واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: عباس كيارستمي طي مصاحبهاي به نامه سرگشاده بهمن قبادي پاسخ داد. به گزارش خبرنگار "سرويس فضاي مجازي " خبرگزاري فارس، در حاشيه برگزاري نمايشگاه مشترك عباس كيارستمي و پرويز تناولي در دبي، عباس كيارستمي درباره نامه بهمن قبادي به يكي از رسانههاي فارسيزبان توضيحاتي داد. كيارستمي ميگويد: «والله اگر آقاي قبادي اين سؤال را از خودم ميپرسيد خيلي راحتتر بودم كه به خودش پاسخ دهم. براي اينكه الزاما لزومي به نوشتن نامه سرگشاده نبود. من دو هفته پيش افتخار ديدار با ايشان را داشتم و ايشان ميتوانست اين سؤال را از خودم بپرسد. اما سؤال من اين است كه كجا اين قاعده و قانون هست كه بايد حتما فيلمهاي اجتماعي بسازيم؟ اين سؤال از كجا ميآيد؟ كجا اين تعهد را به دوش هنرمند و يا فيلمساز ميگذارند كه تم كارش را مشخص كنند؟ شايد اگر اين سؤال از سوي كسي غير از يك فيلمساز مطرح ميشد، ميتوانستم علت طرح آن را پيدا كنم.اولا يك فيلمساز بايد احساس آزادي و امنيت كند؛ بايد در مقابل آنچه كه خودش به خودش حكم ميكند مسئول باشد نه حكمي كه از بيرون به او تحميل ميشود. ثانيا كدام يك از فيلمهاي من اجتماعي نبودهاند؟» وي ادامه ميدهد: «اگر منظور از فيلمهاي اجتماعي، فيلمهاي سياسي است بايد بگويم من از آن پرهيز ميكنم. براي اينكه فيلمهاي سياسي تاريخ مصرف مشخصي دارند. به اعتقاد من هنر بايد مقداري خودش را از مقوله سياست جدا نگه دارد. ولي هر فيلمي كه شما بسازيد و فيلم خوبي باشد، به هر حال راجع به انسان امروز است. انسان هم يك موجود اجتماعي است. راستش من فيلمهاي شعارگونه را دوست نميدارم. فكر ميكنم در شأن هنر نيست.» كارگردان فيلم «زير درختان زيتون» عنوان ميكند: «اگر ما با آزادي كار كنيم و فيلممان هم راجع به انسان امروز باشد كه مشخص است كجا زندگي ميكند و تحت تأثير چه شرايطي است، طبيعتا آن فيلم اجتماعي است. اما اينكه الزاما فيلم سياسي مناسب مد روز و به نرخ روز بسازم راستش من سعي ميكنم از آن پرهيز كنم. براي اينكه جايگاه هنر را رفيعتر از آن ميدانم كه خودش را آلوده مسائل سياسي روز كند. كيارستمي بيان ميدارد: «به اعتقاد من فيلمهاي شاعرانه آثار ماندگارتري هستند. چون راجع به مسائل انساني حرف ميزنند.» شما حتما تجربه فيلمهاي گاوراس و حكومت سرهنگها را به ياد ميآوريد؟ فيلمهايي كه به مجرد اينكه سيستم سياسي يونان تغيير كرد، آنها هم اعتبار خودشان را از دست دادند. من به اين اعتقاد ندارم كه چيزي از بيرون به من توصيه شود و من از شرايط روز فرصت طلبي كنم. به نظر من كار هنري يك كار طولاني و دراز مدت است. در اين مسير بايدي هم وجود ندارد. اگر كسي هم فيلم سياسي روز بسازد من هرگز به او نخواهم گفت كه چرا فيلم شاعرانه و هنري نميسازد؟ من فكر ميكنم هر هنرمندي بايد ببيند در درون خودش چه اتفاقي افتاده است. چرا ميبايد همه از هم الگو بگيرند؟» برنده نخل طلاي جشنواره كن ميگويد: «همين قدر كه آقاي قبادي فيلم سياسي – اجتماعي ميسازند ما را بس. ايشان نوع نگاه خودشان را دارند. پس اجازه بدهند هر هنرمندي هم نوع كار خودش را عرضه كند. به هر حال سؤال شما را با اين پاسخ به اتمام ميرسانم كه از يك فيلمساز، طرح چنين سؤالي بعيد است و بيشتر از آن نوشتن نامه سرگشاده به نظرم بعيد ميآيد. معمولا نامه سرگشاده را خطاب به سياستمداراني مينويسند كه دستشان به او نميرسد، اگر ايشان منظور ديگري داشته است كاش صريحتر طرح ميكردند.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 310]