محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826052881
نماینده ایران در اسکار را عوض کنید!
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > کثیریان، کیوان - کیوان کثیریان «بدرود بغداد» را بسیار دوست دارم با آن کارگردانی استادانه، فیلمبرداری خلاقانه، لحظه‌های چشمگیر، داستان انسانی، بازی‌های درخشان و تدوین عالی. این فیلم را یکی از بهترین‌های سال گذشته سینمای ایران می‌دانم و مهدی نادری را از درخشان‌ترین استعدادهای این سینما. بی برو برگرد.اما حکایت اسکار، حکایت دیگری است، «بدرود بغداد» متأسفانه طی یک روند غیردموکراتیک انتخاب شد و دستاویزی شد برای مدیران سینمایی که هیچ فرصتی را برای حذف خانه سینما و هنرمندان از فرآیندهای تصمیم‌گیری از دست نمی‌دهند.اما این تنها ایرادی نیست که بر انتخاب «بدرود بغداد» وارد است. فیلم به رغم آنکه فیلم خوبی است اما یک فیلم ایرانی به حساب نمی‌آید. ماجرایی که میان یک سرباز آمریکایی و یک مبارز عراقی در کشور عراق پیش می‌آید، مستقیما هیچ دخلی به ایران ندارد. فیلم، ممکن است -فقط ممکن است - به ظاهر همسو با برخی سیاست‌های خارجی دولت فعلی باشد اما یقیناً ایرانی نیست (همان‌طور که «شکارچی شنبه» هم نیست).وقتی همین امسال یکی، دو فیلم منطبق بر فرهنگ خودمان داریم، آیا فرصت بهتری برای معرفی سینمای سالم و انسانی ایران به آکادمی دم‌دستمان نیست؟ شاید مثلا «طلا و مس» که هم ایرانی‌تر است و هم انطباق بیشتری با ادعاهای رایج مدیران دارد، می‌توانست انتخاب بهتری باشد مگر آنکه باور کنیم برای مدیران سینمایی، مهم‌تر آن بود که فیلمی با تهیه‌کنندگی خودشان را به اسکار بفرستند، حتی اگر چندان با شرایط و ضوابط شرکت در مسابقه بزرگ آکادمی نخواند.نمی‌دانم بند چهارم از شرایط هفتگانه آکادمی برای فیلم واجد شرایط ، در«بدرود بغداد» مراعات شده یا نه. بندی که تصریح دارد بیش از نیمی از دیالوگ‌ها باید به زبانی جز انگلیسی ادا شده باشد. مهم هم نیست. حرف من این است که چرا نباید زبان غیر انگلیسی نماینده ایران، فارسی باشد؟ با همین استدلال با معرفی فیلمی مثل «کپی برابر اصل» کیارستمی هم مخالفم.اصلاً به گمانم فلسفه وجودی بخش فیلم‌های غیرانگلیسی زبان، آن است که هر کشور فیلمی را که مبتنی بر فرهنگ خودش باشد با زبان کشور خود در بزرگ‌ترین اتفاق سینمایی جهان شرکت دهد. حالا واقعاً سهم زبان فارسی و فرهنگ ایرانی در اسکار امسال کجاست؟کاندیداهای بخش فیلم غیرانگلیسی زبان سال‌های گذشته اسکار را مرور کنید؟ آیا مثلاً یک فیلم برزیلی پیدا می‌کنید که به زبان فرانسوی ساخته شده باشد و روانه اسکار شود؟ یا اصلاً امکان دارد یک فیلم ایتالیایی که درباره مهاجران الجزایری کشور فرانسه ساخته شده، به عنوان نماینده ایتالیا راهی اسکار شده باشد؟ چرا ما باید این فرصت مهم را به این سادگی از دست بدهیم؟سال گذشته معرفی «درباره الی...» با توجه به کیفیتش و جوایز بین‌المللی مهمش ، تصمیمی منطقی بود که در کمیته معرفی فیلم ایرانی به اسکار گرفته شد ولی فیلم به رغم تمام امیدها و خوش‌بینی‌ها راهی به میان کاندیداها نیافت. امسال هم به گمان بسیاری در هر شرایطی و به دلایل گوناگون، سینمای ایران شانس چندانی برای موفقیت در اسکار ندارد. چه نماینده ایران، «بدرود بغداد» باشد، چه «طلا و مس» و چه هر فیلم دیگری.با این اوصاف، عقل سلیم حکم می‌کند لااقل فیلمی به اسکار بفرستیم که در ذهن بینندگان و اعضای آکادمی این سؤال را پیش نیاورد که «ایران کجای این فیلم ایستاده است؟».شک نکنید که تا حالا حتماً این سؤال را از خودشان کرده‌اند و برخی آن‌را با نماینده عراق اشتباه هم گرفته‌اند!به گمانم سینمای ایران هنوز آنقدر اعتبار داشته باشد که اجازه و فرصت تجدیدنظر در این تصمیم را به معرفی‌کنندگان بدهند و در این مورد، اغماض کنند. اگر شجاعتش وجود داشته باشد و غرور امان دهد، بد هم نیست! یک تماس و مذاکره ساده و تقاضای تغییر نماینده ایران می‌تواند اقدامی باشد برای جبران و تصحیح یک تصمیم نادرست و از سر لجاجت که در یک فرایند غیرعادی و عجولانه گرفته شده است. درخواست عجیبی است ولی پیش از این هم این تغییرات سابقه داشته است و من بعید می‌دانم، کار غیرممکنی باشد. حداقل امتحانش مجانی است!گرچه معاون سینمایی مدعی است لابی‌های لازم را در نیویورک انجام داده و زمینه را برای موفقیت «بدرود بغداد» فراهم آورده ولی هنوز اعلام نشده که ایشان با چند نفر از اعضای آکادمی و با کدام‌هایشان دیدار کرده‌اند.به گمانم می‌شود به این فکر کرد که اگر با تمام این حرف و حدیث‌ها و ادعاها، فیلم پذیرفته نشد (که خدا کند بشود ولی همه می‌دانیم که بعید است) معاونت سینمایی چه دستاوردی از معرفی این فیلم به اسکار داشته‌است؟ بی‌تردید، هیچ.به هر حال بپذیریم که سلیقه انتخاب‌کنندگان در معرفی نماینده ایران، می‌تواند بسیار معنادار باشد و برای سینماگران الگوسازی کند. با این انتخاب آیا باید نتیجه بگیریم، سینمای ایده‌آل مدیران سینمایی ما، «بدرود بغداد» است؟ واقعاً چنین است؟ من که باور نمی‌کنم!و نکته آخر اینکه هنوز جامعه سینمایی، در انتظار اعلام اسامی کسانی است که پای تصمیم معرفی «بدرود بغداد» به اسکار را امضا کرده‌اند ولی ظاهراً هیچ علاقه‌ای از سوی مدیران و امضاکنندگان در این باره وجود ندارد.مطابق بند اول شرایط معرفی فیلم به آکادمی اسکار، این انتخاب باید توسط کمیته‌ای شامل هنرمندان و کارشناسان سینمایی کشور مبدا انجام گیرد و اسامی اعضای کمیته انتخاب هم به آکادمی اعلام شود.نمی‌دانم آیا این اسامی به آکادمی اعلام شده یا نه ولی نکته مبهم و سوال برانگیز، پنهانکاری درباره این اسامی ازسوی مسوولان برای افکار عمومی داخل سینمای ایران است. تاکنون و در دوره‌های مختلف، نماینده ایران در اسکار طی یک فرآیند مشخص در کمیته‌ای شامل هنرمندان و مدیران و کارشناسان با اسامی کاملاً مشخص و اعلام رسمی، انتخاب میشد و این کمیته به رسانه‌ها پاسخگو بود و معیارها و دلایلش را اعلام می‌کرد. روشن و شفاف. معمولاً هم انتخاب‌ها چالش برانگیز نبود گرچه سینمای ایران جز در همان یک مورد (بچه‌های آسمان) هرگز موفقیتی در اسکار کسب نکرد. اما این‌بار، این پنهانکاری و گریز از شفافیت، بیخود و بی‌جهت بازار شایعه را در این فضای پرسوء‌تفاهم داغ می‌کند.این روزها نام‌های محترمی چون حبیب‌ا... بهمنی، ناصرهاشم‌زاده، پرویز شیخ‌طادی، جهانگیر الماسی و ابوالقاسم طالبی دهان به دهان می‌چرخد بی‌آنکه معلوم باشد آیا آنها واقعاً در جریان این انتخاب بوده‌اند یا خیر.مگر نباید شرکت در کمیته انتخاب نماینده یک کشور در اسکار برای هر هنرمندی یک افتخار باشد؟ پس فکر می‌کنید چرا هنرمندانی که مدیران مدعی هستند از آنها مشورت گرفته‌اند و طبق ضوابط اسکار پای معرفی «بدرود بغداد» را امضا کرده‌اند، حاضر به افشای نامشان نیستند؟ به نظرتان یک جای کار نمی‌لنگد؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 488]
-
گوناگون
پربازدیدترینها