واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: ایرنا-به گزارش روز شنبه پايگاه اينترنتي دويچهوله (راديو آلمان) ، نتيجه تحقيقات دانشمندان ثابت ميكند كه خنديدن قدرت مقابله با درد را افزايش ميدهد. شوخي و خنده نه تنها زندگي را با آرامش بيشتري همراه ميسازد، بلكه كمكي است براي سلامتي جسم و جان كه پژوهشهاي علمي فراوان اين امر را ثابت ميكنند. دانشمندان معتقدند خنده و شادي، قدرت دفاعي بدن را افزايش ميدهد و سلامتي و شادماني به همراه ميآورد، و بيجهت نيست كهمسوولان بسياري از آسايشگاهها و بيمارستان ها، دلقكان را به اجراي برنامههايي براي بيماران دعوت ميكنند تا آنان در دوران سخت بيماري، اميد خود را از دست ندهند، كه اميد زندگي بخش است. بسيارند كساني كه ميخندند و به شوخي و مزاح عادت دارند، اما كمتر كساني به تاثير فوقالعاده خنده بر بدن خود واقف هستند. خنديدن معمولا از صورت و با يك لبخند آغاز ميشود و ماهيچههاي دهان، بيني، گونهها و اطراف چشم را به حركت وا ميدارد. درخندههاي بلند و پرهيجان يا قهقهه، ديافراگم ماهيچههاي شكم و ششها فعال ميشوند و در چنين خندههايي خون به صورت هجوم ميآورد، چهره گلگون ميشود و ضربان قلب افزايش مييابد. انسانها درقرن بيست و يكم در دنيايي به سر ميبرند كه مشكلات اجتماعي و نوسانات رواني و استرس، نه تنها بر ارتباطات عاطفي افراد با يكديگر، كه بر سلامت جسمي و روحي آنها نيز تاثير سوء فراواني بر جاي گذاشته است، تا آنجا كه چندي است بسياري از روان پزشكان، خنده درماني را به عنوان يكي از روشهاي موثر در برطرف كردن اختلالات رفتاري افراد به كار ميبرند و مدتهاست كه خنده درماني به جمع انواع فراوان روشهاي درمان بيماريها افزوده گشته است. اين شيوه درمان بيماريها، به ويژه در مورد بيماران افسرده و منفينگر كاربرد پيدا كرده، تا اين بيماران روحيهاي قوي تر و پراميدتر به زندگي بيابند. "ويليبالد روخ" ( (Willibald Ruchاستاد روانشناسي دانشگاههاي سوييس سالهاست كه براي شناخت تاثير خنده بر درد ميكوشد و تاكنون به نتايج بسيار جالبي نيز رسيده است. وي ميگويد: "ما توانستيم ثابت كنيم افرادي كه در اثر ديدن فيلمي كمدي به شدت خنديدهاند، تا نيم ساعت اول بعد از پايان فيلم، تحمل درد خفيف در آنان بيشتر ميشود و بعد از پايان اين نيم ساعت، مقاومت آنها نسبت به دردهاي شديد در مقايسه با بقيه افراد مورد آزمايش، افزايش پيدا ميكند." افرادي كه مورد آزمايش ويليبالد روخ قرار گرفتند، همه سالم بودند. آنها تنها در زمان آزمايش با درد روبهرو ميگشتند. اين روانشناس سوييسي درمورد روشهاي دردزايي ميگويد:"چند روش استاندارد براي درد زدايي وجود دارد كه به اجرا گذاردن آنها مشكلي بوجود نمي آورد". اين روانشناس يكي از اين روشها را "تست فشار سرد" ((Cold Pressure Test يا آزمايش فشار سرد ناميد و افزود: دراين روش، افراد شركتكننده بايد دست خود را درآب يخ فرو كرده و تاآنجا كه ميتوانند نگهدارند و هدف اين آزمايش تعيين حد مقاومت دست در آب يخ است. نتايج اين آزمايش نشان داد كه افرادي كه قبل از آزمايش، خنديده بودند، بيشتر از ديگران نسبت به درد مقاومت دارند. روخ دليل تحمل بيشتر درد را در مياناين افراد، گوناگون ميداند و ميگويد : "فاكتورهاي گوناگوني ميتوانند در بالا رفتن تحمل درد در افرادي كه قبل از شروع آزمايش شاد بودهاند، موثر باشند. يكي از اين فاكتورها آسودگي خاطري است كه اين افراد در زمان آزمايش دارند. فاكتور ديگر آزاد شدن هورمونهاي شادي آوراندورفين ( (Endorphinاست". اين روانشناس سوييسي همچنين براي دقيقتر كردن آزمايشهاي خود، عوامل گريه آور را هم نقش ميدهد و نيمي از افراد مورد آزمايش را واميدارد تا قبل از آزمايش، فيلمي گريهآور ببينند و بعد آزمايش شوند. اين پژوهشگر به اين نتيجه رسيد كه تا نيم ساعت پس از هر تحريكي، شادي بخش يا تاثربار، قدرت دفاعي بدن افزايش مييابد،اما پس از آن تنها افرادي كه تحت تاثير تحريكهاي شادي بخش بودهاند قدرت تحمل بيشتري در مقابل درد خواهند داشت. وي گفت: "نيم ساعت پس از پايان عوامل تحريكزاي خندهآور و تاثربار، مشخص شد كه افرادي كه فيلمهاي تراژيك ديدهاند، مقاومتشان را نسبت به درد از دست ميدند، اما افرادي كه فيلمهاي كمدي و شادي بخش ديدهاند، هنوز در مقابل درد مقاوم هستند و تحمل بيشتري دارند." روخ نتيجه ميگيرد كه به همين جهت است كه شادي و عوامل شادي بخش هر چه بيشتر مورد توجه روانشناسان قرار ميگيرد و آنها متوجه تاثيرات عميق و شفابخش خنده ميشوند كه براي هر درد بيدرماني دواست. ديگر مشخص شده كه خنده به غير از آزادسازي هورمون شاديآور اندورفين كه سبب افزايش تحمل درد ميشود، سيستم ايمني بدن را نيز تقويت ميكند. مطالعات علمي نشان ميدهند افراد پرخنده، ايمونوگلوبين بيشتري نسبت به بقيه در بدن دارند، مادهاي كه بدن را در مقابل عفونتهاي تنفسي حفاظت ميكند. همچنين خنده سبب ميشود كه ضربان قلب افزايش يابد و اكسيژن بيشتري به مغز برسد و سبب شود كه شخص احساس آرامش و راحتي كند. اما سوالي كه مطرح ميشود، معماي اجتماعي خنده است. به چه چيز بايد خنديد و تا چه حد خنده ما ميتواند به ديگران آسيب برساند؟ فرق است ميان خنديدن به رفتار خود، خنديدن به شرايط موجود و خنديدن به ديگران. كارشناسان براين نظرند كه خنديدن به رفتار خود ايمنترين نوع خنده است و چنين خندهاي معمولا تهديدي براي ديگران محسوب نميشود و شخص به عنوان فردي مثبت و متعادل معرفي ميگردد. خنديدن به شرايط نيز عموما خطري ندارد، اما خنديدن به ديگران، اگرچه شايد به نظر بسياري بيشترين لذت را دارد، اما كمترين ضريب ايمني را داراست، زيرا ممكن است باعث بياحترامي و بيحرمتي به طرف يا گروه مقابل شود و آنها در مقابل موضعي دشمنانه بگيرند. به هرحال شايد بد نباشد كه بعضي از دستورالعملهايي را كه در مورد خنده از طرف پژوهشگران پيشنهاد شده به كار بريم و راز موفقيت را در مورد خود نيز آزمايش كنيم. اخمهاي خود را باز كنيم، ياد بگيريم كه لبخند بر لب داشته باشيم، زياد بخنديم و به خاطر بسپاريم كه خنده مسري است. خود و مشكلات موجود خود را بيش از حد جدي نگيريم، ياد بگيريم كه از شوخي و مزاح به عنوان وسيلهاي براي بهبود روابط و شرايط استفاده كنيم. از مسخره كردن ديگران بپرهيزيم و بدانيم كه شوخي و مزاح پذيرش اشتباهات را آسانتر ميكند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 310]