مناجات شعبانيه انسان را به يك جايي مي رساند

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: مناجات شعبانيه يكي از بزرگترين و با معناترين دعاهايي است كه از طريق ائمه معصومين (ع ) به ما رسيده است و بزرگواران برخواندن آن مداومت داشتند. عالم جليل القدر علي بن طاووس اين دعا را در اعمال ماه شعبان از حسين بن محمد ابن خالويه نقل مي كند و مي نويسد : اميرالمومنين و فرزندانش سلام الله عليهم هميشه اين دعا را در ماه شعبان مي خواندند. با توجه به مضامين و مفاهيم عالي اين مناجات علماي بزرگوار نيز بر آن اهتمام داشته و ديگران را بر خواندن و اهميت و توجه به آن سفارش مي كردند. امام خميني (ره) كه خود عارفي بزرگ و وارسته بود به ادعيه و مناجات ائمه اهميت خاصي مي داد و راه فهم مقامات ائمه را از طريق رجوع به آثار آنها از جمله ادعيه و مناجات مي دانست : كسي كه بخواهد بفهمد كه مقامات ائمه چي است بايد رجوع كند به آثار آنها آثار آنها ادعيه آنهاست مهمش ادعيه آنهاست و خطابه هايي كه مي خواندند مثل مناجات شعبانيه مثل نهج البلاغه مثل دعاي يوم العرفه و اين هايي كه انسان نمي داند كه چه بايد بگويد درباره آنها . و در جاي ديگر فرمود : آنچه در ادعيه و مناجات معصومين (ع ) مي يابيم در اخبار كه اكثرا به زبان عرف و عموم است كم تر يافت مي شود . بنابراين در ادعيه و مناجات معارف بلندي نهفته است كه انسان براي رسيدن به قرب الهي و نيل به درجات بالا و درك و فهم مقامات ائمه بايد بدانها روي آورد و به قدر امكان و ظرفيت وجودي خود از بركات معنوي و عرفاني آنها بهره مند شود. شخصيت امام خميني كه داراي ابعاد گوناگوني است همان گونه كه در عرصه هاي اجتماعي و سياسي شخصيتي ممتاز و يگانه بود در بعد عبادي و بندگي خدا و راز و نياز با مبدا هستي نيز كم نظير بود. ايشان توجه ويژه اي به مناجات و عيادت و ادعيه مي داد. آيت الله امامي كاشاني درباره شخصيت معنوي و عرفاني امام خميني و تاكيد ايشان بر مناجات شعبانيه چنين مي گويد: ما مي ديديم كه ايشان هر روز بعد از تدريس عصرها به حرم مطهر حضرت معصومه (س) مشرف مي شدند و من به ياد ندارم كه حرم رفتنشان تعطيل شده باشد و در حوزه هم معروف بودند به اينكه مقيد به زيارت هستند حتي گاهي تا در حرم مي آمدند و در را مي بوسيدند و سلامي مي دادند و مي رفتند لذا زماني كه در مدرسه فيضيه براي طلاب درس اخلاق مي فرمودند خيلي روي دعاها و مضامين دعاها تكيه مي كردند. ايشان به مناجات شعبانيه بسيار تاكيد داشتند و روي كلماتي از اين دعا تكيه مي كردند الهي هب لي كمال الا نقطاع اليك -خدايا بريدن از ديگران را به من ببخش و تنها به خودت وابسته ام نما- مناجاتهاي عارفانه و انس و ارتباط ايشان با حضرت حق و راز و نيازهاي شبانه امام بود كه او را به مقامات عاليه رساند و از ايشان چنان شخصيت نيرومند و با نفوذي ساخت كه ابر قدرتهاي جهان را به خاك ذلت نشاند و طاغوت ايران را سرنگون ساخت و به پيروزي رساند همچنين قلوب مردم ايران بلكه مردم جهان را به سوي خود معطوف و همراه نمود. ايشان همه حجابهاي ظلماني و نوراني را كنار زد و به حقايق عالم رسيد چنانكه خود بارها خواندن اين فراز از مناجات شعبانيه كمال انقطاع بسوي خدا را طلب مي نمود. الهي هب لي كمال الا نقطاع اليك و انر ابصار قلوبنا بضيا نظرها. اليك حتي نحرق ابصار القلوب حجت النور فتصل الي معدن العظمه و تصيرا رواحنا معلقه بغز قدسك يعني خداوندا! مرا انقطاع كامل به سوي خود عطا فرما و ديدگان دل ما را به نوري كه با آن تو را مشاهده كند روشن ساز. تا اين كه ديده بصيرت ما حجاب هاي آن نور را پاره نموده و به معدن عظمت بار يابد و ارواح ما به مقام عزت قدسي تو بپيوندند. امام خميني (ره) در تفسير اين فراز مي فرمايد: اين كمال انقطاع خروج از منزل خود و خودي و هر چه و هر كس و پيوستن به اوست و گسستن از غير وهبه اي الهي است به اولياي خلص پس از صعق حاصل از جلال كه دنبال گوشه چشم نشان دادن اوست ... ولا حظته الخ ـ و ابصار قلوب تا به ضيا نظره او نور نيابد حجب نور خرق نشود و تا اين حجب باقي است راهي به معدن عظمت نيست و ارواح تعلق به عز قدس را درنيابند و مرتبت تدلي حاصل نيايد. امام خميني (ره) در اثر نفيس ديگر خود به نام سرالصلاه درباره اين فراز نوراني از مناجات شعبانيه مي فرمايند: آيا مناجات شعبانيه را كه از حضرت امير واولاد معصومين او سلام الله عليهم وارد شده و مكرر خواندي تفكر و تدبر در فقرات آن كردي كه غايه القصواي آمال عارفان و منتهاي آرزوي سالكان همين فقره شريفه از آن دعاي شريف است: الهي هب لي كمال الانقطاع اليك و اترابصارقلوبنا بضيا نظرها اليك ... مقصود ما از اين تطويل آن است كه برادران ايماني خود را قدري به معارف نزديك كنيم ... بلكه بيشتر نظر ما آن است كه جلب نظر خوانندگان را راجع به معارف الهيه و تهذيب باطن كه هر دو از مهمات بلكه غايت بعثت انبيا و انزال كيت است نماييم . با توجه به اهميت شرافت و فضايلي كه روايات معصومين (ع ) براي ماههاي رجب شعبان و رمضان بيان كردند امام خميني نيز با الهام از اين روايات، بركاتي را براي اين ماهها برشمرده كه يكي از آنها را همين ادعيه و مناجات هاي وارده دراين ماهها برشمرده و در فضيلت مناجات شعبانيه مي فرمايد: مناجات شعبانيه از بزرگترين مناجات و از عظيم ترين معارف الهي و از بزرگترين اموري است كه آنهايي كه اهلش هستند مي توانند تا حدودي ادراك خودشان استفاده كنند... اين از دعاهايي است كه من غير از اين دعا نديدم كه روايت شده است همه ائمه اين دعا را اين مناجات را مي خواندند اين دليل بر بزرگي اين مناجات است كه همه ائمه اين مناجات را مي خواندند . درك معارف عالي مناجات شعبانيه كار آساني نيست و هر كسي توان نيل به آن معارف را نخواهد داشت و چه بسا انسانهايي كه ظاهري از اين مناجات را بخوانند و به همان اكتفا كنند اما امام خميني عارفي بزرگ و سالك طريق حقيقت است كه توانست با اخلاص و مجاهدت نفس به عمق حقايق اين دعا دست يابد و ديگران كه از حقايق اين ادعيه غافلند را موعظه و بيدار باش دهد: اين دعاي شعبان مناجات شعبان مناجات همه ائمه است و در اين مسايل بسيار هست معارف بسيار هست و ادب اينكه انسان چه جور بايد با خداي تبارك و تعالي مناجات كند. ما غافليم از اين معاني كه وضع چي هست. شايد بعضي از جهال ما هم اينطور اعتقاد دارند كه اين ادعيه وارد شده و اين چيزهايي كه از ائمه وارد شده است اينها تشريفات است . مي خواهند ما را ياد بدهند و حال اينكه مساله اين نيست مساله اين است كه در مقابل خدا ايستادند آنها مي دانند كه در مقابل چه عظمتي ايستادند آنها معرفت دارند به خداي تبارك و تعالي و مي دانند كه در مقابل چه عظمتي ايستادند آنها معرفت دارند به خداي تبارك و تعالي و مي دانند چه كنند و مناجات شعبانيه از مناجات هايي است كه اگر يك نفر انسان دلسوخته يك عارف دلسوخته ـ نه از اين عارف هاي لفظي ـ بخواهد اين را شرح كند و شرح كند از براي ديگران بسيار ارزشمند است و محتاج به شرح است چنانكه همه ادعيه ائمه( عليهم السلام). امام خميني كه در مكتب ائمه اطهار پرورش يافت و عمري را با راز و نياز و مناجات با خداوند و توسل به معصومين (ع ) گذراند و انس ديرينه اي با مناجات شعبانيه داشت ديگران را نيز بر خواندن اين دعا دعوت مي كند : مناجات شعبانيه را خوانديد بخوانيد آقا! مناجات شعبانيه از مناجات هايي است كه اگر انسان دنبالش برود و فكر در او بكند انسان را به يك جايي مي رساند. آن كسي كه اين مناجات را گفته و همه ائمه به حسب روايت مي خواندند اينها آنهايي بودند كه وارسته از همه چيز بودند مع ذلك آن طور مناجات مي كردند براي اينكه خودبين نبودند. هرچه بودند اين طور نبوده كه خودش را ببيند كه حال من امام صادق ام ديگر نه امام صادق مثل آن آدمي كه در معصيت غرق است مناجات مي كند براي اينكه مي بيند خودش هيچ نيست و هرچه هست نقص است و هرچه هست از اوست . هرچه كمال است از اوست خودش چيزي ندارد. هيچ يك چيزي ندارند انبيا هم هيچي نداشتند. همه هيچ اند و اوست فقط همه هم دنبال او هستند همه فطرت ها دنبال او هستند منتها چون ما محجوبيم نمي فهميم كه ما دنبال او هستيم آنهايي كه مي فهمند آنها وارسته مي شوند و مي روند سراغ همان معنا. اين كمال انقطاعي كه خواستند اين كمال انقطاع همين است كه از همه اين چيزهايي كه هستش اصلش به كنار باشند. فراهنگ**2006**

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 289]