محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827097988
طعم شیرین خیال، فیلمی خوش آب و رنگ اما زیاده‌گو
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
پژمردن تصویر در دستان زمخت کلام طعم شیرین خیال، فیلمی خوش آب و رنگ اما زیاده‌گو بعید می‌دانم کسی بین ما باشد و این به گوشش نخورده باشد که: کم گوی و گزیده گوی چون دُر. یا نشنیده باشد که: مُشک آن است که خود ببوید نه آن‌که عطار بگوید. بله همه ما اینها و شاید بیشتر از اینها را درباره این‌که کم بگوییم تا به هدفمان برسیم و زیاده‌گویی ما را از اهدافمان دور می‌کند، شنیده‌ایم. با وجود این، عمل به این جملات و نصیحت‌های هزار بار شنیده شده کار واقعاً دشواری است و خیلی مواقع رشته کلام به دست کلمه‌های زیادی که بلدیم و عصبیت، نگرانی، کمبود اعتماد به نفس یا غرور و زیادی خودشیفتگی می‌افتد و به انحراف کشیده میشود.
فیلم ها هم درست مثل آدم ها اغلب فراموش می کنند که خیلی چیزها را که نشان می دهند کافی است و با زیاده گویی نه تنها به داستانی که تعریف می کنند و حوصله ما، بلکه اساساً به مفهومی که از طریق آن زیاده گویی ها سعی در جا انداختنش دارند، لطمه می زنند. مثلاً همین فیلم طعم شیرین خیال، پر از تصاویر شیرین، شیوه روایتی دوست داشتنی و بازیگران خوب است، اما پرحرفی اش آدم را پس می زند. فیلم آن قدر حرف می زند که اگر نخواهی مراعات تصاویر و روایتش را کنی دوست داری نیمه کاره رهایش کنی و بی ادبانه پشتت را بکنی به منظر دلپذیرش. تازه این پرحرفی ها صرف گفتن چیزهایی می شود که خود تصاویر و روحیات آدم ها در حد کمال آنها را نشان می دهند. فیلم با این روایت و فانتزی درونی دلچسبش، چنان خوب شروع می شود که از دوست نداشتنش پس از پایان، بسیار دلخور می شوی و این احساس عجیبی است که همیشه به آدم در رویارویی با یک اثر هنری یا حتی یک انسان هجوم نمی آورد، اما وقتی می آید بسیار عجیب و البته ناراحت کننده است، چون ترکیبی است از تلخی و شیرینی، دیدن خوشی پیروزی و چشیدن طعم شکست، دوست داشتن و شکست در عاشق ماندن، در انتها احساس می کنی چیزی خوب، یک اتفاق زیبا که می توانست دوام بیاورد در نطفه خفه شده و جایش را به یک ابتذال خردکننده داده است. طعم شیرین خیال ترکیبی شده از حسرت تصویر در دستان زمخت و کج سلیقه کلام. طعم شیرین خیال داستان دلباختگی یک استاد عشق محیط زیست به دانشجوی خود است؛ دانشجویی که به خواستگارهای رنگ به رنگش نه می گوید تا آن زنگ(زنگ عشق) در وجودش به صدا درآید، دختری با عشقی زیاد به خانواده، خاصه پدرش. اما یک سوءتفاهم باعث می شود استاد و دانشجو و پدرش دچار کشمکش شوند. این داستان کلیشه ای با شیوه روایت نغمه ثمینی فیلمنامه نویس و اجرای تمیز و فانتزی کمال تبریزی کارگردان اثر به یک حال و حوای متفاوت رسیده که خود برآمده از نوع تأثیر و تأثر و کارکرد این عشق است. استاد تخیل دانشجوی خود را به پرواز درمی آورد، با ذهن او ارتباط برقرار می کند و کاملش می گرداند. این تخیل با صوت و تصویر و تمهیدات مختلفی که در فیلم ایجاد شده و روایت مداوم و مستقیم دختر سر و شکلی زیبا پیدا می کند، اما امان از کلمات، زیاده گویی، مستقیم پیام دادن، اغراق در حالات روحی استاد به شعاری شدن و در نتیجه خنثی کردن پیامی منجر شده است که خود پیام، داستان و موقعیت و شغل آدم ها بدون سخنرانی های بی سر و ته آن را منتقل می کند. فیلم آدم ها را، بخصوص استاد را زیادی پر حرف کرده و همین معطلی و پیشبرد بد داستان و ارتباط آدم ها باعث شده که خیلی این شهاب حسینی را که در طعم شیرین خیال می بینیم مثل گذشته دوست نداشته باشیم. طعم شیرین خیال فیلم شیرین و طناز و خوش بر و رویی است، شاید دیدن آن در زمانی که باند صدا را بسته باشیم بسیار دلپذیر باشد. اما با وجود این در سینما اختیار ما در نوع پخش فیلم کم است. برای این که شاید دیگر فیلمی نمانده باشد و راهکارهای زیادی برای گذراندن وقت وجود نداشته باشد، دیدن تصاویر و لحظات و لذت دلپذیر روایت در طعم شیرین خیال بد نیست. تنها دلیل تشویق شما به دیدن این فیلم این است که با وجود ضعف یا ضعف های بزرگش، یکجوری به یاد آدم می ماند، تصاویرش، لحظه هایش و معصومیت و سادگی برخی نگاه ها و فرش های خانه ها و... این که خیال را می ستاید. فیلم آدم را وسوسه می کند به کرمان جور دیگری نگاه کند، برود آنجا خود را به کویر بسپارد و شیرینی بخورد، حال اگر شیرینی ها را در کاغذ یا پلاستیک ریخت هم ریخت و اگر کمی هم با ماشین قدیمی اش آلوده کرد هوا را خوب کرد (اینها را برای در آوردن لج سازندگان فیلم و از سر عصبانیت به خاطر شعارهایشان می گویم جدی نگیرید) مهم این است که یک فیلم ما را ببرد هر کجا که خواست. علیرضا نراقی/ چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)
دوشنبه 21 اردیبهشت 1394 ساعت 20:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 140]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها