محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802769399
چرا اخراجی ها، فیلم های بدی هستند
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: چرا اخراجی ها، فیلم های بدی هستند؟
1. آقای ده نمکی سلام! من منتقد اخراجی ها هستم. چرا؟ چون فیلم ضعیفی است. با چه معیاری؟ با معیارهای سینمایی که هر فیلم دیگری را هم با آن ها می سنجند؛ نوع روایت، نوع تصاویر، قاب ها، پایان بندی، داستان، گره ها، حرف های غیرمستقیم، کنش محوری، تعلیق و ... . این ها را قبول ندارید؟ بسیار خوب، پس از منظر جامعه شناسی فیلم و تاثیرات اجتماعی اش، فیلم تان را قبول ندارم. فیلم شما، تصویر واقعی و جالبی از رزمندگان نشان نداده است، هرچند که خود شما نیز در میان آن ها بوده باشید. شما، نتوانسته اید سبک زندگی و روزمره های این رزمندگان را، خوب منتقل کنید. جوانان امروز، جوانان سال 1389 هستند؛ با آن ها باید جور دیگری حرف زد. حرف ها و سبک حرف های شما، متعلق به جوانان دهه هفتاد است؛ انگار که دارید با هفته نامه هایتان، با آن ها حرف می زنید. 2. آقای ده نمکی! می خواهید چه چیزی را ثابت کنید؟ اینکه اخراجی های یک و دو، فیلم های خوبی هستند؟ بسیار خوب، پس بگذارید فیلم های شما، به جای خود شما حرف بزنند؛ نه اینکه خود شما، بشوید سخنگوی فیلم هایتان. اینجا، سینما است و بازیگران اینجا، کارگردانان هستند و تماشاگران و منتقدان و سینمایی نویس ها و یکی، دو گروه کوچک دیگر. اینجا، قاعده خاص به خودش را دارد، و بهتر آن است که شما نیز، این قاعده را رعایت کنید. قاعده جدیدی دارید؟ نظریه جدیدی دارید؟ بسیار خوب، پس این نظریات سینمایی و هنری را، ارائه کنید تا درباره شان نقد و بررسی شود. اگر چنین نظریه ای ندارید، پس بی زحمت قاعده بازی را رعایت کنید و جرزنی نکنید. اگر هم فکر می کنید که کلیت این بازی، ناجوانمردانه است، پس آن قدر قدرت سینمایی و نظریه پردازی و فکری داشته باشید که خودتان، یک فضای جدید، یک نظریه جدید، یک سینمای جدید کشف کنید. مرتضی آوینی، این کار را کرد؛ خیلی خوب هم این کار را کرد. به خاطر همین هم هست که برخی، او را تنها نظریه پرداز سینمای ایران می دانند. شما چطور، می توانید این کار را بکنید؟ اگر می توانید، خوشحال خواهیم شد که ظهور نظریه پرداز سینمایی دیگری در سینمای ایران را جشن بگیریم، و اگر نه، که بهتر است به گلیم خود اکتفا کرده و تعادل را از کف ندهید. کمی از حاتمی کیا یاد بگیرید که همه فریادهایش را، برای فیلم هایش نگه می دارد و همه حرف هایش را، از زبان شخصیت هایش بر زبان می راند. این همه داد و قال برای چیست؟ شما که می توانید بعد از این هم فیلم بسازید، منتقدان هم که کارشان نقد کردن است، مردم هم که اگر کاری را دوست داشتند، به دیدنش می روند و اگر هم دوست نداشتند، به دیدنش نمی روند، معمولا هم نقد منفی منتقدان – البته اگر قائل به جانبدارانه بودن آن ها باشیم – هم که اساسا در سینما رفتن مردم مملکت ما هیچ نقشی ندارد. پس مشکل شما چیست؟ 3. آقای ده نمکی! قرار نیست که اولین و همه فیلم های یک فیلمساز، خوب باشند. این، یک امر طبیعی در سینما است که از مجموعه کارهای یک فیلمساز، چند تای آن ها خیلی خوب هستند، مابقی هم بین خوب و متوسط و بد، در نوسان اند. چه چیزی شما را به این صرافت انداخته که فکر می کنید باید همه فیلم های دست ساخت شما، خیلی خوب باشند؟ استقبال تماشاگران؟ شما می دانید که گردش مالی فیلم غیرقانونی زهرا امیرابراهیمی در این مملکت چقدر بود؟ پس فروش، دلیل خوبی برای خوب بودن یک فیلم نمی تواند باشد. گنج قارون هم در زمان خودش، کولاک کرد. آیا فیلم خوبی بود؟ فرزند خاک، دیده نشد. آیا فیلم بدی بود؟ اگر تاریخ سینما بخوانید، متوجه می شوید که در روزگاری، مردم سر صف های سینما در این مملکت، حتی روی همدیگر چاقو هم می کشیدند تا وارد سینما شوند! و ده ها و صدها مورد دیگر را می توان لیست کرد تا ثابت نمود که فروش بیشتر، الزاما مساوی با کیفیت بهتر نیست. 4. برادر ارجمند! کمی از حاتمی کیا یاد بگیرید که همه فریادهایش را، برای فیلم هایش نگه می دارد و همه حرف هایش را، از زبان شخصیت هایش بر زبان می راند. این همه داد و قال برای چیست؟ شما که می توانید بعد از این هم فیلم بسازید، منتقدان هم که کارشان نقد کردن است، مردم هم که اگر کاری را دوست داشتند، به دیدنش می روند و اگر هم دوست نداشتند، به دیدنش نمی روند، معمولا هم نقد منفی منتقدان – البته اگر قائل به جانبدارانه بودن آن ها باشیم – هم که اساسا در سینما رفتن مردم مملکت ما هیچ نقشی ندارد. پس مشکل شما چیست؟ پس این همه قیل و قال شما برای چیست؟ یک فیلمساز خوب، تمام انرژی اش را برای فیلمش نگه می دارد و به هیچ چیز دیگر هم فکر نمی کند. گفته اید که شما نه یک فیلمساز، که یک رزمنده اید. پس با زبان جنگ با شما سخن می گویم: یک رزمنده خوب، تمام توانش را برای خوب جنگیدن کنار می گذارد. اگر سینما را به عنوان سلاح خود انتخاب کرده اید، پس با این سلاح خوب بجنگید. یک رزمنده خوب، یک جنگجوی خوب، به جای قیل و قال، می جنگد. قاعده سینما، این است. آیا می توانید این قاعده را رعایت کنید؟عیسی محمدیگروه سینما و تلویزیون تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 350]
-
گوناگون
پربازدیدترینها