واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: آخرین حمله فیس بوکی ملت نصیب ظریف شد!
بچه ها؛ بریم پیجِ ظریف!
«ای بابا! ما همون مردمی هستیم که صبح گفتیم درود بر مصدق و شب گفتیم مرگ بر مصدق»؛ این حرف را همه ما از خیلی ها شنیده ایم؛ در رابطه با مردمی که در نظرات شان ثبات ندارند و همیشه خیلی زود رنگ عوض می کنند.
هفته نامه تماشاگران امروز - احسان نادرپور: «ای بابا! ما همون مردمی هستیم که صبح گفتیم درود بر مصدق و شب گفتیم مرگ بر مصدق»؛ این حرف را همه ما از خیلی ها شنیده ایم؛ در رابطه با مردمی که در نظرات شان ثبات ندارند و همیشه خیلی زود رنگ عوض می کنند. پس بعید نیست وقتی که یک شبه ظریف را مصدق می کنیم؛ همانطور، یک شبه هم یقه او را بگیریم و به دیوار بچسبانیم و روی پیشانی اش یادگاری بنویسیم: «دروغگو!»
داستان ساده است. ظریف از همان اول با ریش های پروفسوری و پست های فیس بوکی اش محبوب ترین عضو کابینه آقای بنفش شد. لایک بود که به صفحه اش سرازیر می شد. کار به آنجا رسید که حتی «سلام دوستان»های ظریف با «شب بخیر»های تتلو رقابت می کرد. مردم به خیابان که می ریختند یک تشکر از روحانی می کردند و یک تشکر از ظریف. بعد از مذاکرات مردم به استقبالش می روند و در فیس بوک هایشان «آب زنید راه را» می نویسند.
اما یک تلنگر لازم است که به آنی، قهرمان ساخته شده به دست مردم آدم بده ی داستان شود. مردمی که تا پیش از این ظریف برایشان نماد کوروش و مصدق و سوپرمن بود، حالا دیگر یک دروغگو شده و بهانه ای برای خالی شدن دیکتاتور درون ما. بهانه حمله به ظریف هم این جمله است: «ما در ایران هیچ کسی را به خاطر عقیده اش زندانی نمی کنیم.»
جواد ظریف در مصاحبه با چارلی رز، مجری تلویزیون بی بی اس آمریکا، که چهارشنبه نهم اردیبهشت پخش شد، گفته است: «مردم باید قوانین را رعایت کنند. افرادی که جرایمی مرتکب می شوند یا قوانین کشور را نقض می کنند، نمی توانند پشت اینکه روزنامه نگار یا فعال سیاسی هستند، پنهان شوند.»
بهانه این حرف ها جیسون رضاییان است. خبرنگار روزنامه واشنگتن پست در ایران که ظریف وقتی در موردش صحبت می کند «دوست من، جیسون» خطابش می کند. ظریف پیش از این گفته بود جیسون مرتکب یک جرم جدی شده و به خاطر عقایدش زندانی نیست.
ظریف پس از مدت ها در رابطه با جیسون حرفی زد که انتظار داشت فشارها در رابطه با آزادی جیسون را کمتر کند ولی این حرف او در ایران به ضررش تمام شد. وزیر امور خارجه گفت: «موجب تاسف است که یک عامل اطلاعاتی پایین رتبه تلاش کرده از او (جیسون رضاییان) بهره برداری کند.» این حرف نشان داد که برای محکومیت جیسون مدارکی در دست است ولی خیلی ها در ایران به جمله دیگری توجه کردند؛ وقتی که در رابطه با جیسون صراحتا می گوید: «کسانی که مرتکب جرم شوند و قانون کشور را نقض کنند، نمی توانند پشت اینکه روزنامه نگار یا فعال سیاسی هستند، پنهان شوند. مردم باید به قانون احترام بگذارند.» به نظر می رسد کسی به سوال و چراییِ جواب ظریف دقت نمی کند.
منتقدان فقط حرف خودشان را می زنند و به ظریف برچسب دروغگویی می زنند و شروع می کنند به نام بردن از زندانیان سیاسی. خیلی از آنهایی که به فیس بوک ظریف سرازیر شدند متن دقیق مصاحبه را نخوانده بودند و از صفحات خبری و فن پیج های خبرنگارانی که خارج از کشورند از قضیه باخبر شدند ولی بدون هیچ دلیلی شروع کردند به حمله به ظریف که چه کسی گفته ما زندانی سیاسی نداریم.
این روزها به صفحه ظریف که سر بزنید موضوع کامنت ها همین است. ربطی ندارد ظریف چه چیزی نوشته باشد، آنها کار خودشان را می خواهند انجام دهند؛ مثل اینکه...
* ما خواهان عذرخواهی رسمی شما از مردم شریف ایران هستیم.
* یک سوال؛ شما موقعی که داشتید اون دروغ ها رو می گفتید، شرم نمی کردید؟
حمله های فیس بوکی و قهرمانانی که یک شبه منفور می شوند و فردا دوباره محبوب. هنوز نفهمیدیم گناه آن دختری که با پوشه اش تصادف کرد و پر کشید چه بود که باید فحش بخورد یا اینکه چرا باید در صفحه آزاده نامداری فحاشی کنیم. یک جای کار می لنگد. ما آنقدر آدم های بدی نباید باشیم.
شاید درد داریم؛ دردی تاریخی که درمانش هنوز یافت نشده. دکتر قرایی مقدم، جامعه شناس به ما می گوید: «این درد ریشه در تاریخ ما دارد. از قدیم هر کسی می خواست خودش را بزرگ جلوه دهد به بزرگان حمله می کرد. این روش از آن دوران وارد فرهنگ ما شده است و اکنون عده ای برای اینکه خودشان را بزرگ کنند به افراد شناخته شده حمله می کنند. برخی افراد کوته نظر به آینده و اتفاقات مملکت دقت نمی کنند و همیشه اسیر حاشیه اند.»
این جامعه شناس دلیل مشکلات اینچنینی و حمله به شخصیت ها را تضاد درون گروهی می داند: «چون خودمان توانایی برخی کارها را نداریم به ساده ترین کار که تخریب است روی می آوریم. برخی از همین جنس مردم با امثال قائم مقام فراهانی، امیرکبیر و مصدق هم همین کارها را انجام دادند و پشت شان را خالی کردند.»
او البته مشکلات تاریخی را یکی دیگر از این دلایل می داند و می گوید مردم هم ناخواسته مستبد شده اند: «مردم به جای اینکه حرف شان را بزنند به ساختن جوک و شوخی های نامربوط و حتی توهین و فحاشی روی می آورند. در طول تاریخ، حکومت ها مخالفان شان را به زیر کشیدند و همین باعث شد مردم ما اینچنین به سمت انتقاد بروند. متاسفانه اینگونه انتقادها که با فحاشی و توهین و افترا همراه است باعث سست شدن بنیان حکومت و جامعه می شود و مسئولان باید آن را حل کنند.»
تاریخ انتشار: ۱۹ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۱۱:۰۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 141]