تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867508249
واکنش پیمان معادی به یک نمایش
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: واکنش پیمان معادی به یک نمایش
پیمان معادی در مورد مونولگ «همه چیز می‌گذرد اما تو نمی‌گذری» رضا بهبودی، متنی را منتشر کرد.
پیمان معادی در یادداشتی که در اختیار گذاشت،آورده است:«.1 نور را می‌گیرند. نور ما را؛ نور تماشاچی‌ها را. توقع دارم کم کم نور صحنه بیاید. اما نمی‌آید. ظلمات است. لحظاتی در تاریکی مطلق می‌گذرد. همه سر و صداها که خوب می‌خوابد - حتی صدای نفس کشیدن‌ها - صدایی به گوش می‌رسد: «سوار یه اسبم. پشت و رو». و این، شروع عجیب متن/اجرایی است که از همان اول، خلع سلاحت می‌کند. دو راه بیشتر نداری: یا اینکه مقاومت کنی - البته بیهوده - و نپذیری این جهان شگفتی را که بازیگر/ راوی برای تو شکل می‌دهد یا همراه با او دو ترکه سوار اسبش شوی و این جهان وارونه را تا تهش بروی. ۲. و نور می‌آید. آرام و موضعی. فقط یک گوشه از این جهان ظلمانی روشن می‌شود. آنچه دیده می‌شود اندک است - مردی یله داده بر صندلی راحتی - ولی آنچه شنیده می‌شود بسیار. زمین و زمان را به هم می‌بافد و از دل این ظلمات جهانی رنگارنگ پدید می‌آید که حیرت می‌کنی. و تو می‌خندی و کشف می‌کنی. کشف می‌کنی و لذت می‌بری. می‌خندی و به فکر فرو می‌روی. و به یکباره، مو بر تنت سیخ می‌شود وقتی که می‌فهمی آنچه می‌بینی و می‌شنوی روایت یک نابیناست: «با خود گفتم بگذار همه جهان با چشم‌های خود بنگرند و من یکی در خاموشی چشم‌های خود باقی بمانم. مگر آنها با چشم‌های خود چه می‌بینند؟!». ۳. نور می‌آید. نور تو؛ نور تماشاچی. و تو به قلم چرمشیر فکر می‌کنی؛ به کار و بازی رضا بهبودی؛ به شگفت انگیزی تئاتر که چه به سادگی می‌تواند جهان‌هایی غریب خلق کند. و از خود می پرسی: « ما - مای مخاطب، مایی که چشم داریم - حقیقتا چه می‌بینیم؟ تا اکنون چه دیده‌ایم؟ بعد از این، بعد از همین اجرا، واقعا چه خواهیم دید؟ موقتا سوال‌ها را می‌گذاری کنار. باید بلند شوی و دست بزنی. در کوچه، گیج به دنبال ماشینت می‌گردی. صدای آرام شیهه اسبی به گوشت می‌خورد. بر می‌گردی. می‌بینی‌اش که حاضر یراق ایستاده است. به آرامی پا بر زمین می‌کوبد. به طرفش می‌روی. دستی به یالش می‌کشی. و سوارش می‌شوی. پشت و رو!» مونولوگ «همه چیز می‌گذرد، تو نمی‌گذری» در سالن موج نو این روزها به صحنه رفته است. ایسنا
شنبه 5 اردیبهشت 1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها