دانشجو بايد احساس امنيت كند تا...

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: دانشجو بايد احساس امنيت كند تا...
نجفقلي حبيبيہبارها از جانب بسيار كسان گفته شده است كه دانشگاه محيطي علمي، آموزشي و تربيتي است و نحوه برخورد با دانشگاه و دانشجويان بايد با ملاحظه همين جايگاه صورت گيرد و نبايد با برخوردهاي خشن اين محيط علمي را كه قطعاً به بركت علم از يك قداست و حريم معنوي برخوردار است از انجام وظايفش بازداشت يا اختلالي در آن ايجاد كرد. با اين حال متاسفانه گاهگاه از اعمال محدوديت براي فعاليت هاي دانشجويي خبر مي رسد و هر از چندي يك بار اخبار ناخوشايندي چون تعليق اين و آن يا زنداني شدن ديگري و اهانت نسبت به دانشجويان شنيده مي شود. گويي بايد در باب اهميت دانشگاه و ضرورت حفظ حريم آن باز هم تذكر داد.جوانان از خانواده ها و محيط ها و فرهنگ هاي محدود و متفاوت وارد دانشگاه مي شوند و در دانشگاه با افراد بسياري، با فرهنگ ها و آداب و رسوم و ديدگاه هاي گوناگون آشنا مي شوند و مشاهدات آنان در كلاس درس، محوطه دانشكده، محيط دانشگاه، خوابگاه و در جلسات سخنراني هاي علمي و اجتماعي، تجربه هاي ارزشمندي براي آنان خواهد بود و حتي پيش از آن در تفهيم و تفهم از كلمات و تعبيرات بسيار محدودي استفاده مي كردند اما در اين محيط با فرهنگ هاي مختلف و سطوح متفاوت علمي و موقعيت هاي اجتماعي برخورد مي كنند و قهراً سطح ارتباط كلامي و معاشرت اجتماعي بالا مي رود. دانشجو اينجا ياد مي گيرد با هر كسي چگونه حرف بزند، با مشاغلي گوناگون آشنا مي شود، به جايگاه بلند علم آگاهي مي يابد، به مفاهيم انساني از قبيل درد و رنج اجتماعي، عدالت اجتماعي، آزادي، كرامت انسان و حقوق انسان واقف مي شود، به روابط علي و معلولي پديده هاي اجتماعي پي مي برد. اينجا وقتي مثلاً نظر خواجه نصيرطوسي را در اخلاق ناصري مبني بر اينكه هر فردي در عين تعلق به محل تولد و روستا يا شهر خود به محيط هاي بزرگ تر مثلاً استان و كشور و منطقه و جهان نيز تعلق دارد، ياد مي گيرد در عين تعلق به خانواده و شهر و كشور خود در دايره هاي بزرگ تري مثل كل جهان نيز قرار دارد و به همه تعلق دارد و در سرنوشت همه شريك است.وقتي از ديگر دانشجويان راجع به رشته تحصيلي آن پرسش مي كند و با دانشكده ها و رشته هاي تحصيلي آشنا مي شود، مي بيند مطالبي و حقايقي هست كه او اصلاً در باب آنها هيچ نمي دانسته است؛ حقوق كودك، حقوق كار، حقوق عمومي، حقوق خصوصي، حريم خصوصي، بيمه اجتماعي و صدها از اين عناويني كه هر روز چشم او را باز مي كند، مثل تاريخ تحولات سياسي، اجتماعي، اقتصادي، مبارزات آدميان براي آزادي، دموكراسي، تحقق عدالت، امنيت قضايي، امنيت اجتماعي، مبارزه با استبداد، استثمار، سلطه گري و وابستگي، تلاش براي استقلال، خودكفايي، پيشرفت علمي و صنعتي تا توسعه اقتصادي، توسعه سياسي و اجتماعي، استقرار مفاهيم متعالي ديني، عرفاني، فلسفي و صدها مقوله انساني ديگر كه اين همه دايره ذهن او را از محدوده مسائل ساده و كوچك خانواده هزاران بار گسترش مي دهد. در كنار اين همه، تجربه هاي بشري هر روز از گوشه و كنار جهان در باب مسائل و موضوعات گوناگون از طريق استادان، مجلات، كتاب ها و ديگر وسايل ارتباطي در دانشگاه مطرح مي شود. اينجا يعني در دانشگاه جوانان فرصت پيدا مي كنند بياموزند چگونه با ديگران هم زباني و هم دلي كنند، آدم هاي گوناگون را ببينند و تجربه كسب كنند. اينجا مي توانند فهم خود را از مسائل تصحيح كنند و در دام خطا نيفتند و هم موقعيت پيدا مي كنند كه عواطف انساني مثل عدالت طلبي، آزاديخواهي، آزادگي و كرامت انسان را در وجود خود بپرورانند و حتي فرصت پيدا مي كنند نظرات خود را براي پيشرفت و سعادت جامعه مطرح كنند و ديدگاه هاي انتقادي خود را از وضع موجود در حوزه هاي گوناگون ديني، فكري، سياسي، اقتصادي، اجتماعي، ملي و بين المللي بگويند و البته همه اينها جنبه آموزشي و پرورشي دارد، يعني جوانان اينجا تمرين عمومي مي كنند تا فردا كه وارد جامعه مي شوند به عنوان يك انسان مسوول و صاحب ديد در مسائل كلان جامعه بتوانند خدمت كنند. عملاً ياد مي گيرند چگونه نظرات مخالف نظر خود را بشنوند و تحمل كنند، عملاً ياد مي گيرند چگونه با ديدگاه هاي مختلف بسازند و قانع شوند يا قانع كنند.پس دانشگاه محيط پرورش انسان هاي متعهد، برگزيده و كارآمد است و البته اين همه فقط در سايه امنيت فراهم مي شود. او بايد در نهايت امنيت خاطر فرصت لازم براي تمرين كيفيت برخورد با مسائل اجتماعي و سياسي و فرهنگي و اقتصادي را بيابد؛ دغدغه گرفتن و بستن نبايد داشته باشد تا بتواند شور جواني و عواطف انساني خود در دفاع از آزادي، عدالت و سعادت انسان ها و نقد منطقي ديدگاه هاي متعارض و نقد عملكرد جامعه را از خود بروز دهد و فرضاً كه خطا كند، قطعاً او در چنين فضايي كه پر از گفت وگوها و طرح ديدگاه ها است به زودي به خطاي خود در تحليل سياسي و اجتماعي و فرهنگي پي خواهد برد. خلاصه آنكه اگر دانشجو احساس خطر كند و به خصوص ببيند كه بر همكلاسي هايش چه گذشته است، ديگر نمي توان اميد داشت يك انسان متعالي كه خواست نظام اسلامي ما است، تربيت شود، يك متخصص با ذهن محدود بار خواهد آمد كه ممكن است عامل اجرايي اين و آن شود، بي آنكه خود براي جامعه اش يك ديد انساني داشته باشد.اميد است همه دلسوزان نظام در هر موقعيتي كه هستند تلاشي مضاعف كنند تا برخي ذهن هاي محدود، هزينه فعاليت هاي اجتماعي و سياسي و فرهنگي دانشجويان را كه عامل پرورش انسان هاي متعالي است، افزايش ندهند كه بي شك خسارات فراواني براي آينده جامعه ما خواهد داشت. قطعاً همه دلسوزان مي دانند كه اگر خداي ناخواسته تمايلات محدوديت فعاليت هاي سياسي و اجتماعي دانشجويان افزايش يابد و به قدرت برسد يا جوانان را سرخورده خواهد كرد يا به فعاليت هاي زيرزميني خواهد كشاند كه هر دو براي جامعه ما با آينده روشني كه در پرتو انقلاب اسلامي بايد داشته باشد، خطرناك و زيانبار است. اندكي سعه صدر متوليان مي تواند منشاء خيرات و بركات بسياري براي جامعه اسلامي ما باشد .ہعضو شوراي مركزي انجمن اسلاميمدرسين دانشگاه ها
پنجشنبه 9 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 228]