تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835402319
تصمیمگیرنده نهایی همه هستند جز مخاطبان سینما
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - امیرحسین علمالهدی در آخرین یادداشتم در سال گذشته اشاره داشتم که امید است همزمان با فرارسیدن نوروز و دعای یامقلب القلوب و الاحوال... تغییرات معناداری در احوالاتمان داشته باشیم. در ادامه یادداشت‌هایم نکات جدیدی را مربوط به حوزه توزیع و نمایش بیان می کنم: چند سالی است که اصرار داریم تعداد اکران سینمایی فیلم‌ها را در شهر تهران بالا ببریم و ضعف‌های حوزه تولید را در حوزه نمایش بپوشانیم. تا پایان سال 1386 سینماهای کشور می‌بایست با چهار سینمای اصلی شهر تهران شامل عصرجدید 1، قدس، استقلال و آفریقا خود را هماهمنگ می‌کردند و تقریبا بیش از 90 درصد فیلم‌های به اکران درآمده در سینماهای کشور اکران سراسری خود را با این سینماها آغاز کردند. پس از ساخت سینما آزادی متولیان سینمایی دولت و شورای صنفی تصمیم گرفتند تعداد سینماهای اصلی را به پنج سینما افزایش دهند و راحترین نوع تصمیم‌گیری را در حوزه‌ای که نیازمند تحلیل و پژوهش است با اتکا به سنت 30 سال گذشته ادامه دهند! به جرات می‌توانم بگویم ایران تنها کشوری است که سیستم نمایش سینمایی خود را به گونه‌ای تنظیم کرده که امکان فروش خیره‌کننده در کشور را تقریبا غیرممکن کرده و این سیستم نمایشی ترجیح می‌دهد در حوزه نمایش سینمایی خود وفادار به عدالت باشد و از خوان نمایشی کشور همه به یک میزان برداشت کنند و در این شرایط اختلاف فاحش فروش تقریبا امکان پذیر نیست. البته استثنا در این مورد فقط مربوط به سال 1388 و فیلم «اخراجی‌ها 2» برمی‌گردد. مهمترین دلیل پرفروش بودن این فیلم اکران چهار فیلم «اخراجی‌ها 2»، «سوپر استار»، «وقتی همه خوابیم» و «بیست» در کنار هم بود. ظرفیت‌های بوجود آمده در حوزه نمایش (پردیس‌های سینمایی تهران) در سال‌های 86 تا 88 توانستند به بهترین نحو ممکن در اختیار این فیلم قرار گیرند و بیش از یک سالن نمایش را توانستند در اختیار این فیلم قرار دهند. مصداق این ادعا اکران امسال سینماهای تهران با پنج فیلم است که شبیه‌سازی سال 1388 به صورت ناقص محسوب می‌شود. سه فیلم دیگر امسال که هر کدام طبق معمول ادعای پرفروش بودن داشتند، عملا امکان فروش را ندارند و نهایتا با فروش‌های معمولی کار نمایششان پایان می‌پذیرد. اگر می‌خواهیم اکران سینمایی تهران که کشور هم به آن وابسته است به حداقل رونق دست پیدا کند چاره‌ای نداریم که علاوه بر کاهش اختیارات بازدارنده شورای صنفی نمایش و دولت اجازه دهیم هر فیلم بنا به پتانسیل واقعی خود سینماهایش را پیدا کند. هر فیلم به عنوان سرگروه سینماهای خود در بازار نمایشی حضور پیدا کند و ادبیات سینمادارای «چند پرده اکران» بنا بر مقتضیات خود جاری و ساری شود، نه تولیدکننده و نه سینمادار تصمیم نهایی را نگیرند و تصمیم گیرنده اساسی مردم و براساس خواستشان باشد. الان قوانینی حاکم است که تصمیمگیرنده نهایی همه هستند بجز مخاطبان سینما! برای اینکه منظورم را واضح‌تر بیان کنم به اتفاقی که در حال حاضر در سینماهای چند سالنه می‌افتد اشاره می‌کنم: در صورتیکه مخاطبان یک فیلم به دلیل پرشدن ظرفیت سالن سینما امکان تماشای فیلم را نداشته باشند و فیلم دیگری فاقد تماشاگر معنادار باشد این سینما حق اکران فیلم در سالن فاقد مخاطب را ندارد و مخاطبان پشت گیشه باید یا فیلم دیگری را ببیند یا از خیر فیلم دیدن بگذرند! یادمان باشد ویترین سینمایی کشور با تنوع در ژانر و ساختار فیلم‌ها است که جذاب می‌شود و تولید داخلی و اصرار بر نمایش سالانه این تولیدات کمکی به افزایش معنادار مخاطب سینما در کشور نخواهد کرد و کاهش فیلم‌های نمایشی داخلی (سالی 30 تا 40 فیلم) و امکان نمایش 20 تا 30 فیلم خارجی در یکسال نمایشی می‌تواند رونق حداقلی به حوزه نمایش سینمایی کشور به ارمغان بیاورد. در پایان عدالت در سیستم نمایش سینمایی کشور موقعی دست‌یافتنی است که بگذاریم مردم و مقتضیات بازار عرضه و تقاضا حاکم بر مناسبات نمایشی کشور باشند و نه مجموع قوانین و مناسبات نمایشی نخ‌نما شده! 54143
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 210]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها