محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798550607
چند اسم در قرآن وجود دارد؟ - واژه شناسی قرآن کریم 3
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: چند اسم در قرآن وجود دارد؟واژه شناسی قرآن کریم 3
در واقع «بسم الله الرحمن الرحیم» پنج کلمه است. «بـ » ، «اسم»، «الله»، «الرحمن» و «الرحیم» ما در این قسمت دو کلمه «باء» و «اسم» را مورد بررسی قرار می دهیم و در جلسه بعد سه کلمه دیگر را.باء در عربی حرف جر است و کلمه بعد خود را مجرور میسازد برای آن معانی زیادی ذکر کرده اند :1- الصاق «چسباندن و چسبانیدن» مانند «بزید داء» درد به زید چسبیده است.2- استعانت: مانند «کتبت بالقلم» بوسیله قلم نوشتم.3- مصاحبت و همراهی: «خرج علی بعشیرته» علی همراه خانواده اش خارج شد.4- به معنی بعض: «عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ » «الانسان:6» چشمه ای که از آن بندگان خدا می نوشند. 5- به معنی از: «فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیرًا» «فرقان:59»6- مقابله: «بعت هذا بهذا» فروختم این را در مقابل این.7- متعدی نمودن: «ذهبت بعلی» علی را بردم8- سببیت: «ضربته بسوء ادبه» او را بخاطر بی ادبی زدم.9- ظرفیت: «جلست بالمسجد» در مسجد نشستم10- زائده: «مازید بقائم» زید نایستاده.11- تفدیه و فدا کردن: «بابی انت و امی» مادر و پدرم فدایت شوند.1این حرف در قرآن بسیار زیاد استعمال شده است.و اما «اسم» این كلمه 139 مرتبه در قرآن کریم ذکر شده استبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ (فاتحة الکتاب:1) فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَیْكُمْ وَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَیْهِ (مائده : 4)قَالَ یَا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّی أَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ (بقره : 33)در لغت بمعناى لفظى است كه بر مسمى دلالت كند؛ نام و نشان؛ جمع آن «اسماء» است.، استعمال دیگر اینكه اسم بگوئیم و مرادمان از آن ذاتى باشد كه وصفى از اوصافش مورد نظر ما است ، كه در این مورد كلمه « اسم » دیگر از مقوله الفاظ نیست ، بلكه از اعیان خارجى استاین كلمه از ماده « سمة » اشتقاق یافته، و سمه به معناى داغ و علامتى است كه بر گوسفندان مىزدند، تا مشخص شود كدامیك از كدام شخص است، و ممكن هم هست اشتقاقش از «سمو» به معناى بلندى باشد، مبدأ اشتقاقش هر چه باشد كارى نداریم، آنچه لغت و عرف از لفظ «اسم» مىفهمد ، لفظ دلالت كننده است ، و معلوم است كه لازمه این معنا این است كه غیر مدلول و مسمى باشد . البته این یك استعمال است ، استعمال دیگر اینكه اسم بگوئیم و مرادمان از آن ذاتى باشد كه وصفى از اوصافش مورد نظر ما است ، كه در این مورد كلمه « اسم » دیگر از مقوله الفاظ نیست ، بلكه از اعیان خارجى است ، چون چنین اسمى همان مسماى كلمه « اسم » به معناى قبلى است . مثلا كلمه « عالم - دانا - كه یكى از اسماء خدایتعالى است » اسمى است كه دلالت مىكند بر آن ذاتى كه به این اسم مسمى شده ، و آن ذات عبارت است از ذات بلحاظ صفت علمش ، و همین كلمه در عین حال اسم است براى ذاتى كه از خود آن ذات جز از مسیر صفاتش خبرى نداریم ، در مورد اول اسم از مقوله الفاظ بود ، كه بر معنائى دلالت مىكرد ، ولى در مورد دوم ، دیگر اسم لفظ نیست ، بلكه ذاتى است از ذوات كه داراى وصفى است از صفات . و اما اینكه چرا با این كلمه چنین معاملهاى شده ، كه یكى مانند سایر كلمات از مقوله الفاظ ، و جائى دیگر از مقوله اعیان خارجى باشد ؟ در پاسخ مىگوئیم علتش این شده كه نخست دیدهاند لفظ « اسم » وضع شده براى الفاظى كه دلالت بر مسمیاتى كند ، ولى بعدها بر خوردند كه اوصاف هر كسى در معرفى او و متمایز كردنش از دیگران كار اسم را مىكند ، به طوریكه اگر اوصاف كسى طورى در نظر گرفته شود كه ذات او را حكایت كند ، آن اوصاف درست كار الفاظ را مىكند ، چون الفاظ بر ذوات خارجى دلالت مىكند ، و چون چنین دیدند ، اینگونه اوصاف را هم اسم نامیدند . همزه «اسم» وصل است و در کتابت هیچگاه حذف نمی شود بجز در «بسم الله» که الف بخاطر کثرت استعمال حذف میشود.2 تالیف: مرتضی رستمیتنظیم برای تبیان: سید پیمان صابری1- کتاب عوامل فی النحو، عبدالقاهر بن عبدالرحمن الجرجانی2- طباطبایی: تفسیر المیزان ج1 ، ص 27 الی 28
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3826]
-
گوناگون
پربازدیدترینها