واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: همشهری-كودكان قابليت اين را دارند كه خودشان را كنترل كنند و ما هم بايد آنها را حمايت كنيم. امروزه شيوع رفتارهاي پرخطر جوانان به يكي از مهمترين و گستردهترين دلنگرانيهاي جوامع بشري تبديل شده و عليرغم فعاليتهاي سه دهه گذشته، رفتارهاي پرخطر در سطح جهان داراي رشدي تصاعدي بوده است. علت اين رشد شايد اين است كه هنوز كشورهاي جهان به اين نتيجه نرسيدهاند كه بايد انرژي بيپايان جوانان را درك كنند و به خلق فرصتهاي واقعي براي آنها بپردازند. رفتارهاي پرخطر بخشي جدانشدني از زندگي نوجوانان هستند. دانشمندان بر اين باورند كه رفتارهاى پرخطر در نوجوانان ميتواند مسير رشد و نمو آنها را در نوجوانى به سمت اختلالات رفتارى و سوءمصرف مواد منحرف كند. با اين حال دكتر لارنس استين برگ از دانشگاه تمپل فيلادلفيا در تحقيقات خود در رابطه با ارتباط مغز و رفتار افراد به اين نتيجه رسيده كه شبكه مسئول براي كنترل رفتارهاي افراد تا زمان بزرگسالي به رشد كامل نميرسد. اين در حالي است كه بخشي از مغز در جستجوي پاداشهاي اجتماعي و احساسي و مسئول رفتارهاي خارج از كنترل است. در نتيجه تلاشها براي آموزش كودكان در رابطه با عوارض رفتارهاي پرخطرشان ممكن نيست نتيجهبخش باشد. نوجواناني كه تخليه هيجاني دارند ممكن است مسير تكامليشان را به طريقي كه احتمال مشكلات سلامت روان را در بزرگسالي افزايش دهد، تغيير دهند. همچنين برخي كودكان يك الگوي شخصيتي تكانشي را به ارث ميبرند و در نتيجه اغلب از پيامدهاي طولاني مدت رفتارشان غفلت ميكنند اين به نوبه خود باعث ميشود آنها هم در نوجواني و هم در بزرگسالي مشكل داشته باشند. به عقيده اين متخصص بهترين روش براي كمك كردن به نوجوانان براي امنيت آنها كنترل موقعيتهايي است كه شرايط را براي خطر كردن كودكان فراهم ميكند. براي اين كار ميتوان اجراي قوانين محدوديت براي فروش مشروبات الكلي، افزايش امكانات بهداشت روان و كنترل مواليد، بالا بردن سن رانندگي و سختگيري والدين را اجرا كرد. به عقيده اين متخصص افراد در سن بلوغ هنوز نياز زيادي به كنترل و حمايت والدين خود دارند و اين سنين زمان آن نيست كه پدر و مادرها رسيدگي به آنها را كاهش دهند يا قطع كنند. بايد توجه داشت كه عدم آگاهي و احساس آسيبناپذيري، خطرپذيري نوجوانان را توجيه نميكند چون مطالعات نشان دادهاند كه نوجوانان درست به اندازه يك بزرگسال خطر و ريسك را درك ميكنند اما در سنين بلوغ شبكهاي از مغز آنها براي خطر كردن و نوآوري فعال ميشود بخصوص در طبقات مرفه جامعه. در حالي كه نقش عوامل بيولوژيكي پشت اين ماجرا هنوز مشخص نيست. ولي همان طور كه ميدانيم تغييرات فراواني در سيستم دوپامين در دوره بلوغ صورت ميگيرد. در دورههاي رشد اين تغييرات افرادي را كه به تازگي از نظر جنسي بالغ شدهاند را تشويق به داشتن روابط جنسي ميكند كه اين امر در تنازع بقا بسيار مؤثر است. دلايل خوبي وجود دارد كه نوجوانان ميخواهند به سمت پاداش و نوآوريهاي مختلف در زمان بلوغ بروند ولي ما نميخواهيم كه آنها از راههاي نادرست به اين سمت كشيده شوند در عين حال سيستم مسئول براي ساماندهي به احساسات و كنترل تكانهها تا زمان بزرگسالي يا وقتي كه افراد به دهه سوم زندگي خود برسند رشد نميكند چون كودكان قابليت اين را دارند كه خودشان را كنترل كنند و ما هم بايد آنها را حمايت كنيم. به نظر نميرسد تلاش براي معقولتر كردن رفتار نوجوانان آنها را از خطرپذيري باز دارد و برخي امور براي رشد و پيشرفت نياز به زمان دارند و چه بخواهيم چه نخواهيم قضاوت درست هم با يكي از اين امور است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 161]