محبوبترینها
معرفی چت روم مرام چت؛ بهترین چت روم فارسی برای حل همه مشکلات
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799669037
امام رضا برای کفشهایم یک جفت پا بده
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: چند روزي به 8/8/88، همان روزي که از اول امسال سر زبان همه بود، نمانده است، آخر، محبت امام رضاي عزيز و مهربان توي دل ما ايرانيها از همان کودکي جا گرفته است.و من داستان اين شفا يافتگان خوشبخت را براي تو تعريف مي‌کنم تا اين يک هفته تو هم بيايي کنار من بنشيني تا از همين‌جا دل بيمارمان را به پنجره فولاد آقا گره بزنيم.از اينکه پاهايت ناي عروج ندارند غمگيني؟ از اينکه به زمين دوخته شده‌اي ناراحتي؟ آرزوي پرواز داري؟ آرزوي دويدن به سوي خوشبختي؟ پس اين داستان را با من بخوان و آخر سر يک «يا علي بن موسي الرضايي» از ته دل بگو. خاطرت تخت که پاي دلت شفا خواهد يافت.حسين عسگري - گروه دين و انديشهاُدخُلوها بسلامٍ آمنين
شفا يافته: عليرضا حسيني، فرزند جعفر متولد: 1357اهل: نكا (ساري) روستاي سليكه بيماري: بي حسي اندام تحتاني(فلج پاها) آمده بود تا كبوتر دل خسته و مجروحش را در حرم با صفاي مولايش به پرواز درآورد. آمده بود تا چهره به غم نشسته‌اش را كه حاكي رنج و درد و دروني‌اش بود، با اشك ديدگان معصومش به ضريح سيمين و زرين امام غريبان پيوند بزند. آمده بود تا سر بر آستان بي نياز دوست بسايد و دل را مقيم كوي يار نموده و مهمان نور باشد. آمده بود تا چشمان بي فروغش را در روشناي حريم حرم منور سازد. آمده بود بايك دنيا اميدو انتظار-يك دنيا عشق و ارادت و اخلاص، يك دنيا بي قراري، تا بگويد: اي امام! دوستت دارم. آمده بود تا همچون موجي، تن رنجورش را به اقيانوس عظمت، كرامت، وجود وسخا بسپارد و دريا دل اين اقيانوس بي كران باشد. آمده بود تا به مراد دل آسماني اش بگويد: اي قرار ديده بي تاب من! اي مهربان امام كه غوث الامه اي! و ضامن آهوي رميده اي؟ به آستان امنت چونان غزالي گريز پاي پناهنده شده ام تا به بلنداي سلامت و تندرسيم برساني و از جميع بليات ارضي و سماوي برهاني‌ام. آمده بود تا از طبيب طبيبان بخواهد تا خار وجودش را در بوستان سرسبز و پرطراوات رضوي به گل عافيت مبدل نمايد. ... و خسته از اين همه تفكر، پلكهايش به سنگيني گراييد و آرام آرام به خواب رفت.... ناگهان بيدار مي شود، طناب را باز شده مي بيند، روي پاهايش مي‌ايستد، شروع به راه رفتن مي كند.در يكي از روزهاي تابستان قرار بود به همراه هيأتي از شهرش روز 48 صفر عازم مشهد شود. اما جزيره متلاطم دلش تاب تحمل زمان را نداشت. به اتفاق شوهر خواهرش زودتر از موعد، سفر به سرزمين نور را آغاز كرد. او همچون رودي به بحر خروشان حرم پيوست. به سرزميني آمد كه سرتا پا معنويت بود، به اقليمي پا گذاشت كه عرشيان و خاكيان، چاكران درگه آن سرتا پا نورند. ديدن گنبد و بارگاه حضرت، چشمان بي فروغش را جلا بخشيد فضاي روحاني و معنوي حرم را از نزديك لمس نمود. در برابر امام، سلامي و تعظيمي نمود. كه لبخند فرشتگان را در پي داشت.اُدخُلوها بسلامٍ آمنين، حرم مملو از جمعيت بود در ميان سيل مشتاقان و ارادتمندان و حاجتمندان بارگاه ملكوتي و حجت بالغة پروردگار، خود را همچون قطره اي مي ديد. پشت پنجرة فولاد دخيل شد. ضمن ارتباط قلبي ارتباط ظاهري نيز با طنابي كه او را به پنجره متصل مي نمود برقرار گرديد. طناب، رشته الفت او گشت تا دل و جانش به هم پيوند خورد و ضميرش از انوار امام بهره مند گردد. فضاي معنوي حرم دل هر عاشق و شيدايي را متحول مي ساخت. پيروجوان، زن و مرد، كودك و نوجوان، از هر قشر و طايفه اي، شهر و روستايي، فقير و غني، در ميان دخيل شده گان ديده مي شد. ايوان طلا، رازو نياز عارفانه، اشكهاي جاري شده، دلهاي سوخته، بي پناهان خسته دل، نااميدان وادي سرگرداني، صداي پاي زائرين، صداي ملكوتي مناجات، صداي بال بال زدن كبوتران در آسمان مهتابي و پرستاره، فضاي معطر، پارچه‌ها سبز رنگ، طنابهاي رنگارنگ، قفلهاي بسته شده بر پيجره، خدايا چه محيطي است! اين جا كه اين چنين دل آدمي را مي برد! پژواك اميد دهنده و سوزناك زيارتنامه خوان كه در جوار پنجرة فولاد را مي سوزاند و اشك از ديدگان جاري مي ساخت. اين جاست طبيبي كه ندارد نوبت هر دل كه شكسته تر بود، پيش تر است. فقير و خسته به درگهت آمدم، رحمي كه جز ولاي توام، نيست هيچ دستاويز به نااميدي از اين در مرو، اميد اين جاست فزونتر از همه قفلها، كليد اين جاست. عليرضا در جمع دلسوختگان و دردمندان، بيماران لاعلاج كه از دكترها، قطع اميد كرده‌اند قرار گرفت. با چشمان به اشك نشسته اش با مولا به راز و نياز پرداخت: يا ضامن آهو! بر جواني‌ام رحمي كن. لحظاتي بعد در تفكري عميق فرو رفت. خاطره‌هاي دوران بيماري جلوي چشمانش نمايان گشت. از يادش نمي‌رفت آن روزي كه مادرش را صدا مي‌زد مادر! درد پا امانم را بريده و مادرش چونان شمعي در اين مدت سوخت و از هيچ كوششي دريغ نكرد به ياد محروم شدن از تحصيلاتش افتاد، به ياد عاجز شدن از كارها و فعاليتهاي روزانه اش به ياد دارو و درمانهايي كه برايش كرده بودند و تأثيري نداشت، به ياد دستهاي پينه بسته، پدرش كه كارگر نكاچوب بود، به ياد دل سوزيهاي خانوادة صميمي اش، به ياد 2 برادر و يك خواهرش از غم او پژمرده و ملول شده بودند، به ياد جوابهاي مأيوس كننده پزشكان، و خسته از اين همه تفكر، پلكهايش به سنگيني گراييد و آرام آرام به خواب رفت.... ناگهان بيدار مي شود، طناب را باز شده مي‌بيند، روي پاهايش مي ايستد، شروع به راه رفتن مي كند..... آن شب شادماني عليرضا ديدني بود و همه زائرين در شادماني‌اش شريك.سند اين ماجراي واقعي: پايگاه اينترنتي حضرت رضا عليه السلام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 363]
-
گوناگون
پربازدیدترینها