تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806521388
خداحافظ زندگی!
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: خداحافظ زندگی!چاهكنها و ترس ریختن آوار
این بار در ادامه سلسله مقالات شغلهای هیجان انگیز و پرخطر به سراغ آقا مهدی می رویم. یک مقنی 28 ساله . بهت می‌گویند: «همه چیز رو به راه است». اما وقتی میروی توی چاه یعنی «خداحافظ زندگی!» آنجا هر اتفاقی ممكن است بیفتد، «هم چاه بهت رحم نمی‌كند، هم صاحب‌كارها. به دوست من صاحب‌كارها رحم نكردند! طفلك 28 سالش بود. آنها اطلاعات اشتباه دادند و دوستم مرد. او تا آمد شروع كند به كلنگ زدن، گاز چاه فاضلاب بغلی گرفتش. كسی تعداد چاه‌ها را بهش نگفته بود». اینها حرف‌های «مهدی محمدی اكبری» است كه یك مقنی 28 ساله است. چیزی كه ما اسمش را می‌گذاریم «شرایط كاری»، برای شغل یك نفر مقنی، شامل چیزهایی مثل یك كلنگ، یك بیل و یك چاه می‌شود كه كارگر ساده‌ای مثل مهدی یاد گرفته بعد از 10 سال سابقه كاری به ارتفاع و تاریكی و خفقانش عادت كند. مهدی و چند تا از كارگرهای دیگر، سال‌هاست از ملایر آمده‌اند تهران. آنها از صبح تا شب منتظر می‌نشینند توی مغازه‌شان تا چند تا مشتری پیدا شوند، شماره یكی از برچسب‌های صورتی و سبز شب‌رنگ لوله بازكنی را از روی در و دیوار خانه‌ها بردارند و تماس بگیرند. مظنه كارشان هم این جوری است: متری 15 هزارتومان میله (بدنه عمودی چاه)، متری 25هزار تومان انبارك (انباره افقی انتهای چاه). كارگرها فرستاده می‌شوند به محل؛ «اگر سرحال باشند و زمین بدقلقی نكند، هر نفر می‌تواند 3 متر را در 8 ساعت بكند. ولی چاه كه می‌رسد به 3، 4 متر، دیگر نفس كم می‌آوری. دیگر آن زیر معلوم نیست چقدر طول بكشد تا كارت تمام شود». انگار هرچه بیشتر بروی در دل زمین، زمان كندتر می‌گذرد. هرچه نور كمتر شود، سكوت بیشتر می‌شود. از نور فاصله می‌گیری و به تك‌صداها نزدیك؛ صدای لغزش یك خروار خاك روی هم، صدای بیل، صدای نفس‌نفس زدن مهدی. یك دفعه سرت را بلند می‌كنی و می‌بینی آن حلقه نورانی بالای سرت كوچك‌تر شده. آن پایین در عمق، یك حلقه نورانی، تنها رابط مهدی است با دنیای زنده بیرون چاه. یك حلقه، تنها رابط سكوت است با سروصدا. یك حلقه، تنها رابط تنهایی و ازدحام است. یكی سرش را می‌كند توی چاه داد می‌زند:«مهدی‌ای‌ای‌ای...» صدا می‌پیچد و همراهش یك مشت خاك از دیواره‌ها شره می‌كند. خاك‌های تلمبار روی هم چیز قابل پیش‌بینی‌ای نیستند و برای كارگران ساده كه كارشان را با شاگردی كردن یاد گرفتند، همیشه می‌توانند خطرآور باشند. منبع : همشهری جوان - با تلخیص
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 193]
-
گوناگون
پربازدیدترینها