واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: ایسنا-واژه تعارض به معناي كشاكش و اختلاف داشتن، در ادبيات روانشناسي، رايج است واشاره به موقعيتي دارد كه در آن رويدادها، انگيزهها، مقاصد، رفتارها و سليقهها مغاير يا مخالف يكديگر هستند. بنابراين افراد نه تنها ممكن است در برخي جهات در كشاكش با ديگران باشند كه امكان دارد با خود نيز در تعارض باشند، نظير مواردي كه از تعارض وجداني يا تعارض در تصميم گيري سخن ميگوييم. در وبلاگ "پژوهنامه" به نشاني http://pazhoohenameh.blogfa.com در ادامه ميخوانيد: زماني كه اهدافي را كه به لحاظ اهميت يكسان هستند دنبال مي كنيم، اگر تلفيق آنها با يكديگر ممكن نباشد، دچار تعارض خواهيم شد و هنگامي كه در مورد امري، نظر ديگران را مغاير نظر خود ميبينيم، اظهار نظر ميكنيم، يعني خود را ارزشمند ميدانيم، فكر و سليقهي خود را در نظر ميگيريم، در غير اين صورت از هر اظهارنظري ميپرهيزيم . يكي از ويژگيهاي عمومي افراد داراي اعتماد به نفس راحتي در ابراز احساسات است. برخي افراد از ابراز احساسات خود واهمه دارند، چون مي ترسند واكنش ديگران نسبت به احساسهاي آنها منفي باشد يا احساسشان با احساس ديگران جور در نيايد. چنين افرادي از بروز تعارض و اينكه مبادا با اين كشمكش، مخالفت ديگران را بر انگيزند، نگرانند. از اين رو همنوايي با ديگران را از نظر دور نگاه نميدارند. در واقع همنوايي كردن conformity با گروه يكي از جنبههاي جالب رفتار اجتماعي است. پديده همنوايي صرفاً به امر گرايش فرد براي همنوا شدن بسنده نميكند، بلكه به فشار اجتماعي از طرف گروه براي همنوا كردن فرد نيز ميپردازد. در طول تاريخ و بين جوامع مختلف، بسيارند افرادي كه وقتي عقايد و رفتار خاص خودشان را براي نخستين بار بروز دادند، مورد مخالفت قرار گرفتند، نكوهش شدند؛ يا ديگران آنها را مسخره كردند، به نظر ميرسد جامعهها و گروهها همواره سعي در همنوا و همرنگ كردن افراد با خود دارند. ظاهراً اين جوامع و گروهها به افراد ناهمنوا چندان روي خوشي نشان نميدهند و به صورتهاي گوناگون چون طرد و منزوي كردن، نپذيرفتن آنها و تأييد نكردن اجتماعي، ندادن امتيازات يا حقوق اجتماعي و حتي تنبيه مستقيم با افراد ناهمنوا روبرو مي شوند. نتايج بررسي ها نشان مي دهند احساس تعارض عموماً ناخوشايند است. از اين رو به طور كلي افراد خواهان يكپارچگي و هماهنگي بوده واز تعارض گريزانند. از طرف ديگر شواهدي در دست است، حاكي از اينكه بروز تعارض در اجتماع گروهها، خانواده و در روابط ما بين زوجين، امري طبيعي است. بنابر نظر روانشناسان، زندگي توأم با سلامت رواني و اعتماد به نفس ايجاب ميكند اين مخالفتها و كشاكشها، امري عادي تلقي شوند به عبارت ديگر كنار رفتن از سر راه مشكلات و كشمكشها قابليت ما را در برخورد با تعارضها كاهش داده و ما را به لحاظ روحي و جسمي تضعيف ميكند... انتهاي پيام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 220]