واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: ایران:دكتر شيرين نوروى (وانشناس) * خانم دكتر، دو فرزند نوجوان دارم كه نمى دانم چرا هر گاه مى خواهم درباره جوش ها و آكنه هايى كه روى پوستشان دارند با آن ها صحبت كنم هيچ علاقه اى نشان نمى دهند. بارها به آنها گفته ام از خوردن شكلات و شيرينى خوددارى كنند و ... اما متأسفانه هيچ گونه توجهى به حرف هاى من در اين باره ندارند. چطور مى توانم آن ها را به اهميت اين موضوع و مداواى اين جوش ها روى پوستشان، ترغيب كنم؟ بسيارى از والدين نگرانى بسيار زيادى درباره جوش هاى صورت فرزندانشان نشان مى دهند چرا كه نگران اين مسأله هستند كه شايد اين امر پذيرش فرزندانشان را در ميان همسالان آن ها دشوار سازد. بنابراين شروع مى كنند به نصيحت و سخنرانى براى بچه ها. تنها خاصيت سخنرانى والدين نيز اين است كه بچه ها به طور اتوماتيك در اين موارد، آنتن ها و گيرنده هاى نامرئى خود را بسته و به هيچ يك از آن نطق و نصيحت ها گوش نمى دهند. به همين دليل اين روش ها به غير از بالا بردن اختلاف ميان والدين و فرزندان نتيجه اى نخواهد داشت. من براى شما چند پيشنهاد دارم كه شايد به حل مسأله تان كمك كند: ۱- اول اين كه به جاى نصيحت سعى كنيد كمى درباره جوش صورت بچه ها در اين سن و سال تحقيق كنيد. آن گاه با فرزند خود صحبت كرده و اين طور به او بگوييد كه «اگر اجازه بدهى و تمايلى داشته باشى، مقدارى اطلاعات در اين باره جمع كرده ام كه مى توانم در اختيارت بگذارم. علاقه دارى در اين باره چيزى بشنوى؟» ۲- در صورتى كه فرزندتان تمايلى براى شنيدن حرف هاى شما درباره اين مسأله نشان داد، مطالب و اطلاعات خود را به او بگوييد، در غير اين صورت و چنانچه تمايلى و علاقه اى در او نديديد، وقت خود و او را بيهوده تلف نكنيد. سكوت و كنار كشيدن شما در اين گونه موارد، نتيجه و تأثير بسيار بيشترى خواهد داشت. زمانى كه شما مى خواهيد حرفى را با اصرار به فرزند خود بقبولانيد، او هم با مقاومت زياد در واقع گوش هاى خود را به روى حرف هاى شما خواهد بست. اما اگر سكوت را انتخاب كنيد، معذرت خواهى كنيد و بدون دلخورى و ناراحتى تركش كنيد، اين امكان هست كه خودش به دنبالتان آمده و از شما در آن باره پرس و جو كند. ۳- از او بپرسيد كه «آيا علاقه دارد با يك متخصص پوست قرار ملاقاتى بگذارد و برايش وقت بگيريد يا خير؟» اگر جوابش منفى بود، هرگز به او اصرار نكنيد. ۴- اما اگر فرزندتان از شما در اين باره كمك خواست، مى توانيد با موافقت او از يك پزشك متخصص وقت بگيريد و يا اين كه اگر علاقه اى به اين كار نداشت مى توانيد به او بگوييد چطور است با هم به يك داروخانه برويم ببينيم آيا لوسيون و يا صابونى و... دارند كه براى تو مناسب باشد يا نه. به هر حال بگذاريد خودش اينگونه مواد را انتخاب كند، مگر اينكه براى او زيان آشكارى داشته باشد كه در اين صورت نيز با او در اين باره گفت وگو كنيد. ۵- زمانى كه فرزندتان در يك وضعيت آرام به لحاظ روحى قرار دارد و يا خودش درباره جوش ها و آكنه هاى صورت و بدنش با شما صحبت مى كند، از او بخواهيد كه درباره اين مشكل با دوستانى كه همين مسأله را دارند نيز وارد صحبت شود و ببيند آن ها در اين باره چه كرده يا چه مى كنند؟ اين كار به فرزند شما كمك مى كند تا بفهمد و توجه كند كه بچه هاى ديگرى هم هستند كه مسائل و مشكلات پوستى مثل خودش دارند، در واقع آگاهى بر همين نكته است كه مى تواند باعث آرامش خيالش شود. ۶- به فرزندتان نگوييد كه «فلان روش جواب نمى دهد» بلكه به او بگوييد كه كدام روش ها احتمالاً جواب خواهند داد. مثلاً مى توانيد بگوييد گذاشتن كيسه آب داغ بهتر از تركاندن جوش عمل مى كند. ۷- براى اين كه او را ترغيب كنيد كه به پوستش اهميت بدهد مى توانيد از روش الگوبردارى و توصيه غيرمستقيم استفاده كنيد. فرضاً براى خودتان از كلينيكى كه در زمينه بهداشت و درمان مشكلات پوستى كار مى كند وقت بگيريد و زمانى كه قصد داريد به آن جا برويد او را نيز به نحوى همراه با خود ببريد. در اين صورت امكان دارد كه او نيز علاقه مند شود كه به درمان پوست خود توجه نشان دهد. ۸- با لحنى صميمانه به او بگوييد - ترجيحاً در ضمن صحبتى كه مربوط به موضوعات ديگرى است - كه خوردن غذاى سالم و هشت ليوان آب در روز، آنگاه كه شما خودتان نوجوان بوديد و جوش صورت داشتيد، تا حدى كمكتان كرده، اما رفتن نزد دكتر پوست كار بهترى بوده كه در آن زمان براى بچه هاى نسل شما چندان در دسترس نبوده است، ضمناً به او تأكيد كنيد كه اگر علاقه داشته باشد شما حاضريد برايش در اين باره از دكتر مربوطه وقت بگيريد و اگر مايل نيست هم باز ميل خودش هست. ضمن اين كه بچه ها بايد بدانند كه در اين دوره سنى داشتن جوش صورت امرى طبيعى است و هميشگى نخواهد بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 242]