تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812987794
شاعرانگی از نوع ژاپنی
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: شاعرانگی از نوع ژاپنی
«کجا ممکن است پیدایش کنم» مجموعه ? داستان بلند است از موراکامی، یکی ازمشهورترین نویسندگان ژاپن که به خوبی نشان دهنده شیوه نگارش و قالب داستانی اوست. فاجعه معدن در نیویورکفاجعه معدن در نیویورک، روایت ساده ای از زندگی معدنچیانی است که سبک و سیاق زندگی شان، کاملا متفاوت از زندگی روزمره دیگر آدم‌هاست. اما این آغاز ماجراست و در واقع مقدمه ای برای یک داستان، شبیه تیتراژ آغازین یک فیلم سینمایی که از تیتراژ جدا شده و به اصل داستان می رسد. راوی از مردی می گوید که یک دوست عجیب است؛ مردی که هنگامی که بیشتر پنجره های توفان گیر را می بندند یا می روند آب معدنی ذخیره کنند، او خودش را در یک بارانی پانچوی نظامی جنگ ویتنام می پوشاند... و این یعنی نشان دادن خلق و خو و رفتار شخصیت ها در متن داستان! کجا ممکن است پیدایش کنمکجا ممکن است پیدایش کنم نیز فضاسازی زیبایی دارد و این فضا سازی صرفا به کمک دیالوگ هایی است که در متن وجود دارد. این داستان پر از دیالوگ است. حتی با یک دیالوگ کوبنده شروع می شود و به همین ترتیب ادامه می یابد تا خط داستانی پیش برنده داستان، به کمک کلیت آن بیاید. فقط گاهی توضیحاتی برای بیان دیالوگ ها وجود دارد که به خدمت داستان آمده است. این داستان به خوبی انسان ها را روایت می کند و دغدغه های انسانی آنها را به بوته نقد می کشاند.فاجعه معدن در نیویورک، روایت ساده ای از زندگی معدنچیانی است که سبک و سیاق زندگی شان، کاملا متفاوت از زندگی روزمره دیگر آدم‌هاستنویسنده خود پشتیبان و حامی قهرمان است اما قهرمان سازی نمی کند. خواننده فقط با کسی طرف است که دارد اتفاقات را تعریف می کند اما در قالب دیالوگ هایی که نوشته شده است. نویسنده همچنان اطلاعات می دهد و برای همین است که خواننده سردرگم نمی شود و از نقطه شروع تا پایان طوری پیش می رود که احساس آشفتگی نمی کند. سگ کوچک آن زن در زمیناین اتفاق در سگ کوچک آن زن در زمین نیز می افتد. اما زمان در این داستان گذشته است، بر عکس داستان قبلی که زمان حال و ساده را انتخاب کرده بود. به همین دلیل در این داستان یک جور فاصله گذاری زمانی احساس می شود.گویا راوی فقط درصدد تعریف کردن خاطره ای است که برای خودش اتفاق افتاده است. باران اصلی ترین عنصر این داستان است. شاید نویسنده با این عنصر اصلی سعی در مرموزتر کردن ماجرا دارد و به همین دلیل مدام آن را در شروع تکرار می کند. «سگ کوچک آن زن در زمین» شاعرانه است حتی اگر کلمات شاعرانه در آن به کار نرفته باشد. اما در جاهایی نویسنده دیگر مجبور به استفاده از کلمات و جملات شاعرانه می شود. راه دیگری برای مردندر راه دیگری برای مردن، فضا با جمله؛ «آخرین دستورات یک فرمانده ژاپنی...» ژاپنی می شود و از شکل و شمایل اروپایی داستان های دیگر در می آید. در آغاز، نویسنده با مکان های ژاپنی و نام بردن آنها سعی در ایجاد فضا سازی وطنی دارد. این داستان یکی از داستان های بومی موراکامی به حساب می آید و این در واقع همان خاطره نویسی نویسنده است که اولین رمانش را نیز با همان سبک و سیاق نوشته است.«خواب» خالی از دیالوگ است اما به یک جور واگویه بسنده کرده است. یک نفر دارد حرف می زند و همه حرف هایش را در قالب داستان می نویسد. به همین دلیل به نظر می رسد سرتاسر داستان پر از دیالوگ است«راه دیگری برای مردن» بر می گردد به سال های دورتر. مثلا به سال های ???? در شهر سین- چینگ منچوری که به تصرف ژاپن در آمده بود. با فضایی روستایی که انگار نویسنده در آن جان گرفته است. اما فضا، محتوا و مضمون آن چندان سنتی نیست و باز هم سادگی بر پیچیدگی های داستانی موراکامی چیره شده است. این چیرگی اما، لطمه ای به ساختار داستانی و فرم آن وارد نمی کند. خواباما خواب موضوع متفاوت تری را دنبال می کند تا ارتباط جور دیگری برقرار شود. حس همذات پنداری خواننده با نویسنده که خود، راوی و شخص اول داستان است از نکات بارز «خواب» است. کسی در خواب زندگی می کند. همچون جنازه مغروقی خود را می پندارد که جهان پیرامونش را حس می کند و... راوی آنچه را که برایش اتفاق افتاده مو به مو به زبان می آورد. به گذشته می رود و به حال بازمی گردد تا سرنوشت داستان مشخص شود. اما حس وهم انگیز در داستان سایه افکنده است. یک جور حس مرگ به داستان دامن زده است.«خواب» خالی از دیالوگ است اما به یک جور واگویه بسنده کرده است. یک نفر دارد حرف می زند و همه حرف هایش را در قالب داستان می نویسد. به همین دلیل به نظر می رسد سرتاسر داستان پر از دیالوگ است. صدای حرف زدن راوی در کل داستان شنیده می شود، با همان ادبیات خاص که متعلق به موراکامی است. جز در یکی دو مورد خاص هیچ اتفاق خاصی نمی افتد و همه چیز روی روال عادی خود پیش می رود. همه چیز کاملا عادی است.منبع: همشهری آنلاینگروه کتاب تبیان - محمد بیگدلی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 247]
-
گوناگون
پربازدیدترینها