تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819614670
یادداشت وارده/ فیلمسازان «کم خرج» سبکی تحمل پذیری دارند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت وارده/
فیلمسازان «کم خرج» سبکی تحمل پذیری دارند
سینما عرصه ایده و تفکر و ساحت خلاقیت و ابتکار است. نه با ریخت و پاش می توان، خلاقیت خرید و نه با صرف هزینه های بالا، لزوما ایده‌های تازه شکل می گیرند.برای قصه گفتن، به چیزی بسیار والاتر از بودجه های کلان نیاز دارید.
خبرگزاری فارس-گروه سینما: وس اندرسون، خالق آثار جذابی مثل «قلمرو طلوع ماه» و «هتل بزرگ بوداپست»، در مصاحبه ای، حرفی زده که شاید جان کلام تمام این نوشته باشد: «هیچگاه به سمت ساخت یک فیلم 60 میلیون دلاری نمی‌روم زیرا در آن صورت باید 300 میلیون دلار بفروشد تا سودساز تلقی شود و برای این که اینقدر بفروشد باید موارد و خصلت‌هایی به آن اضافه شود که کل قصه و بافت و هویت آن را تغییر می‌دهد و به سمت و سویی می برد که اصلا مد نظر من نبوده است. از این منظر است که فیلمهای کوچک و کم هزینه را که به همان منوالی که توقع‌ها از آن کمتر است، ترجیح می‌دهم. فیلمهای کم هزینه ای که سلیقه من است نه سلیقه کمپانی‌های غول فیلمسازی»؛ حق با وس اندرسون است. فیلم های کم هزینه، همان هایی هستند که نگاه و ابتکار اشخاص مستقل، از پس ساخته شدنشان برمی آیند. فیلم هایی هستند که مسیرشان را خودشان تعیین می کنند و فیلم هایی هستند که اگرچه در عرصه تولید و در صنعت سینما، لقب «کوچک» را به خود اختصاص می دهند اما چه بسا که فیلم هایی «بزرگ»اند. راه دوری نرویم. کریستوفر نولان را همه ما فیلمساز بزرگی می دانیم. فیلمسازی که آفریننده ژانر نئونوآر اروپا و ادامه دهنده راه آندره تارکوفسکی و میکل آنجلو آنتونیونی است. او در 28 سالگی اولین فیلم بلند خود را در لندن با نام «تعقیب» (Following) ساخت. این فیلم کوچک با بودجه باورنکردنی شش هزار دلار، بی درنگ توجه دوستداران سینمای نوآر مکتب فرانسه و منتقدان گل درشت را جلب کرد. فیلم هایی مانند «گم شده در ترجمه» اثر سوفیا کاپولا و همچنین فیلم تحسین شده «پی.ای» به سبک پارتیزانی ساخته شدند تا هزینه هنگفت لوکیشن را از منابع مالی محدودشان خط بزنند، روبرت رودریگوئز برای ساخت «ال ماریاچی»، فهرستی از هر چیز جالبی که رایگان در دسترسش بود، تهیه کرد. فهرستی که شامل یک اتوبوس، یک زندان قدیمی و یک لاک پشت می شد و فیلمنامه اش را بر مبنای همین دارایی های اندک نوشت و فیلمی ساخت که جایزه های متععد را از آن خود کرد و زندگی حرفه ای رودریگوئز را در هالیوود جا انداخت. چندین سال پیش دو فیلمساز اهل ناتینگهام، فیلمی ساختند به نام «در غیبت او» که پول کم و ابتکار و خلاقیت زیادی صرف ساختش کردند و البته در جشنواره های سراسر دنیا، به موفقیت های زیادی دست پیدا کردند. شین مدوز، فیلمسازی دیگر، فیلمی با بودجه ده پوند ساخت به نام «پول رانی کجاست؟» و زندگی اش حرفه ای اش را با آن روی غلطک انداخت. مثال هایی از این دست، کم نیستند. فیلم هایی کم هزینه، خوش ساخت، سرشار از ابتکار و البته موفق؛ این روال، حالا دیگر در سینمای دنیا جا افتاده است. آنقدر که تحلیل گران سینما سال 2013 به بعد را آغاز راه پرشکوه فیلم های مستقل و کم خرج و البته خارج از قواعد فیلمسازی هالیوود می دانند. فیلم هایی که بی سر و صدا اکران می شوند و رهروهایی هستند که آهسته اما پیوسته به فروش هایی بالای 100 میلیون دلار دست پیدا می کنند. فیلم هایی که منتقدان سینمایی آنها را دوست دارند و تماشاگران هم معتقدند تاثیر این فیلم ها برایشان بسیار بیشتر از بلاک باسترهای پرخرج و جنجالی هستند. حالا دیگر نوبت فیلم های کم خرج و کوچک است. فیلم هایی که در رقابتی نابرابر با محصولات پر سر و صدای سینمایی، خود را ثابت می‌کنند و نشان می‌دهند برای موفقیت کلان، نیازی به صرف هزینه‌های کلان نیست. شاید این نگاه و جمله ها کمی کلیشه ای به نظر برسد. اما تجربه به خود من ثابت کرده است که با قصه‌هایی جذاب و مردم‌پسند که به شکل درستی روی پرده سینما تعریف می‌شوند، می‌توان فیلمهای جذاب و پربیننده‌ای تهیه و تولید کرد و لزومی ندارد در این میان بودجه های هنگفت خرج شود. در سینمای ایران، با ابعادی بسیار کوچک نسبت به صنعت سینما در دنیا و البته در سال جدید که عملا سال «ریاضت اقتصادی سینما» لقب گرفته، قرار نیست سینما تعطیل شود. من، سینماگری خوش بین تر از این حرف ها هستم و تجربه به من می گوید که در چنین سالی، تعدادی فیلمساز جوان و خوش آتیه و انبوهی از ایده های نو، سر از سینمای ایران در می آورد ایجاد شدن گروه هنر و تجربه بهترین محل برای عرضه و نمایش این فیلمهاست فیلمهای شریفی که در بیشتر مواقع از اکران و دیده شدن باز می مانند. کمی به آثاری که سینمای ایران را در سطح بین الملل، خوش نام و نشان کرده دقت کنید. راه دوری هم نروید. همین چند سال اخیر را در نظر بگیرید. مگر نه این است که فیلمی مانند «ماهی و گربه» اثر شهرام مکری، تحسین بزرگان را برانگیخت؟ مگر نه این است که جایزه های معتبر بین المللی از آن آثارجوانان این سینما تعلق گرفته مگر این آثار ، آثار کم هزینه و به دور و جریان عادی سینما بوده اند با یک نگاه ساده به گذشته در می یابیم که بزرگان این سینما مثل عباس کیارسمتی ، امیر نادری ، علی حاتمی و... با چه نوع فیلمهایی شروع کرده اند مانند این بزرگان شروع های فوق العاده ای داشته اند که در آن شورو شوق به نمایش گذاشتن ایده های نو موج می زد . یادمان نرود، سینما عرصه ایده و تفکر و ساحت خلاقیت و ابتکار است. نه با ریخت و پاش می توان، خلاقیت خرید و نه با صرف هزینه های بالا، لزوما ایده های تازه شکل می گیرند. سینما، بستری برای قصه گویی است. برای قصه گفتن، شما به چیزی بسیار والاتر از بودجه های کلان نیاز دارید. بیگ پروداکشن، در شرایطی می تواند پاسخگوی نیاز های سینمایی باشد که ظرفیت موجود، برای ظهور و بروزش، کفایت کند. فیلمسازی، خصوصا در ایران، هنوز وارد فاز رقابتی عرضه و تقاضا نشده. یکی از دلایل واضحش هم حضور فیلمسازانی است که هر سال فیلم می سازند و هیچ وقت هیچ یک از آثارشان، نه مورد توجه جشنواره ها قرار می گیرد و نه در گیشه، اقبالی کسب می کند. واقعیت این است که کار ارزشمند با دست خالی هم امکان پذیر است. ما برای ابتکار به خرج دادن و ساختن آثاری دیدنی و دارای ارزش، لزوما به پول های بزرگ نیازی نداریم. در واقع کار کردن با بودجه کم می تواند بسیار رهایی بخش باشد. «کم خرج»ها سبکی تحمل پذیری دارند و بر ذات خود استوارند. ذهن و قوه خلاقه مان را وابسته بودجه های بالا نکنیم. دست ما می تواند روی کاغذ خیلی درخشان تر عمل کند بدون اینکه در جیب پرپولی فرو رود. کم خرج های با آبرو نام فیلمسازان سینمای نو ایران است یادداشت:نوید محمودی(تهیه‌کننده چند متر مکعب عشق) انتهای پیام/
94/02/07 - 11:38
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها