تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 13 تیر 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع): هر كس باطل را يارى كند، به حق ستم كرده است.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

اتاق فرار

خرید ووچر پرفکت مانی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

سرور اختصاصی ایران

تور دبی

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

پیچ و مهره

طراحی کاتالوگ فوری

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

Future Innovate Tech

آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت

پی جو مشاغل برتر شیراز

قیمت فرش

آموزش کیک پزی در تهران

لوله بازکنی تهران

میز جلو مبلی

هتل 5 ستاره شیراز

آراد برندینگ

رنگ استخری

سایبان ماشین

قالیشویی در تهران

مبل استیل

بهترین وکیل تهران

شرکت حسابداری

نظرسنجی انتخابات 1403

استعداد تحلیلی

کی شاپ

خرید دانه قهوه

دانلود رمان

وکیل کرج

آمپول بیوتین بپانتین

پرس برک

بهترین پکیج کنکور

خرید تیشرت مردانه

خرید نشادر

خرید یخچال خارجی

وکیل تبریز

اجاره سند

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید سی پی ارزان

خرید ابزار دقیق

بهترین جراح بینی خانم

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1804119008




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

نمادی از پایداری


واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: نمادی از پایداری  
تئاتر
آنچه تئاتر را زیبا و كنش‌مند و متعالی جلوه می‌دهد، گوناگونی نگره‌ها و رویكردهای متفاوت به انسان و هستی است كه همه آنها به‌لحاظ پس‌زمینه‌های فلسفی، زیبایی‌شناختی، جامعه‌شناختی، روان‌شناختی، تاریخی، سیاسی و فرهنگی خاصی كه دارند حامل و حاوی دنیاهای كوچك نوینی هستند كه با مشاهده آنها روی صحنه، انسان امروزین تكه‌های گمشده‌ای از معنای جهان و انسان را دوباره بازمی‌یابد. حتی اگر آنچه می‌بیند و با حقیقت‌های ذهن خودش محك می‌زند مطابق با معیارهای ذهنی و عاطفی‌اش هم نباشد، باز هنگام خروج از سالن نمایش روانی كنش‌مند دارد كه پی‌جوی «چرا»یی رخ‌داده‌های روی صحنه است و اگر اجراها خارجی باشند، كنجكاوی او بیشتر خواهد بود.از این رو، برای آشنایی با رویكردهای كارگردان‌ها و نویسندگان خارجی جشنواره امسال رواست حداقل به‌گونه‌ای اجمالی به یك نمایش از نمایش‌های خارجی بپردازیم؛  نمایش‌«ننه‌دلاور» اثر «برتولت برشت» به كارگردانی «كلاوس پایمن» از آلمان.نمایش «ننه‌دلاور» اثر «برتولت برشت» و به كارگردانی «كلاوس پایمن» از آلمان، به‌وضعیت پیرزنی دوره‌گرد می‌پردازد كه همه كار و زندگی‌اش را یك گاری حاوی اجناس متفرقه تشكیل می‌دهد.او با 2 پسر و یك دخترش در شرایط جنگی از طریق فروش اجناس امرار معاش می‌كند و طی جنگ پسرانش و متعاقباً دخترش را نیز از دست می‌دهد.«ننه دلاور» به‌عنوان «نماد»ی از تحمل و پایداری همچنان زندگی را پی می‌گیرد و در چرخه زندگی از میان موقعیت‌های دهشتناك، كمیك، تراژیك و اغلب متناقض می‌گذرد و در هر مرحله چیزی و كسی را از دست می‌دهد.اوبا وجودی آكنده از رنج و مصائب جنگ به‌دلیل تحمل زیادش  در نهایت تنهایی گام در درون حماسه‌های زندگی می‌گذارد.بازی بسیار زیبا، نفس‌گیر و پرانرژی«كارمن مایا آنتونی» در نقش «ننه دلاور» به‌عنوان الگویی درخشان در خاطره‌ها می‌ماند.باید گفت همه بازیگران نمایش به‌طور نسبی خوب بازی می‌كنند، بازی «كریستینا درشلر» به نقش دختر «ننه دلاور» و «اورسولا هوفنر تابوری» در نقش زن بی‌بند و بار نیز به‌نوبه خود گیرا و قابل اعتناست.اجرای نمایش «ننه دلاور» به كارگردانی «كلاوس پایمن» دارای ویژگی‌های خاصی است كه در آن، بخشی از شیوه «فاصله‌گذاری» برتولت برشت در اجرا از طریق روبه‌رویی چهره، بدن و نگاه پرسوناژها به تماشاگران داخل سالن شكل می‌گیرد؛ بخشی هم به محتوای خود دیالوگ ها برمی‌گردد كه در آنها نوعی ذهنیت آگاهانه همواره ناظر بر وقایع است و به‌اغلب دیالوگ ها وجوهی تحلیلی می‌بخشد.ضمناً «كلاوس پایمن» در موقعیت‌های عاطفی از وانموده‌های حسی هم‌ذات‌پندارانه اجتناب می‌ورزد؛ حتی در سخت‌ترین و ناگوارترین حالات، نشانی از مویه یا فریاد «ننه دلاور» نیست.در عوض، از حالت و فیگور كه نمایش بودن واقعیات را به اثبات می‌رساند، بهره گرفته شده و این نگاه دقیق‌تری به مضمون فاصله‌گذاری «برتولت برشت» است.این را هم باید افزود كه اینجا روایتی در كار نیست تا راوی بین تماشاگران ،  بازیگران و موضوع نمایش، فاصله ذهنی و عاطفی بیندازد.از این رو، شیوه فاصله‌گذاری در «غرق نشدن بازیگر در نقش» جلوه پیدا كرده است.ضمناً اشعاری كه بین موقعیت‌ها خوانده می‌شود، تماماً خطاب به تماشاگران است و نوعی هشدار ذهنی و در عین حال، عملاً ترفندی برای ایجاد فاصله ذهنی و عاطفی موقت و نیز ایجاد فرصت ذهنی برای ارزیابی نظری «بوده»ها و «شده»های نمایش است.در طراحی زیبای صحنه هم با بالا بردن و كمی شیب دادن به سن و نیز دایره‌ای و چرخه‌ای كردن حوادث، نوعی ترفند فاصله‌گذاری انجام شده است كه همزمان به چرخه‌ای و دوره‌ای بودن خود زندگی هم اشاره دارد.میزانس‌ها زیبا و با اندازه‌گیری و دقت شكل‌دهی شده‌اند و تماشاگر حركت و جای هر بازیگری را همان‌طور كه ارائه شده در حد كمال می‌بیند.نور نیز همانند عوامل دیگر نمایش مثل چهره‌پردازی و لباس و... به نمایش، كلیتی متجانس، ساختارمند و سنخیت‌دار بخشیده است.شاخه شكوفه‌داری كه در آغاز نمایش از آسمان روی صحنه می‌افتد و نیز نهالی كه در پایان فرومی‌افتد و دیگر شكوفه‌ای ندارد، اما دل زمین را می‌شكافد تا بروید – همگی نشانه‌های دلالت‌گر و تلویحی شرایط زندگی خود «ننه‌دلاور» هستند.ناگفته نماند كه از نور سبز و بنفش برای فاصله‌گذاری و شكل‌دهی به دو موقعیت مكانی متفاوت نیز استفاده شده است.موسیقی هم در نهایت زیبایی، اشعار برشت را همراهی می‌كند تا به صورت نتیجه‌‌گیری‌های مقطعی، اجرای نمایش را با حفظ فاصله‌هایی پیش ببرد. شیوه فاصله‌گذاری در چهره‌پردازی هم رعایت شده است.ریش سرجوخه‌ها و بخشی از صورت نظامیان با رنگ‌آمیزی مشخص شده تا ما به یاد داشته باشیم  آنچه می‌بینیم با خود واقعیت فاصله دارد و در كل یك نمایش است.«كلاوس پایمن» به واقعیت بها می‌دهد و هرگز موقعیت یا حادثه‌ای را به صورت فرضی و ذهنی به نمایش درنمی‌آورد تا صحنه را خلاصه كند.او باران را می‌باراند و واقعی‌ترین پنداره‌های بدیهی و عینی را هم نشان می‌دهد، فقط اجازه نمی‌دهد بازیگران كاملا درگیر و معطوف به آنها شوند، زیرا قرار است گزارشی عینی و نمایشی به تماشاگر داده شود تا اندیشمندانه به قضاوت وتحلیل بنشیند.نمایشنامه پرمحتوا، موجز و غایت‌مند «برتولت برشت» با دیالوگ‌های كوتاه و اغلب كنایی، تلویحی و گاه پارادوكسیكال، به طور نوبتی به ذهن و عواطف تماشاگر تلنگر می‌زند و فرصت كافی را  برای كارگردان هوشمندی همچون «كلاوس پایمن» فراهم می‌آورد تا به جزئیات بپردازد.رویه گاری ننه دلاور در زمان جنگ سفید است و هنگام صلح به رنگ سیاه درمی‌آید. این ترفند به خاطر آن نیست كه جنگ چیز مطلوبی است، زیرا نمایش اساسا ضدجنگ است.سیاه‌بودن رویه گاری بیانگر این حقیقت است كه صلح هم برای آدم‌های فقیر و ندار چیزی جز مرگ و تیره بختی به همراه ندارد.نمایش «‌ننه دلاور» به كارگردانی «كلاوس پایمن» یكی از زیباترین اجراهای جشنواره امسال محسوب می‌شود و در همه حوزه‌های كارگردانی، متن، بازیگری، طراحی صحنه، نور، چهره‌پردازی، موسیقی و كاربری ابزار صحنه‌ای نمایشی زیبا و به یادماندنی است.این نمایش گرچه به شیوه فاصله‌گذاری نظر دارد، اما به علت اجتناب‌ از سادگی بیش از حد و تاكید زیاد بر طراحی صحنه، میزانسن، بازیگری، نور و موسیقی از گیرایی مضاعفی برخوردار است و این ثابت می‌كند كه آثار «برتولت برشت» از لحاظ زیبایی‌شناختی حاوی و حامل قابلیت‌ها و ویژگی‌های بی‌بدیلی هستند. منبع : همشهری  





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 634]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن