واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > شهری - پیش از هر چیز اولویتها و خواستههای جمعیت جوان کشور است که در تعیین سرنوشت سازمان ملی جوانان مهمترین نقش را ایفا میکند. آذر مهاجر: دوره تازهای در سازمان ملی جوانان آغاز شده است. رئیس سابق این سازمان معاون رئیسجمهور شده است و رئیس جدید آن هم مدتی است کارش را در این سازمان شروع کرده است اما آیا سازمانی که قرار است به بیش از 70درصد جمعیت کشورمان خدمترسانی کند، برنامه ویژهای دارد و اصولاً چه اولویتهایی را باید مد نظر قرار دهد؟ سازمان ملی جوانان براساس قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی جمهوری اسلامی ایران، برای ساماندهی اساسی امور جوانان کشور تشکیل شد و حل مسائل جوانان، اعتلا و رشد نسل جوان کشور و استفاده بهینه از استعدادها و تواناییهای نسل جوان برعهده این سازمان قرار گرفت. بنابراین میشود گفت وظایف سازمان ملی جوانان روشن است اما طبیعی است که در هر دورهای براساس پارامترهای مختلف مربوط به جمعیت جوان کشور، اولویتهای کاری این سازمان تغییر میکند و چه بسا نحوه انجام این اولویتها و به ثمر رساندن هر یک، نیز دستخوش دگرگونی شود. نظارت شرط موفقیت سازمان ملی جوانان زیرمجموعه نهاد ریاست جمهوری و نظارت بر عملکرد آن به عهده کمیسیون فرهنگی مجلس است. این سازمان از جمله نهادهای متولی مسائل جوانان در قوه مجریه است و براساس شرح وظایفش باید به مقولات متعددی چون اشتغال، ازدواج، مسکن و... بپردازد. اما بهروز جعفری عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در این باره نظر دیگری دارد. او معتقد است اولین اولویت و مهمترین مسئلهای که سازمان ملی جوانان باید به آن بپردازد، برقراری پیوند بین جوانان امروز و ارزشها و آرمانهای انقلاب اسلامی و ایجاد و گسترش هویت انقلابی، اسلامی و ایرانی برای جوانان است. جعفری در این باره به «خبر» میگوید: «درست است که مسائلی چون تحصیل، ازدواج، مسکن، تفریحات سالم و بسیاری چیزهای دیگر از جمله مهمترین خواستههای جوانان ماست اما اجابت این خواستهها نیازمند عزم ملی است و از سازمان ملی جوانان به تنهایی ساخته نیست. اجرای برنامههای اصل 44 قانون اساسی را نمیتوان از سازمان ملی جوان انتظار داشت. همچنین سازمان ملی جوانان نمیتواند درباره اشتغالزایی اقدامی بکند چرا که این به عهده وزارت کار و سایر نهادهاست و از توان سازمان ملی جوانان هم خارج است. چرا که اصولاً این سازمان ابزار اجرایی در اختیار ندارد که بتواند کار اجرایی بکند. بنابراین فرهنگسازی در تمامی زمینهها مهمترین اقدامی است که میشود از سازمان ملی جوانان انتظار داشت.»جعفری حتی با چنین دیدگاهی عملکرد سازمان ملی جوانان در دوره گذشته را ضعیف ارزیابی میکند و در توضیح این مسئله میگوید: «صرفنظر از مدیران و مدیریتهای فردی، اصولاً ساختار سازمان ملی جوانان طوریاست که نمیتواند موفقیتهای چندانی برایش در پی داشته باشد. این سازمان هم مانند هر سازمان مستقل دیگری به سادگی توسط مجلس مورد نظارت و ارزیابی قرار نمیگیرد. سازمان ملی جوانان زیرنظر رئیسجمهور اداره میشود و نمیتوان برای هر مسئلهای در این سازمان، رئیسجمهور را به مجلس فراخواند. بنابراین قدرت پرسشگری مجلس درباره چنین سازمانهایی بسیار کم میشود. مجلس برای ارزیابی بر نهادهای دولتی از ابزارهایی چون سؤال، تذکر، استیضاح و امثال اینها بهره میگیرد و در مورد سازمانی چون سازمان ملی جوانان کمتر از این ابزارها بهرهمند میشود.» استیضاح در قالب طرحگویی تعیین اولویتهای سازمان ملی جوانان بیتأثیر از جایگاه آن در مجموعه نهادهای دولتی نیست و قبل از تعیین هر اولویتی لازم است تکلیف طرح ادغام آن با سازمان تربیت بدنی و تشکیل وزارت جوانان و ورزش روشن شود. هفته گذشته یک فوریت طرح مذکور در مجلس به تصویب رسید و البته همچنان دولت و نمایندگان نزدیک به دولت در مجلس با این طرح مخالفند و آن را غیرکارشناسی میدانند. بیژن نوباوه عضو کمیسیون فرهنگی مجلس که به نظر میرسد چندان با این طرح موافق نباشد درباره این طرح و تأثیرش در تعیین اولویتهای دولت درباره جوانان به «خبر» میگوید: «طرح ادعام سازمان تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان میتواند عملی شود اما باید روی طرح آن کار کارشناسی دقیقتری انجام بگیرد. آن عدهای که این طرح را به خاطر پاسخگویی معاون رئیسجمهور به مجلس ارائه کردهاند و قصدشان بالا بردن میزان نظارت مجلس است، به این نکته هم توجه داشته باشند که برای شکلگیری یک وزارتخانه، پاسخگو کردن معاون وزیر هدف کوچکی است و باید برنامهها و اهداف دقیقتری برایش تعریف کرد. من به شخصه هنوز موافقت و مخالفتم را با این طرح اعلام نکردهام چرا که معتقدم باید درباره آن تحقیق و مطالعات بیشتری داشته باشم.»اما نوباوه درباره اولویتهای کاری این سازمان میگوید: «معتقدم هیچ کدام از سازمانهایی که کار موازی انجام میدهند موفق نیستند. این سازمانها با بودجههای کلان و تشکیلات وسیع کاری را انجام میدهند که همگی در یک مجموعه متحد عملی هستند. بنابراین سازمان ملی جوانان هم که با نهادها و سازمانهای دولتی متعددی، به صورت موازی کار میکند موفق نیست و ما برآیند این موازی کاری را به وضوح در مشکلات جوانان کشورمان شاهدیم.» بازتعریف برای بودن یا نبودن! گویی پیش از هر چیز اولویتها و خواستههای جمعیت جوان کشور است که در تعیین سرنوشت سازمان ملی جوانان مهمترین نقش را ایفا میکند. اولویتهایی که تبیین و تعریف آنها میتواند این نکته را روشن کند که نیازمند سازمانی مستقل چون سازمان ملی جوانان هستیم یا وزارتخانهای که همه امور مربوط به جوانان را برعهده بگیرد. جواد آرینمنش نایب اول رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس درباره اولویتهای جامعه جوان به نیازهای و دغدغههای متفاوت جوانان اشاره میکند و در توضیح برآورده شدن این نیازها به «خبر» میگوید: «اگر سازمان ملی جوانان بخواهد موفق باشد باید نیازها را شناسایی و براساس اولویتهای مربوط به جوانان برنامهریزی کند. به نظر میرسد در حالحاضر مسئله اشتغال مهمترین دغدغه جوانان باشد و بعد از آن ازدواج و فراهم کردن زمینه ازدواج آسان. تهیه مسکن، امکان ادامه تحصیل، غنیسازی اوقات فراغت، هویت و بازیابی این هویت ضمن آشنایی جوانان با فرهنگ ایرانی و اسلامی و برآوردن نیازهای عاطفی و معنوی از مهمترین اولویتهایی است که یک سازمان مرتبط با جوانان باید آنها را مدنظر قرار دهد.»از آنجایی که سازمان ملی جوانان سالهاست کارش را آغاز کرده و لااقل میبایست تا به حال اصلیترین خواستههای جوانان را شناسایی کرده باشد، گفتههای آرینمنش به معنی ضعیف بودن عملکرد سازمان ملی جوانان تاکنون است. او در توضیح این مسئله میگوید: «متأسفانه عملکرد سازمان ملی جوانان تاکنون شامل آشنایی با خواستهها و نیازهای جوانان بوده است و در این زمینه شناسایی به معنی شناخت کامل صورت نگرفته است. چرا که سازمان ملی جوانان اصولاً ساختار مناسب برای پیگیری خواستهها و مطالبات جوانان را ندارد.»به اعتقاد آرینمنش جایگاه رئیس سازمان ملی جوانان، مدیران و بخشهای مختلف آن به درستی تبیین نشده است و از همین روست که مجلس تشکیل وزارت جوانان و ورزش را پیشنهاد کرده است. آرینمنش در اینباره میگوید: «ورزش یکی از نیازهای جوانان است با ایجاد وزارت جوانان و ورزش، همه مسائل مربوط به جوانان به یک نهاد ارجاع داده میشود و در کنار آنها ورزش هم به عنوان یکی از اولویتهای جوانان مد نظر قرار میگیرد. در عین حال سیاستگذاری، فرهنگسازی، برنامهریزی و اجرای قوانین مربوط به جوانان همه در یک مجموعه که البته ابزارهای اجرایی را نیز در اختیار دارد، انجام میشوند.»نکتهای که درباره سازمان ملی جوانان یا هر سازمان مرتبط با جوانان بدیهی به نظر میرسد، مشخص شدن آن چیزی است که خروجی سازمان یا نهاد مربوطه به حساب میآید. با چنین دیدگاهی شاید تکلیف جایگاه و ساختار یا حتی وجود یا عدم وجود هر مجموعهای در این رابطه مشخص شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 515]