واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: ماجراهای ایران و اسکار، مجموعههای ماه رمضانی، مجری محبوب بچهها، "ماه عسل" نجفزاده، گزارشگر خوشصدا و افطاری "در شهر" از حاشیههای پررنگ فرهنگ و هنر هفته گذشته بودند. به گزارش خبرنگار مهر، هفته گذشته اعلام فیلم های ایرانی نامزد معرفی به مراسم اسکار و نهایتاً انتخاب "میم مثل مادر" علاوه بر خبرسازی حاشیه هایی پررنگ هم داشت. نکته جالب در مقطعی اتفاق افتاد که هشت فیلم ایرانی معرفی شده در انتظار انتخاب نهایی به سر می بردند و سازندگان آنها حرف و ادعاهای جالبی داشتند. جهانگیر کوثری تهیه کننده فیلم "خون بازی" با قابل توجه دانستن موضوع فیلم خود عنوان کرد: "این فیلم شاخصههایی مثبت و قابل توجه دارد، تکنیک خاص فیلمبرداری و ساختار ویژه و مستحکم کارگردانی و به خصوص بازی بسیار قابل توجه باران کوثری از مهمترین ویژگی های "خون بازی" است." خسرو معصومی هم فیلم "جایی در دوردست" را اثری جذاب برای مردم آن سوی مرزها دانست و گفت: "این فیلم مولفه هایی دارد که برای مردم آن سوی مرزها جذاب است و بر همین اساس هم دوستان آن را حائز ویژگی هایی برای معرفی به اسکار دانسته اند." ناصر شفق تهیه کننده فیلم "تقاطع" هم اعتقاد داشت: "این فیلم یکی از تکنیکی ترین فیلم های 10 سال اخیر سینمای ایران است و به لحاظ رعایت استانداردهای جهانی، اتفاقی نو و تازه در سینمای ایران محسوب می شود. به همین دلیل شایستگی نمایندگی ایران در مراسم اسکار را داراست." سیدسعید سیدزاده تهیه کننده "شب بخیر فرمانده" هم معتقد بود فیلمش قابلیت های فراوانی برای موفقیت در اسکار دارد: "اگر اتفاق خوبی برای این فیلم افتاده، قطعاً به خاطر قابلیت های بالای آن است. معتقدم با توجه به استقبال خوبی که از فیلم در جشنواره های بین المللی شده، می تواند به جمع پنج نامزد نهایی راه پیدا کند." "میم مثل مادر" فیلمی که پس از انتخاب کشف شد در این میان تنها فرشته طائرپور تهیه کننده "وقتی همه خواب بودند" دیدگاهی معقولتر داشت و گفت: " تا همین جای ماجرا نیز این انتخاب برای پرونده این فیلم نکته مثبتی است." این نکته را در ذهن داشته باشید که این اظهارات در فاصله کاندیدا شدن تا انتخاب نهایی عنوان شده که خوب کس نگوید ماست من ترشه. کات ... در مرحله پس از انتخاب "میم مثل مادر" اظهار نظرها جالبتر می شود. ناصر شفق تهیه کننده "تقاطع" عنوان کرد: "با وجود اینکه خودم در این رقابت حضور داشتم ولی از صمیم قلب از انتخاب فیلم "میم مثل مادر" خوشحالم. شاید اگر "تقاطع" انتخاب می شد به این اندازه که فیلم عزیزترین دوستم انتخاب شده خوشحال نمیشدم." فرشته طائرپور تهیه کننده "وقتی همه ..." هم با دیدگاهی واقعگرا گفت: "انتخاب هر یک از این هشت فیلم از سوی کمیته انتخاب قابل دفاع است و باید به آن احترام گذاشت، چرا که هر یک از آنها فیلمی از سینمای ایران هستند و قرار است نماینده سینمای ما در این مراسم باشند." خسرو معصومی کارگردان "جایی در دوردست" هم عنوان کرد: "من متاسفانه فیلم مرحوم ملاقلی پور را ندیده ام، اما به انتخاب دوستان احترام می گذارم." حالا همه این اظهارات را وقتی در کنار اظهارات سینماگران در زمان کاندیدا بودن فیلم خود می گذاریم که هر یک فیلم خود را بهترین انتخاب و شانس دار برای قرار گرفتن بیش پنج کاندیدا می دانستند، بی اختیار این نکته در ذهن شکل می گیرد که چرا هیچکدام در آن مقطع به این امتیازات "میم مثل مادر" اشاره نکردند یا حتی به احترام آن جا خالی نکردند؟ منوچهر محمدی هم بالاخره به انتخاب فیلمی که تهیه کرده واکنش نشان داد و گفت: "سعی من بر این است که این اثر ماندگار نمایندهای شایسته برای سینمای ایران در مراسم اسکار باشد. بر همین اساس درصدد امضا قرارداد با یک پخشکننده معتبر جهانی برای پخش بینالمللی آن هستیم." لازم به ذکر است که فهرست نهایی پنج فیلم برگزیده اعضا آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا برای رقابت در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسیزبان هشتادمین دوره مراسم اهدا جوایز اسکار روز 22 ژانویه 2008 (دوم بهمن 86) اعلام میشود و ... "میم مثل مادر" فقط حدود سه ماه فرصت برای معرفی و اکران جهانی دارد. * مجموعه های ماه رمضانی که از شبکه های تلویزیونی پخش می شوند حاشیه هایی دارند که هر روز تیتر نشریات زرد هستند. اما شاید متمرکز کردن برخی وجهی جدید به آنها ببخشد. مجموعه "اغماء" به کارگردانی سیروس مقدم که از شبکه اول پخش می شود را باید رکوردار ایجاد واکنش از سوی صنوف و کارشناسان مختلف دانست. هر چند اعتراض جامعه پرستاران از سوی سازمان نظام پرستاری تکذیب شد، ولی این ماجرا ادامه داشت. اعتراض پزشکان به رعایت نشدن مراتب و مناسبات واقعی کاری در این مجموعه، اعتراض کارشناسان مذهبی به نوع نمودار شدن شیطان در لباس یک انسان مومن و نمازخوان که سراغ یک انسان باایمان می رود و همچنین نپرداختن به جلسات شور و مشورت اجنه و شیطان، اعتراض تماشاگران به صحنه های ترسناک فیلم ... و در مقابل دفاعیات کارگردان و بازیگران مجموعه که هر کدام از ظن خود اعتراضات طرح شده را به گونه ای پاسخ دادند. مجموعه "یک وجب خاک" به کارگردانی علی عبدالعلی زاده که از شبکه سوم پخش می شود هم از وجهی دیگر حکایتی جالب دارد. در این مجموعه برای اولین بار شنیدیم که یک مجموعه 30 قسمتی را دو گروه وابسته به هم کارگردانی کرده و می سازند. ظاهراً این تمهیدی است که به خاطر عقب بودن گروه تولید برای پنج قسمت پایانی سنجیده شده است. گروه دوم به کارگردانی شاهین باباپور بخشهای حاشیهای و داستانهای فرعی را ضبط و در نهایت زیر نظر علی عبدالعلیزاده کار میکنند. این هم از آن اتفاقاتی است که امیدواریم فقط به عنوان صورت مسئله حرفه ای شدن به ساختار مجموعه های تلویزیونی وارد نشود و کیفیت و نوع نیاز به چنین تمهیداتی هم سنجیده شود. حاشیه های مجموعه "شکرانه" که به کارگردانی سعید سلطانی از شبکه پنج پخش می شود اما از جنس دیگری است. هر چند با وجود ضعف کلی کار، درنیامدن صحنه های دراماتیک در ایران و تاجیکستان، نامتناسب بودن بازی بازیگران ایرانی و تاجیک، سهل نگری به تغییر لهجه در بازیگران ایرانی و همچنین گویا نبودن لهجه تاجیکی و در کل آب فراوانی که در هر قسمت به این قصه کم مایه و شعاری بسته می شود، هنوز نقدهای تند و تیز درباره آن آغاز نشده، ولی کارگردان، تهیه کننده و بازیگران آن مرتب از وجوه مثبت کار، حیاتی بودن سفر به تاجیکستان، اهمیت دادن به موضوع حق الناس در مجموعه و ... حرف می زنند و متأسفانه با حاشیه های زرد خود را تیتر مطبوعات می کنند. از انتشار خبر ورود گروه سازنده از تاجیکستان و مراسم استقبال از بازیگر زن تاجیک مجموعه در فرودگاه که کذب از کار درآمد تا هر حرکت تبلیغاتی مانند سر زدن به آسایشگاه کهریزک و ... اما حاشیه های "میوه ممنوعه" که به کارگردانی حسن فتحی از شبکه دوم پخش می شود معقولانه تر است. این مجموعه را باید سرآغاز نوعی نگاه تخصصی به حیطه نگارش محسوب کرد. تقسیم وظایف و جدا کردن حیطه نگارش با دیالوگ نویسی مقوله ای است که سالیان است در سینمای جهان اتفاق افتاده ولی از آنجا که هنرمندان ما علاقه زیادی به فردیت و مولف نمودن دارند، چنین رویکردی دیر اما غنیمت وار در عرصه هنر کشور ما شکل گرفت. * حتماً آن مجری محبوب برنامه کودک را می شناسید که چقدر برای کار خود و مخاطب کودک حرمت و ارزش قائل است و همیشه هم این تعهد و علاقه را آشکار می کند. اخیراً وقتی از این مجری محبوب برای اجرای جشن خیریه کودکان دعوت به عمل آمده، جشنی که بسیاری از هنرمندان حرفه ای دیگر هم در آن همکاری کرده اند، شنیده شده وی برای یک شب اجرا دو میلیون تومان دستمزد می گیرد. رایزنی با مدیر برنامه او در خصوص خیریه بودن این جشن هم فقط نرخ را چهارصد هزار تومان پائین آورده است. این هم حکایت تعهد و علاقه مجری محبوب به کودکان. * برنامه پیش از افطار "ماه عسل" که هر روز از شبکه سوم سیما پخش می شود همچنان حاشیه ساز است. مهمان برنامه شب گذشته این برنامه کامران نجف زاده مجری برنامه خبری ساعت 30/20 شبکه دوم سیما بود. حضور این مجری خبری که به واسطه جسارت و نوآوری هایی در کار ارائه و طرح خبر مورد توجه قرار گرفته، در برنامه "ماه عسل" می توانست به نوعی نزدیک شدن به وجوه جدیدی از وی باشد که تا به حال بیشتر در قالب برنامه خبری رویت شده و طبعاً مخاطب کمتر با زاویه های دیگر او آشناست. اما پاسخ نجف زاده به پرسش احسان علیخانی مجری برنامه که از او خواست یک سئوال از همه مردم ایران بپرسد، اوج خلاقیت و نوآوری این مجری جوان را آشکار کرد! او پس از چند لحظه سئوال خود را این گونه مطرح کرد: "چرا مردم ما اینقدر باهوش هستند؟ من این موضوع را با همه سلول های بدنم حس کرده ام و همیشه برایم جای سئوال بوده است!" یا قالب خبری و محدود اخبار ساعت 30/20 باعث شکوفایی خلاقیت و ذوق نجف زاده شده یا به تعبیری خوشبینانه جو عمومی برنامه "ماه عسل" او را تحت تأثیر قرار داده که خلاقیت را به مفهومی متفاوت معنی کند! * از ویژگی های عام یک گزارشگر بخش خبری و شاید مهمترین آن را بتوان داشتن صدای خوب عنوان کرد. ویژگی که به نظر می آید از فرط عام بودن افراد غیرمتخصص هم از آن آگاهی دارند و شرط گرایش به این حرفه را در درجه اول داشتن صدای خوب می دانند. گویا باشگاه خبرنگاران جوان چندان اطلاعی از این اصل عام ندارد و با انتخاب یک گزارشگر نه چندان خوش صدا در شب قبل از بازی تیم سپاهان اصفهان و کاوازاکی ژاپن برای گزارشگری، مصداق ادب از که آموختی از بی ادبان شده و مخاطب را با شنیدن صدای گوشخراش گزارشگر یاد اصل خوش صدایی گزارشگران می اندازد. * بالاخره برنامه "در شهر" شبکه تهران هم به جمع حاشیه سازان پیوست. این برنامه که هر روز به صورت چند آیتم در میان برنامه های شبکه تهران پخش می شود، به بررسی یکی از معضلات، مسائل یا اتفاقات مهم شهر تهران در همان روز یا روز قبل می پرازد. هر چه شهر تهران بزرگ است، بر همین اساس معضلات، مسائل و اتفاقات آن هم متنوع و مختلف هستند. اما یا سیستم برنامه سازی سریع و روتین مشکلات خاصی دارد یا هر علت دیگری که باعث شده این برنامه سازان دچار ضیق سوژه شده و سر از مجلس افطاری شبکه تهران با حضور مدیران و مسئولان و کارمندان این شبکه دربیاورند! قضاوت درباره رپرتاژ آگهی بودن این برنامه خاص را هم به عهده شما می گذاریم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 447]