تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804582831
زمین شناسی زاگرس
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: View Full Version : زمین شناسی زاگرس Elham14816th September 2007, 11:31 PMپرکامبرين در زاگرس : پيسنگ پرکامبرين زاگرس در هيچ نقطهاى رخنمون ندارد ولى، با توجه به اندازهگيريهاى مغناطيس هوايى، گرانيسنجى و بررسيهاى چينهشناختى، اين باور وجود دارد که پيسنگ زاگرس دنبالة شمال – شمال خاورى سپر عربى – نوبى(Arabian– Nubian Shiel) است که از شمال خاور آفريقا تا عربستان و حتى تا حوضة زاگرس ادامه دارد. اطلاعات ژئوفيزيکى نشان ميدهد که در فروافتادگى دزفول، سطح پيسنگ در عمق 15 کيلومترى زير سطح درياى آزاد است. در ناحية لرستان اين سطح در ژرفاى 6 کيلومتر از سطح دريا قرار دارد ولى به سمت راندگى اصلى زاگرس، سطح پيسنگ به سرعت بالا ميآيد. بر اساس اندازهگيريهاى گرانيسنجى، در فارس داخلى قاعدة پيسنگ در ژرفاى 35 کيلومتر و در کوه دينار –زردکوه در ژرفاى 55 کيلومتر است. تلفيق نتايج مغناطيس هوايى و گرانيسنجى گوياى آن است که ضخامت پيسنگ زاگرس در حدود 25 تا 50 کيلومتر است، Elham14816th September 2007, 11:33 PMکامبرين در زاگرس در پهنة زاگرس سنگهاى کامبرين دو رخسارة متفاوت دارند. در منطقة فارس، بيشتر انباشتههاى تبخيرى سرى هرمز، سن کامبرين دارد و به نظر ميرسد که سکوى فارس باريکههاى کافتى پرکامبرين پسين تا زمان کامبرين ادامه داشتهاند، به گونهاى که به باور اشتوکلين (1990)، « کمپلکس هرمز » همارز جانبى و زمانى سازندهاى بايندور، سلطانيه، باروت، زاگون، لالون و عضو (1) سازند ميلا است و حتى قويدل سيوکى (1359) بر اساس شواهد پالينولوژى، در چاه شمارة (1) درنگ، مرز بالاى نمکهاى هرمز را متعلق به کامبرين بالايى ميداند. زاهدى (1379) نيز وجود نهشتههاى نمک کامبرين ميانى را در زاگرس مرتفع گزارش کرده است و تغيير سن نمکها از پرکامبرين پسين تا کامبرين سبب شده تا گاهى نمکهاى زاگرس به دو سن متفاوت دانسته شوند، ولى تداوم شرايط تشکيل نمک از پرکامبرين پسين تا کامبرين پيشين بيشتر محتمل است. در زاگرس مرتفع، سنگهاى کامبرين به ويژه در کوه دنا، زردکوه، اشترانکوه، سبزو، چالپروارى برونزد دارند. بُرش چالپروارى يکى از کاملترين رديفهاى کامبرين زاگرس است که حدود 1356 متر ستبرا دارد (مطيعى، 1372). در اين نواحى (زاگرس مرتفع) رديفهاى کامبرين، سنگ رخسارهاى به طورکامل مشابه با البرز، آذربايجان و گسترههاى وسيعى از ايران مرکزى دارند. شباهت سنگشناختى حاکى از شرايط يکسان رسوبى است، به گونهاى که استفاده از نام سازندهاى کامبرين البرز – آذربايجان همچنان در پهنة زاگرس امکانپذير است . سازند سلطانيه: به عنوان رديفهاى آغازين کامبرين، در زاگرس مرتفع گزارش نشده است. ولى در زاگرس چينخورده، بخشى از سرى هرمز ميتواند همارز جانبى سلطانيه باشد. سازند باروت : بهترين رخنمون را در کوه سبزو دارد که شامل 152 متر دولوميت نازک لايه با ميانلايههايى از شيل سُرخ – ارغوانى است. در کوه دنا، سازند باروت با 512 متر ضخامت، سنگشناسى مشابهى با کوه سبزو دارد. در اين نواحى، سازند باروت سنگواره ندارد، ولى با توجه به مقايسههاى منطقهاى، به سن کامبرين پيشين دانسته شده است. سازند شيلى زاگون : در کوه دنا (283 متر)، سبزو، کوه لاجين و کوه گره شامل شيلهاى ميکادار رنگارنگ، از سُرخ ارغوانى تا سبز – آبى، است که به طرف بالا، به تدريج ماسهاى ميشود. به گونهاى که رديفهاى پايانى آن از نوع ماسهسنگهاى سُرخرنگ و ريزدانه و شيل است. مانند ديگر نقاط ايران، در کوههاى زاگرس هم زاگون سنگواره ندارد، ولى با توجه به جايگاه چينهشناسى به سن کامبرين پيشين است. سازند ماسهسنگى لالون : در بيشتر نقاط زاگرس مرتفع، به جز زردکوه، رخنمون دارد. اگرچه در اين نواحى ماسهسنگهاى کوارتزى ارغوانى رنگ لالون شبيه رديفهاى مشابه با ديگر نقاط ايران است، ولى نبوى (1354) بر اين باور است که، در مقايسه با ديگر نواحى، ماسهسنگهاى لالون زاگرس رنگ روشنترى دارد و کمتر کوارتزى است. سازند ميلا : در زاگرس به خوبى با بُرش الگوى آن در البرز قابل مقايسه است (مطيعى، 1372). اگرچه گاهى به اين نهشتهها « سازند بازفت » گفته شده ولى واژة سازند ميلا کاربرد بيشترى دارد. شمال دره بازفت، زردکوه، کوه سبزو، کوه لاجين، کوه گره و کوه دنا، بخشهايى از زاگرس مرتفع هستند که سازند ميلا رخنمون دارد. ستودهنيا (1975)، سازند ميلاى زاگرس را به سه عضو تقسيم کرده است. عضو A (در پايين)، حدود 70 متر دولوميت با کمى شيل است که سنگوارة شاخص ندارد. عضو B (در وسط)، ضخامت متغيرى (26 تا 137 متر) شيلهاى سُرخ – سبز و سيلت سنگ است که در قسمت ميانى آن تناوبى از دولوميت وجود دارد. اين عضو هم سنگوارة بارز ندارد. عضــو C (در بــالا )، تنـــاوب منظمـــى از سنگآهک نـــازکلايـــه و شيـــل است که گاهـــى لايههـــاى ماسهسنگـــى و دولوميتــى به آن افــزوده ميشود. بــر اساس سنگــوارههايــى ماننـــــد Billingsella cf. rhombo, Billingsella sp., Obolus sp.،سن اين عضو، کامبرين ميانى تا پسين است، ولى بر اساس مطالعات گرده شناسى، قويدل (1990) اکريتارکهاى عضوC را به سن کامبرين ميانى تا بالايى و تا حدى ترمادويسين آغازين از اردويسين ميداند. Elham14816th September 2007, 11:35 PMاردويسين در زاگرس در کوههاى زاگرس، همانند ديگر نواحى ايران، رخسارة چيرة سنگهاى اردويسين رديفهاى شيلى – ماسهسنگى متمايل به سبز است که به ويژه در کوه سورمه، زردکوه، چالى شه و کوه فراقون برونزد دارند. در کوههاى زاگرس سه واحد سنگچينهاى زير نشانگر نهشتههاى اردويسين هستند: 1- سازند ايلبيک :شامل حدود 273 متر شيل و ماسهسنگ است که به طور همشيب و مابين سازند ميلا (در زير) و سازند زردکوه (در بالا) قرار دارد. در نواحى که سازند زردکوه وجود ندارد (کوه چاليشه) مرز بالايى سازند ايلبيک با سازند فراقون (پرمين) از نوع دگرشيبى است. 2- سازند زردکوه : که فقط در امتداد زردکوه رخنمون دارد شامل شيلها و ماسهسنگهاى دانهريز است که توسط ستودهنيا به دو عضو غير رسمى تقسيم شده است. عضو پايينى زردکوه حدود 90 متر شيل و ماسه سنگ است که با همبرى ناگهانى و پيوسته بر روى سازند ايلبيک قرار دارد و به داشتن تريلوبيت شاخص است. عضو بالايى سازند زردکوه با حدود 247 متر ضخامت همچنان از نوع شيل و ماسهسنگ است که در بخش ميانى آن يک لاية کنگلومرايى وجود دارد. اين عضو، به داشتن گراپتوليت، بارز است. تريلوبيتهاى عضو پايينى و گراپتوليتهاى عضو بالايى سازند زردکوه مبين سن اردويسين است، ولى، آکريتارکها، کيتينوزواها و اسکلوکودونتها نشان ميدهد که 110 متر قسمت زيرين سازند زردکوه به آشکوب ترمادويسين پسين و بخش بالايى آن معرف آشکوب آرنيگين تا لانويرنين از اردويسين ميباشد (مطيعى، 1372). بر اساس مطالعات برگريزان (1373)، ستون قائم سنگهاى اردويسين شمال بندرعباس، گوياى يک چرخة (توالى) بزرگ کم ژرفا شونده است که در آن، نهشتههاى بخش ژرف دريا به تدريج به نهشتههاى فلات قارة زير پاية امواج توفانى و سپس به نهشتههاى ساحلى تبديل ميشود و سرانجام به ناپيوستگى پيش از سيلورين پايان ميپذيرد. اين ناپيوستگى ممکن است در نتيجةگسترش يخچالهاى پايان اردويسين باشد (لاسمى، 1379). 3- سازند سياهو : نام جديدى است که به رديفهاى شيلى و ماسهسنگى اردويسين زاگرس داده شده است. بُرش الگوى اين سازند را قويدل (1373) در تنگ زکين کوه فراقون، در فاصلة 65 کيلومترى شمال بندرعباس مطالعه و معرفى نموده است. در بُرش الگو، سازند سياهو با 807 متر ستبرا، با حدود 30 متر ماسهسنگ الوان، دانه درشت و قلوهدار داراى ساختهاى رسوبى موج نقش و لايهبندى متقاطع آغاز ميشود و با توالى به نسبت همگنى از شيلهاى سيلتى ميکادار به رنگ زيتونى – خاکسترى، ماسهسنگهاى ريزدانة خاکسترى و سنگآهکهاى قهوهاى فسيلدار ادامه مييايد. در محل بُرش الگو، همبرى پايينى مشخص نيست ولى، در ديگر نقاط، همچون ارتفاعات لرستان و خوزستان با سازند زردکوه است. مرز بالايى اين سازند به يک دگرشيبى فرسايشى است. با وجود اورتوسراس، تريلوبيت، کرينوييد، بريوزوآ و بازوپاى فراوان، تعيين سن سازند سياهو تنها بر مبناى ارزش چينهشناسى گونههاى مختلف پالينومورف قرار داردو قويدل، در محل بُرش الگو 100 گونه پالينومورف شناسايى کرده که در 6 زون زيستى آکريتارک و 4 زونزيستى کيتينوزوآ سامان داده شدهاند. بر پاية مطالعات ياد شده، زمان اردويسين بالايى (کارادوسين – آشگيلين) براى سازند سياهو پيشنهاد شده است. گراپتوليتهاى مطالعه شده توسط ريکارد و همکار ( 2000 ميلادى) منجر به شناسايى دو زون زيستى شده است. زون زيستى persculptus متعلق به آشکوب آشگيل از اردويسين پسين و زون زيستى conceps که متعلق به جوانترين قسمت اردويسين پسين است. جدا از بُرش الگو، سازند سياهو همچنان در کوه سورمه، چند چاه اکتشافى در فارس، ولى به ضخامتهاى متغير، شناسايى شده است. سنگوارههاى گوناگون، معرف محيطهاى دريايى است، ولى ساختهاى رسوبى فراوان که در افقهاى مختلف سازند سياهو وجود دارد، حاکى است که درياى اردويسين زاگرس ژرفاى چندانى نداشته است. ويژگيهاى سنگى سازند سياهو و جايگاه چينهشناسى آن به خوبى قابل قياس با نهشتههاى شيلى – ماسهسنگى اردويسين ديگر نواحى ايران و معرف شرايط يکسان رسوبى است. Elham14816th September 2007, 11:36 PMسيلورين در زاگرس در کوههاى زاگرس، نهشتههاى سيلورين به طور عمده درکوه گهکم، فراقون، دامنة جنوبى زردکوه و يا در چاههاى اکتشافى زيره (فارس ساحلى) و پارس (خليج فارس) گزارش شدهاند که شامل ضخامت متغيرى (70 تا 700 متر)، شيلهاى خاکسترى تيرهرنگ ميکادار و گراپتوليتدار است که ميانلايههايى از ماسهسنگ و کمى سنگآهک دارد و در بيشتر جاها با يک واحد کنگلومرايى، به ضخامت 5/4 متر، در روى نهشتههاى اردويسين قرار دارد و با سنگهاى دونين پوشيده ميشود. همانند ديگر نواحى ايران، مرز زيرين و زبرين اين رسوبات از نوع دگرشيبى موازى است. فراوانى گراپتوليت سبب شده تا در گذشته، به آن شيلهاى گراپتوليتدار سيلورين نام داده شود. ولى، در حال حاضر « سازند سرچاهان» معرف سنگهاى سيلورين زاگرس است که بُرش الگوى آن توسط قويدل (1374) مطالعه و معرفى شده است. سازند شيلى سرچاهان در محل بُرش الگو، (120 کيلومترى شمال بندرعباس)، حدود 102 متر ستبرا دارد که با رديفهاى ماسهسنگ کنگلومرايي، آهک ماسهاى و سنگآهک آغاز و با شيلهاى ورقهاى خاکسترى تيره و زيتونى حاوى تناوبهايى از ماسهسنگ و کمى سنگآهک ماسهاى داراى بازوپا ادامه مييابد. در محل بُرش الگو، مرز زيرين سازند سرچاهان به دولوميتهاى دانهريز صورتى رنگى است که با سازند باروت (کامبرين پيشين) قياس شده است، ولى اين حد، وضعيت ثابتى ندارد. مرز بالايى سازند سرچاهان نيز ثابت نيست، در محل بُرش الگو، ناپيوسته و با سازند ماسهسنگى زاکين، به سن دونين است. به لحاظ سنگوارههاى شاخص مطالعات ديرينهشناسى انجام شده به روز و قابل اطمينان است وجود 54 گونة پالينومورف (آکريتارک، کيتينوزوآ، هاگ، اسکلوکودونت) قويدل را قادر ساخته است تا در سازند سرچاهان دو زون زيستى، حاوى گونههاى آکريتارک شناسايى کند. به استنـاد کار و همکار (2000 ميلادى) گراپتوليتهاى سازنـد سرچاهان شامل زونهاى زيستى leptoichcca, conuolutusو scdgwickii هستند که معرف سيلورين پيشيناند. سنگهاى گراپتوليتدار سيلورين زاگرس غنى از مواد آلى است. اين باور وجود دارد که سنگ منشأ مخازن گازى افق گروه دهرَم، رديفهاى سيلورين هستند Elham14816th September 2007, 11:37 PMدونين در زاگرس در بخشهايى از شمال خاورى زاگرس (زاگرس مرتفع) به ويژه در نواحى زردکوه، اشترانکوه، کوه دنا، کوه گهکم و فراقون توالى همگنى از ماسهسنگهاى کمى کوارتزى سفيدرنگ با ميانلايههايى از دولوميتهاى کرمرنگ وجود دارد که در روى شيلهاى گراپتوليتدار سيلورين و در زير رديف کربناتى پرمين (سازند دالان) قرار دارند. جايگاه چينهشناسى، به ويژه نداشتن سنگوارة شاخص سبب شده بود تا رديفهاى مورد نظر به سن کربنيفر – پرمين دانسته شوند. مطالعات پالينولوژى قويدل (1377) نشان داد که بخش بيشتر سنگماسههاى منسوب به پرمو – کربنيفر، به واقع سن دونين ميانى – بالايى داشته و جزء کوچکترى از بخش بالايى آن متعلق به پرمين زير است. مطالعات تکميلى قويدل نشان داد که بين رديفهاى آوارى دونين بالايى و افقهاى آغازين پرمين يک ايست رسوبى به بزرگى بيش از 70 ميليون سال، بين اواخر فرازنين از دونين، تمامى کربنيفر، تا آشکوب ساکمارين از پرمين وجود دارد. نا پيوستگى مورد سخن سبب شد تا اين سنگماسهها (سازند فراقون) به دو عضو جداگانه تقسيم شود. يکى « عضو چاليشه » در زير و به سن دونين پسين، دوم، « عضو زاکين » به سن پرمين پيشين، در بالا. وجود يک ايست رسوبى طولانى در درون سازند فراقون و ناهماهنگى آن با استانداردهاى چينهشناسى جهانى سبب شد تا کميتة ملى چينهشناسى ايران پيشنهاد تقسيم سازند فراقون به دو عضو چاليشه و زاکين را نپذيرد. به همين رو، براى رديفهاى آوارى دونين بالايى نام « سازند زاکين » انتخاب شد و به نهشتههاى آوارى پرمين نام « سازند فراقون » داده شد. بدين ترتيب با توجه به پيشنهاد قويدل و تائيد کميتة ملى چينهشناسى ايران، در حال حاضر سازند آوارى زاکين (زاکين) معرف سنگهاى دونين زاگرس است. بُرش الگوى « سازند آوارى زاکين »، در کوه فراقون، در 80 کيلومترى شمال بندرعباس، توسط قويدل (1377) معرفى شده است. در اين محل، سازند زاکين با 285 متر ستبرا، رديف به نسبت همگنى از ماسهسنگهاى سفيدرنگ با رنگ فرسايش متمايل به قهوهاى است که ميانلايههايى از دولوميتهاى دانه ريز قهوهاى، شيلهاى تيرة زغالى و گاهى کنگلومراى ماسهاى خاکسترى دارد. ميانلايههاى شيلى اغلب پوشيده است و نمود روشن ندارند ولى تناوبهاى دولوميتى به صورت نوارهاى قهوهاى رنگ در زمينهاى از ماسهسنگ مايل به سفيد، سيماى برجسته دارند. در کوه فراقون، سازند زاکين بين دو سطح ناپيوستگى محدود است. همبرى پايينى آن با سازند سرچاهان (سيلورين) و حد بالايى آن با کنگلومراى قاعدة سازند فراقون (به سن پرمين پيشين) است. سنگوارههاى سازند آوارى زاکين منحصر به آکريتارک و ميوسپورها هستند. حاصل مطالعة پالينومورفهاى ياد شده شناسايى 5 زون زيستى است. زون زيستى I و II در ستبراى 96 متر از سازند زاکين قرار دارد و سن دونين پيشين دارد. زونهاى زيستى III و IV، در ستبراى 154 متر و سن دونين ميانى دارد. بيوزون V در ستبراى 5/35 متر از اين سازند ظاهر و سن نسبى دونين پسين دارد. بدينسان تغييرات سنى اين سازند از دونين پيشين (ژدينين (Gedinnian)) تا دونين پسين (فرازنين (Frasnian)) است. بررسيهاى منطقهاى نشان ميدهد که سازند زاکين از نگاه رخسارهاى تفاوت آشکار با ديگر واحدهاى سنگچينهاى دونين ايران (جيرود، خوش ييلاق، پادها، سيبزار، بهرام، شيشتو) دارد. به باور قويدل (1377)، رديفهاى آوارى زاکين، به ويژه از نگاه زيستچينهاى، همانند رديفهاى دونين عربستان همچون تاويل، جوف و جُبه است و نظر به اين که سازندهاى ياد شده در عربستان سنگ مخزن نفت است، بنابراين سازند زاکين ميتواند به عنوان مخازن نفت مورد توجه باشد. Elham14816th September 2007, 11:38 PMکربنيفر در زاگرس در اشترانکوه، زردکوه، کوهدنا و همچنين در نواحى گهکم – فراقون، حدود 30 تا 488 متر، رسوبات ماسه سنگى دانهدرشت، با لايهبندى نازک تا تودهاى، به رنگ سفيد وجود دارد که در گذشته به سن کربنيفر دانسته ميشد. مطالعات پالينولوژى قويدل (1362) نشان داده است که ماسهسنگهاى مورد نظر سن دونين پسين (سازندزاکين) و پرمين پيشين (سازند فراقون) دارند. به گفتة ديگر، در کوههاى زاگرس سيستم کربنيفر يک دورة خروج از آب و فرسايش به بزرگى 70 ميليون سال است (وضع مشابهى در بخش وسيعى از کوههاى سلطانية زنجان و شمال باخترى آذربايجان وجود دارد، افتخارنژاد، 1359). Elham14816th September 2007, 11:39 PMپرمين در زاگرس يافتههاى جديد ديرينهشناسى زاگرس گوياى آن است که ايست رسوبى و چرخههاى فرسايشى پيش از پرمين اين پهنه دست کم به بزرگى 70 ميليون است، به گونهاى که لايههاى آغازين سيستم پرمين (آشکوب ساکمارين) با دگرشيبى موازى سطوح فرسايشى دونين پسين (فامنين پيشين) و گاهى سنگهاى کامبرين را ميپوشانند. جدا از رديفهاى آوارى درياى پيشروندة پرمين، سهم بيشتر سنگهاى پرمين زاگرس از نوع نهشتههاى کربناتى آهکى است که شباهت کافى به رديفهاى همزمان در عربستان دارد. به همينرو تا پيش از سال 1977، براى سنگهاى پرمين زاگرس از نام « سازند خوف (Khuff Fm.) » استفاده ميشد که از واحد سنگى پرمين عربستان اقتباس شده بود. بر پاية مطالعات زابو و خرد پير (1978) و قويدل (1988)، در حال حاضر دو واحد سنگچينهاى فراقون (درزير) و دالان (دربالا)، معرف سنگهاى پرمين زاگرس است. گفتنى است که مجموعة دو سازند فراقون و دالان، همراه با سازند کنگان (ترياس پايينى)، يک واحد سنگچينهاى در مرتبة گروه است که «گروه دهرَم (Deheram Group)» نام دارد. سازند ماسهسنگى فراقون : برش الگوى سازند فراقون زير سطحى است و در چاه شمارة يک کوه سياه انتخاب شده است (مطيعى، 1372). برونزدهاى سطحى اين سازند را ميتوان در کوه فراقون (80 کيلومترى شمال بندرعباس) چاليشه، اشترانکوه، کوه گوگرد، کوه دنا، کوه گهگم و کوه سورمه ديد. در گذشته ماسهسنگهاى فراقون نشانگر سنگهاى پرمو – کربنيفر و زمانى هم يادآور رديفهاى دونين بود. ولى در حال حاضر اين واحد سنگچينهاى تنها نشانگر رديفهاى پيشروندة پرمين پيشين است. از نگاه سنگشناسى، لايههاى آغازين اين سازند بيشتر کنگلومراى کوارتزى با قلوههاى نيم گرد است که با آژندى ماسهسنگى و سيمان سيليسى در بر گرفته شدهاند، ولى بيشتر سازند ماسهسنگ کوارتزى با دانهبندى متوسط تا دانه ريز دلتايى – رودخانهاى است که تناوبهايى از شيل و لايههاى آهکى دارد. در چاه انجير (1)، کبيرکوه (1) و هليان (1) بيشتر اين سازند شامل شيل است (مطيعى، 1372). ستبراى سازند فراقون از 53 متر در کوه فراقون تا 500 متر در چاليشه متغير است. در بيشتر نواحى مرز زيرين ماسهسنگهاى فراقون ناپيوسته و ممکن است به کامبرين (کوه دنا) اردويسين (کوه سورمه) و يا دونين (کوه فراقون و کوه گهکم) باشد ولى در همه جا، مرز بالايى اين سازند با کربناتهاى سازند دالان (پرمين) تدريجى است. سن سازند فراقون، به لحاظ نداشتن سنگوارة شاخص چندان روشن نيست. اگرچه در گذشته رديفهاى آوارى فراقون را به سن پرمو – کربنيفر دانستهاند ولى مطالعه پالينومرفهاى اين سازند (قويدل، 1988) معرف آشکوب ساکمارين از پرمين پيشين است. بدين ترتيب در کوههاى زاگرس وجود يک نبود چينهشناسى از فرازنين بالايى و فامنين، تمامى کربنيفر تا پرمين پيشين حتمى است. سازند ماسهسنگى فراقون را ميتوان با آواريهاى درياى پيشروندة پرمين در البرز (سازند دورود) و يا ماسهسنگهاى کوارتزى موجود در پاية سازند جمال (ايران مرکزى) مقايسه کرد. سازند آهکى دالان : سازند دالان نشانگر رخسارههاى کربناتى رديفهاى پرمين بالايى زاگرس است. بُرش الگوى اين سازند با 748 متر ضخامت، در چاه شمارة (1) کوه سياه است. بهترين رخنمون سطحى آن با 638 متر ستبرا، در کوه سورمه (110 کيلومترى جنوب شيراز) برونزد دارد. در يک ديد سراسرى، باغبانى (1981) سازند دالان را به سن گوبرگندينين ((Gubergendinian تا دورآشامين ( (Dorashamianميداند. مرز زيرين سازند دالان، از نوع پيوسته و تدريجى و به سازند آوارى فراقون است. در بسيارى از نواحى زاگرس يک دگرشيبى در مرز پرمين و ترياس قابل شناسايى است. سازند دالان در شرايط رسوبى مشابهى انباشته نشده به همين رو، اين سازند در نواحى گوناگون سنگ رخسارة متفاوت دارد (شکل 4-7). باغبانى (1369) به سه سنگ رخساره و مطيعى (1372) به چهار سنگ رخساره باور دارند. از تلفيق اين دو ديدگاه، سازند دالان را ميتوان به رخسارههاى زير تقسيم کرد. رخسارة کربناتى محدود همراه با سنگهاى تبخيرى: اين رخساره که معرف ويژگيهاى عمومى بُرش الگو است به ويژه در نواحى فارس و لرستان گسترش دارد و نشانگر محيطهاى کم انرژى تا انرژى متوسط است. در اين نواحى، سازند دالان شامل سه عضو زير است. عضو « کربناتى پايينى (Lower Carbonate Member) »، با 250 تا 300 متر ستبرا، شامل سنگآهکهاى دولوميتى و دولوميت با روزنهداران کوچک، جلبک و به ندرت فوزولينيد است. اين بخش دو افق گچ به نامهاى Aو B دارد. بررسيهاى ديرينهشناسى جامع باغبانى (1981) در نواحى مختلف زاگرس، گوياى آن است که عضو کربناتى پايينى داراى چهار زون زيستى زير است: (بالا) Kahlerina – Globivalvulina - Eopoly diexodina - Eoverbeekina - Neaendothyra - (پايين) با استناد به اين زونهاى زيستى، عضو کربناتى پايينى، سن گوبرگندينين و مرغابين دارد. « عضو تبخيرى نار »، با 80 تا 227 متر ضخامت، شامل انيدريتهاى ضخيم لايه در تناوب با دولوميتهاى ائوليتى و گچى است. از فارس به سمت زاگرس مرتفع، بخش تبخيرى نار ابتدا به سنگآهک تبخيرى و سپس به لايههاى کربناتى تغيير رخساره ميدهد. زونهاى زيستى زير سبب شده تا باغبانى، بخش انيدريتى نار را به سن مرغابين بالايى و آباديين بداند. (بالا ) Discospirella - Palaglobivalvulina - Schwagerina - Kahlerina – Globivalvulina- (پايين) عضو « کربناتى بالايى (Upper Carbonate) »، با حدود 300 متر ضخامت، شا� سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2034]
-
گوناگون
پربازدیدترینها