واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: با نمايش فيلم سينمايي «هامون» داريوش مهرجويي، پس از هفت روز از درگذشت خسرو شكيبايي؛ دوباره «حميد هامون» در قاب سينما نقش بست. به گزارش خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، طي نشستي كه روز گذشته از سوي انجمن منتقدان و نويسندگان سينما در خانه سينما برگزار شد، محمدرضا صدر، امير پوريا ـ منتقد ـ و جابر قاسمعلي فيلمنامهنويس از بازيگري خسرو شكيبايي گفتند. محمدرضا صدر با بيان اينكه نقد يك فيلم در جمع افرادي كه عاشقانه آنرا دوست دارند؛ بسيار تفاوت دارد، ادامه داد: اولينباري كه فيلم «هامون» را ديدم، آن را نپسنديدم و حتي مطالب تندي نيز درباره آن نوشتم اما بعدها براساس شوق مردم آن را بارها و بارها تماشا كردم و نظرم درباره فيلم تغيير كرد. او «هامون» را بهعنوان اولين فيلمي كه پس از انقلاب، «عشق» را به تصوير كشيده؛ معرفي كرد و گفت: در اين فيلم رابطه زن و مرد براساس عشق و نفرت توام است و رابطه مبهمي به تصوير كشيده ميشود كه ميتوان آن را از زواياي متعددي مورد بررسي قرار داد. اين منتقد همچنين عنوان كرد: درسينماي ايران تصويري كه از روشنفكر ارائه ميشود، معمولا حالت منفي دارد و مضمون روشنفكر در سينماي ايران بحث جالبي است. در «هامون» نيز شاهد نوعي بيقراري هستيم و امروز پس از بازگشت 20 سال از ساخت اين فيلم احساس ميشود، اين بيقراري در ميان اهل كتاب گسترش يافته است و گويي اين فيلم زبان حال طبقه اهل فرهنگ است. او با اشاره به بازي خسرو شكيبايي در فيلم «هامون»، گفت: شخصيت شكيبايي در «هامون» به گونهاي نبود كه بتوان آن را نوعي تيپ دانست و نقش او از معدود نقشهايي است كه تبديل به تيپ نشد، چرا كه هيچ گاه كسي موفق نشد؛ فيلمنامهاي با ساختار پيچيده فيلمنامه اين فيلم را به نگارش درآورد. صدر همچنين به نرمش خسرو شكيبايي در اين فيلم اشاره داشت و صدا را از شاخصههاي بارز اين بازيگر دانست و شكل اداي كلمات او را فوق العاده دانست. او در ادامه درباره تاثير نقدهايش نيز گفت: احساس ميكنم خواننده نقدهاي ما گروه محدودي هستند و به هيچ عنوان معتقد به تاثير عميق نوشتههايم برروي بازيگران نيستم. درباره اين فيلم نيز در ابتدا نقدهاي تندي نوشتم اما با اين حال شكيبايي به كار خود ادامه داد و مردم نيز استقبال چشمگيري از فيلم به عمل آوردند. اين منتقد، در ادامه از عملكرد رسانه ملي پس از درگذشت خسرو شكيبايي انتقاد كرد و گفت: در اين روزها تلويزيون حتي چند كليپ هم آماده نكرد و اين مسئله نشان دهنده آن است كه قدر هيچ چيز را نميدانيم. به گزارش ايسنا، امير پوريا ديگر منتقد سينما هم اظهار كرد: خلق شخصيت «هامون» به قدر كافي براي سينماي ايران استثنايي است و حتي ميتوان گفت بازيگري در سينماي ايران به دو بخش قبل و بعد از «هامون» تقسيم ميشود البته ممكن است قبل از «هامون» نيز عدهاي نقشهاي مشابهاي را ايفا كرده باشند، اما اكثر اين نقشها كوتاه بوده و محدود به يك يا چند سكانس خاص ميشد. او در ادامه، صدا و اجراي زندهياد خسرو شكيبايي و متن فيلمنامه فيلم «هامون» را از موارد استثنايي سينماي ايران دانست و نريشنهاي نيمه تمام و جملههاي ناقص را از ويژگيهاي اين فيلم خواند. اين منتقد، همچنين عنوان كرد: گاه گفته ميشود كه بازي برخي از بازيگران حالت تكرار به خود گرفته است اما از نظر من چنين عقيدهاي به دليل شناخت ضعيف ما از شكلهاي بازيگري است و يكي از كليشههايي كه امروزه گريبان نقد را گرفته نشناختن تفاوتهاست و اينكه انتظار ميرود بازيگر نقشهاي كاملا متعدد و متفاوتي را بازي كند به نوعي نشناختن تفاوتهاست چرا كه هر بازيگري خصوصيات فيزيكي و شخصيتي خاصي دارد كه با آنها جلوه ميكند. او همچنين ايفاي نقشي مانند حميد هامون را در آن زمان نوعي ريسك دانست و با اشاره به ريتم سريع فيلم «هامون» گفت: گاه معتقديم ريتم فيلمها نبايد تند باشد، در حاليكه ريتم زندگي ممكن است بسيار سريعتر از آن نيز باشد. اما همواره تصور ميكنيم تماشاگر سينما متوجه ريتم تند نخواهد شد. جابر قاسمعلي فيلمنامهنويس سينما هم در اين نشست عنوان كرد: گاه فيلمنامه اين فيلم را همانند فال حافظ بصورت تصادفي باز ميكنم و آنها را مورد بررسي قرار ميدهم و معتقدم براي تمامي افرادي كه قصد دارند درحرفه فيلمنامهنويسي موفقيتي كسب كنند، خواندن چندينباره اين فيلمنامه ضروري است. او در ادامه اين فيلم را مخصوص طبقه روشنفكر جامعه دانست و موضوع خاص اين فيلم و ساختار خاص آن را از ويژگيهاي اين فيلم برشمرد و گفت: نوع شخصيت «هامون» و بازي درخشان خسرو شكيبايي بهگونهاي است كه آن را براي مخاطب بسيار دلپذير ميسازد و به نظر من هامون، شكيبايي است و شكيبايي؛ هامون و مخاطبين هامون، هامون. اين فيلمنامه نويس از اين فيلم به عنوان اتفاق شگرف سينماي ايران ياد كرد و افزود: داريوش مهرجويي پيش از آنكه شكيبايي تبديل به يك ستاره شده باشد، او را مورد استفاده قرار داد و با توجه به ويژگيهاي دوگانه يا چندگانه نقش «هامون» شايد كسي به غير از شكيبايي توان اجراي آن را نداشت . به گزارش ايسنا، قرار بود خانواده زندهياد خسرو شكيبايي در اين مراسم حضور داشته باشند، اما به دليل شرايط نامساعد روحي موفق به حضور نشدند و پوريا شكيبايي پسر اين هنرمند در متن يادداشتي به برگزاركنندگان اين برنامه نوشت: «به نام خالق خسرو به نام خسرو خوبان همراهان عزيز پدرم دوستان با وفاي قلم به دست اهل فكر و انديشه، ياراني كه همين يك ماه پيش به پدرم لبخندي هديه كرديد و دلش را شاد (آن جايزه را كه هنوز به ياد داريد) امروز قرار بود بيايم تا چشم در چشم دوستاني بيندازم كه پدرم را تنها نگذاشتند. فكر ميكردم ميتوانم بيايم، فكر ميكردم توانش را دارم اما هر روز كه ميگذرد جاي خالي پدر را بيشتر حس ميكنم. بگذاريد من در انديشهام به پدر فكر كنم و او را در لابهلاي خاطرات پرشمارم سير ببينم و امروز پدر برروي صندليهاي خالي در كنار شما بنشيند و يك بار ديگر هامون را با شما ببيند. غيبت من را كه تصميم داشتم عصر را در كنار شما باشم به بزرگواري عزت و عظمت قلمتان ببخشيد و مطمئن خواهم بود درك خواهيد كرد؛ بعد از هفتيم روز پرواز پدر چه حالي براي آدم ايجاد ميشود.» انتهاي پيام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 257]