واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: سلامت-آموزش قاطعيت، از كودكي شروع ميشود. اهميت مهارت و وقتي آشكار ميشود كه نوجوانان و جوانان تحت فشار گروه همسالان قرار ميگيرند و بايد به بسياري از رفتارهاي پرخطر و آسيبرسان بگويند. همان كه اكنون خيلي از افراد جامعه ما را از دام رفتارهاي پرخطر مانند اعتياد و سيگار رهانيده است. براي بسياري از افراد مشكل است كه به طور صادقانه احساسات خود را نشان دهند. اين مساله ممكن است هنگامي كه ما ميخواهيم تصميمي بگيريم، به امور شغلي بپردازيم يا با اعضاي خانواده، دوستان و همكارانمان ارتباط و تعامل داشته باشيم، مشكل ايجاد كند. قاطعيت يكي از مهارتهاي اساسي زندگي است كه باعث توانايي بهتر در اداره وقت و زمان، افزايش احترام و اعتماد به نفس، افزايش توانايي بحث و مذاكره، افزايش توانايي تصميمگيري و گسترش مهارتهاي ارتباطي ميشود. قاطعيت قاطعيت توانايي نشان دادن احساسات، عقايد، افكار و نيازهاي خود به طور مستقيم، آشكار و صادقانه است، در حالي كه ارزشها و قوانين ديگران مورد حمله قرار نگيرد. به نظر ميرسد خيلي از افراد قاطعيت را با رفتارهاي پرخاشگرانه و تند اشتباه ميگيرند. قاطعيت به معناي پرخاشگري، عصبانيت و حمله كردن به طرف مقابل نيست زيرا در اين وضعيت به قوانين احترام گذاشته نميشود و احساسات طرف مقابل مورد بيتوجهي قرار ميگيرد. چنين رفتارهايي مانع از شكلگيري روابط بينفردي مناسب ميشود. اما بايد توجه داشت كه پاسخ ما در مقابل خواستهها و نظر ديگران پاسخي انفعالي نباشد زيرا كه در اين مورد گويي هيچ عملي روي نداده است و هيچ تصميمي گرفته نشده است، افرادي كه منفعل عمل ميكنند و بر خواستههاي خود پافشاري نميكنند، با بروز خشم و نارضايتي خود مشكل دارند يا روش صحيح ابراز هيجان را نميشناسند. اين افراد ميترسند ديگران را از خود بيازارند و به اين دليل احساسات و خواستههاي خود را انكار يا مهار ميكنند. حقوق 10 گانه فراموش نكنيم كه هر كدام از ما حق داريم: 1) به درخواست و تقاضايي كه از ما ميشود بگوييم. 2) براي هر كاري كه انجام ميدهيم، به ديگران دليل ارايه ندهيم. 3) اجازه ندهيم ديگران، درخواستهاي زيادي از ما داشته باشند. 4) از ديگران بخواهيم اشتباهي را كه مرتكب شدهاند و روي ما تاثير منفي گذاشته است، اصلاح كنند. 5) وقتي با ديگران صحبت ميكنيم، بخواهيم به خواستههاي ما گوش دهند. 6) اگر دوست داريم، زماني را تنها باشيم. 7) خودمان رفتارهايمان را ارزيابي كنيم و فقط به ارزيابيهاي ديگران گوش ندهيم. 8) اگر اشتباه كرديم، مسووليت آن را بپذيريم. 9) نگذاريم مورد سوءاستفاده ديگران قرار گيريم. 10) احساسات و افكار خود را به صورت تمايل بيان كنيم. 25 قدم به سوي قاطعيت 1) در ابتدا مشخص كنيم چه ميخواهيم بگوييم؛ يا اگر مطمئن نيستيم، بگوييم و زمان پاسخ دادن را براي فرد مقابل مشخص كنيم. 2) نسبت به احساسات، نيازها، عقايد و نظر خودمان روراست و صادق باشيم و آنها را بشناسيم. 3) درخواستهاي منطقي خود را مشخص، صريح و محكم بيان كنيم. 4) اهداف و مقاصد خود را به روشي مستقيم و صادقانه بازگو كنيم. 5) خواستههاي خود را بدون شرمندگي و معذرت خواهي بيان كنيم. 6) تا جايي كه امكان دارد، به طور خلاصه دليل خود را براي مخالفت بگوييم و از دادن توضيحات زياد خودداري كنيم. 7) اگر كاملا متوجه خواسته و پيام طرف مقابل نشديم، براي روشن شدن موضوع سوال كنيم و توضيح بخواهيم. 8) مستدل بودن رفتارمان براي خودمان، باعث ميشود احساس خوبي راجع به خود و رفتارمان داشته باشيم. 9) اجازه ندهيم كه دوستان و اطرافيان ما، رفتارها و ارزشهاي خود را به ما تحميل كنند. در عوض به آنها فرصت بدهيم تا بدانند ما چه فكر و چه احساسي داريم و چه ميخواهيم. 10) از كلمه استفاده كنيم و آماده باشيم تا در صورت انتخاب آن چنانچه لازم شد، توضيحي نيز برايش ارايه دهيم. 11) وقتي كاري را نميخواهيم انجام دهيم، بگوييم و از كلمات و جملاتي كه نشانگر ترديد است مانند: استفاده نكنيم. 12) بهتر است به جاي عبارت يا از عبارت يا براي بيان مخالفت خود استفاده كنيم تا توان و قاطعيت خود را ابراز كنيم. 13) شايد لازم باشد در مقابل خواسته ديگران، بارها امتناع و مخالفت خود را تكرار كنيم، در اين صورت لازم نيست هر بار توضيحات جديد بدهيم، تنها كافي است را تكرار كنيم و دلايل اوليه خود را بگوييم. 14) اگر طرف مقابل ما پس از هر بار باز هم بر خواستهاش اصرار دارد، سكوت كنيم يا موضوع بحث را عوض كنيم، حتي شايد لازم باشد مكالمه را قطع و محل را ترك كنيم. 15) از سوالات چرايي اجتناب كنيم. اين نوع سوالات باعث حالت تدافعي در طرف مقابل ما ميشود. 16) قوانين ديگران را بشناسيم، به آنها اهميت بدهيم و برايشان احترام قايل شويم. 17) ميتوانيم احساس شخصي را كه خواسته او را رد كردهايم، بيان كنيم تا به او بفهمانيم كه متوجه شرايط او هستيم مانند 18) از امتناع خود احساس گناه نكنيم. 19) اگر با تقاضاي اوليه فرد موافق نيستيم اما مايل هستيم به او كمك كنيم، ميتوانيم راه حلهاي ديگري به وي پيشنهاد كنيم. به عنوان مثال 20) ما اين حق را داريم كه عقيده خود را عوض كنيم و به تقاضايي كه در ابتدا پاسخ مثبت دادهايم، با ارزيابي دوباره، پاسخ منفي بدهيم. 21) براي نشان دادن احساس عصبانيت و ناراحتي خود، از ضمير به جاي استفاده از ضماير مخاطب استفاده كنيم تا كلام ما لحن سرزنش پيدا نكند. مناسبتر است كه بگوييم تا اينكه بگوييم 22) در هنگام ارتباط با ديگران، از وضعيت بدني و تن صداي مناسب استفاده كنيد. به عنوان مثال، تن ضعيف صدا، شانههاي افتاده و نگاه غيرمستقيم نشانگر ترس، ترديد و انفعال است و طرف مقابل را براي درخواستهاي غيرمنطقياش بيپرواتر ميكند. بايد مطمئن شويم ژست غيركلامي ما منعكسكننده پيام كلامي و نشانگر قاطعيت ماست. بايد از ارتباط چشمي مناسب استفاده كنيم و لحن صدايمان محكم و مودبانه باشد. بايد توجه داشت كه داد و فرياد، ژستهاي تهاجمي و نگاه گستاخانه، نشانگر پرخاشگري و زير پا گذاشتن قوانين و حقوق ديگران است. 23) در يك فاصله مناسب و راحت از طرف مقابل بايستيم يا بنشينيم. تعيين اين فاصله به عهده خود ماست. 24) در صورت لزوم، پيام خود را تكرار كنيم و اگر فكر ميكنيم هدف و پيامها به خوبي و روشني دريافت نشده است، آن را توضيح دهيم. 25) زماني كه در موقعيتي قرار مي گيريم كه لازم است پاسخ بگوييم و مخالفت خود را با عقيده، نظر و خواست ديگران مطرح كنيم هميشه اين سوالات را از خودمان بپرسيم كه: * آيا توانستم پيام خود را هر چه واضحتر و روشنتر بيان كنم؟ * چقدر درباره چيزي كه ميخواستم بگويم به طور خاص و مشخص عمل كردم؟ * آيا ممكن است دوباره پيام خود را تكرار كنم؟ آيا با انجام آن احساس راحتي ميكنم؟ * علاوه بر كلام خود، چگونه از زبان بدن خود براي انتقال پيامم استفاده كردم؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 178]