیان در اختیار این ریاست قرار نداده است. حدود 30 سال پیش در مراسم‌هایی مانند عروسی، عید، شب نشینی و مراسم نامگذاری فرزندان در مناطق هزاره دمبوره، غیچک و چنگ نواخته می‌شد اما امروزه موسیقی هندی و غربی جای این سنت کهن را گرفته است. فقر؛ عامل دیگری برای سقوط موسیقی محلی بامیان «امین علییار» از طبله‌نوازان محلی با اشاره به علاقه‌اش به رشته‌های هنر و موسیقی گفت: دوست دارم که در نواختن طبله مهارت بیشتری پیدا کند اما فقر اقتصادی باعث شده که نتوانم تمرینات خود را به صورت متمرکز ادامه دهد. «دریاب بندری» از نوازندگان و آهنگ سرایان محلی منطقه «سنگ تخت و بندر» ولایت «دایکندی» گفت: عواملی چون فقر اقتصادی، فقر فرهنگی، درهم آمیختن فرهنگها و موسیقی وارداتی از شهرها و دیگر کشورها باعث فراموش شدن موسیقی محلی بامیان شده است. «اکبر اکبری» از منطقه «ورس» که بیش از 60 سال عمر دارد، در رابطه با پیشینه موسیقی بامیان گفت: در جوانی در محافل شعر و موسیقی که به مناسبتهای مختلف برگزار می‌شد، شرکت میکردم در آن زمان در میان مردم دمبوره، چنگ و دایره طرفداران زیادی داشت. وی با بیان این که در این مجالس «غونبور» نواخته می‌شد، اظهار داشت: اکنون نیز همان موسیقی قدیم را دوست دارم اما دیگر کسی نه غیچک و نه دمبوره می‌نوازند و نه آن شوق و علاقه‌ای که در گذشته در میان مردم وجود داشت، دیده می‌شود. «میرچمن سلطانی» از استادان موسیقی محلی در ولایت بامیان معتقد است: لهجه هزاره‌گی با صدای دمبوره ترکیبی است که موسیقی محلی مردم ولایت بامیان را تشکیل می‌دهد. «امیر فولادی» رئیس «اکوتوریسم» ولایت بامیان که نواختن دمبوره و غیچک را به ده‌ها جوان بامیانی در این نهاد آموزش داده است، معتقد است: وضعیت موسیقی محلی در این ولایت نسبت به سالهای گذشته بهتر شده است. وی افزود: شنیده شدن این نوع موسیقی از ماشین‌های ولایت بامیان و دیگر مناطق دلیل توسعه بیشتر این موسیقی در میان مردم بامیان است. چنگ قدیمی‌ترین وسیله موسیقی محلی بامیان عنوان می‌شود اما این ابزار و بسیاری از آهنگ‌های محلی این ولایت باستانی اکنون یا به دست فراموشی سپرده شده‌اند و یا در حال فراموشی هستند. هجوم موسیقی بیگانه و کم‌کاری مسئولان برای حفظ این هنرهای بومی و کهن، رفته رفته این هنر بومی را بخشی از خاطرات مردم بامیان و افغانستان می‌سازد. انتهای پیام/
94/03/19 - 10:49
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها