تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835299334
«بیست» روایتی از بی خانمانی، فقرو بدبختی
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: در فیلم «بیست » آدم ها به دلیل فقر و وبدبختی که دارند تمام توان خود را به کار می گیرند تا از آوارگی نجات پیدا کنند.فیلم «بیست» سومین ساخته «عبد الرضا کاهانی» بعد از فیلمهایی به نمایش در نیامده « آدم» و «آنجا» است. فیلم ساز خوش شانسی که دو فیلم قبلیش با وجود این که به اکران عمومی در نیامده، توانسته در وانفسای سینمای بی رونق معاصرایران که تهیه کنندگان در به در به دنبال فیلم های به فروش می گردند فیلمش رابسازد و تا به اینجای اکران فیلم «بیست» فروش قابل توجه ای در سینماها داشته است . داستان فیلم «بیست»، داستان زندگی آدم هایی است که در یک تالار مشغول به کارند، صاحب تالار مردی به نام «سلیمانی» با بازی «پرویز پرستویی» است که به دلیل بیماری افسردگی قصد دارد بعد از بیست روز تالار را فروخته و خانه نشین شده و به استراحت بپردازد. تمام کارگران تلاش خود را به کار می گیرند تا مانع از بسته شدن تالار کنند. چرا که زندگی آن ها وابسته به تالار است. «بیست» فیلمی کلاسیک و داستان گو است. داستانی مدرن از زندگی آدم هایی حاشیه نشین در دل کلان شهربزرگی چون تهران که هر کدام از آدمهایش در زندگی خود با مشکلی دست به گریبانند. «عبدالرضا کاهانی» در فیلم های خود به مشکلات و دغدغه آدم ها می پردازد. آدم هایی که هر کدام اسیر در شرایط بد اقتصادی ناچارند با مشکلات محیطی مقابله کنند. در فیلم دوم «کاهانی» «آنجا» آدمهای مختلفی در اطراف شخصیت مرد فیلم «پیمان » حضور دارند. اما «پیمان» در معضل ، گرفتاری و مخمصه ای که افتاده، دست و پا می زند و در به در به دنبال پول می گردد تابتواند زندگی خود را نجات دهد. در فیلم «بیست» کارگران تالار همگی اسیر و گرفتار پول هستند، به نوعی زندگیشان به پولی که از تالار دریافت می کنند وابسته است. «فرخ» با بازی «علیرضا خمسه» با «فرشته» همسرش با بازی «فرشته صدرعرفایی» خانه ای ندارند و روزهای در تالار کار کرده و شب ها در آنجا می خوابند. به دلیل این که سلیمانی صاحب تالار از سر و صدا بیزار است وعادت به تنهایی کرده ،مخالف بچه دار شدن آنها است. چرا که در صورت بچه دار شدن به ناچار باید تالار را ترک کنند. آنها هم صاحب بچه نشده اند و زندگی غم انگیزی دارند. درزندگی آنها پول از همه چیز ارزشش بالاست و به دلیل درآمد کم خانه ای ندارند. «فرشته» مجبور است رایگان در کنار همسرش کار کند تا بتوانند در تالارزندگی کنند. «میثم» با بازی «مهران احمدی» از آن دست آدم هایی است که به امید ستاره شدن و رسیدن به شهرت و معروفیت به تهران آمده تا بازیگری معروفی شد و خانواده اش او را در تلویزیون ببینند. اما به دلیل مناسبات و روابط پیچیده ای که در سینمای بی رحم وجود دارد نتوانسته به جایگاه مناسب ودر خور توجه ای برسد و مجبور شده برای گذران زندگی در تالارکارگری کند و همچون «فرخ »و« فرشته» خانه ای ندارد و شب ها در وانت می خوابد، در مقابل آن ها شخصیت «بیژن» با بازی «جییب رضایی» را داریم که مجبور است در تالار کار کند و شبها در بوفه اتوبوس قزوین تهران بخوابد، «بیژن» هم یکی دیگر از بی خانمانان فیلم «بیست» است. در ضلع چهارم فیلم شخصیت «فیروزه» با بازی «مهتاب کرامتی» راداریم که شوهرش فوت کرده و او در خانه ای محقر و کوچک با دختر خردسالش زندگی می کند . «فیروزه» روزها با کودک خردسالش در تالار کارگری می کند.درظاهر نسبت به دیگر کارگران تالار از امنیت اجتماعی کمتری بر خوردار است. درمحل زندگیش توسط زن صاحب خانه تحقیر می شود چرا که زن صاحب خانه فکر می کند شوهرش به «فیروزه» نظر داردویا درکوچه مجبور است نگاههای سنگین دو مرد بیکاره را تحمل کند. تمام کارگران فیلم «بیست» از بی خانمانی ، فقر و نداشتن پول در زندگی محقر و کوچک خود رنج می برند. در فیلم «بیست»غیر مستقیم ما شاهد مشکلات کلان شهرها هستیم. معظلاتی چون فقر، نداری، بی خانمانی و سرمایه داری و فاصله طبقاتی، این که آدمی مثل «سلیمانی» با وجود اخلاق تندی که دارد باید روز به روز بر سرمایه اش افزوده شود ولی آدمی مثل «فیروزه» با وجود دختر خردسالش باید سرش را در مقابل هر کس و ناکسی کج کند تا بتواند گلیم خود را ازآب بیرون بکشد. در مقابل ناامنی کوچه و محل زندگیش احساس تنهایی و ناامنی کند. یا در مقابل تحقیرهای صاحب خانه اش و نگاه های ترحم انگیز زن ونگاه های هوسناک مرد صاحب خانه خرد شود و هر انگ و تهمتی را به جان بخرد. شخصیت «سلیمانی» صاحب تالار آدمی سردمزاج، تندخو و خودخواه است که به جای ایجاد جذابیت برای آدم های تالار ایجاد دافعه می کند و کارگردان یک نوع ترس در مواجهه با او دارند. البته شاید این بر می گردد به این توجیهه که همیشه سر کارگر و یا صاحب کار برای ایجاد ترس در کارگرانش ناچاراست کمی خشن و بددهن باشد و رفتار تندی را با زیردستان داشته باشد. تا کارگران حساب ببرند. «سلیمانی» هم برای این که خود را اسیر کارگران نکند هرگز به آن ها نزدیک نمی شود. آدمی وسواسی ،گوشه نشین وغمگین که در چیدن وسایل روی میزش وحتی دمپایهای کنار تختش وسواس عجیبی دارد. ابتدای فیلم «بیست» شاهد دستان «سلیمانی» هستیم که با وسواس وسایل روی میز کارش را می چیند. به دلیل این که همیشه در تالار مراسم عزا برگزار می شود،او به یک نوع بیماری افسردگی دچار شده واعصاب و روحیه زندگی کردن را از او گرفته است. «کاهانی» در فیلم «بیست» مانند فیلم «آنجا» به روابط آدم ها می پردازد. فیلم بر اساس شخصیت ها و نه بر اساس قصه شکل گرفته است. در فیلم «آنجا» هم این «پیمان» بود که قصه فیلم را به جلو می برد با نوع رفتار، کردار و مواجهه شدن با جامعه و محیط زندگیش. در فیلم «بیست» هم شخصیتها در مسیر و پیشبرد فیلم حرکت می کنند. «کاهانی» به صورت غیر مستقیم آدمهایش را دربرابر زندگی مدرن قرار می دهد. در فیلم قبل او شاهد پرداختن به زندگی آدمی ها بالادست و پول دار جامه بودیم آدم هایی که در زندگی مدرنیته و رفاه اجتماعی غرق هستند و دنیایی پوچی دارندواز سر شکم سیری به پروبال همدیگر می پیچند. اما در فیلم «بیست» زندگی آدم های فرودست جامعه مورد بررسی قرار می گیرد. آدم های که بیشتر از آن که اسیر زندگی مدرنیته باشند اسیر چیزی به نام پول هستندوازسر نداری مجبورند به هر خفتی تن در دهند. بی خانمان هایی که سرپناهی جز تالار ندارند. مهاجرانی که در غربت اسیر شرایط تحقیر آمیز و زندگی فلاکتباری هستند. تمام زندگیشان به باز یا بسته بودن یک تالار پذیرایی بستگی دارد و در راه بسته نشدن تالار حاضرند هر نوع بدبختی را تحمل کنند. این تحقیرمی تواند از طرف «سلیمانی» باشد یا شرایط حاکم بر جامعه و نوع زندگی که آن ها گرفتارآنند. کارگردان تالار به ظاهرآدم هایی هستند که زندگی می کنند اما زندگی حقیرانه و پستی دارند. وابسته به عنصری به نام سرمایه اند و در این مناسبات سرمایه داری چیزی که ارزش ندارد. انسانیت و گذشت و چیزی به نام بخشش و عفو است. جایی که «سلیمانی» به عنوان نمادی از سرمایه داری در مقابل اشتباهات کارگران کوتاه نمی آید.مثل صحنه ای که شیشه وانت دردعواو درگیری «میثم» و «بیژن» با دو مرد مزاحم اتفاق می افتد و« سلیمانی» با هر طرفندی «میثم» را وادار به پرداخت هزینه تعمیر شیشه می کند و یا صحنه ای که «فیروزه» با دختر خردسالش ناخواسته با «فرشته» برخورد کرده، و چندین بشقاب غذا روی زمین پخش و پلا می شوند.که از حقوق آنها کم کارگران کم می شود. در فیلم های «عبدالرضا کاهانی» عنصر زمان و گذرایام از اهمیت بالایی برخوردار است. در فیلم دوم«کاهانی» شخصیت مرد ده روز فرصت دارد تا بتواند پول مهریه همسرش را جور کند تا بتواند از کشور خارج شده و به دیدن مادر مریضش برود فرصت ضرب العجلی که روز به روز باعث استرس و ترس مرد از آینده و موقعیت کاری او می شود. در فیلم« بیست» هم شاهد فرصتی 20 روزه هستیم، بیست روزی که زندگی چندین آدم به آن بستگی دارد .چرا که با تعطیلی تالار سرنوشتی جز آوارگی و بدبختی انتظار آنها را نمی کشد. بیست روزی که چون برق و باد می گذرد و آن ها هر روز خرابتر و آشفته تر از روز قبل می شوند. از طرفی بیست روز فرصتی برای «سلیمانی» است تا به آرامش روحی و روانی برسد چرا که با برگزاری عزاداری درتالار، روح و روان «سلیمانی» از بین رفته است. «سلیمانی» درمقابل التهاب کارگران قرار می گیرد. چیزی که در فیلم «آنجا» وجود داشت این بود که شخصیت مرد در مقابل جمع قرار می گرفت و تلاش بیهوده برای خلاصی ازمخمصه ای که در آن افتاده بود انجام می داد. در فیلم« بیست» هم «سلیمانی» در برابر جمع کارگران تالار قرار می گیرد و برای خلاصی از مخمصه ای که در آن گرفتار شده با خود کلنجار می رود و این کلنجار رفتن با مرگ او و خلاصی از تمام گرفتاریهایش پایان می پذیرد.تنها گره اصلی فیلم «بیست» مساله تعطیل شدن تالار پذیرایی است و دیگر شاهد هیچ نوع گره افکنی در فیلم نیستم. از طرفی شخصیت پسر «سلیمانی» که در نیمه های فیلم معلوم نیست از کجا سر و کله اش پیدا می شود. مثل وصله ای ناجور در فیلم به نظر می رسد و این وصله ناجور بودن با بازی ضعیف این نقش تکمیل می شود. معلوم نیست پسراز کجا وچرا الان آمده است. تا به حال کجا بوده و اصلا چرا به تنهایی آمده و درست در این فرصت بیست روزه پیدایش شده و باز چرا در بازگویی حقیقت به پدرش این قدر تعلل و کوتاهی می کند. به هیچ کدام از این پرسش ها در فیلم پاسخ روشنی داده نمی شود .با این حال «عبدالرضا کاهانی» در فیلم «بیست» قصه ای تلخ و تراژیک را به تصویر می کشد .قصه ای که اکثر آدم های آن برای ما قابل لمس و ملموس هستندکه نمونه آنها را هر روز در خیابان، مترو و اتوبوس می بینیم ، آدم هایی که با کار فراوان دست مزد اندکی می گیرند و همین که سرپناه و درآمد بخور و نمیری داشته باشند توقع دیگری از زندگی ندارند. آدم های فیلم «بیست» جملگی برای زنده ماندن تلاش می کنند و مثل «سلیمانی» به فکر انباشت پولهایشان در گاو صندوق نیستند. پیرزنی که جلوی تالار سیگار می فروشد. نیز یکی دیگر از آدم هایی است که در فیلم قربانی شرایط زندگی و اجتماعی است و ناچار است با سن بالایی که دارد کنار خیابان سیگار بفروشد. بازیگران فیلم «بیست» همگی تلاش خود را به کار بسته اند تا بازی هایی متفاوت نسبت به دیگر فیلم هایشان ارائه دهند. بازی «علیرضا خمسه» متفاوت ترین بازی کارنامه اوست با نوع بغض کردن و خنده تلخی که بر چهره دارد.«مهتاب کرامتی» نیزمتفاوترین بازی خود را دارد با گریم زنی سرخورده و تنها که مجبور است در کلان شهری مثل تهران علاوه بر شکم خودش با کارگری شکم دختر خردسالش را هم سیر کند. بازی «مهران احمدی» که جوانی عاشق سینما را بازی می کند.دیدنی است . جوانی که هویت مندی و شخصیت خود را فدای پول و سینما کرده و حاضر است برای رسیدن به آرزوهای دور ودرازش از طرف «سلیمانی» تحقیر شده سیلی بخورد. بازی «فرشته صدرعرفایی» هم گرم و دلنشین است و یادآور حضور موفق او در فیلم «کافه ترانزیت» است. بازی «حبیب رضایی» هم در نقش جوانی تندخو و عاشق که تعصب داردو نگران «فیروزه» است از نقاط برجسته و ممتاز فیلم «بیست» است و در کناراین بازیگران باید از بازی خوب و کنترل شده «پرویز پرستویی» یاد کرد. بازی که «پرستویی» نهایت تلاش خود را به کار برده تا متفاوت نسبت به دیگر فیلم هایش باشد و تا حدودی موفق عمل کرده متنها به جز یکی دو مورد مثل تیک چشم چیپش که از فیلم «پاداش سکوت» آورده یا نوع راه رفتنش که شبیه به فیلم «کافه ترانزیت» است در بقیه موارد موفق عمل کرده است و توانسته از «سلیمانی» مردی وسواسی و حساس و مریض بسازد. پایان تراژیک فیلم «بیست» با مرگ «سلیمانی» روی تخت خواب،و در اوج تنهایی، نشان می دهد که بحران ادامه دارد واین آدمهای تالار هستند که باید بعد از ازدواج «بیژن» و« فیروزه» دوباره نگران آوارگی و بدبختی خود باشند. چرا که با مرگ «سلیمانی» حتما تالار بسته خواهد شدوچقدر زود شادی جای خود را به مصیبت وعزا خواهد دادومانگاههای خسته وناامید «سلیمانی»،سکوت های کشنده وسنگین «فرخ»و«فرشته»،کم حرفیهاوتعصب «بیژن»،سادگی و مظلومیت «میثم»،وچهره تکیده وخرد شده «فیروزه»را نمی توانیم فراموش کنیم. خبرنگار:342
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 238]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها