محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843162354
داودی: نمی‌گذارم فیلم‌هایم درگیر نگاه ژورنالیستی شوند/مشروح کافه خبر «رخ دیوانه»
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
داودی: نمی‌گذارم فیلم‌هایم درگیر نگاه ژورنالیستی شوند/مشروح کافه خبر «رخ دیوانه» فرهنگ > سینما - کارگردان فیلم سینمایی «رخ دیوانه»، با اشاره به تصمیمی که در نیمه دهه 70 گرفت، تاکید کرد اجازه نمی‌دهد نگاه‌های ژورنالیستی فیلمش را تحت تاثیر قرار دهد.
سمیه علیپور: «رخ دیوانه» بعد از مدت‌ها دوری ابوالحسن داودی از دنیای کارگردانی سینما در سی وسومین جشنواره فیلم فجر به نمایش عمومی درآمد. موفقیت‌های این فیلم از جشنواره آغاز شد و در جریان اکران عمومی نیز با استقبال مخاطبان روبرو شد. این فیلم روایتی است از همراهی شش جوان و قصه‌های هر یک از آنان؛ جوانانی که شبکه‌های مجازی فرصت آشنایی برایشان به وجود آورده است. صابر ابر، طناز طباطبایی، ساعد سهیلی، نازنین بیاتی، امیر جدیدی و سحر هاشمی بازیگران نقش شش جوان فیلم هستند و بیژن امکانیان نقش پدر یکی از شخصیت‌ها با بازی نازنین بیاتی را در فیلم ایفا می‌کند. بیتا منصوری تهیه‌کننده فیلم، داودی و امکانیان با حضور در کافه خبر در مورد «رخ دیوانه» صحبت کردند. آقای داودی موفقیت‌های «رخ دیوانه» توانسته تلخ‌کامی «زادبوم» را از بین ببرد؟ ابوالحسن داودی (کارگردان): محبوبیت یک فیلم در طیف‌های مختلف، از داوران و منتقدان تا مخاطبان عام قطعا برای فیلمساز خوشایند است. خوشبختانه «رخ دیوانه» توانسته به طور نسبی در تمام این زمینه‌ها موفق عمل کند. تلاش‌های من و باقی عوامل به دلیل شرایطی که در زمان اکران «تقاطع» به وجود آمد، به نتیجه مطلوب نرسید و ادامه آن وضعیت به «زادبوم» رسید. موضوع این است که سینما برای من هیچ‌گاه کاری نبوده که برای کسب درآمد سراغش بروم. فیلم و سینما همیشه ارزش ویژه خودش را برایم داشته و هر نوع اتفاقی که در این شرایط بیافتد، تلاش می‌کنم تاثیری روی نتیجه کار بعدی‌ام نگذارد. بعد از ساخت «مرد بارانی» به این نتیجه رسیدم که بهتر است کمتر کار کنم، اما نگذارم سیر منحی فیلم من رو به نزول برود. بعد از توقیف «زادبوم» شرایط کار برایم جاهایی در سینما وجود داشت، اما نمی‌خواستم در هر شرایطی کار کنم. برایم مهم است که در فیلمم قرار است چه بگویم. در این سال‌ها اتفاقات زیادی افتاد که بخواهم به نوعی کاری در سینما انجام دهم، اما ترجیح دادم زمانی بیایم که بتوانم کارم را به درستی انجام دهم. واقعیت این است که اجازه ندادم شرایطی که برای فیلم‌هایم به وجود آمد موجب یاس و افسردگی من شود. البته به این باور دارم که اگر شرایط سیاسی دیگری حاکم می‌شد شاید به کلی سینما را مانند همان دوران پنج ساله کنار می‌گذاشتم، اما نظرم در مورد سینما عوض نمی‌شد و همچنان به آن علاقه داشتم. سر «مردبارانی» اتفاقی برای خودتان افتاد یا وضعیت فیلم به گونه‌ای شد که این تصمیم را گرفتید؟ داودی: «مرد بارانی» هم به نسبت فیلم موفقی بود، و با تحسین‌هایی روبرو شد، در جشنواره در هشت رشته نامزد دریافت جایزه بود و آقای قریبیان برای بازی در آن فیلم جایزه گرفتند، بعد از ساخت آن فیلم متوجه شدم که می‌توانستم همین فیلم را بهتر بسازم. انگار نوعی شتاب‌زدگی حاصل از باز شدن فضا در فیلم وجود دارد. یک فضای ژورنالیستی و اجتماعی در کار دیده می‌شود که اگر قرار بود الان آن را بسازم در مورد برخی مسائل آن تجدید نظر می‌کردم. به همین دلیل بود که بعد از ساختن آن فیلم به این نتیجه رسیدم اگر می‌خواهم فیلمی درباره مسائل اجتماعی بسازم، نگاهم و مواجهه‌ام کمی متفاوت‌تر از برخورد هیجانی باشد. البته در آن سال‌ها این نگاه ژورنالیستی تقریبا بر کل سینما حاکم بود و فیلم‌هایی زیادی با آن حس و حال ساخته شدند که حاصل شعف‌زدگی اهالی سینما از باز شدن فضا بود و همه می‌خواستیم هرچه زودتر تا درها بسته نشده موضوعی را مطرح کنیم. بعد از آن وضعیت بود که در «تقاطع» سعی کردم نشانه‌های سیاسی را به حداقل برسانم، همین نگاه را در «رخ دیوانه» هم داشتم. در این بین موضوع «زادبوم» به نوعی نیاز به پرداختی داشت که در فیلم شاهد بودیم. «نان، عشق و موتور1000» که به صورت مستقیم موضوعات سیاسی و اجتماعی آن مقطع را بیان می‌کند. داودی: خب آن فضا اصلا موضوع فیلم بود و ایرادی به لحاظ نگاه‌های هیجانی متوجه آن نمی‌شود. بعد از «مرد بارانی» تصمیم گرفتم فیلمی نسازم که تاریخ مصرف داشته باشد و بعد از مدتی قابل درک نباشد. «نان و عشق...» همچنان سرپاست و ساختار و جذابیت‌های خود را دارد. در مورد آن فیلم موضوع این است که فیلمنامه و ساختار فیلم فارغ از تکه‌های سیاسی برای خود جذابیت دارد، فقط چند متلک سیاسی نیست که فیلم را شکل داده باشد. داودی: اتفاقی که در مورد آن فیلم افتاد این بود که مسائل ژورنالیستی که آن روزها واقعا سینما را تحت تاثیر قرار می‌داد، وارد «نان و عشق...» نشد و سینما در آن فیلم غالب بود. حسی که من در مورد «مرد بارانی» داشتم این بود که وجهی از تفکر ژورنالیستی به فیلم غالب شده بود که عملا از چارچوب خود اثر بیرون می‌زد. بیتا منصوری (تهیه‌کننده): این اتفاق خوشایندی برای یک کارگردان نیست که فیلمی اکران نشده در کارنامه داشته باشد. «زادبوم» از نگاه سازنده مساله دو نسل بود، مساله ما و فرزندانمان. وقتی فیلم در جشنواره بیست و هفتم توانست جوایزی بگیرد، امید داشتیم بتواند در نمایش عمومی مخاطبان خود را داشته باشد. اتفاقی که برای فیلم افتاد موجب رنجش همه ما شد. «رخ دیوانه» در همان زمان پروانه ساخت داشت و پیش تولیدی را هم شروع کرده بودیم، اما آقای داودی به دلیل اتفاقی که برای «زادبوم» افتاد رسما از تولید آن فیلم در آن مقطع انصراف دادند. او در آن زمان اطمینان نداشت که اگر فیلم بعدی را تولید کند، بتواند شاهد اکران آن باشد، چون ممکن بود همان اتفاق «زادبوم» تکرار شود. با تغییر مدیریت این امید به وجود آمد که فیلم امکان تولید و اکران بیاید. فیلمنامه برای تولید جدید بازنویسی شد و براساس تکنولوژی روز تغییراتی در آن به وجود آمد. البته خودم معتقدم فیلم اگر در سال‌های 87 و 88 ساخته می‌شد، می‌توانست تاثیر بیشتری داشته باشد و پیام فیلم بهتر شنیده شود. اصلا به این فکر کردید که «رخ دیوانه» هم مانند «نان و عشق...» تمی کمدی داشته باشد؟ داودی: طبعا فیلم در آن شرایط چیز دیگری می‌شد. من به هیچ عنوان به این فکر نکردم که فیلم را کمدی بسازم. البته جاهایی در فیلم مایه‌های طنز هست، اما هجوی سیاه. این شکل طنز سیاه در صحنه مردن پیروز هم دیده می‌شود. مردن او هیچ شکل واقعی به خود نمی‌گیرد. اگر در شرایط واقعی قرار بود یک نفر از طبقه چهارده و پانزده یک ساختمان سقوط کند، چیزی از او باقی نمی‌ماند، اما آن شکلی که ما در فیلم نشان می‌دهیم و مجموعه روندی که قصه فیلم طی می‌کند به تعبیر من طنز و هجو سیاه است. بیتا منصوری (تهیه‌کننده): من با این موافق بودم که فیلم می‌توانست تم کمدی غالب‌تری داشته باشد. آقای داودی بعد از «سفر عشق» که فیلمی جدی بود، سراغ ساخت «سفر جادویی» و بعد «جیب‌برها به بهشت نمی‌روند» رفت که جزو کمدی‌های موفق دهه 70 بودند. او بعد از «مرد بارانی» فقط «نان و عشق...» را در فضای کمدی ساخت. من معتقدم آقای داودی با «زادبوم» و «رخ دیوانه» نشان دادند که در زمینه کارهای اجتماعی هم موفقیت دارند. مایل هستم کار بعدی ایشان یک کمدی در حال و هوای موضوعات اجتماعی باشد. آقای امکانیان نتیجه همکاری‌های شما با آقای داودی اغلب مورد توجه قرار می‌گیرد. گویا این همکاری حاصل یک اعتماد متقابل و قرار گرفتن در جایی درست است. بیژن امکانیان (بازیگر): دقیقا همین‌طور است که مي‌گویید. ما تجربه بسیار خوبی در «تقاطع» داشتیم. «زادبوم» را دیدم و لذت بردم. سرنوشت آن فیلم برای من هم ناراحت‌کننده بود. قطعا دور بودن آقای داودی از کارگردانی در سینما به دلیل وضعیتی بود که برای فیلمش به وجود آمد. به هر حال «رخ دیوانه» بعد از سال‌ها زمینه بازگشت او را به سینما فراهم کرد. وقتی فیلمنامه را خواندم شگفت‌زده شدم، البته نه برای نقش خودم، چون به هر حال نقش من کوتاه بود، این تعجب به دلیل فیلمنامه بود که برایم جذابیت زیادی داشت. به‌روز بود و می‌توانست با نسل جوان به خوبی ارتباط برقرار کند. گویی یک نویسنده و فیلمساز هم‌سن و سال جوانان موضوع را دیده و فیلمنامه را نوشته است. زمان خواندن فیلمنامه بازیگر می‌تواند درک کند که سلیقه و نگاه کارگردان چطور است. نگاه شما در مورد اینکه فیلم می‌توانست حال و هوای کمدی داشته باشد چیست؟ امکانیان: به نظر من اگر مایه‌های کمدی وارد این فیلم می‌شد، تاثیر خود را از دست می‌داد. این فیلم تاثیرات اجتماعی خوبی روی مخاطب می‌گذارد و البته قطعا کاری تراژیک نیست. «رخ دیوانه» در فضای فیلم‌های اجتماعی تحلیلی گام برمي‌دارد. شخصیت‌ها می‌توانند نماینده هر یک از طیف‌های جوانان ما باشند و همین موجب توفیق آن است. وارد شدن به فضای طنز فیلم را فاقد هویت می‌کرد. علاوه بر این‌ها سینمای کمدی در این سال‌ها آنقدر سردستی شده که عملا تا حدود زیادی تاثیر خودش را از دست داده است. در ایران راه سینمای کمدی به سمت و سوی پرتگاه می‌رود. زیرا به جای سینمای کمدی که شاخصه‌های درستی دارد، به مسائلی سطحی رسیده‌ایم. کمدی موقعیت، کمدی غالب در سینماست، اما به جای این نوع کمدی شناسنامه‌دار ما به لوس‌بازی و شوخی‌های سطحی و خلق شخصیت‌های تیپیکال رسیده‌ایم که این‌ها سلیقه تماشاگر ما را پایین آورده است. خیل کارهایی از این دست به سینمای کمدی ما لطمه زده است. در همین شرایط است که وقتی کمدی‌های متفاوتی ساخته می‌شود، مورد استقبال قرار نمی‌گیرد. فیلمسازان به دلیل هجوم همین نوع کارها از ساخت کار کمدی خودداری می‌کنند. برخی با این تصور که فیلم‌های کمدی بازگشت سرمایه حتمی دارند سراغ ساخت آن می‌روند که بارها دیده‌ایم چقدر هم این پروژه‌ها شکست خورده‌اند. این نگاه بازاری به فیلم‌های کمدی موجب نزول ساختار این فیلم‌ها شده است. اغلب فیلم‌های شبکه نمایش خانگی را شاهد بودیم که به سمت کارهای کمدی رفتند و برای خلق کمدی فقط سراغ شوخی‌های دم دستی رفتند و از سویی بازیگران خوبی را دیدیم که تن به این کارها دادند. نتیجه سرخوردگی شبکه نمایش خانگی شد. مخاطب از فیلم‌های تولید شده، دیگر استقبال نکرد. این همان تماشاگری است که به واسطه ماهواره‌ها در معرض انبوه سریال‌های ترکی است؛ سریال‌هایی که باید بگویم متاسفانه به لحاظ درام و قصه‌پردازی و حتی گاه بازیگری از ما جلوتر است. این جلو بودن بیشتر به دلیل نحوه استفاده آنان از داشته‌هایشان است تا توانایی‌شان در بازیگری. خانم منصوری مراحل ساخت و فیلمبرداری فیلم چطور می‌گذشت؟ به نظر می‌رسد تولید سنگینی داشتید؟ منصوری: اغلب صحنه‌های فیلم مربوط به شب بود و در بیشتر صحنه‌ها شش نفر را در ماشین داشتیم. دوره فیلمبرداری تیر و مرداد و همزمان با ماه رمضان بود. کار ما زودتر از ساعت 9 شب که هوا تاریک می‌شد، نمی‌توانست شروع شود و این محدودیت زمانی برایمان ایجاد می‌کرد. از سوی دیگر آقای داودی حساسیت‌هایی دارند که براساس آن تا وقتی که برداشت همانی نشود که خودشان می‌خواهند، از خواسته‌شان کوتاه نمی‌آیند. مجموع این‌ها باعث شد 62 جلسه فیلمبرداری در 67 روز داشته باشیم. این یعنی تقریبا دو برابر زمانی که دیگر فیلم‌های ایرانی ساخته می‌شوند. همین مساله هزینه‌های تولید را بالا می‌برد. علاوه بر این‌ها در این سال‌ها به دلیل قراردادهایی که تلویزیون با بازیگران می‌بست و بالا بردن ارقام دستمزد از سوی آنان به طور کلی توقعات همه عوامل و نه فقط بازیگران از دستمزد بالا رفته بود و این هم روی هزینه‌های تولید تاثیر داشت. جدای از این‌ها نمی‌توان از هزینه‌های جنبی غافل شد. در کنار همه این‌ها ما تصادف هم در فیلم داشتیم. زمان ساخت «تقاطع» آقای پیمان ابدی که روحشان شاد باشد، هنوز ایران نیامده بودند و ما کار را طوری ساختیم که باید همه چیز به طور واقعی و با افراد غیرحرفه‌ای اتفاق می‌افتاد. زمان ساخت «رخ دیوانه» دیگر بدلکاران حرفه‌ای در ایران حضور داشتند و همچنین جلوه‌های ویژه بصری هم به کمکمان آمد. ما از ابتدای کار گروه جلوه‌های ویژه میدانی و بصری را هماهنگ کردیم تا در نهایت آنچه که در فیلم دیده می‌شود به دست آید. با در نظر گرفتن همه این نکاتی که اشاره کردم هزینه تولید نسبتا بالایی صرف فیلم شد. من به عنوان کسی که سال‌ها تجربه مدیریت تولید در سینما دارم، باورم این است که بالا بردن هزینه‌های ساخت اصلا افتخار نیست. تو می‌توانی پول کلانی را به هر کسی بدهی و در نهایت او هم یک فیلم قابل قبول ارائه کند، مهم این است با کمترین بودجه بتوانی کار خوبی ارائه کنی. جاهایی این هزینه کردن اجتناب‌ناپذیر است. آقای داودی چقدر از صحنه تصادفی که می‌بینیم واقعی است؟ داودی: می‌توانم بگویم چهار پنجم آن اتفاق‌ها واقعی هستند. یعنی تمام اتفاقات فیزیکی که در فیلم می‌بینید رخ داده است. راننده بدل داشتیم و آن راننده به همین شکلی که در تصویر می‌بینیم آن تصادف‌ها را با دیوار و بدنه خیابان انجام داده است. آن صحنه همزمان با چهار دوربین فیلمبرداری می‌شد. چیزهایی که توسط سی.جی.آی به فیلم اضافه شد بخش‌هایی است که تصویر موجود را کامل می‌کرد و ممکن است اصلا تماشاگر آن را تشخیص ندهد. مثل جاهایی که لاستیک ماشین دود کرده و در پلان بعدی دودش کم بوده است. اصلاح این دود یکی از کارهایی بود که به واسطه جلوه‌های ویژه انجام شد. جای دیگری که ممکن است اصلا تماشاگر متوجه جلوه‌های ویژه نشود، وقتی است که ماشین در برگشت قرار است به دیوار کشیده شود، دیوار زوایه 10 تا 15 درجه‌ای داشت که اجازه نمی‌داد با بدنه ماشین برخورد کند. ما در سی.جی.آی دیوار را 20 سانتی‌متر جلوتر کشیدم تا بیننده چنین تصور کند که دیوار و ماشین برخورد دارند. استفاده‌ای که از سی.جی.آی به خوبی می‌تواند در سینمای ایران مورد استفاده قرار گیرد، اصلاح صحنه‌هایی که می‌بینیم زمان تدوین به هم نمی‌خورد و می‌توان با این امکان هماهنگی لازم را به وجود آورد. در یکی دیگر از صحنه‌های فیلم که از سی.جی.آی استفاده کرده‌ایم، زمانی است که برای نخستین بار مادر پیروز را می‌بینیم. او از سر جای خود بلند می‌شود و حرکت می‌کند و راوی در مورد پدر خود که 15 سال قبل مرده است، صحبت می‌کند و تصویر در این لحظه شکل عوض می‌کند و عکسی که از پدر روی دیوار است، وقتی برای نخستین بار مادر از کنارش رد می‌شود، اطرافش ترک‌های خیلی ظریف هست، اما منطبق با صحبت‌های راوی تصویر شروع به عوض شدن می‌کند و ترک‌ها از بین می‌رود و ما برمی‌گردیم به 16 سال قبل که هنوز دیوار ترک نخورده بود. این‌ها به ظرافت‌های بیانی فیلم کمک زیادی می‌کند؛ ظرافتی که ممکن است شاید از هر 10 تماشاگر یکی متوجه آن شود. این‌ها از آن جنس ظرافت‌هایی است که آقای داودی کارگردانان همسن‌و سال شما کمتر درگیر آن هستند. داودی: معمولا در سن و سال ما یک بی‌حوصلگی غالب می‌شود که باید با آن مقابله کرد. ممکن است من حوصله آن را نداشته باشم که الان بنشیم و یک فیلم کامل را در یک نوبت ببینم، چند باری طولی می‌کشد تا تماشای یک فیلم تمام شود... فیلم‌های خودتان یا فیلم‌های دیگران؟ داودی: فیلم خودم را خیلی کم می‌بینم مگر اینکه مجبور باشم. هیچ وقت خودم فیلم خودم را نگاه نمی‌کنم. حتی «نان و عشق...» را هم؟ چون حتی می‌توان به بهانه سرگرم شدن نشست و آن فیلم را تماشا کرد. داودی: یکبار شبکه‌های تلویزیونی را نگاه می‌کردم، دیدم یکی از شبکه‌ها «نان و عشق...» را پخش می‌کند. کمی نگاه کردم و بعد به محض اینکه به تبلیغات رسید، شبکه را عوض کردم. منصوری: وقتی یک فیلم تمام می‌شود، من باید بارها آن را ببینم تا دوران تولید و مسائل پشت صحنه را فراموش کنم و خود فیلم را تماشا کنم. خانم منصوری روحیه آقای داودی زمان کارگردانی در «رخ دیوانه» نسبت به کارهای قبلی تغییر کرده بود؟ منظورم بیشتر حساسیت‌ها روی تولید است؟ منصوری: وسواس و حساسیت‌ها بیشتر شده است که کمتر نشده. «زادبوم» که اکران نشد و از اکران «تقاطع» تا «رخ دیوانه» 9 سال می‌گذشت. وقتی شما 9 سال فیلم روی پرده نداشته باشید یعنی 9 سال از مخاطب دور بوده‌اید. به نظر من این مساله وسواس آقای داودی را که پیش از این هم بود، بیشتر می‌کرد. واقعا کار با آقای داودی سخت است، اما من با اعتقاد کامل کنارشان بودم، چون می‌دانستم او به کار خود واقف است، می‌داند در جریان فیلم به دنبال چیست و در نتیجه بی‌انصافی بود اگر خواسته به حق او را برای تولید فیلمش در اختیارش نمي‌گذاشتیم. آقای امکانیان تاثیر سخت‌گیری و حساسیت آقای داودی روی کار شما چطور دیده می‌شد؟ امکانیان: سخت‌گیری آقای داودی معنی حرفه‌ای دارد. خیلی‌ها نمایش این را می‌دهند که سخت‌گیری می‌کنند، اما آقای داودی اصلا نیازی به این مساله نداشت و خیلی آرام و زیرپوستی کار خودش را پیش می‌برد. او در «تقاطع» و این کار با توجه به بازی‌ها و نگاهی که داشتند کمک‌کننده بود. این برخلاف برخی کارگردانان است که راهنمایی‌هایشان تاثیر عکس روی بازیگران می‌گذارد، به خصوص این تاثیرات روی بازیگران جوان دیده می‌شود و آنان را دچار استرس می‌کند. اغلب بازیگران «رخ دیوانه» جوانان بودند و اگر آقای داودی قصد وارد کردن اضطراب به آنان را داشت، کارشان دچار مشکل می‌شد، او بیش از هر چیز بازیگران را اصلاح می‌کرد. دیگر آن دوره که کارگردان برای بازیگرانش، بازی کند گذشته است. زاویه دوربین درست و یک میزانسن دقیق است که به بازیگران کمک می‌کند و این را در کار آقای داودی می‌بینیم، به همین دلیل است که اغلب بازی‌ها در کارهای ایشان یکدست و خوب است. از صحبت‌هایتان چنین برمی‌آید که آقای داودی کاملا دقیق و با جزئیات پلان‌ها سر کار حاضر می‌شدند. امکانیان: دقیقا همین‌طور است و این نکته روی کار همه تاثیر داشت. آقای داودی هیچ‌گاه به صورت مستقیم به گونه‌ای که دخالت تلقی شود کار بازیگری را قطع نمی‌کرد، خیلی نرم، به‌جا و ظریف کارش را انجام مي‌داد. این به جریان فیلم و اینکه بازیگر نقشش را مسلط تر ایفا کند کمک زیادی می‌کرد. منصوری: آقای داودی تصویر دقیقی از آنچه که می‌خواستند در ذهن داشتند. این دقت در مورد جزئیات و کلیات بود. مثلا انتخاب ماشین برای این کار یکی از سختی‌های ما بود، چون باید شش نفر در این ماشین می‌نشستند، و آقای داودی نمی‌پذیرفتند که دو نفر در قسمت بار ماشین بنشینند. به همین دلیل نتوانستیم از ماشین‌هایی که امکان اسپانسر شدنشان بود استفاده کنیم و ماشینی اجاره کردیم. از آنجا که آقای داودی و آقای محمدی فیلمبردار کار نمی‌خواستند از فیلمرو استفاده کنیم، یک وسیله خاصی ساخته شد که تمام بخش‌های مختلف ماشین را در برمی‌گرفت و جای دوربین بود. این وسیله به بخش‌هایی از ماشین آسیب زد و مجبور شدیم بیش از هزینه اجازه، پول خسارت بدهیم، اما خب نتیجه را می‌بینیم که چه تصاویر خوبی از ماشین داریم. نکته دیگری که در مورد شکل کار آقای داودی اشاره شد، این آمادگی‌شان پیش از برداشت پلان‌ها بود. از سال‌ها قبل آقای داودی به صورت دستی پلان‌ها را طراحی می‌کرد و در مورد «رخ دیوانه» با استفاده از تکنولوژی موجود دکوپاژها از شب قبل برای مدیر فیلمبرداری و دستیاران ارسال می‌شد تا همه چیز زمان فیلمبرداری روشن باشد. آقای داودی کار کردن با جمع بازیگران جوان این فیلم چطور بود؟ داودی: بازیگری یک کار سهل ممتنع است، سهل است به این دلیل که 70 میلیون جمعیت ایران می‌توانند در لحظه بازیگر شوند و ممتنع است به این دلیل که ریزه‌کاری‌ها و ویژگی‌هایی دارد که آنها قطعا بخش تکنیکی کار را تشکیل می‌دهد. بازیگران هرچقدر که حرفه‌ای تر می‌شوند بیشتر از نقش‌شان فاصله می‌گیرند و سعی می‌کنند بفهمند که قرار است چه کاری انجام دهند. این فهمیدن بسیار مهم است. کار کردن با بازیگری که عضلات صورت خود را می‌شناسد و می‌داند الان کدام عضلات کار می‌کنند و هر کدام چه حسی را ایجاد می‌کنند و به فیزیک حرکت خود آشنا است یک شکل را می‌طلبد و همچنین همکاری با گروهی که به همان 70 میلیونی که فکر می‌کنند بازیگرند نزدیک‌اند، شکل دیگری از کار را طلب می‌کند، آنها کسانی‌اند که باید از ناخودآگاه‌شان استفاده کنید و به نوعی پیش بروید که گاه خود بازیگر متوجه نشود چه اتفاقی در حال رخ دادن است. کارگردان در اینجا وظیفه دارد این نقاط را ببیند که چه شرایطی می‌تواند یک حس را در بازیگری که هنوز کاملا پخته و آگاه نیست ایجاد کند. ممکن است شیوه من با آن بازیگر با شیوه‌ای که با آقای امکانیان به کار می‌برم کاملا متفاوت باشد. ممکن است یک جا آن بازیگر را عصبانی کنم تا حسی را در صورتش ببینم و یا بدون اینکه به کسی بی‌احترامی کنم، شرایطی را برای بازیگر به وجود آورم که آن احساس قدرت را که داشت، دیگر نداشته باشد تا نمود آن را در بازی‌اش ببینیم. این‌ها در مورد بازیگرانی انجام می‌شود که وقتی به آنان می‌گویم فلان حس را می‌خواهم، نمی‌توانند اتوود بزنند و بگویند که کدامیک از اجراهایی که انجام داده‌ام می‌خواهی. با هر یک از بازیگران با توجه به ویژگی‌هایی که دارند باید به شیوه مخصوصی برخورد کرد. حتی در مورد این شش جوان روش برخورد من مشابه نبود. گاهی مجبور بودم نسبت به یک بازیگر کم‌محلی بیشتری کنم تا آن فیزیک و حالت مناسب خود را پیدا کند. یکی از سختی‌های ما در این فیلم پلان‌های ترکیبی بود که شش نفر را با هم داشتیم و بازی‌ها بین شخصیت‌ها در رفت و آمد بود. در این شرایط بیشتر از کنش‌ها، واکنش‌ها برایم اهمیت داشت که این واکنش‌ها نکات بسیار ظریفی است و باید حس آن در بازیگر اتفاق بیافتد. اگر یک بازیگر نمایش ترس را می‌دهد یا باید آنقدر حرفه‌ای باشد که بداند بازی ترس را به درستی انجام می‌دهد و یا واقعا ترسیده باشد و آن حس در او در صحنه دیده شود. بنابراین در خیلی از جاها ممکن بود شرایطی به وجود آید که بازیگر فکر کند من عصبانی هستم، اما من عصبانی نبودم، من داشتم او را عصبانی یا یک کم هول می‌کردم تا حسی در صورت او به وجود آید. در مورد یکی از بازیگران ما به حس نگرانی او نیاز داشتیم و تصویر او در نمای درشتی بود که اگر حس آن به درستی درنمی‌آمد واقعا نمی‌توانستیم کاری کنیم. من سعی کردم طوری برخورد کنم که بازیگر کمی دستپاچه و هول شود و فکر کند من از کار او راضی نیستم، اما حس حاصل از این اتفاق موجب شد به آنچه که در آن صحنه نیاز داشتیم برسیم. از فضای این شش جوان برای شکل‌دهی حس و حال فیلم استفاده کردید؟ داودی: در جلسات دورخوانی کاملا متوجه واکنش‌های بازیگران به بخش‌های مختلف کار بودم. اینکه کجاها خسته می‌شوند و کدام بخش‌ها برایشان جذابیت دارد. از همین‌ها در فیلم استفاده کرم، چون می‌دانستم فیلم درباره جوانانی هم‌سن و سال همین بازیگران است و آنان دنیایی دارند که با دنیای من متفاوت است. شاید من اصلا بعضی مسائل را در این فضا نپسندم، اما پسند من در این زمینه چندان ملاک نبود، من ملاک را حس و حال جوانان گذاشته بودم. آقای امکانیان شما با نسل جدید بازیگران در این فیلم همراه بودید و این همراهی امکان آن را به من می‌دهد که از شما نظرتان را درباره این گروه از بازیگران بپرسم. امکانیان: بازیگران جوان مستعد و خوبی داریم، به خصوص کسانی که از تئاتر آمده‌اند و بازی سینما را می‌شناسند به وضوح موفقیت‌هایی دارند. من با خانم نازنین بیاتی و خانم طناز طباطبایی و آقای صابر ابر همبازی بودم و معتقدم هرسه، بازیگران خوبی بودند و از همکاری با آنان حس خوبی می‌گرفتم. این حس خوب ناشی از باوری بود که شکل کار آنان در من به وجود می‌آورد. برداشت و نتیجه‌گیری من این است که در نسل جوان بازیگران بسیار خوبی داریم. یکی از مشکلاتی که ما در زمینه بازیگری با آن روبرو می‌شویم مربوط به خود بازیگران نیست، بلکه به نویسندگان سینمایی بازمی‌گردد که در مورد بازی‌ها می‌نویسند و در برخی موارد این نوشته‌ها نگاه علمی ندارد. وقتی من متنی را می‌خوانم متوجه هستم که نوشته تحت تاثیر برخی حرکات اضافه است و یا شناخت از بازی درست وجود ندارد. من این را می‌فهمم، اما جوان علاقه‌مند به بازیگری بعد از خواندن چنین متنی تصور می‌کند این بازی متظاهرانه خوب و قابل قبول است و به اشتباه می‌افتد. امروز تفاوت بازی سینما و تئاتر را در بازی ری‌اکشن می‌توان دید. روی صحنه تئاتر تماشاگر چندان زمانی برای توجه به ری‌اکشن‌ها ندارد، اما در سینما این واکنش‌ها هستند که بازی را تعریف می‌کنند. گاه در میان بازیگران دیده‌ام که وقتی از آنان خواسته می‌شود حسی را جلوی دوربین بگیرند، شروع به لب زدن می‌کنند و کلامی می‌گویند که حسی ایجاد شود، در حالی که بازیگر سینما می‌داند باید این حس را بدون کلامی به وجود آورد، چون دوربین تصویر او را در واکنش به یک اتفاق برداشت خواهد کرد. خانم منصوری این فیلم با همه دشواری‌هایی که داشت تولید شد و به نمایش عمومی درآمد. حاصل اکران رضایت‌بخش است؟ منصوری: خوشبختانه فیلم جشنواره را به خوبی پشت سرگذاشت و آرای مردمی را به دست آورد. در مرحله اکران نیز با توجه به سالن‌های نمایش و محدودیت‌های اکران در شهرستان‌ها و همچنین وضعیت نمایش عمومی دیگر فیلم‌ها احساس می‌کنم، اکران رضایت‌بخشی داشته‌ایم. اگر برخی اکران نوروز امسال را با پارسال مقایسه کرده‌اند و گفته‌اند کاهش مخاطب داشته‌ایم این را در نظر نگرفته‌اند که اغلب فیلم‌های سال گذشته از دوم اسفندماه اکران شده بودند و در نتیجه میزان فروش در پایان روز سیزدهم فروردین بیشتر می‌شود. این را هم فراموش نکنیم که پارسال «معراجی‌ها» و «چ» هر دو با حمایت تلویزیون روبرو بودند. 5858
کلید واژه ها: اکران سینما - فروش سینمای ایران - سینمای ایران -
شنبه 12 اردیبهشت 1394 - 13:41:36
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها