تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817180743
مسافران تونل درد
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: همشهری آنلاین _ بيماری - دكتر محمد علي شهاب الدين: مثل خيلي چيزهاي ديگر در اين دنيا، تونل ها هم انواع مختلفي دارند: تونل معمولي، تونل هوشمند، تونل زير آبي، تونل وحشت و ... ولي بين همه اين تونل‌ها شايد فقط يک تونل باشد که هيچ کس تمايلي به تجربه آن ندارد: تونل دردناک! اين تونل، که «تونل کارپال» نام دارد، همين نزديکي‌ها، در واقع در مچ دست شماست و وقتش که برسد چنان شما را آزار مي‌دهد که از هرچه تونل است بيزار شويد! اگر فکر مي‌کنيد که «نشانگان تونل کارپال» از آن بيماري‌هاي عجيب و غريبي است که احتمال بروز آن در کل خانواده و اقوام و خويشان شما چيزي در حد صفر است، بايد بگوييم که سخت در اشتباهيد. از هر 100 نفر دست کم 3 نفر دچار اين بيماري مي‌شوند که اکثر آنها هم خانم‌هاي ميانسال هستند. اگر شما هم در مچ دست و انگشتانتان احساس درد، سوزش، گزگز شدن و بي‌حسي مي‌کنيد، ممکن است خود شما هم دچار اين بيماري شده باشيد. «تونل کارپال» يک فضاي تونل مانند، تقريباً به قطر انگشت شست است که در ناحيه جلويي مچ دست – يعني در سمت کف دست، نه پشت دست – قرار دارد. اين فضا بوسيله استخوان‌ها و ليگامان‌هاي اطراف احاطه شده است ولي مهمترين جزء آن يک نوار ليفي محکم به نام «فلکسور رتيناکولوم» است که به صورت عرضي از جلوي مچ دست عبور مي‌کند و به نوعي سقف اين تونل را تشکيل مي‌دهد. اين تونل، به خودي خود اهميت خاصي ندارد. بلکه اهميت آن، به دليل عبور تعداد زيادي از تاندون‌ها و نيز يک عصب مهم به نام عصب مدين (median) از داخل اين تونل است. حالا تصور کنيد روزي برسد که اين تونل به دلايلي تنگ شود. در اين صورت تمام تاندون‌ها و عصب ذکر شده تحت فشار قرار مي‌گيرند و مجموعه‌اي از علائم را ايجاد ميکنند که به آنها «نشانگان تونل کارپال» يا CTS مي‌گويند. وقتي تونل تنگ ميشود اغلب علائم ناشي از تنگ شدن تونل، به تحت فشار قرار گرفتن عصب مدين مربوط ميشود. اين عصب، نه تنها حس سطح کف دستي انگشتان (غير از انگشت کوچک) را تأمين مي‌کند، بلکه سيگنال‌هاي حرکتي را به برخي از عضلات مچ دست و دست مي‌رساند و باعث حرکت آنها ميشود. بنابراين، وقتي اين عصب تحت فشار قرار مي‌گيرد، علائم زير ظاهر ميشود: - سوزش، گزگز و يا بي حسي در انگشت شست، اشاره، مياني و نيمي از انگشت حلقه. اين احساس معمولاً در هنگام رانندگي و يا در دست نگه داشتن تلفن يا روزنامه رخ مي‌دهد و معمولاً در طي شب هم تشديد ميشود. خيلي از بيماران سعي ميکنند با تکان دادن دست، اين علائم را کاهش دهند. - انتشار درد يا تير کشيدن از ناحيه مچ به سمت ساعد و بازو و يا به سمت انگشتان - احساس ضعف در دست و حتي افتادن اشياء از دست. خيلي از بيماران در انجام حرکات ظريف دست مثل خياطي دچار مشکل مي‌شوند. - از بين رفتن کامل حس انگشتان که البته در مراحل پيشرفته رخ مي‌دهد. بد نيست اين نکته را هم بدانيد که نشانگان تونل کارپال در 50 درصد موارد به صورت دوطرفه و در هر دو دست ظاهر ميشود. چرا تونل تنگ ميشود؟ هر عاملي که به طريقي باعث تنگ شدن تونل شود، مي‌تواند باعث بروز نشانگان تونل کارپال شود. اين عامل مي‌تواند يک خار استخواني و يا يک غده و يا بطور شايع‌تر، ضخيم شدن، تورم و التهاب لايه پوشاننده تاندون‌ها (سينوويوم) در داخل تونل کارپال باشد. به هرحال علت دقيق ايجاد نشانگان تونل کارپال مشخص نيست ولي عوامل زير مي‌توانند در ايجاد اين مسئله نقش داشته باشد: - ويژگي‌هاي فيزيکي و ذاتي: اگر يک نفر از خانواده شما سابقه ابتلا به نشانگان تونل کارپال را دارد، احتمال بروز اين بيماري در شما بيشتر از حد عادي است. - سن و جنس: خانم‌ها 3 برابر بيشتر از آقايان دچار نشانگان تونل کارپال مي‌شوند که بيشتر موارد آن هم به‌دنبال يائسگي رخ مي‌دهد. علت اين تفاوت هنوز بطور دقيق مشخص نشده است. - برخي از بيماري‌هاي طبي: روماتيسم مفصلي، آرتروز، ديابت، اختلالات تيروئيد، چاقي، احتباس مايع در بدن مثلاً به دليل حاملگي يا مصرف OCP و ... از عواملي هستند که مي‌توانند باعث ايجاد نشانگان تونل کارپال شوند. البته CTS ناشي از حاملگي معمولاً به‌دنبال زايمان برطرف ميشود. - استفاده مکرر يا آسيب به مچ دست: شکستگي‌ها و آسيب‌هاي مچ دست مي‌توانند باعث التهاب و تورم تاندون‌ها شوند که نتيجه آن، وارد آمدن فشار بر عصب مدين است. خم و راست کردن مکرر مچ دست، بويژه اگر با فشار همراه باشد و مدت زمان زيادي بدون استراحت ادامه يابد نيز باعث افزايش فشار در درون فضاي تونل کارپال ميشود. البته در مورد استفاده مکرر از مچ دست بحث‌هاي زيادي وجود دارد. برخي از مطالعات نشان داده‌اند که استفاده بيش از حد يا کشيدگي عضلات دست در شغل‌هايي که نياز به حرکات خشن، با شدت و تکراري مچ دست دارند، مي‌تواند باعث ايجاد CTS شود. از اينگونه موارد مي‌توان به کساني اشاره کرد که با رنده نجاري، سنگ آسياب، اره و مته کار ميکنند. البته گفته ميشود استفاده مکرر از کيبورد کامپيوتر هم از علل شايع ايجاد دچار نشانگان تونل کارپال است ولي مدرک مستدل علمي در اين زمينه وجود ندارد. در واقع اين‌طور به نظر مي‌رسد که کار با کيبورد تنها باعث تشديد علائم CTS ميشود و نه ايجاد آن. به هرحال اگر شغل شما به گونه‌اي است که با حرکات تکراري و با فشار مچ دست و يا وسايل لرزاننده سر کار داريد، احتمالاً شما در معرض خطر بيشتري براي ابتلا به دچار نشانگان تونل کارپال هستيد. با تمام اين حرف ها، جديدترين تحقيقات پژوهشگران آمريکايي نشان مي‌دهد که در ايجاد اين بيماري، ژنتيک نقش بيشتري نسبت به فعاليت و کار کشيدن از دست دارد. - متهم هميشگي، سيگار: افراد سيگاري معمولاً علائم شديدتري را تجربه ميکنند و روند بهبودي آنها به‌دنبال درمان هم بيشتر از افراد عادي طول مي‌کشد. در مطب پزشک اگر علائم نشانگان تونل کارپال در شما هم ظاهر شده، بي‌خود دست دست نکنيد و هرچه زودتر به پزشک مراجعه کنيد. علائم CTS ممکن است در ابتدا قابل تحمل باشد، ولي اگر بيماري به حال خود رها شود، در طول زمان عصب مدين و عضلات ناحيه مچ دست دچار آسيب‌هاي دائمي مي‌شوند و شايد حتي پس از عمل جراحي هم به وضعيت اول خود برنگردند. وقتي شما به پزشک مراجعه مي کنيد، پزشک در ابتدا به شرح حال شما گوش مي‌دهد و سپس انگشتان و مچ دست شما را از نظر وضعيت حسي و حرکتي معاينه مي‌کند. ممکن است پزشک با خم کردن مچ دست شما يا ضربه زدن بر روي مسير عصب مدين، سعي بر وارد آوردن فشار بيشتر بر اين عصب کند. در اين حالت معمولاً علائم شما تشديد ميشود و به اين ترتيب تشخيص بيماري آسان‌تر ميشود. البته معمولاً پزشکان به اين قبيل معاينات کفايت نمي‌کنند و جهت تعيين علت دقيق مشکل و ميزان آسيب وارده بر عصب، از اقدامات پاراکلينيک و در راس آنها EMG-NCV (همان نوار عصب و عضله) کمک مي‌گيرند. در صورت تاييد قطعي بيماري به کمک نوار عصب و عضله، پزشک شما بر اساس ميزان آسيب وارده به عصب، روش درماني مناسب شما را انتخاب مي کند که ممکن است از يک بي‌حرکتي ساده و مصرف مسکن باشد تا عمل جراحي. درمان نشانگان تونل کارپال احتمالاً شما هم در اطرافتان خانم‌هاي ميانسالي را ديده‌ايد که مچ هر دو دستشان را عمل کرده‌اند و از کف دست تا قسمت‌هاي مياني ساعد آنها گچ گرفته يا بانداژ شده است. اينها به احتمال خيلي زياد خانم‌هايي هستند که دچار نشانگان تونل کارپال بوده‌اند و مشکلشان را يا پشت گوش انداخته‌اند و يا بيماري آنها به درمان‌هاي اوليه جواب نداده و کارشان به جراحي کشيده است. جراحي، تنها روش قطعي براي کاهش فشار بر اجزاء درون تونل کارپال است ولي اولين راه نيست و فقط در موارد پيشرفته به کار مي‌رود. در واقع اولين راه درمان، همواره درمان‌هاي غير جراحي است. در مراحل بسيار ابتدايي، بيماران مي‌توانند با تغيير نوع فعاليت يا دادن استراحت‌هاي مکرر به مچ دست در حين کار، مشکل خود را کاهش دهند ولي وقتي اين روش‌ها جواب ندهند، بايد به سراغ درمان‌هاي جدي‌تر رفت. اين درمان‌ها عبارتند از: - استفاده از آتل يا گچ مچ دست: استفاده از گچ يا آتل باعث ثابت ماندن مچ دست و کاهش علائم ميشود. گچ يا آتل معمولاً به مدت 3 هفته باقي مي‌ماند و بيشتر در افرادي کاربرد دارد که بيماري خفيف تا متوسط دارند و از بيماري آنها بيش از يکسال نگذشته است. - استفاده از مسکن‌هاي غيرکورتوني: اگر علت ايجاد نشانگان تونل کارپال در شما نوعي بيماري التهابي باشد، مسکن‌هاي غير کورتوني (نظير بروفن، آسپيرين، ناپروکسن و ايندومتاسين) مي‌توانند درد شما را کاهش دهند. - تزريق کورتون: معمولاً آخرين قدم قبل از اقدام به جراحي، تزريق کورتون به درون فضاي تونل کارپ است. تزريق کورتون در اين فضا باعث کاهش التهاب و تورم و در نتيجه کاهش فشار بر عصب مدين ميشود. اگر هيچ يک از اقدامات فوق جواب ندهند و بي حسي و درد، دائمي شده و يا عصب مدين آسيب ديده باشد، چاره‌اي جز انجام عمل جراحي باقي نمي‌ماند. معمولاً پزشکان توصيه ميکنند که شما هر دو دستتان را با هم عمل کنيد، زيرا در اين صورت فقط يکبار دردسرهاي عمل را تحمل مي‌کنيد ولي به هرحال اگر هر دو دست شما بانداژ شده باشد، پس از عمل بيشتر دچار مشکل مي‌شويد. پس از عمل، ناحيه مچ و ساعد شما در يک بانداژ قوي و حمايت کننده قرار مي‌گيرد. البته شما مي‌توانيد در اين بانداژ انگشتانتان را حرکت دهيد ولي مچ دست شما کاملاً ثابت است و هيچ حرکتي نمي‌کند. خيلي وقت‌ها يک تا دو روز پس از عمل شما مي‌توانيد بيمارستان را ترک کنيد و طي چند روز آينده با مصرف مسکن، درد محل عمل را کاهش دهيد. چند روز بعد، پزشک بانداژ محل عمل را بر مي‌دارد و محل را معاينه مي‌کند و به‌جاي بانداژ، يک آتل مي‌گذارد. اکنون شما مي‌توانيد و بايد روزي چند بار آتل را در بياوريد و حرکات آرام مچ دست را شروع کنيد تا روند بهبود شما تسريع شود. در طي 2 هفته اول پس از جراحي، شما نبايد اشياء سنگين‌تر از نيم کيلو را بلند کنيد. اگر بخواهيم يک مثال شايع و کاربردي براي شما بزنيم بايد بگوييم که شما مجازيد که يک فنجان چاي را برداريد ولي اجازه بلند کردن يک بطري شير را نداريد. از هفته چهارم به بعد شما مي‌توانيد به کارهاي سنگين‌تر نظير جاروکشي، باغباني و بسياري از فعاليت‌هاي ورزشي بپردازيد ولي توصيه مي‌کنيم در 3 ماه اول اشياء سنگين را بلند نکنيد. انجام جراحي معمولاً دردهاي شبانه را به سرعت از بين مي‌برد ولي محل عمل چند هفته‌اي حساس است و در صورت لمس دردناک ميشود. از سوي ديگر، بهبود احساس سوزش و گزگز و حس انگشتان مدت بيشتري طول مي‌کشد و بر اساس ميزان فشار بر عصب مدين و درجه آسيب ممکن است 3 تا 6 ماه زمان ببرد. البته اگر پيش از عمل شما دچار سوزش و گزگز شديدي بوده باشيد (يعني آسيب عصب مدين در شما شديد بوده باشد) ممکن است درجاتي از آن براي هميشه باقي بماند. بهتر است اين را هم بدانيد که بازگشت کامل قدرت دست شما ممکن است حتي بيشتر از يک سال طول بکشد. تنها نيمي از بيماران به‌دنبال عمل احساس ميکنند که دست آنها کاملاً به حالت طبيعي برگشته است ولي تقريباً همه بيماران، از کاهش درد و سوزش راضي هستند. آخرين نکته هم اينکه به‌دنبال عمل، بيماري معمولاً عود نمي‌کند و خيلي نادر است که فردي مجدداً نياز به جراحي پيدا کند. از دستانتان مراقبت کنيد هيچ دستورالعمل خاصي که بطور مشخص و قطعي بتواند احتمال بروز نشانگان تونل کارپال را کم کند وجود ندارد ولي رعايت نکات زير، به طور کلي باعث حفاظت بيشتر دستان شما از انواع بيماري‌هاي اين ناحيه ميشود. کمتر به دستتان فشار بياوريد. شما اصلاً مجبور نيستيد که دکمه‌هاي کيبورد کامپيوتر يا دستگاه تايپ يا هر چيز مشابه ديگر را با تمام قدرت فشار دهيد، يک ضربه مختصر هم همان کار را با همان کيفيت انجام مي‌دهد! اگر هم کار شما طوري است که دائماً مشغول نوشتن هستيد، از يک روان نويس و يا خودنويس استفاده کنيد تا مجبور نباشيد فشار زيادي بر کاغذ بياوريد. استراحت را فراموش نکنيد. هر 15 تا 20 دقيقه يک کشش ملايم به مچ دست خود بدهيد و بگذاريد کمي استراحت کند. اگر کار شما طوري است که به فشار زيادي نياز دارد، داشتن استراحت اهميت بيشتري پيدا مي کند. به وضعيت دستتان توجه کنيد. سعي کنيد مچ دستتان به مدت طولاني به حالت خميده به بالا يا پايين نباشد. يک حالت ريلکس در وضعيت خنثي (غيرخميده)، بهترين حالت براي مچ دست است. اگر از کيبورد استفاده مي‌کنيد، بايد ميز شما طوري باشد که صفحه کيبورد در موازات آرنج شما يا کمي پايين تر باشد. وضعيت بدن شما اهميت دارد. وضعيت نادرست باعث ميشود که شانه‌هاي شما به سمت جلو بيفتند و در نتيجه عضلات گردن و شانه شما کوتاه شوند. اين وضعيت باعث فشرده شدن اعصاب در ناحيه گردن ميشود و با توجه به اينکه اعصاب ناحيه مچ و دست شما از ناحيه گردن منشاء گرفته‌اند، دچار مشکل مي‌شوند. دستانتان را گرم نگه داريد. اگر شما در يک محيط سرد کار مي‌کنيد، بيشتر ممکن است دچار درد و گرفتگي دستانتان شويد. در اين موارد استفاده از دستکش، دست و مچ شما را گرم نگه مي‌دارد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 250]
-
گوناگون
پربازدیدترینها