تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820692851
چرا لباس بپوشم (1)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: چرا لباس بپوشم؟ (1)
يکي از سوالهاي اساسي و مهم که مخصوصا امروزه ذهن بيشتر طلبه ها را درگير کرده٬ اين است که پوشيدن لباس چه ضرورتي دارد؟ آيا اگر لباس پوشيدن مانع تبليغ من شود باز هم بايد لباس بپوشم؟ اساسا پوشيدن لباس چه ضرورتي براي يک طلبه دارد؟ذيلا به اين ضروريات خواهيم پرداخت: 1. اعلام آمادگى براى خدمات اجتماعىاين لباس كه لباس عالمان دين است براى ابلاغ پيام دين، دفاع از وحى و ايفاى وظيفة سترگ تعليم و تربيت زمينة ارتباطى هموارى پديد مىآورد كه در آن انتقال پيام، به سهولت امكانپذير است. اين لباس، معرفى خاموش روحانى است كه در انجام وظايف خود بايد توان خود را عرضه و حضور خود را ابراز نمايد. پزشك، پليس و رانندة تاكسى هر كدام با استفاده از نماد ويژهاى هويت صنفى و نوع خدمات اجتماعى خود را اعلام مىكنند. روحانيت نيز با اين لباس هويّت و حضور خود را ابراز مىدارد و آمادگى خويش را براى خدمات صنفى خاصّى اعلام مىكند. پيامبران خدا نيز در آغاز رسالت خويش ناگزير از معرفى جايگاه و اعلام هويت خود بودهاند. لباس روحانيت لباس مبارزه است. لباس ابراز هويّت صنفى و اعلام آمادگى براى انجام بخشى از خدمات اجتماعى است. لباس حمايت از ارزشهاى دينى، دفاع از مكتب تشيع و پاسدارى از رسالت انبيا است.قل يا ايها الناس انّى رسول الله اليكم جميعاً؛[1]ابلغكم رسالات ربّى و انالكم ناصح امين؛[2]انى لكم رسول امين (از قول نوح و هود و صالح و لوط و شعيب(؛[3]انّى حفيظ عليم؛[4]امروزه اين مهم بر عهدة نمادها است. آيا اين اعلام حضور خود نمايى و امتياز خواهى نيست؟ به خوبى روشن است كه اين اعلام هويّت، مصداق تظاهر و خودنمايى مذموم نيست. خودنمايى آن هنگام مذموم است كه موضوعيّت يافته و به هدف جلب توجه، فخرفروشى يا اثبات بزرگى خود يا تحقير ديگران صورت پذيرد اما اگر به هدف نماياندن توانايى خود و اعلام آمادگى براى انجام وظيفه باشد يك ضرورت اجتماعى به شمار مىرود. در اين صورت آنچه اصالت و اهميت دارد، انجام وظيفه است و اين نماياندن مقدمة آن است. پزشك با معالجة بيمار، آهنگر با ساختن در و پنجره و عالم دين با بيان و قلم، قابليتهاى خود را اثبات مىكنند و خود را در معرض مراجعة ديگران قرار مىدهند. به يقين اگر اين سه در باطن خويش به دنبال كسب شهرت و محبوبيت و اعتبار باشند، در فرهنگ اخلاقى اسلام محكوم و از رشد و تعالى معنوى محروم مىگردند؛ اما اگر به دنبال ايفاى نقش اجتماعى و انجام وظيفه باشند، هر سه مأجور و محترمند. نظير رانندة تاكسى كه با رنگ مشخص اتومبيل خود هيچگاه در صدد فخرفروشى و خودنمايى نيست. اگر پيامبران به بهانة پرهيز از تظاهر پيام خدا را منتقل نمىكردند، عالمان دين نيز در گوشة انزوا خاموش مىنشستند، نه مىگفتند و نه مىنوشتند و نه در مقابل انديشههاى باطل برمىآشفتند و از نماياندن توان علمى دين و بهرة خود طفره مىرفتند، امروز چه مقدار از ارزشها و اصالتها به ما منتقل مىشد؟ پيامبر اكرمصلى الله عليه وآله: اذا ظَهَرت البِدَعُ فى اُمّتى فَليُظهِر العالمُ عِلمَه فَمَن لَم يَفعَل فَعَليهِ لَعنة اللَّه؛هنگامى كه بدعت در امت من آشكار شد عالم بايد علم خود را آشكار نمايد و هر كس چنين نكند لعنت خدا بر او باد![5]پس عنوان «خودنمايى» هميشه مذموم نيست بلكه گاهى عبادت و گاهى هم واجب استامام صادق(ع) خطاب به شاگرد نوجوان خود هشام بن حكم كه در فن مناظره بسيار نيرومند بود، فرمودند: «داستان بحث عقيدتى خود را با آن دانشمند بزرگ مخالف در ميان جمع بيان كن و بگو چگونه او را شكست دادى.» او گفت:يَابنَ رَسولِ اللَّه اِنّى اُجِلُّكَ وَ أَستَحييكَ وَ لا يَعملُ لِسانى بَينَ يَدَيْكَ.جلالت شما مرا مىگيرد و خجالت مىكشم زبان من نزد شما كار نمىكند.حضرت فرمودند: اذا أمرتكم بشىء فافعلوا.هرگاه شما را به چيزى فرمان دهم انجام دهيد (و عذر نياوريد).آنگاه هشام جريان مباحثه خود را مفصل بيان مىكند و توان خود را به امر امامعليه السلام مىنماياند و امام با تبسّم و تشويق او را بدرقه مىنمايند.[6] پس عنوان «خودنمايى» هميشه مذموم نيست بلكه گاهى عبادت و گاهى هم واجب است. چنانچه كلمهى «مبارزه»از ماده «بروز» گرفته شده و به معناى ابراز وجود و نشان دادن توان خود در صحنة نبرد است. لباس روحانيت لباس مبارزه است. لباس ابراز هويّت صنفى و اعلام آمادگى براى انجام بخشى از خدمات اجتماعى است. لباس حمايت از ارزشهاى دينى، دفاع از مكتب تشيع و پاسدارى از رسالت انبيا است.منابع:[1] اعراف 158 :7.[2] اعراف 68 :7.[3] شعراء 178 162 143 125 107 :26.[4] يوسف 55 :12.[5] كافى 2/541.[6] كافى 3/169/1.تهيه و فرآوري: محمد حسين امين - گروه حوزه علميه تبيان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 448]
-
گوناگون
پربازدیدترینها