تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833169574
پرونده گروهک تروریستی منافقین چگونه بسته می شود؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > دیپلماسی - انتقاد از برخورد سیاسی با پدیده تروریسم، فصل مشترک اظهارات دو عضو هیات علمی دانشگاه در کافه خبر بود. معصومه ستوده: دکتر سعید حکیمی ها استاد حقوق جزای دانشگاه امام حسین(ع) و یدالله عسگری استاد حقوق بین الملل این دانشگاه تنها راهکار مواجهه با تروریسم را برخورد حقوقی منطبق با معیارهای جهانی و نه برگرفته از مشی سیاسی دانستند. این دو استاد دانشگاه امام حسین(ع) که میهمان کافه خبر بودند برخورد با گروه های تروریستی را نیازمند اراده بین المللی دانستند تا کشورها در زمینه محاکمه و تبادل اطلاعات با هم همکاری داشته باشند بنابراین مشکل نه در ارائه تعریف واحد از مقوله تروریسم بلکه فقدان اراده لازم برای برخورد بوده که بسترهای خود را نیاز دارد . این دو استاد دانشگاه عدم ارائه تعریف و جامع را زمینه ساز برخورد سیاسی با گروه های منتقد توسط کشورهای بزرگ دانستند به ترتیبی که این کشورها یک روز سازمان مجاهدین خلق را در لیست سیاه قرار می دهند و زمانی که می خواهند از آنها بر علیه دشمنان خود بهره بگیرند آنها را از لیست گرو های تروریستی حذف می کنند و در عوض گروه های آزادی بخش که برای رهایی از کشور خود اسلحه در دست گرفتند را در لیست گروه های تروریستی قرار می دهند و برای آنها محدودیت ایجاد می کنند.... اخیرا حرفهایی درباره خارج شدن گروهک تروریستی منافقین از لیست گروهاای تروریستی آمریکا مطرح شده و حمایت جان بولتون نماینده سابق آمریکا رد سازمان ملل و پیگیری های او برای خروج سازمان تروریستی مجاهدین خلق از لیست گروه های تروریستی منتشر شد آیا راهکارهایی برای خروج گروه هایی که تروریست بودن آنها اظهر من الشمس است از لیست های سیاه وجود دارد؟حکیمی ها : در پاسخ به سوال لازم است ابتدا به شیوه تهیه فهرست گروه ها و سازمانهای تروریستی در کشور ایالات متحده آمریکا پرداخته شود. مطابق قانون مهاجرت و تابعیت کشور آمریکا، وزارت خارجه ایالات متحده آمریکا هر دو سال یک بار، فهرستی از سازمانهای تروریستی فعال خارجی را اعلام و منتشر می کند. البته مطابق قانون مزبور تعیین این فهرست پس از مشورت با دادستان کل و وزیر خزانه داری ایالات متحده، با حفظ حق تجدید نظر کنگره ایالات متحده (در مدت هفت روز)، خواهد بود و اعتبار آن برای مدت دو سال است. بنابراین سازمانهای تروریستی خارجی سازمانهایی هستند که مطابق قانون مزبور توسط وزیرخارجه به این عنوان انتخاب می شوند. برای اینکه سازمانی تروریستی شناخته شود باید علاوه بر خارجی بودن، اقدام به عملیات تروریستی کرده باشد و یا قصد و قابلیت شرکت در فعالیت تروریستی را داشته باشد و مهم تر اینکه فعالیت های آنها امنیت اتباع ایالات متحده یا امنیت ملی ایالات متحده را به خطر انداخته باشد. نظارت بر فعالیت گروه های تروریستی مستمراً بوسیله دفتری در وزارت خارجه آمریکا صورت می پذیرد تا تهیه و اصلاح فهرست سازمانهای تروریستی خارجی در دوره های زمانی به موجب گزارشی همراه با مستندات و اطلاعات در اختیار وزیر خارجه قرار گیرد. حتی سازمانی که به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی انتخاب می شود می تواند ظرف مدت سی روز پس از انتشار فهرست سازمان های تروریستی در دادگاه استیناف تجدید نظر در تصمیم اتخاذ شده را خواستار شود. بنابراین علاوه بر تصمیم کنگره و رای دادگاه استیناف، وزیر خارجه آمریکا نیز می تواند با احراز تغییر شرایطی که مبنای انتخاب یک سازمان تروریستی بوده و یا بر اساس اقتضای امنیت ملی ایالات متحده آن سازمان را از فهرست سازمانهای تروریستی حذف کند. با توجه به ملاک هایی که برای انتخاب یک گروه تروریستی در قانون مهاجرت و تابعیت آمریکا در نظر گرفته شده است و تطبیق آنها با فعالیت گذشته و فعلی سازمان مجاهدین خلق ایران، تردیدی نباید داشت که این سازمان یک سازمان تروریستی است. اما قید و شرطی که در قانون مزبور برای شناسایی و اعلام سازمانهای تروریستی در نظر گرفته شده است، بیم رویکرد سیاسی و غیر حقوقی را مضاعف کرده است. به موجب قانون اشاره شده یکی از شرایطی که یک سازمان به عنوان سازمان تروریستی شناخته شود، این است که فعالیت آنها امنیت اتباع ایالات متحده یا امنیت ملی ایالات متحده آمریکا را به خطر انداخته باشد. متاسفانه این رویکرد غیر حقوقی در بسیاری از موارد سبب شده است که در معرفی یک سازمان تروریستی و یا در اعمال آثاری که پس از شناسایی یک سازمان تروریستی بر اساس مقررات داخلی آمریکا یا اسناد بین المللی بر دولت آمریکا تحمیل خواهد کرد، صرفاً منافع دولت آمریکا، بر خلاف ماهیت تروریستی یک سازمان، مقدم باشد و باید پذیرفت که چالش اساسی در ارتباط با جرم تروریست، نفوذ نگرش های غیر حقوقی به یک پدیده مجرمانه است. امیدوارم پاسخ سوال شما را داده باشم که تصمیم گیری در مورد تروریسم و سازمانهای تروریستی توسط دولت ایالات متحده بر اساس مصالح خود انجام شده و فقط رویکرد حقوقی در نظر گرفته نشده است. با وجودی که سازمان مجاهدین خلق، برای رسیدن به مقاصد سیاسی خود مشی مسلحانه را انتخاب کرده و نزدیک سه دهه است که مرتکب اقدامات تروریستی گسترده علیه دولت جمهوری اسلامی و مردم بی گناه در ایران و عراق شده است و نتیجه این اقدامات ایجاد رعب و هرس و سلب امنیت مردم، ربودن، به گروگان گرفتن و نهایتاً به قتل رساندن هزاران نفر افراد بی گناه و تخریب اموال و منابع عمومی و شخصی بوده است و این سازمان در اواخر سال 97 میلادی و در زمان دولت کلینتون در لیست سازمان های تروریستی قرار گرفت اما به نظر می رسد که آثار این شناسایی همانند؛ ممنوعیت ارائه کمک های مالی به این سازمان ها و عدم پذیرش نمایندگان و برخی از اعضای این سازمان ها در خاک ایالات متحده و یا اخراج از آمریکا و مسدود یا کنترل کردن اموال این سازمان ها و نمایندگان آنها در مورد این سازمان اعمال نگردیده است و امروز زمینه های خارج کردن آنها از فهرست سازمان های تروریستی فراهم می گردد. در این ارتباط رویه اتحادیه اروپا نیز قابل ذکر است که در مقطع زمانی بین 2002 تا 2007 سازمان مجاهدین خلق ایران را درلیست گروه های تروریستی قرار داده بود اما در نهایت این گروه را از لیست این گروه های تروریستی خارج کرد. عسگری : در وجود اراده جامعه بین المللی در مبارزه با تروریسم در عرصه تئوری و نظر، با توجه به اینکه مجمع عمومی و شورای امنیت بر علیه آن قطعنامه صادر کرده است، تردیدی نیست. اما در عمل بستر عملیاتی شدن آن دیده نشده است. این رویکرد جامعه بین المللی بعد از حادثه یازده سپتامبر بیشتر قوت گرفت. نگاه سازمان ملل متحد بعد از واقعه‌ی یازده سپتامبر نسبت به تروریسم تشدید شد به گونه‌ای که یک روز بعد از یازده سپتامبر، شورای امنیت قطعنامه‌ای صادر کرد و عملیات تروریستی را محکوم کرد. 17 روز بعد از آن حادثه، شورای امنیت با صدور قطعنامه 1373 کمیته ضدتروریست را به عنوان یک رکن فرعی پایه گذاری کرد. نکته مهم دیگر آن است که شورای امنیت در سال 2001 به استناد فصل هفتم قطعنامه صادر می کند این به این معنی است که تصمیمات اتخاذ شده برای تمام کشورها لازم الاجرا است. تفاوتی که بین قطعنامه مجمع عمومی با شورای امنیت وجود دارد این است که قطعنامه مجمع اگر چه به ایجاد قاعده کمک می کند، ولی الزام حقوقی ایجاد نمی کند. اما قطعنامه شورای امنیت، همه کشورها را به اجرای آن ملزم می‌نماید. در قطعنامه 1373 شورای امنیت، اصول زیبایی مورد اشاره قرار گرفت به عنوان مثال همه کشورها ملزم شدند با تروریسم مقابله کرده و بسترهای و زمینهای ظهور آن را از بین ببرند و با کسانی که به گروههای تروریستی کمک مالی میکنند، به شدت برخورد کنند. همچنین، به موجب این قطعنامه، همه کشورها مکلف شدند در زمینه مبارزه با تروریسم با یکدیگر تبادل اطلاعاتی داشته باشند. اگر این همکاری های اطلاعاتی وجود داشته باشد مبارزه با تروریسم آسانتر خواهد بود. در قطعنامه‌های شورای امنیت و مجمع عمومی، نهادهای زیادی مکلف به اقددام بر علیه تروریسم شدند. به دلیل همین تعدد مراجع، دبیر کل سازمان ملل به منظور هماهنگی و ارتباط بین سیستمهای ملل متحد در مبارزه با تروریم، در سال 2005 گروه عملیاتی برای تحقق مبارزه با تروریسم را به عنوان گروه هماهنگ کننده ایجاد کرد. بطور کلی در مجموعه‌ی این قطعنامه‌ها حرف‌های خوبی زده شده است، ولی در عمل توفیق چندانی مشاهده نشده است. مشکل اصلی به دلیل عدم تعریف واحد از مفهوم تروریسم است. البته درست است که شاید نتوان از نظر مفهومی برای تعریف تروریسم به اجماع دست پیدا کرد، اما با در نظر گرفتن خطوط کلی، از نظر مصداقی می توان به یک اشتراک مفهومی رسید. *علت این اختلاف نظر ها چیست؟حکیمی ها : با وجودی که کشورهای مختلف، سازمان های بین المللی از جمله جامعه ملل و سازمان ملل متحد در طول چند دهه گذشته اقدامات ارزشمندی در جهت مبارزه با تروریسم برداشته اند اما هنوز توفیق کاملی در خصوص مفهوم تروریسم نزد اعضای جامعه بین المللی حاصل نگردیده است. ناتوانی جامعه بین المللی در دستیابی به تعریفی جامع از تروریسم بین المللی تحقق یکی از اصول اولیه حقوق جزا یعنی اصل قانونی بودن جرایم را در مورد تروریسم بین المللی دشوار کرده است. این امر سبب شده است که در پاسخ به این سوال که تروریسم چیست و تروریست کیست؟ اختلاف نظر وجود داشته باشد. هر کشوری متناسب با منافع خود مدلول خاصی را برای تروریسم در نظر می گیرد و تعریف می کند. به همین جهت سیاسی بوده است که جامعه بین المللی در رسیدن به تعریفی واحد از تروریسم ناکام مانده است و تا زمانی هم که سود و زیان کنشگران سیاسی در عمل و نظر با هم متضاد باشد این اختلاف نظر در مفهوم و تعیین مصداق تروریسم پا بر جا خواهد ماند. به عنوان نمونه در حالی که حزب الله لبنان و جنبش آزادی بخش فلسطین (حماس) از سوی کشورهایی هم چون ایران و سو ریه مبارزین استقلال طلب و آزادی خواه شناخته می شوند، از سوی آمریکا و متحدینش تروریسم خوانده می شوند. عسگری : یکی از ویژگیهای تروریسم، عملیات پنهانی یا کور است حضرت امام(ره) در سخنان خود که بارها در تلویزیون پخش شده، به این مساله اشاره کرد که این افراد تروریست نامردتر از ابن ملجم هستند زیرا اینها به صورت پنهانی به افراد آسیب وارد می کنند. پدیده‌ی تروریسم در حال حاضر کل مردم دنیا را تهدید می کند. اگر تا دیروز جنگ برای مردم احساس ناامنی ایجاد می‌کرد، امروز احساس ناامنی مولود ترور است. به گونه ای که در ایستگاه های مترو، در خیابان، در فرودگاه و در بین مردم عملیات تروریستی رخ می‌دهد. دوم اینکه ترور برای نیل به مقاصد سیاسی صورت می‌گیرد. اما چرا تعریف درست و جامعی از تروریسم در عرصه جهانی ارائه نشده است. پاسخ این است که ارائه تعریف جامع و کامل زمینه بهره برداری سیاسی را از بین می برد. به عبارت دیگر، چون از پدیده‌هایی مثل تروریسم و حقوق بشر به صورت ابزاری استفاده می شود، تعاریف هر چقدر مبهم‌تر باشد، بهتر می‌توانند با آن برخورد سیاسی و گزینشی داشته باشند. در یک جا علیه حزب‌الله لبنان قطعنامه صادر می‌شود، اما در جای دیگر در مورد گروههایی که تردیدی در تروریست بودن آنها وجود ندارد، تلاش هایی صورت می گیرد تا از لیست گروه های تروریستی خارج شوند. با توجه به اجماعی که در جامعه جهانی برای اعمال حق از طریق مسالمت آمیز و بدون توسل به برخوردهای قهری و راهکارهای خشونت آمیز وجود دارد، پیدا کردن مصادیق تروریسم کار چندان مشکلی نیست. اما کشورهایی چون آمریکا همواره از شعار برخورد با تروریسم بهره برداری سیاسی کرده‌اند و بنابراین خواهان ارائه تعریف جامع از تروریسم نیستند. *چرا چنین تلاش هایی برای خروج این سازمان منافقین از لیست گروه هایی تروریستی انجام می شود آیا فکر می کنید تغییری در مشی این گروهک ایجاد شده است؟عسگری: خیر، این گروهک همچنان بر مشی مسلحانه خود تاکید داشته و دارد. مبارزه مسلحانه با یک نظام هیچگاه مورد تایید نبوده و نیست به ترتیبی که در زمان شاه نیز امام مبارزه مسلحانه را تایید نمی کرد زمانی که قصد ترور حسنعلی منصور را داشتند و خدمت امام رسیدند تا امام مجوز صادر کند، حضرت امام این مجوز را صادر نکرد و مجبور شدند از اشخاص دیگری مجوز دریافت کنند. امام همواره بر روشنگری به جای ترور به عنوان عملیات ناجوانمردانه تاکید داشتند. گروههایی که خواهان تغییر هستند باید از مراجع قانونی خواسته خود را پی گیری کنند و گرنه ترور راهکار درست و مناسبی نیست. اگر گروهی که ترور را مشی خود قرار داده است به قدرت برسد، در اداره کشور نیز از همین شیوه استفاده خواهد کرد. این مصداق ترور دولتی است. در ترور دولتی، دولت ها با توسل به ابزار ترور رقبای خود را حذف می کنند که همواره مشی اسراییل بوده و هست کما اینکه ربودن علیرضا عسگری نمونه‌ای از ترور توسط دولت اسراییل می باشد. اما اینکه چرا دولت آمریکا درصدد حذف نام منافقین از لیست گروههای تروریستی است، پاسخ این است که منافقین همواره در جهت منافع آمریکا رفتار کرده و می کند و همکاری با سازمان منافقین به عنون یک گروه تروریستی دولت آمریکا را متهم می کند که چرا به تعهدات بیین المللی خود عمل نمی کند. بنابراین تلاش آمریکا برای خروج این سازمان به این دلیل صورت می گیرد تا انگشت اتهام به سوی آمریکا نشانه نرود. شعار مبارزه با تروریسم همواره مطرح می‌شود اما در عمل، همواره این شعار نادیده گرفته می‌شود. با مخالفان خود به بهانه مبارزه با تروریسم برخورد میکنند، اما از کنار اقدامات گروههای تروریستی برخی از گروهها عبور میکنند. به نظر من آمریکا در برابر دو راهی قرار گرفته است از یک سو بنا بر تعهدات بین المللی باید با تروریسم مبارزه کند و نمی‌تواند با منافقین همکاری داشته باشد، از سوی دیگر، نمی تواند از خوش خدمتی منافقین دست بردارد. بنابراین، اگر این گروهک از لیست گروههای تروریستی خارج شود اتهام همکاری آمریکا با یک گروهک تروریستی از بین می‌رود. حکیمی ها: معرفی سازمانی به عنوان یک سازمان تروریستی همواره آثار و الزامات حقوقی را برای دولت ها به دنبال خواهد داشت. دولت آمریکا همانند برخی دیگر از دولت ها در بسیاری از موارد به این الزامات پای بند نبوده وبر اساس منافع و مصالح خود رفتار کرده است لذا بر این اساس بعید نیست که این گروه از لیست سازمان های تروریستی خارج شود. دلیل آن را هم باید به خاطر جو حاکم بر روابط بین دولت ایالات متحده با جمهوری اسلامی ایران دانست. زیرا علاوه بر مقررات داخلی کشور ایالات متحده آمریکا، اسناد بین المللی مرتبط با مبارزه با تروریسم از جمله قطعنامه 1373 مصوب 24 سپتامبر شورای امنیت سازمان ملل متحد دولت ها را مکلف کرده است که از تامین مالی اعمال تروریستی جلوگیری و با آن مقابله نمایند و هر گونه تامین مالی اعمال تروریستی را در خاک خود جرم قلمداد کنند. در این قعطنامه از دولت ها خواسته شده است که در زمینه تحقیقات جنایی و قضایی در خصوص جرایم مرتبط با تامین مالی اقدامات تروریستی همکاری نمایند. تاکنون دولت آمریکا هیچ گونه همکاری با جمهوری اسلامی ایران در مبارزه با تروریسم به جهت اختلافات عمیق سیاسی و ایدئولوژی به عمل نیاورده است در حالی که امکان این همکاری در برخی دیگر از موضوعات با وجود این اختلاف ها وجود داشته و دارد. بنابراین تلقی سیاسی نسبت به این جرم بدون اینکه ماهیت سازمان مجاهدین خلق تغییری کرده باشد ممکن است موجب خروج نام سازمان مزبور از لیست سازمان های تروریستی گردد. *مرز جدایی نهضت های رهایی بخش با سازمان های تروریستی در نهادهای بین المللی چگونه مشخص می شود؟ حکیمی ها :اقدامات تروریستی و تلاش برای اجرای حق تعیین سرنوشت، تفاوت های اصولی با هم دارند که عدم توجه به این تفاوتها نه تنها دولت ها و سازمانهای بین المللی را از مقابله جدی با تروریسم و محو آن باز می دارد، بلکه مانع تلاش ملت هایی می شود که به صور مختلف تحت سلطه یا اشغال بیگانه قرار دارند و برای حق تعیین سرنوشت خود می کوشند. موضوع قانونی و مجاز بودن مقاومت ملی به عنوان ابزاری فعال برای اعمال حق تعیین سرنوشت و مبارزه با هر گونه استعمار و استثمار در اسناد بین المللی متعددی که از دهه 40 میلادی به این طرف در سازمانهای بین المللی و منطقه ای به تصویب رسیده، مورد تاکید قرار گرفته است. به طوری که می توان گفت حق تعیین سرنوشت ملت ها از اصول لاینفک حقوق بین الملل عرفی شناخته شده است. به موجب اعلامیه 1970 مجمع عمومی سازمان ملل متحد "بر همه دولت ها لازم است از توسل به هر گونه طرح زورمدارانه که ملت ها را از حق تعیین سرنوشت خود و از استقلال و آزادی محروم سازد اکیداً خوداری ورزند. هر گاه ملتی برای تامین حق تعیین سرنوشت خود قیام کند و به مقاومت برخیزد، باید از هر گونه حمایت و پشتیبانی که با اصول و اهداف منشور ملل متحد هماهنگ باشد برخوردار گردد." به هر حال در تلقی، شناسایی و تفکیک بین نهضت های آزادی بخش و سازمان های تروریستی بین کشورهای مختلف اختلاف نظر وجود داشته است. اصولاً کشورهای در حال توسعه تمامی مبارزات رهایی بخش را که با هدف آزادی و استقلال به وقوع می پیوندد، مشروع می دانند حتی اگر با روشهای تروریستی یا خشونت آمیزو مسلحانه به وقوع پیوسته باشد. به عنوان نمونه وفق میثاق عربی برای مبارزه با تروریسم مصوب 1998در قاهره "هرگونه مبارزه و با هر وسیله، از جمله مبارزه مسلحانه بر ضد اشغالگری و تجاوز بیگانه که هدف آن آزادی و تعیین سرنوشت طبق اصول حقوق بین المللی باشد، "تروریسم" شناخته نمی شود."اما کشورهای توسعه یافته در شناسایی مبارزات رهایی بخش منافع سیاسی خود را در نظر گرفته تمایلی به شناسایی این مبارزات از خود نشان نمی دهند. اتحادیه اروپا در تعریفی که از تروریسم ارائه کرده اشاره ای به حق ملتهای تحت استعمار و اشغال بیگانه در مبارزه برای دستیابی به استقلال خود نکرده است و ایالات متحده آمریکا نیز هیچ گونه تفاوتی میان تروریسم و حقوق ملت ها و جنبش های ملی - میهنی در تعیین سرنوشت خود قائل نشده است. در تعیین ملاک و ضابطه ای برای تشخیص مبارزات آزادی بخش از اقدامات تروریستی، حقوق بین الملل به تدریج قواعدی را تدوین کرده است.به موجب این قواعد تنها سازمان ها و مبارزاتی رهایی بخش هستند که مورد شناسایی سازمان های منطقه ای و بین المللی قرار گرفته باشند. با این حال حق تعیین سرنوشت ملت ها ترجیحاً باید از روش های مسالمت آمیز از جمله همه پرسی و انتخابات تحت نظارت سازمان ملل یا مقامات بی طرف استیفا شود و اقدامات مسلحانه برعلیه غیر نظامیان و مردم بی گناه در هیچ صورتی نمی تواند مجاز شناخته شود. در تعالیم دین اسلام نیز این موضوع واضح است که اقدامات تروریستی با اصول و مبانی اسلامی مطابقت نمی کند و "فتک" یا قتل ناجوانمردانه شدیداً مورد نهی قرار گرفته است. عسگری: مرز تفکیک بین سازمانهای تروریستی و سازمانهای رهایی بخش، حق دفاع هم هست. در حقوق بین الملل حق دفاع به عنوان حق ذاتی شناخته شده است. به عبارت بهتر، دفاع نیازمند قانون نیست. باید گروههایی را که در جهت احقاق حق برآمده و در برابر تجاوز و تضییع حق، از خود دفاع می کنند، با گروههایی در موضع دفاع نیستند تفاوت قائل شد. با بررسی حقوقی به راحتی می توان این موارد را تشخیص داد. در آن صورت به راحتی، جایگاه بسیاری از این سازمانها و گروهها جابجا خواهد شد. اگر کشوری به کشور دیگری تجاوز کرد، دیگر عملیات شهادت طلبانه علیه متجاوز را نمی‌توان عملیات تروریستی نام گذاشت. چون توسل به عملیات شهادت طلبانه تاکتیک جنگی و دفاعی است که باید آن را به رسمیت شناخت. *به نظر می رسد که نهادهای بین المللی برای برخورد با سازمان های تروریستی دستشان بسته است. این تحلیل را درست می دانید؟عسگری: نمی توان گفت دستشان بسته است اگرچه عنوان جرم تروریست در اساسنامه این دادگاه شناخته نشده، ولی عنوان کیفری جرائم علیه بشریت به عنوان جرم غیر انسانی وجود دارد به طور مثال در روز تاسوعا که در چابهار عده‌ای شهید شدند این اقدام به عنوان یک عملیات تروریستی مشمول جرایم بین المللی و ضد انسانی می شود. در حال حاضر جرم تروریست وجود ندارد. گام اول را در مبارزه با تروریست باید خود کشورها بردارند اگر منافقین در کشور عراق حضور دارند همان کشور مکلف است در دادگاه داخلی آنها را تحت تعقیب قرار دهد. اگر آن کشور نخواهد و نتواند آنوقت نهادهای بین المللی رسیدگی به این مساله را در دستور کار قرار می دهند. هر کشوری صلاحیت برخورد با تروریسم را دارد چون این جرمی فراملی است و نیازی نیست که منتظر دادگاههی بین‌المللی باشیم. حکیمی ها : هر چند در پیش نویس اساسنامه دیوان کیفری بین المللی، تروریسم به عنوان یک جنایت شدید علیه جامعه بین المللی پیش بینی شده بود اما به دلیل مشخص نبودن تعریف تروریسم و اختلاف نظر راجع به آن در اساسنامه دیوان به عنوان یکی از جنایات مندرج پیش بینی نشد. بنابراین دیوان کیفری بین المللی صلاحیت رسیدگی به جرم تروریسم را ندارد. اما به هر جهت منافع اعضای جامعه بین المللی اقتضای همکاری با یکدیگر را در مبارزه با تروریسم ایجاب می نماید هر چند این همکاری توسط تمامی اعضا نباشد. اسناد بین المللی شامل سیزده کنوانسیون و پروتکل در موضوعات و اشکال تروریستی و هم چنین هفت سند منطقه ای است که برای دولت ها الزاماتی را در مبارزه با پدیده تروریسم به خصوص در موضوعات خاص در نظر گرفته است. علاوه بر همکاری اختیاری دولت ها با یکدیگر، کمیته ای متشکل از تمامی اعضای شورای امنیت نظارت بر اجرای مفاد قطعنامه 1373 شورای امنیت را بر عهده دارد که نظارت برای اجرای صحیح الزامات قطعنامه برای دولت ها را که قبلاً اشاره کردم بر عهده دارد. *سفیر عراق در ایران در مصاحبه ای با روزنامه خبر بر این مساله اشاره کرد که هیچ کشوری حاضر به پذیرش این گروه نیست. فکر می کنید با موضوع جنایت های این گروهک تروریستی و پایانیافتن پرونده آنها باید چه کرد؟حکیمی ها :ذکر چند مطلب را برای روشن شدن موضوع لازم می دانم اول- اینکه مطابق قطعنامه 1373 شورای امنیت سازمان ملل متحد، تدابیر خاصی برای جلوگیری از سوء استفاده از عنوان پناهندگی پیش بینی شده است مطابق مفاد بندهایی از این قطعنامه کلیه دولت ها موظفند که پیش از اعطای پناهندگی به افراد اقدامات لازم بر اساس قوانین داخلی و بین المللی شامل استانداردهای بین المللی حقوق بشر را به منظور حصول اطمینان از این که متقاضیان پناهندگی در اعمال تروریستی مشارکت، طراحی، تسهیل و تامین مالی ننموده اند، انجام دهند. هم چنین بر اساس مقررات بین المللی اطمینان حاصل نمایند که موقعیت پناهندگی به وسیله کسانی که اعمال تروریستی انجام می دهند یا آن را تامین مالی می کنند یا سازماندهی می کنند مورد سوء استفاده قرار نگیرد و ادعای انگیزه سیاسی به عنوان زمینه ای برای رد درخواست متهمین به تروریسم قابل قبول نیست. بنابراین قطعنامه دولت ها را در مواجهه با تقاضای پناهندگی به رعایت اصل "اخراج پیش از پذیرش" به جای اصل "پذیرش پیش از اخراج" دعوت می نماید. دوم- به موجب کنوانسیون 1951 ملل متحد در خصوص وضعیت پناهندگی و پروتکل الحاقی به آن، فرد واجد عنوان پناهنده، مستحق بهره مندی از حقوق برشمرده در کنوانسیون از جمله "ممنوعیت اعاده" شناخته می شود. اما با توجه به شرایطی که برای برخورداری پناهندگان از حمایت های مقرر در کنوانسیون پیش بینی شده است باید گفت که مرتکبان جرایم تروریستی به دلیل اقدام علیه اهداف و اصول ملل متحد از این حمایت ها برخوردار نخواهند بود. سوم- دادن مهلتی برای افراد تروریستی که در خاک عراق هستند تا بتوانند از کشوری پذیرش بگیرند یا دولتی حاضر به پذیرش آنان شود با مسامحه در برخورد با آنان و تحت فشارهای بین المللی و به جهت رعایت اصول حقوق بین الملل در این خصوص بوده است. مسلماً در صورت اتمام این مهلت دولت عراق می تواند به طریق دیگر اقدام نماید. عسگری : پذیرش این گروه الزاماتی بین‌المللی را برای دیگر کشورها در بر دارد. طبق تعهدات بین‌المللی ایجاد شده، کشور میزبان با پذیرش این گروهک تروریستی نمی‌توانند اعضای آن را محاکمه نکند و یا به ایران تحویل ندهند. لذا ماهیت تروریستی این گروه سبب عدم پذیرش آنهااست. البته در عراق نیز آن اراده سیاسی که برای برخورد باید باشد وجود ندارد. بسیاری از کشورها غربی که شعار مبارزه با تروریسم را سر می‌دهند، از یک سو به دلیل منافع خودشان مایل به قلع و قمع گروهک منافقین نیستند و از سوی دیگر نمی‌خواهند زیر سوال بروند و متهم شوند که با تروریستها همکاری میکنند. بنابراین حاضر به پذیرش این گروه نیستند. به عبارت دیگر نه اراده برخورد وجود دارد و نه از نظر سیاسی حضور این گروه در کشورشان را به صلاح می دانند. *آینده گروهک منافقین را با توجه به رابطه خوب ایران و عراق چگونه ارزیابی می کنید؟ عسگری: این بستگی به اراده دولت عراق دارد. در این میان، گزینه اول محاکمه و دستگیری اعضای پایگاه اشرف است. تا کنون تحت فشار دولت آمریکا این اتفاق نیفتاده است. اگر این فشار یک روزی برداشته شود و آمریکا از عراق خارج شود و یک دولت مستقل بخواهد در این مورد تصمیم گیری کند به طور قطع با رویکرد فعلی دولت عراق متفاوت خواهد شد. این گروه توسط هیچ کشوری حتی به شرط خروج از لیست سازمان های تروریستی، مورد پذیرش قرار نخواهد گرفت. زیرا افکار عمومی چنین دولتهایی را تحت فشار قرار خواهد داد. حکیمی ها: بر اساس رویکردی که تا کنون دولت عراق نسبت به اعضای سازمان مجاهدین مستقر در پایگاه موسوم به اشرف اتخاذ کرده است در صورتی دولتی حاضر به پذیرش آنان نگردد با توجه به جنایاتی که این سازمان در ایران و عراق قبل و پس از پناهندگی مرتکب شده اند و در راستای خواست افکار عمومی دنیا به خصوص ملت های ایران و عراق و مستنداً به اصل "استرداد یا محاکمه" با تروریست مقابله و موجبات مجازات آنان فراهم گردد. *سخن آخرعسگری : با وجود آنکه در منفور بودن تروریسم، اجماع جهانی وجود دارد اما این پدیده در تعریف و تعیین مصادیق با اشکال مواجه است. به گونه‌ای که در تعیین گروه های تروریستی دولتها از آزادی برخوردار شده‌اند. در یک جا گروههای آزادی بخش که تحت فشار و ظلم و ستم هستند و از حق خود دفاع میکنند، به عنوان گروه تروریستی با آنها برخورد می‌شود و در جای دیگر که تردیدی در تروریستی بودن گروهکهایی مثل منافقین وجود ندارد، این گروهها مورد حمایت قرار می گیرند و در هر دو مورد شعار مبازه با تروریست سر می‌دهند. لذا اختلاف قرائت‌های عمدی، زمینه بهره برداری سیاسی را فراهم کرده است. حتی گاهی این مساله نادیده گرفته می‌شود که تروریسم یک جرم بین المللی است و تهدیدی علیه کل بشریت می‌باشد. عملیات تروریستی که در پاکستان رخ می دهد آرامش و امنیت را از مردم ما هم می‌گیرد . مبارزه با پدیده‌ی بین‌المللی، نیازمند اراده بین‌المللی است. اگر اجماعی که در حال حاضر وجود دارد در عمل ایجاد شود، مشکل تروریسم حل می‌شود. رفتارهای دوگانه آمریکا که به صورت گزینشی عمل می‌کند به زیان کل جهان و حتی خود آمریکا است. باید همه کشورها در تمام عرصه‌ها از جمله محاکمه، استرداد و مبادله اطلاعات و برخورد با تروریسم همکاری لازم را داشته باشند. حکیمی ها : امروزه گرچه همه کشورها تروریسم را محکوم می کنند اما هنوز اختلاف نظر در مورد مفهوم تروریسم وجود دارد. در سال های اخیر شاهد تحول در مبارزه با این پدیده بوده ایم و یکی از نتایج این تحول گسترش بی سابقه فعالیت و نقش آفرینی شورای امنیت سازمان ملل متحد در این عرصه است. تلقی تروریسم بین الملل به عنوان "تهدیدی علیه صلح و امنیت بین المللی" و شناسایی تلویحی اعمال تروریستی به عنوان "حمله مسلحانه" و نتیجه آن که توسل به زور به عنوان دفاع مشروع گردید موجب نگرانی جامعه بین المللی گردید. با وجود این نباید دستاوردهای نیم قرن اخیر را در مبارزه علیه تروریسم را دست کم گرفت. شکل گیری یک رژیم حقوقی - کیفری بین المللی علیه تروریسم شامل شبکه ای وسیع از سیزده کنوانسیون و پروتکل بین المللی و هفت سند مهم منطقه ای، ابزارهای حقوقی و سازوکارهای همکاری بین المللی لازم را برای مقابله با اعمال تروریستی به میزان کافی فراهم کرده است.گرچه اجرای آنها در عمل بیش از همه نیازمند اراده سیاسی دولت ها و خودداری از برخوردها و معیارهای دوگانه است. /30118
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1077]
-
گوناگون
پربازدیدترینها