تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814665067
مونوریل و پایتخت
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: مونوریل و پایتخت
وسیله "با کلاس" همچنان روی ریل ابهام چند ستون بتنی، گودالی خاک برداری شده و تابلویی که احداث مونوریل را در میدان صادقیه تهران خبر می دهد، همه آن چیزهایی است که تا کنون به نام مونوریل در پایتخت به جای مانده است. به گزارش خبرگزاری مهر حامیان فعلی احداث مونوریل در دولت نهم، زمان تصدی مسوولیت در شهرداری تهران نیز حتی به قیمت مخالفت شورای دوم شهر تهران ،همواره حمایت های بی دریغ خود را نصیب مونوریل نموده اند. پخش گزارش های تصویری و تیزر های تبلیغاتی آخرین اقدامی است که با همکاری رسانه ملی انجام شده و البته اعتراض برخی اعضای شورای شهر تهران را هم به دنبال داشته است. مونوریل؛ پرونده ای پر از ابهامشهرداری وقت تهران در سال 83 قرار بود 237 کیلومتر مونوریل، شامل 17 خط را در شهر تهران احداث کند. در ابتدا هزینه ای معادل 2 میلیارد برای هر کیلو متر جهت احداث آن عنوان شد. این هزینه در گزارش های بعدی به 8 و سپس 17 میلیارد تومان افزایش یافت و سؤالات بسیاری را در ذهن‌ها ایجاد کرد که معاونت حمل و نقل آن زمان شهرداری در جمع خبرنگاران ضمن عدم ارائه پاسخی درخور، به ذکر این جمله اکتفا کرد که: « من نمى دانستم در اینجا چنین سؤالاتى پرسیده مى شود وگرنه آمادگى پاسخ دادن به آن را کسب مى کردم!» اگر قرار بود با همان هزینه اعلام شده مونوریل ساخته شود هزینه کل آن معادل 4 هزار و 69 میلیارد تومان می شد که شهرداری موظف بود در دو سال ماهانه 8 میلیارد تومان در این طرح سرمایه گذاری کند . این در حالی بود که هم در مصوبه شورای شهر و هم در گزارش شهرداری تأکید شده بود که طرح مونوریل خودگردان بوده و سرمایه گذار خصوصی با سرمایه خودش این طرح را اجرا می کند. ابهامات مالی مونوریل به این موضوعات ختم نشده بود و واگذاری 6000 متر مربع فضای تجاری در ایستگاه های مونوریل، بدون دریافت هزینه های تغییر کاربری، به جای 2000 متر مربع توافق شده میان شورای شهر، شهرداری و شرکت کنترل مکانیک، بار دیگر موجب سوال و پرسش اعضای شورای دوم شهر از معاون ترافیک گردید، که او پاسخ داده بود: «همه اینها گردن سرمایه گذار است، یقه او را بگیرید.» نکته مهمتر آنکه در طرح برآورد مالی، اجرای طرح با سرمایه سرمایه گذار تعیین شده بود و همچنین بحث واگذاری تراکم نیز مطرح شده بود. از سوی دیگر در برآورد مالی سازمان حمل و نقل و ترافیک وقت شهرداری، هم به سرمایه گذاری ماهانه 8 میلیارد شهرداری اشاره شده بود و هم فروش ابنیه تجاری و اداری، در حالی که سرمایه گذار موظف بوده پروژه را با سرمایه خود پیش ببرد. مسئله دیگر ابهام در چگونگی انتخاب پیمانکار بود. معمولا انتخاب پیمانکار در چنین پروژه هایی با مناقصه صورت می گیرد که این مسئله نیز در آن زمان انجام نگرفته بود و علاوه بر آن معلوم نشده بود چرا از شرکت هایی که توان اجرای پروژه به صورت BOT داشته اند استفاده نشده است. در این روش، سرمایه گذار سرمایه خود را از محل فروش بلیط و سایر موارد در هنگام بهره برداری برداشت می‌کند و نیازی به سرمایه گذاری شهرداری و دادن تراکم نیست. اختصاص بودجه 150 میلیون دلاری به مونوریل پس از 3 سال اختصاص اعتبار 150 میلیون دلاری از محل اعتبارات تبصره 13 در سال 85 را می توان نقطه اوج حمایت های دولت نهم از احداث مونوریل دانست که واکنش مدیران شهری و حتی نمایندگان مجلس را هم بر انگیخت. نمایندگان مجلس با اشاره به استقبال مردم از مترو عنوان داشتند متروی تهران در حال حاضر جوابگوی کامل و مناسب استقبال مردم نیست و واگن های مترو هم اکنون بیش از ظرفیت خود مسافران را در خود جای داده اند و با توجه به کمبود بودجه برای افزایش ظرفیت مترو، به صلاح نیست که 150 میلیون دلار برای احداث مونوریل هزینه کرد. در حالیکه توسعه متروی تهران به شدت با کمبود اعتبار روبرو است و از سوی دیگر دولت تعهدات خود برای کمک به متروی تهران را نیز معلق کرده و قطره چکانی انجام می دهد.به این ترتیب بحث اختصاص اعتبار 150 میلیون دلاری مونوریل به کمسیون ویژه مجلس رفت تا شاید شهرداری تهران نسبت به اختصاص آن به مترو و یا سایر نیازهای حمل و نقل شهری امید وار باشد.
مونوریل، دولت نهم و نیازهای حمل و نقل شهری پایتختتهران در دود و ترافیک فرو رفته و سهمیه بندی بنزین هم نتوانسته به داد فریادهای پایتخت و ساکنین آن برسد. در آستانه مهرماه شهرداری در تکاپو است تا بتواند به هر طریقی که شده وضعیت حمل و نقل و ترافیک را که با ماه مبارک رمضان و اضافه شدن حداقل 3 ساعت بار ترافیکی همراه گشته ، ساماندهی کند. شمار اتوبوسهای پایتخت کم است و اتوبوسهای موجود هم فرسوده و غیر استاندارد هستند، توسعه خطوط جدید و افزایش تعداد قطارهای مترو به منظور افزایش ظرفیت با توجه به کمبود بودجه و تأخیر در اختصاص اعتبارات لازم سرعتی لاک پشت وار دارد .تاکسی ها و ون ها هم کشش حمل این همه مسافر را ندارند و دولت همچنان برطبل حمایت می کوبد و حتی در تبلیغات تلویزیونی خود به جای توجیه فنی همه جانبه این وسیله حمل و نقل شهری، مونوریل را وسیله ای "باکلاس" و تبصره 13 را هم "تبصره ای با کلاس" عنوان می کند.شاید بهتر باشد بقایای احداث مونوریل به همان صورت در میدان صادقیه تهران باقی بماند تا نسل های آینده از ما نپرسند در حالیکه شهر لندن با بهره گیری از متروی 400 کیلومتری، تنها 4 کیلومتر خط مونوریل دارد و بالاترین رتبه های حمل و نقل شهری دنیا را هم دارا است ، چرا ما با تمام کمبود ها در مترو، اتوبوس و تاکسی به سراغ مونوریل، این غریبه حمل و نقل شهری دنیا رفته ایم؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 352]
-
گوناگون
پربازدیدترینها