واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
خوابتان نميبرد؟ گفتگو با دکتر ميرفرهاد قلعهبندي* خواب نقش مهمي در سلامت دارد؛ چرا که معمولا هر فرد يک سوم عمرش را در خواب سپري ميکند. بسياري از روانپزشکان نيز معتقدند خواب کافي و راحت تاثير به سزايي بر سلامت روان افراد دارد و براي داشتن روزي فعال و پرثمر، حداقل به 6 تا 8 ساعت خواب در شبانهروز نياز داريم. اما پژوهشها حاکي از آن است که 30 تا 45 درصد بزرگسالان از بيخوابي و کمخوابي رنج ميبرند، 5 تا 10 درصد به سندرم پاهاي بيقرار دچارند و 10 درصد هم پرخواب هستند. در عين حال شيوع حرکات متناوب اندام در هنگام خواب در افراد بالاتر از 60 سال حدود 34 درصد و آپنه انسدادي خواب نيز در 2 تا 4 درصد افراد بزرگسال گزارش شده است و ساير اختلالات خواب نيز از جايگاه ويژهاي در گروه بيماريهاي خواب برخوردارند. در اين باره گفتگويي انجام دادهايم با دکتر ميرفرهاد قلعهبندي، متخصص روانپزشکي و فلوشيپ بيماريهاي خواب، که پيش رو داريد. آقاي دکتر! ما در طول شبانهروز به چند ساعت خواب نياز داريم؟ اين نياز در افراد مختلف، متفاوت است. به طور متوسط، بزرگسالان به 8 ساعت خواب شبانه، کودکان به 10 ساعت و سالمندان به کمتر از 7 ساعت خواب در طول شبانهروز نياز دارند و گروهي که به هر دليلي اين مدت زمان را نميخوابند غالبا به يکي از انواع اختلالات خواب مبتلا هستند. چند جور اختلال خواب داريم؟ اختلال خواب به چهار دسته (بيخوابي، پرخوابي، پاراسومنيا و اختلال سيکل خواب - بيداري) تقسيم ميشود. بيخوابي، دشواري در شروع يا تداوم خواب است که ميتواند موقت و گذرا يا طولاني باشد. اختلالات روانپزشکي، بيماريهاي جسمي و نيز مصرف برخي داروها و حتي کافئين، سيگار و الکل ميتواند به بيخوابي منجر شود. البته بيخوابي را به سه نوع گذرا (که کمتر از يک ماه طول ميکشد)، کوتاهمدت (که يک تا 6 ماه طول ميکشد) و بيخوابي (که بيش از 6 ماه طول ميکشد) تقسيم ميکنند. در بيخوابي مزمن مشکلاتي مانند اشتغال خاطر با مشکلات خواب، اختلال در تمرکز، مشکل حافظه، تصادفات رانندگي، عدم لذت از روابط اجتماعي و خانوادگي و خطر افسردگي به ميزان دو برابر جمعيت عادي، قابل توجه هستند. البته علل پزشکي بيخوابي با بيماريهاي ارثي که با درد و رنج، ناراحتي و تنفس دشوار همراه است، مرتبط است و در واقع 40 درصد بيخوابها يک تشخيص مشخص روانپزشکي دارند.
پرخوابي هم شايع است؟ بله، پرخوابي در بزرگسالان شايع است و پژوهشهاي اخير شيوع آن را 12 تا 20 درصد نشان ميدهد. حوادث شغلي، اختلال در قواي شناختي، کاهش طول عمر، افت کارکرد جنسي و اختلال در يادگيري از جمله تبعات باليني اختلال پرخوابي است. کلا افزايش مقدار خواب شبانه و همچنين خوابآلودگي در طول روز را پرخوابي ميگويند و انواع اختلالات روانپزشکي، بيماريهاي جسمي و حتي مصرف برخي داروها ميتوانند به اين اختلال خواب منجر شوند. در مورد پاراسومنيا و اختلال سيکل خواب و بيداري هم توضيح ميدهيد؟ پارسومنيا پديدهاي است نامطلوب و غيرمعمول که به صورت ناگهاني در طول خواب يا در آستانه خواب و بيداري ظاهر ميشود. خوابگردي، کابوس ديدن و اختلال وحشت شبانه نمونههايي از پاراسومنيا هستند. اختلال سيکل خواب و بيداري هم يکي از اختلالات خواب است که روال طبيعي خواب را مختل ميکند. فرد زماني که ميخواهد، نميتواند بخوابد، در حالي که در زمانهاي ديگر که افراد تمايلي به خوابيدن ندارند، وي ميتواند بخوابد اما در مجموع بيخوابي، پرخوابي، اختلالات مربوط به تنفس، سندرم آپنه خواب انسدادي، اختلال سيکل خواب و بيداري، نارکولپسي، خوابگردي، اختلال کابوس شبانه و اختلال وحشت شبانه از جمله اختلالات خواب هستند. سندرم آپنه انسدادي معمولا در دهه سوم زندگي آغاز و با افزايش سن بيشتر ميشود. علايم آن در طول روز شامل خوابآلودگي، احساس خستگي و سردرد صبحگاهي و علايم آن در شب شامل خروپف، قطع موقت تنفس و احساس خفگي، تعريق، بيقراري، رفلاکس گوارشي و بيدار شدنهاي مکرر است. نارکولپسي نيز اختلال مزمن ديگري است که در سنين 10 تا 20 سالگي شروع ميشود و در مردان شايعتر است و علامت اصلي آن، حملات خواب روزانه و کوتاه مدت (حدود 15 دقيقه) است. آيا ميتوان از بروز اختلالات خواب پيشگيري کرد؟ با بهداشت خواب، تا حد زيادي، بله. اين بهداشت شامل انضباط در زمان به خواب رفتن، مدت زمان خواب، اجتناب از خواب روزانه، اجتناب از پرخوري در شب، مصرف مناسب مايعات در شب و رعايت اصول اتاق خواب مانند تخت خواب و بالش استاندارد و تنظيم نور، صدا، گرما و... است. پي نوشت ها : *روانپزشک منبع:www.salamat.com /ع
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 412]