تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804614772
كارنامه كه رو ميشود...
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: واكنش شما به كارنامه فرزندتان چگونه است؟ جام جم آنلاين: سال تحصيلي به پايان رسيد. شور و هيجان ناشي از امتحانات فرونشست. دانشآموزان، از كودك و نوجوان و بالغ آرامش و سكون خود را بازيافتند. ديگر از بيداري‌ها، شب زنده‌داري‌ها، بي‌تابي‌ها و اعمال فشار والدين و مربيان براي درس خواندن بچه‌ها خبري نيست. كوچه و خيابان‌ها و حتي كتابخانه‌ها كه شلوغ بودند و دانشآموزان در آن مشغول درس خواندن بودند، خلوت شده است. بچه‌ها نتيجه زحمات خود را در برگه‌اي به نام كارنامه مشاهده مي‌كنند. وقتي فرزند شما كارنامه‌اش را به خانه مي‌آورد، شما با يك آزمايش واقعي روبه‌رو مي‌شويد. فكر مي‌كنيد عكس‌العمل شما در مقابل كارنامه فرزندتان چگونه است؟ در اين‌باره عكس‌العمل والدين در مقابل كارنامه تحصيلي فرزندانشان متفاوت است. عده‌اي ممكن است بي‌تفاوت و عده‌اي كاملا حساس باشند، چراكه واكنش شما ممكن است يك مباحثه خانوادگي به وجود آورد كه او را از مدرسه و هرچه به آن وابسته است، متنفر كند. يا ممكن است او را تشويق كند كه بيشتر تلاش كند و به دنبال يادگيري بيشتر برود. بعضي مواقع هم كارنامه در دست والدين به اسلحه‌اي براي دشنام و سركوب بچه تبديل ميشود و كارنامه‌هايي كه نمرات 20 دارند، پيش همسايه‌ها به عنوان تاييد و سربلندي گردانده مي‌شوند. اما كارنامه بايد پلي به رضايت بيشتر و كارايي بيشتر بچه باشد. در اين مقاله نيز سعي شده كارنامه تحصيلي فرزندان و بروز عكس‌العمل مناسب و مطلوب با فرزندان به هنگام ارائه كارنامه و يا نمرات امتحاني بررسي شود. اولين برخورد با كارنامه: اولين مساله اين است كه براي نتايج امتحاني فرزندان خود ارزش قائل باشيد و ملاحظه كارنامه فرزندان را مهم بدانيد. به فرزندتان قول بدهيد كه با او به سراغ نتايج امتحاني به مدرسه خواهيد رفت. اگر فرزندتان كارنامه را خود از مدرسه گرفت و به دست شما داد، مي‌توانيد از ملاحظات حالات و چهره او دريابيد كه او چه كرده و در كارنامه چه خبر است. در عين حال كارنامه را از دست او بگيريد و با دقت در آن تامل كنيد. نمرات آن را ملاحظه كنيد، آن را از نظر بگذرانيد، يك‌يك دروس را مورد توجه قرار دهيد و حتي سعي داشته باشيد درباره هر نمره و هر درس مكث كنيد، آنها را در ترم‌هاي مختلف مقايسه كنيد. معدل او را ببينيد و نمره انضباط او را ملاحظه كنيد. بالاخره وقتي براي او صرف كنيد تا او دريابد كه شما امتحان او را مهم تلقي مي‌كنيد. در ابتدا دانشآموزان را مي‌توان به 2 دسته تقسيم كرد، دانشآموزان موفق و دانشآموزان ناموفق. الف: دانشآموزان موفق: اگر فرزند شما در امتحانات موفق شده و نمرات خوب يا عالي گرفته است، مسلما موجبات خوشحالي شما را فراهم كرده است، اما نگذاريد كه اين مساله به همين جا ختم شود، بلكه بهتر است والدين در مقابل فرزندان موفق خود اين كارها را انجام دهند: - به فرزندان موفق خود بايد از صميم قلب تبريك بگوييم و خوشحالي و شادماني خود را به آنان ابراز داريم و موفقيت‌هاي بيشتري را در سايه كار و كوشش براي آنان آرزو كنيم و اگر ممكن است، هديه‌اي به آنان بدهيم تا شادمان و خرسند شوند. - نتايج امتحانات را در درجه اول ناشي از تلاش و كوشش خودشان بدانيم و اگر در رسيدن به موفقيت با او همكاري و كمك كرده‌ايم، به آن اعتنايي نكنيم و صراحتا گوشزد كنيم كه فعاليت، توكل، و تلاش او به نتيجه خوب امتحان منجر شده است. - به هنگام دريافت نتيجه امتحاني، موقعيت خوبي است كه اين اعتقاد را در كودك به وجود آوريم تا بداند فردي پرتلاش، باارزش و پرتوان است و مي‌تواند در سايه پشتكار و با اعتماد به نفس به هر هدفي كه دارد برسد و از هيچ مشكلي نهراسد و بالاخره دانش‌آموز بايد درك كند كه موفقيت در هر كاري با پشتكار و سختكوشي به دست مي‌آيد. - در پيروزي‌ها بايد سعي كنيم علل موفقيت او را مشخص كنيم تا بداند اسباب و علل پيروزي او چه چيزهايي بوده است و سپس با تاكيد بر آنها، زمينه رشد شخصيتي وي را در تمام ابعاد فراهم كنيم. - والدين طوري عمل كنند تا دانشآموزان بدانند كه با اخذ نمرات درخشان و كارنامه قبولي كارشان تمام نشده است، بلكه بايد خود را براي مراحل بعدي آماده كنند؛ بنابراين پس از دريافت كارنامه قبولي و استراحت و تفريح مختصر، بايد به آنان كمك كنيم تا برنامه‌اي براي خود تنظيم كنند و به فعاليت‌هاي خود در زمينه دانش‌افزايي ادامه دهند. - اگر فرزندان متعددي داريد و يكي از آنان با نمرات بالايي درخشيده است، نبايد آنان را با يكديگر مقايسه كنيم و از همه مهمتر نبايد طوري رفتار كنيم كه فرزند موفق احساس خودبزرگ‌بيني و غرور كند و فرزندان ديگر احساس حقارت كنند. بلكه رفتار ما بايد به نحوي باشد كه ديگر فرزندان تشويق شوند كه در حد توانشان تلاش و كوشش كنند. - در صورت قبولي، چهره‌تان را شاد و بشاش نشان دهيد، لبخندي و تبسمي داشته باشيد. از او براي كار و تلاشش تشكر كنيد. به او تفهيم كنيد كه از اين وضع خرسنديد و مي‌خواهيد اين كارها تكرار شود. - شما مي‌توانيد از اين موقعيت استفاده تربيتي هم داشته باشيد. به تبليغات بپردازيد. به او يادآور شويد كه حاصل كار و تلاش ضايع‌شدني نيست. فعاليت‌هاي منظم و بموقع نتيجه و فايده خود را خواهد بخشيد و آدمي دير يا زود نتيجه‌اش را خواهد گرفت. - در صورت امكان جايزه‌اي هم براي او در نظر گيريد. فراموش نكنيد آنچه مهم است، نفس جايزه است نه بها و قيمت آن. بر اين اساس فكر آن نباشيد كه حتما جايزه‌تان گرانبها باشد. چيزي براي او تهيه كنيد كه امكان تداوم و عمل مشابه براي سال‌هاي بعد هم باشد. البته در تهيه آن سن و جنس را در نظر داريد و مي‌دانيد خواسته‌هاي پسران و دختران در اين زمينه يكسان نيست. براي دختران يك گونه جايزه در نظر گيريد و براي پسران جايزه‌اي ديگر. - البته اين سپاسگزاري‌ها و جوايز مانع آن نخواهد بود كه نمره ضعيف او را در كارنامه به او يادآوري كنيد. اما اين كار را به روز بعد موكول كنيد. بگذاريد لذت و مزه موفقيت تا مدتي در او بماند و براي او گوارا باشد. بعدها به او تذكر دهيد كه لازم است كمبود نمرات خود را با فعاليت چند ساعته هفتگي جبران كند تا موفقيت سال‌هاي بعد او بيشتر تضمين شود. ب: دانشآموزان ناموفق: هنگامي كه كودك با گلوي پر از بغض و چشمان انباشته از اشك و دست‌هاي لرزان كارنامه خود را كه گوياي عدم موفقيت (تجديد و يا مردودي) است، به منزل مي‌آورد؛ قبول داريم كه مشكل‌ترين لحظه‌هاي پدر و مادر آغاز ميشود. والدين احساس مي‌كنند كودكشان يك سال عمر خود را همراه با مخارج گزافي كه پدر و مادر براي او كرده‌اند، از دست داده است. اما بايد بپذيرند كه اين لحظات از مهمترين و حساس‌ترين زمان زندگي آنان است. رفتار و عكس‌العمل آنان مي‌تواند مساله‌آفرين و يا سرنوشت‌ساز باشد. بعضي از والدين ممكن است در اين موقعيت فرزندانشان را با نيشخند، تمسخر، خشونت، آبروريزي، سركوفت زدن، قهر و طرد كردن و اعطاي القابي مثل بي‌عرضه، بي‌غيرت و چسباندن وصله‌هايي مثل كودن، بي‌شعور و امثال آن تنبيه كنند. اين تنبيهات هرچند موجب تخليه غيراصولي بعضي از والدين است، ولي تجربه نشان داده است براي كودكان و نوجوانان جز دلسردي، عقب‌افتادگي تحصيلي بيشتر، فرار از مدرسه و خانه، ترك تحصيل، ايجاد ياس و نوميدي، عصيان و نافرماني نتايجي به بار نمي‌آورد. والدين بايد آگاه باشند كه در حال حاضر اين شيوه مساله‌آفرين را هيچيك از علماي تعليم و تربيت و روان‌شناسان تجويز نمي‌كنند. دسته ديگري از والدين هنگام روبه‌رو شدن با نتايج بد امتحانات فرزندانشان، با خويشتنداري و حوصله و متانت رفتار مي‌كنند. اينان به جاي پرخاشگري و تنبيه، فرزندانشان را به تجزيه و تحليل نتايج امتحانات فرامي‌خوانند و به عبارت ديگر، به علل شكست فكر مي‌كنند و مي‌كوشند كه علل شكست را بررسي و نسبت به رفع اسباب و عوامل شكست اقدام كنند و سرنوشت خوبي براي فرزندان خود رقم زنند. بررسي عوامل شكست در امتحانات الف) در درجه اول بايد متوجه شويم آيا فرزند ما در مقايسه با ديگران ضعيف است و يا اين كه خودش في‌نفسه ضعيف است. ب) بايد بررسي كنيم ضعف فرزند ما ناشي از چه عواملي بوده است. - علل جسمي و ضعف بنيه بدني مثل ضعف بينايي و شنوايي - علل روحي و رواني مانند اضطراب، افسردگي، ترس و نداشتن اعتماد به نفس. - محيط نامساعد براي تحصيل مثل شلوغي خانه، مهماني و پذيرايي مكرر، تلويزيون و اسباب‌بازي‌هاي زياد و متنوع - محيط خانوادگي پرنزاع و آشوب، اختلاف خانوادگي و مسافرت‌هاي مكرر پدر و مادر. - تبعيض و تحقيرهاي مكرر و مقايسه با ديگر همسالاني كه از او جلوترند. - نداشتن نظارت ما بر كار او در طول سال تحصيلي به علت پرمشغله بودن و يا بي‌توجهي ما به او. - نامناسب بودن محيط كلاس و مدرسه مثل نداشتن معلم، تعويض و تغيير معلم، وجود سر و صداي زياد و ديگر عوامل كه مخل آموزش است و كمبود امكانات آموزشي. - وجود حوادث و اتفاقات در طول سال تحصيلي يا به هنگام امتحان. ج) درخصوص علت ضعيف بودن نتيجه امتحان بايد با خود دانش‌آموز صحبت كنيم و نظر او را بخواهيم و او را وادار به چاره‌انديشي و تصميم‌گيري كنيم تا حاضر شود فعالانه براي رفع نواقص خود بكوشد. د) با معلمان و مسوولان مدرسه درخصوص علل ضعيف بودن و ناموفق بودن دانش‌آموز مشورت و تبادل‌نظر كنيم و در صورت لزوم از مشاوران و متخصصان آموزشي و تربيتي كمك بگيريم. ه) پس از مشخص شدن علت يا علل بايد با كمك فكري و تمايل دانش‌آموز براي جبران عقب‌افتادگي تحصيلي او برنامه‌ريزي و سپس بر اجراي برنامه‌‌هاي تعيين شده دقيقا نظارت كنيم. و) بايد به ياد داشته باشيم كه موفقيت، نيازمند به اعتماد به نفس، شخصيت سالم و اميد به آينده است. لذا بايد مترصد انجام كارهاي مثبت او باشيم و شرايطي را براي ظهور و بروز آنها فراهم كنيم تا با تاكيد بر ويژگي‌هاي مثبتي كه دارد (خصايص و صفات انساني ارزشمند، مهارت‌هاي فردي و نمرات خوبي كه در بعضي از دروس گرفته) روحيه و اعتماد به نفس بيشتري پيدا كند. ز) ما (والدين و معلمان) بايد اعتقاد داشته باشيم كه تنبيه جسمي، رواني و عاطفي به هر شكل كه باشد، دانش‌آموز شكست‌خورده را بيشتر از پيش تحقير مي‌كند و كوچك‌تين نتيجه‌اي براي احراز موفقيت و جبران عقب‌افتادگي تحصيلي ندارد. كاري نكنيم كه دانش‌آموز احساس كند به خاطر نمره ما را از دست داده است، بلكه بايد اين احساس را در دانش‌آموز ناموفق به وجود آوريم كه مي‌تواند براي مقابله با شكستي كه خورده، از حمايت ما استفاده كند. راستي اگر فرزند شما روزي در امتحان شكست خورد و ناكام بود با او چه مي‌كنيد؟ ح) در اينجا از نظر تربيت ضروري است بدون خشم و عصبانيت او را ملامت كنيد و به اصطلاح روي جراحت دل او نمك بپاشيد و درد و ناراحتي او را شديدتر كنيد تا به خود آيد و دريابد كه چه كرده و چه عاقبتي براي اوست، اما در ملامت افراط نكنيد. پس از اين كه دل او را شكستيد، بكوشيد به ترميم آن بپردازيد. فورا ملامت را متوقف كنيد و به او متذكر شويد كه فعلا چاره‌اي جز اين نيست كه به تلاش مجدد بپردازد و جبران مافات كند. ط) به او اطمينان دهيد كه اگر از نو كار و تلاش كند، مي‌تواند به جبران گذشته بپردازد و يا لااقل جلوي زيان‌هاي بعدي را سد كند. به او وعده دهيد كه موجبات كار و فعاليت او را فراهم مي‌كنيد و آبروي او را محفوظ خواهيد داشت. ي) دل او را به دست آوريد. به او جرات و شجاعت دهيد، برنامه كاري براي او معين كنيد و از او بخواهيد اين بار به حرف‌هاي شما توجه و آبروي از دست رفته را احيا كند. و البته مراقب باشيد با كار و تلاش تابستاني خود در امتحانات تجديدي موفق شود. اگر ديگران از او درباره نتايج امتحانش سوال كردند، براي اين كه ملاحظاتي عاطفي فيمابين او و خودتان پديد آوريد، سعي كنيد شما به آن شخص پاسخ دهيد و تجديدي او را توجيه و ناچيز قلمداد كنيد و يادآور شويد كه او در همين تابستان آن را جبران خواهد كرد. در صورت مردودي: ممكن است فرزند شما مردود شده باشد. در آن صورت، حال و وضع او بسيار بد و نگران‌كننده خواهد بود. ممكن است اصلا در برابر شما حاضر نشود و يا مدت‌ها خود را از ديد شما دور دارد. به نظر ما اينجا هم جاي تنبيه و كتك زدن نيست. حتي ممكن است جاي سرزنش و ملامت هم نباشد، بويژه اگر شما در طول مدت سال تحصيلي از كار و درس او مراقبتي نداشته‌ايد، وسايل و امكانات او را فراهم نكرده‌ايد و يا تذكر و هشداري به او نداده‌ايد. شك نيست كه فرزند شما در اين امر كوتاهي كرده و فعاليت لازم را انجام نداده است، ولي اگر كمي انصاف به خرج دهيد، ممكن است به اين نتيجه برسيم كه ما هم در اين شرايطي كه پديد آمده مقصريم. ما هم پدر و مادر متعهدي نبوده‌ايم. به موقع كمك و حمايت لازم درسي را از او به عمل نياورده‌ايم. اگر با هم به كارش رسيدگي مي‌كرديم، شايد عاقبت او چنين نمي‌شد. به هر حال فعلا سرزنش و تنبيه و مجازات رفوزگي او را زائل نخواهند كرد. اگر به واقع در طول مدت سال درباره او كار و تلاش كرده‌ايد، تذكر و اخطاري داده‌ايد و او تن‌پروري كرده طبيعي است كه كمي نيش ملامت و توبيخ را بچشد، ولي باز هم بدان شرط كه در آن افراط نشود. از ديدن كارنامه‌اش تاسف و تاثر خود را نشان دهيد، ولي بر خود مسلط باشيد. بكوشيد تصميم حادي اتخاذ نكنيد و حتي سخنان مايوس‌كننده بر زبان جاري نسازيد. به ناسزاگويي و بد و بيراه و فحش دادن نپردازيد و همچون والدين جاهل او را از خود طرد نكنيد.شب‌هنگام او را نزد خود فرا بخوانيد و با آه و افسوس به او تفهيم كنيد كه چگونه يك سال از عمرش را به هدر داده و چگونه خود را از زندگي و خدمت و رشد عقب انداخته است. به او بفهمانيد كه اينك وقت تجربه‌آموزي است، از اين شكست درس عبرت بگيرد و راه موفقيت را براي خود هموار كند. در مورد نمرات ضعيف: فرزند شما چه مردودي و چه تجديدي و حتي گاهي آنها كه قبول شده‌اند، در مورد برخي دروس ضعيفند و نمره‌شان در حدي نيست كه بر پايه آن بتواند پايه‌هاي ديگري بنا كند و ادامه تحصيل دهد. در اينجا چه بايد كرد؟ به نظر ما ضروري است براي درس‌هايي كه نمرات كمتر از 14 و 15 دارند فكري كنيد، فكري كه در آن زمينه‌‌سازي براي رشد باشد. شايد براي شما اين امكان وجود نداشته باشد كه براي فرزندتان معلم خصوصي بگيريد، ولي راه‌هاي ديگري براي جبران ضعف‌ها و عقب‌ماندگي‌ها وجود دارند از جمله: - ثبت‌نام او در آموزشگاهي كه دولت براي اين كار معين كرده است. - بهره‌گيري از دوستان و آشنايان و بستگان كودك كه در كلاس بالاتري سرگرم تحصيلند. - واداشتن به مطالعه كتاب‌‌هاي درسي و دوره كردن آنها و يادداشت كردن سوال تا از فردي مطلع پرسيده شود. - اگر خودتان فردي باسواد هستيد و از دروس او سر در مي‌آوريد، صالح‌ترين فرد براي كمك به او هستيد كافي است در شبانه‌روز يك ساعت يا كمتر از وقت خود را براي او صرف كنيد و طبيعي است اگر اين كار را در طول مدت سال انجام مي‌داديد، ممكن بود او يك سال ضرر نكند. خوشبختانه در كشور ما نيز در مقطع ابتدايي با توجه به تغيير روش ارزشيابي از نمره به كيفي كودكان بدون مردودي و فقط با نمرات متفاوت به كلاس بالاتر مي‌روند و اين كار حسن‌هاي زيادي دارد، از جمله اين ترس از امتحان وجود ندارد و اين غول ترسناك بر سر كودكان سايه نمي‌اندازد. همچنين كم‌‌كم تمرين‌هاي كلاس و تلاش كودكان و نمرات تدريجي در كلاس جاي آزمون‌هاي سنتي را مي‌گيرد و اين كار بسيار خوبي است. در هر صورت چه خانواده‌ها و چه معلمان نبايد كودكان را از نمره و امتحان بترسانند، بويژه در سال‌هاي اول تا پنجم ابتدايي آزمون بايد همراه با تدريس باشد. مواضع والدين به هر حال دير يا زود نتايج امتحاني فرزندتان را خواهيد ديد. در برابر آن چگونه بايد عمل كنيد؟ شك نيست كه شما با آشنايي و شناختي كه از فرزندان خود داريد، مي‌دانيد چگونه بايد عمل كرد. به نظر ما نوع موضعي را كه والدين در اين رابطه اتخاذ خواهند كرد، مهم و سرنوشت‌ساز است. در مواردي ممكن است ما نسنجيده عمل كنيم و در نتيجه عوارضي براي كودك پديد آوريم كه آثارش مادام‌العمر در آنان باقي بماند و حتي زمينه را براي شكست‌هاي بعدي فراهم كند. برخي پدران و مادران ممكن است با فرزندان خود در حين ملاحظه كارنامه به گونه‌اي سرد يا خشن برخورد كنند. كودك در آن ساعت شايد واكنش و عكس‌العملي نشان ندهد، ولي خاطره آن صحنه براي هميشه در ذهن كودك باقي خواهد ماند و يا كساني را داريم كه راز موفقيت يا شكست خود را طي مدت عمر به اين مساله وابسته دانسته‌اند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 688]
-
گوناگون
پربازدیدترینها