واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ** درباره فرشته مرگ (خطبه 111) آيا هنگامي كه فرشته مرگ به خانه اي درآمد، از آمدن او آگاه مي شوي؟ آيا هنگامي كه يكي را قبض روح مي كند او را مي بيني؟ بچه را چگونه در شكم مادر مي ميراند؟ آيا از راه اندام مادر وارد مي شود؟ يا روح به اجازه خداوند به سوي او مي آيد؟ يا همراه كودك در شكم مادر به سر مي برد؟ آن كس كه آفريده اي چون خود را نتواند توصيف كند؛ چگونه مي تواند خداي خويش را توصيف نمايد؟ ** در نكوهش دنيا (خطبه 112) شما را از دنياپرستي مي ترسانم، زيرا منزلگاهي براي كوچ كردن، نه منزلي براي هميشه ماندن است، دنيا خود را با غرور زينت داده و با زينت و زيبايي مي فريبد، خانه اي كه نزد خداوند بي مقدار است زيرا كه حلال آن با حرام، و خوبي آن با بدي، و زندگي در آن با مرگ، و شيريني آن با تلخي ها درآميخته است، خداوند آن را براي دوستانش انتخاب نكرد و در بخشيدن آن به دشمنانش دريغ نفرمود. خير دنيا اندك و شر آن آماده و فراهم آمده اش پراكنده، و ملك آن غارت شده، و آباداني آن رو به ويراني نهاده است. چه ارزشي دارد خانه اي كه پايه هاي آن در حال فرو ريختن و عمر آن چون زاد و توشه پايان مي پذيرد و چه لذتي دارد زندگاني كه چونان مدت سفر به آخر مي رسد؟ اي مردم! آنچه را خدا واجب كرده جزو خواسته هاي خود بدانيد، و در پرداختن حقوق الهي از او ياري طلبيد، و پيش از آنكه مرگ شما را بخواند گوش به دعوت او دهيد. همانا زاهدان اگر چه خندان باشند قلبشان مي گريد، و اگر چه شادمان باشند اندوه آنان شديد است، و اگر چه براي نعمت هاي فراوان مورد غبطه ديگران قرار گيرند اما با نفس خود در دشمني بسياري قرار دارند. ياد مرگ از دلهاي شما رفته و آرزوهاي فريبنده جاي آن را گرفته است، و دنيا بيش از آخرت شما را تصاحب كرده، و متاع زودرس دنيا بيش از متاع جاويدان آخرت در شما نفوذ كرده است، و دنيازدگي، قيامت را از يادتان برده است. ** پليدي درون؛ مايه جدايي برادران ديني همانا شما برادران ديني يكديگريد، چيزي جز درون پليد، و نيت زشت، شما را از هم جدا نساخته است، نه يكديگر را ياري مي دهيد، نه خيرخواه يكديگريد، و نه چيزي به يكديگر مي بخشيد، و نه به يكديگر دوستي مي كنيد. شما را چه شده است؟ كه با به دست آوردن متاعي اندك از دنيا شادمان مي گرديد! و از متاع بسيار آخرت كه از دست مي دهيد اندوهناك نمي شويد! اما با از دست دادن چيزي اندك از دنيا مضطرب شده كه آثار پريشاني در چهره ها آشكار است و بي تابي مي كنيد، گويا اين دنيا محل زندگي جاودان شما و وسايل آن براي هميشه از آن شماست. چيزي شما را از عيب جويي برادر ديني باز نمي دارد؛ جز آنكه مي ترسيد مانند آن عيب را در شما به رختان كشند، در بي اعتنايي به آخرت و دوستي دنيا يكدل شده ايد و هر يك از شما دين را تنها بر سر زبان مي آوريد، و چنان از اين كار خشنوديد همانند كارگري كه كارش را به پايان رسانده و خشنودي مولاي خود را فراهم كرده است. فراهنگ**2006**
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 358]